Κατηγορία: Αλληλεγγύη

Να σταματήσουμε όλα τα κρατικά εγκλήματα κατά της ανθρώπινης μετακίνησης και της ανθρώπινης ζωής.

Η 4χρονη σύρια προσφύγισσα Nasif θα ταφεί στην Κρήτη μετά από επιθυμία της οικογένειας της, μέλη της οποίας νοσηλεύονται ακόμα. Ταξίδευαν από το Λίβανο και την Συρία για μια καλύτερη ζωή, όπως θα κάνει πάντα το ανθρώπινο είδος.
Πρόκειται για μία ακόμα διακρατική δολοφονία λόγω της εγκληματικής άρνησης διάσωσης, άρνησης σε ότι ορίζει το δίκαιο της θάλασσας και οι στοιχειώδεις ανθρώπινες αξίες, παρά τις εκκλήσεις των προσφύγων, των συγγενών τους, των οργανώσεων αλληλεγγύης.
Εκκλήσεις οι οποίες έχουν καταγραφεί και αγνοηθεί ήδη δύο μέρες πριν φορτηγό πλοίο περισώσει τους πρόσφυγες και μεταφερθεί η 4χρονη προσφύγισσα και άλλοι τραυματίες στο νησί.
Μια ακόμα γυναίκα από το ίδιο πλοιάριο έχασε το 8μηνών έμβρυο της, το οποίο επιθυμούν να ταφεί στην Κρήτη μαζί με την 4χρονη Nasif.
Εδώ το νήμα των εκκλήσεων και η γεωγραφική θέση, από το δίκτυο Alarm Phone, για το έγκλημα της άρνησης διάσωσης:
Μια μέρα πριν τον θάνατο της 4χρονης, οι εκκλήσεις οργανώσεων και της Ύπατης Αρμοστείας για άλλο, διαφορετικό, προσφυγικό πλοίο βόρεια της Κρήτης αγνοήθηκαν, για 4 ολόκληρες μέρες. Υπάρχει μαρτυρία από την οργάνωση Alarm Phone ότι δέχτηκαν επίθεση από φουσκωτό με ένοπλους και πολύ πιθανόν επαναπροωθήθηκαν.
Δυστυχώς αυτά τα εγκλήματα δεν είναι σπάνια, ούτε εξαιρέσεις. Πρόκειται για ενορχηστρωμένα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής: Φονικές και παράνομες επαναπροωθήσεις, εγκλεισμοί προσφύγων, άρνηση των δικαιωμάτων ασύλου, δουλεμπόριο, βασανιστήρια και δολοφονίες έχουν τεκμηριωθεί τις τρεις τελευταίες δεκαετίες ως το ρεπερτόριο των ρατσιστικών εγκλημάτων από τις συνοριοφυλακές και το λιμενικό των ευρωπαϊκών κρατών, της Ελλάδας, της Τουρκίας ;και των κρατών της Β. Αφρικής.
Την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου μέρος των κινημάτων και των συλλογικοτήτων των Χανίων προχώρησαν αντανακλαστικά σε παράσταση διαμαρτυρίας στο λιμενικό, με μηνύματα – καλέσματά από την Κατάληψη Rosa Nera, το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών, την ΚΕΕΡΦΑ και συντρόφους/ συντρόφισσες.
Μετά την παράσταση διαμαρτυρίας έγινε πορεία στην παλιά πόλη και το ενετικό λιμάνι των Χανίων.
Οι κινήσεις αλληλεγγύης συνεχίζονται και υπάρχει ανάγκη για συμμετοχή αλλά και οικονομική ενίσχυση των προσφυγικών οικογενειών που βρίσκονται ακόμα στο νησί.
Τα παιδιά της προσφυγιάς έχουν πρόσωπο και όνομα, δεν είναι αριθμοί σε λίστες, δεν είναι ροές είναι ζωές.
Να σταματήσουμε όλα τα κρατικά εγκλήματα κατά της ανθρώπινης μετακίνησης και της ανθρώπινης ζωής.
* Το κάλεσμα της Παράστασης Διαμαρτυρίας
19: 00 στο λιμεναρχείο Χανίων, στο παλιό λιμάνι, Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου
Κάλεσμα συντρόφων και συντροφισσών από την Κατάληψη Rosa Nera, το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων και την Στέγη των Ρόδων.
– 4 χρονών νεκρή σε προσφυγική βάρκα στον νότο της Κρήτης.
Οι θάνατοι/ δολοφονίες προσφύγων είναι αποτέλεσμα των διακρατικών πολιτικών άρνησης διάσωσης των ζωών που βρίσκονται σε κίνδυνο και της καταπάτησης των κοινωνικών κατακτήσεων του ασύλου και της ελευθερίας της μετακίνησης.
Το ρατσιστικό ρεπερτόριο απέναντι στο προσφυγικό ταξίδι και την μεταναστευτική ζωή είναι τα βασανιστήρια, οι παράνομοι εγκλεισμοί, οι φονικές επαναπροωθήσεις, η άρνηση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, η υποτίμηση της μεταναστευτικής εργασίας.
Να σταματήσουμε τα κρατικά εγκλήματα!
Συγκέντρωση στις 7: 00 μ.μ. στη λιμενική αρχή Χανίων.

Aλληλεγγύη σε σύντροφο Μετανάστη από την Στέγη των Ρόδων

|| Αντιεμπορευματικό καφενείο για την κάλυψη δικηγορικών εξόδων του συντρόφου μετανάστη Μ. ||
Σύντροφος μετανάστης, ο Μαμούν, ο οποίος φιλοξενείται στην κατάληψη είχε ραντεβού στην υπηρεσία ασύλου στο Ηράκλειο την Παρασκευή 29/7, όπου θα του γνωστοποιούνταν η απάντηση στο αίτημα του για χορήγηση ασύλου. Η αίτηση του εν τελεί απορρίφθηκε από την υπηρεσία, μαζί με μια απόφαση απέλασης εντός 7 ημερών από την έκδοση της συγκεκριμένης απόφασης. Παρ’ όλα αυτά μπορεί να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης μέχρι τις 17/8.
Για αυτή την αίτηση χρειάζεται δικηγόρο, άρα και τα απαραίτητα έξοδα για αυτόν. Σαν πρώτη κίνηση για τον συγκεκριμένο -και πολύ χαμογελαστό- σύντροφο αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε καφενείο κάλυψης των εξόδων του !
Σήμερα λοιπόν στην αυλή, το στεγαστικό εγχείρημα της Στέγης των Ρόδων διοργανώνει στις 21:00 θερινό Καφενείο !
η Στέγη των Ρόδων !

Για την εκδήλωση με τον Γιάννη Μάγγο

Από την συζήτηση – ενημέρωση με τον Γιάννη Μάγγο, καλεσμένος της Rosa Nera, στο πλαίσιο της εγκατάστασης Ματωμένα Πορτρέτα του Δημήτρη Αστερίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κατάληψης Rosa Nera.

Παράλληλα με την κουβέντα για την υπόθεση του Βασίλειου Μάγγου και τον νομικό και κοινωνικό αγώνα ενάντια στους βασανιστές του και τις πολιτικές προσπάθειες συγκάλυψης των ευθυνών τους για τον θάνατο του Βασίλη, η συζήτηση εξελίχθηκε σε μία σειρά βιωματικών και πολιτικών καταθέσεων ανθρώπων που και οι ίδιοι ή κοντινοί τους άνθρωποι χτυπήθηκαν από την κρατική και παρακρατική βία και αντιμετώπισαν πολιτικές προσπάθειες συγκάλυψης των υποθέσεων τους.

Ο Γιάννης Μάγγος αναφέρθηκε στον προσωπικό και συλλογικό αγώνα για την δικαίωση του Βασίλειου, της οικογένειας Μάγγου και των συντρόφων/ισσών του Βασίλη. Ανέπτυξε αναλυτικά τα γεγονότα και τα στοιχεία που τεκμηριώνουν τον σωματικό και ψυχολογικό βασανισμό του παιδιού του, όπως και την ανοχή και συνενοχή μηχανισμών της δικαιοσύνης στην ενορχηστρωμένη προσπάθεια πολιτικών και αστυνομικών παραγόντων που συναινούν στην συγκάλυψη των βασανιστών.

Ανάμεσα στον κόσμο που πήρε τον λόγο, τοποθετήθηκε η μητέρα του Χανιώτη αγωνιστή φοιτητή Γιάννη Ντουσάκη που χτυπήθηκε στην Θεσσαλονίκη σε ευθεία βολή από κρότου λάμψης της αστυνομίας, η εκπαιδευτικός Σοφία Πιτίδου η οποία χτυπήθηκε από φασίστες με μαχαίρι το 2010 στα Χανιά για να αντιμετωπίσει την συγκάλυψη των δραστών της επίθεσης και την προσπάθεια τρομοκράτησης της στο τότε εργασιακό της περιβάλλον, ο σύντροφος γιατρός Δημήτρης Μακρέας, ο οποίος χτυπήθηκε σε ενέδρα φασιστών στην Σπλάντζια το 2015 και άλλοι/ες οι οποίοι/ες αναφέρθηκαν σε υποθέσεις κρατικής/ παρακρατικής βίας ή/και προσπάθειες συγκάλυψης της από τις αρχές.

Συζητήθηκαν επίσης οι συλλογικές απαντήσεις του κινήματος, η ανάγκη για ώριμες πολιτικά, συναισθηματικά και κοινωνικά απαντήσεις στα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής από την αστυνομική και την παρακρατική βία.

Η έκθεση είναι καθημερινά ανοιχτή στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ρόζας, από τις 8 έως τις 11.

H επόμενη εκδήλωση είναι η παράσταση “Ο Θάνατος και η Κόρη”, το Σάββατο 23 Ιούλη, στις 21:30 στην αυλή, από την Ομάδα Ανάμεσα στο φως και την σκιά

#ροζανερα #Χανιά #chania #lofoskastelli #rosanera

Με αφορμή τις πρόσφατες προσπάθειες συγκάλυψης υποθέσεων βιασμών επικαιροποιείται από την Κατάληψη Rosa Nera, το κείμενο για την υπόθεση της Γεωργία Μπίκα, η καταγγελία της οποίας επιχειρείται διαρκώς να “θαφτεί” από την αστυνομία και τη δικαιοσύνη καθώς θίγονται ισχυροί οικονομικοί και κυβερνητικοί παράγοντες.  Οι δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση ομαδικού βιασμού της Γεωργία Μπίκα, στην υπόθεση της δολοφονίας Ζακ Κωστόπουλου και στο δικαστήριο Λιγνάδη κινούνται στο ίδιο περιβάλλον προστασίας, ατιμωρησίας ή σχετικοποίησης των εγκλημάτων της πατριαρχίας, των ρατσιστών και της αστικής τάξης.

Το κείμενο της Κατάληψης Rosa Nera για την υπόθεση της Θεσσαλονίκης:

Όχι άλλες συγκαλύψεις, Γεωργία δεν είσαι μόνη!
Κατάληψη ROSA NERA,
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου
Η υπόθεση της φριχτής κακοποίησης, νάρκωσης και βιασμού, της 24χρονης Γεωργίας Μπίκα στην Θεσσαλονίκη, από νεαρά αφεντικά – κληρονόμους περιουσιών της αστικής τάξης βρίσκεται στο προσκήνιο των δημόσιων και των πιο ιδιωτικών διαδικασιών λόγου.
Πρόκειται για μία ακόμα περίπτωση ανδρικής – πατριαρχικής – έμφυλης βίας στην Ελλάδα, όπου η καταγγέλουσα επιλέγει να σπάσει την σιωπή, να μιλήσει δημόσια και να αντιπαρατεθεί με τους βιαστές και το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό τους κεφάλαιο.
Η 24χρονη συγκρούστηκε μάλιστα με ένα ισχυρό δίκτυο συγκάλυψης των βιαστών, όπως φάνηκε από τις απειλές και την αντίδραση των αστών βιαστών στο περιβάλλον της γυναίκας και σε όσους καταγγείλαν τον βιασμό.
Ιδιαίτερη βαρύτητα πρέπει να δοθεί και στο σκάνδαλο της φριχτής και κακοποιητικής αρχικής αντιμετώπισης της από την αστυνομία που δείχνει και την συνειδητή «ανεπάρκεια» των θεσμών, όταν πρόκειται βέβαια για ανθρώπους που δεν ανήκουν στις ελίτ. Όταν κατήγγειλε τον βιασμό, η αστυνομία όχι μόνο δεν ευαισθητοποιήθηκε από το έκτακτο της υπόθεσης, αλλά η 24χρονη εξαναγκάστηκε να μην πλυθεί για τρεις μέρες, ώστε να την εξετάσει ιατροδικαστής.
Τέτοιες πρακτικές ουσιαστικά εκβιάζουν την παραίτηση όσων έχουν κακοποιηθεί. Όπως φαίνεται, στην περίπτωση της 24χρονης, δεν τα κατάφεραν. Στην περίπτωση της Γεωργίας Μπίκα ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε – όχι άδικα – στην ταξική τοποθέτηση των βιαστών. Άλλωστε, στα πρόσφατα γεγονότα που διαρκώς αποκαλύπτονται μετά τις υποθέσεις βιασμών στον αθλητισμό ή/ και στις υποθέσεις όπως αυτές του Δ. Λιγνάδη ή του Ν. Γεωργιάδη, αναδείχθηκε παράλληλα και ένα κύκλωμα, τα δίχτυα του οποίου απλώνονται στις δικαστικές αρχές, στην κυβέρνηση, στις «καλές» οικογένειες των αστών, των υπουργών, των «εθνικών σταρ». Πράγματι, η εκμετάλλευση και οι ανισότητες του φύλου συναρθρώνονται και με τις ταξικές ανισότητες στον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας.
Όμως, ο βιασμός, οι δολοφονίες και οι κακοποιήσεις γυναικών ή/και ΛΟΑΤΚΙ ατόμων δεν αφορούν μόνο μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, οι βιαστές δεν είναι μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα αλλά προέρχονται από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Η ατιμωρησία τους και το φονικό τους θράσος τους προέρχεται από τις έμφυλες διακρίσεις και τις καταπιέσεις, τις ανισότητες φύλου σε όλους τους θεσμούς που οργανώνεται η κοινωνική ζωή, στην οικογένεια, τα ζευγάρια, την εργασία, την αναπαραγωγή.
Οι υποθέσεις βιασμών που φτάνουν να γίνονται κεντρικές στον δημόσιο λόγο – όπως και η περίπτωση του βιαστή ιερωμένου στα Πατήσια που κακοποιούσε ανήλικα κορίτσια – είναι ένα κομμάτι μόνο της κοινωνικής φρίκης. Οι βιασμοί των προσφυγισσών στις
απάνθρωπες φυλακές ψυχών συνήθως απασχολούν κάποια περιθωριακά μονόστηλα στον τύπο.
Η κοινωνική ιστορία της αποδοχής των βιασμών και της βίας κατά των γυναικών έχει ένα βαθύ παρελθόν καταπίεσης της γυναικείας δημιουργικότητας και επιθυμίας. Ο βιασμός και η πατριαρχική βία κατά των γυναικών είναι η αθλιότητα που
προκύπτει από την υποτίμηση της γυναικείας ζωής, της γυναικείας επιθυμίας, της άνισης γυναικείας εργασίας μέσα ή έξω από το σπίτι, όπως και από τους αποκλεισμούς της γυναίκας από την πολιτική και την κοινωνική ζωή.
Η βία κατά των γυναικών έρχεται να επικυρώσει την κοινωνική συναίνεση σε ένα κυριαρχούμενο ρόλο. Ο βιαστής δημιουργείται ως προνομιούχο κοινωνικό φύλο μέσα στην κουλτούρα του άνδρα ως ιδιοκτήτη των γυναικείων σωμάτων – και η σχέση ιδιοκτησίας φτάνει στο όριό της με το δικαίωμα στην ατιμώρητη κακοποίηση του γυναικείου σώματος, ως να πρόκειται όχι για έναν άνθρωπο αλλά για ένα «πράγμα». Η ταυτότητα του άνδρα – ιδιοκτήτη (είτε ανήκει στα ψηλά, είτε στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα) είναι μια βίαιη ταυτότητα, καθώς συνδέεται με την άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής επιβολής κατά των μη προνομιούχων: των γυναικών, των παιδιών, των μεταναστριών. Και είναι η βία των ιδιοκτητριών τάξεων, φύλων και ομάδων συμφερόντων απέναντι σε όσους βρίσκονται σε πιο αδύναμη κοινωνική θέση που θεωρείται αποδεκτή ως τρόπος επίλυσης των
κοινωνικών ζητημάτων.
Κάτι όμως φαίνεται να αλλάζει σε κάποιες περιοχές και στιγμές στον πλανήτη. Στην Χιλή, στην Πολωνία, στην Ινδία έχουμε τρανταχτά παραδείγματα όπου τα γυναικεία κινήματα
καταφέρνουν να επιβάλλουν την ατζέντα τους, να αλλάξουν τους νόμους και τους θεσμούς, να αποκρυσταλλώσουν νίκες και βήματα μπροστά στα ζητήματα της ισότητας και στους αγώνες για το τέλος των έμφυλων διακρίσεων. Ο αντίκτυπος αυτών των
γεγονότων έχει φτάσει και εδώ. Τα τελευταία χρόνια οι συγκρούσεις γύρω από το τέλος της ανοχής στην έμφυλη καταπίεση, εκμετάλλευση και βία αλλάζουν τόσο τις συλλογικότητες, όσο και τον τρόπο που η κοινωνία συζητάει αυτά τα θέματα.
Για την 24χρονη Γεωργία αλλά και όλες τις επώνυμες και ανώνυμες, ορατές και αόρατες γυναίκες που σπάνε την σιωπή. Αλλά και για τις γυναίκες που λείπουν, λόγω της πατριαρχικής βίας και της ανοχής σε αυτήν.
– Να σταθούμε με αλληλεγγύη στον δρόμο, σε κάθε συζήτηση, σε κάθε πεδίο αντιπαράθεσης για την ισότητα και για το οριστικό τέλος της φονικής βίας και των έμφυλων καταπιέσεων.
– Κοινωνική αλληλεγγύη, δημιουργία φεμινιστικών και καταρτισμένων δωρεάν υποδομών στήριξης όσων έχουν βιώσει την πατριαρχική βία σε κάθε περιοχή της χώρας.
– Κοινωνική λογοδοσία και καμία ειρήνη για τους εμπλεκόμενους στα θεσμικά κυκλώματα συγκάλυψης των βιασμών και τους υποστηρικτές τους που απειλούν όσες σπάνε την σιωπή. Είτε αυτά τα υποκείμενα κρύβονται ανώνυμοι στον ρατσιστικό όχλο, είτε είναι επώνυμοι υποστηρικτές των εγκληματιών που τους συγκαλύπτουν μέσα από τα ΜΜΕ, τα δικαστικά κυκλώματα, τα υπουργεία ή την αστυνομία.
Κατάληψη Rosa Nera