Συντάκτης: Rosa Nera

Για άλλη μια φορά οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη λωρίδα της Γάζας, πήραν διαστάσεις μιας σφαγής χωρίς τελειωμό.

Αν και το κράτος του Ισραήλ έχει την κύρια ευθύνη για την κλιμάκωση του πολέμου στην παρούσα συγκυρία, ωστόσο οι ευθύνες για τους συνεχείς πολέμους στην περιοχή βαραίνουν και τα κράτη με ανάλογα γεωπολιτικά συμφέροντα (Ρωσία, ΗΠΑ, Αίγυπτος, Ιράν, Ευρωπαϊκή Ένωση, Σαουδική Αραβία). Παράλληλα το ελληνικό κράτος απολαμβάνει τις διαχρονικές μπίζνες με τα απολυταρχικά καθεστώτα της περιοχής, συμμαχεί μαζί τους ενάντια στους πρόσφυγες, ενώ πρόσφατα –δια στόματος υπουργού εξωτερικού- δεν δίστασε να νομιμοποιήσει και τη δικτατορία στην Αίγυπτο. Επιπλέον με το Ισραήλ πραγματοποιεί κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, ανταλλάσσει τεχνογνωσία, αγοράζει  μέχρι και τα χημικά που καταστέλλει εργατικές διαδηλώσεις.

Οι πρόσφατες επευφημίες εξάλλου, του Υπουργού Άμυνας των Η.Π.Α. προς τον έλληνα ομόλογό του για την άριστη στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το Ν.Α.Τ.Ο., αναδεικνύουν την προθυμία των κυβερνώντων να συμβάλλουν στις δολοφονικές στρατιωτικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο. Με αφορμή την επέκταση της Βάσης της Σούδας και τον εμπλουτισμό της με περεταίρω οπλικά συστήματα, τονίζεται η ταυτόχρονη διεύρυνση του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας ως «νησίδας σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή», αλλά και ο ρόλος που η Ελλάδα μπορεί να αναλάβει «στο όνομα της διεθνούς νομιμότητας». H θωράκιση της Βάσης της Σούδας «για την αντιμετώπιση των νέων εστιών έντασης που απλώνονται από την Ουκρανία μέχρι το Ιράκ, τη Γάζα και τη Συρία καθώς και τις χώρες της Βορείου Αφρικής», τοποθετεί ξεκάθαρα την εγχώρια κυριαρχία στο σινάφι των διεθνών αρπαχτικών που δε διστάζουν να βομβαρδίζουν στη Γάζα μικρά παιδιά, ενώ την ίδια στιγμή στέλνουν στην εξαθλίωση και το θάνατο χιλιάδες εκτοπισμένους πρόσφυγες από τις εμπόλεμες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, της Ασίας και της Αφρικής. Αρκεί να δούμε τα αμερικάνικα μη επανδρωμένα ιπτάμενα ραντάρ (drones)που θα χρησιμοποιούν τη Βάση -και που μερικά θα διατεθούν στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις- και τις «κοινές ασκήσεις» που πραγματοποιεί ο ελληνικός στρατός με τον Ισραηλινό και τους «συμμάχους» του.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΤΑΓΟΥΝ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ( υποχρεωτική στράτευση στο Ισραήλ αφορά άντρες και γυναίκες, τρία και δυο χρόνια αντίστοιχα. Η άρνηση κάποιου να καταταγεί στο στρατό επιφέρει φυλάκιση και κοινωνικό αποκλεισμό.)

ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Ο «Καταπιεσμένος», όρος που χρησιμοποίησαν οι Αουγκούστο Μποάλ και Πάουλο Φρέιρε, περιγράφει τον αποδέκτη των μηχανισμών της Κυριαρχίας που επιβάλλει χαρακτηριστικά ανικανότητας αυτοδιάθεσης στον Κυριαρχούμενο μέσω του οικονομικού, του αισθητικού, του μορφωτικού και του πολιτικού αποκλεισμού του.

Με περίτεχνες στρατηγικές, η αστική κουλτούρα δημιουργεί διαχρονικά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς που συμμορφώνουν ακόμα και πολλές μορφές εναντίωσης σ’αυτήν, αναπαράγοντας στερεοτυπικές κατευθύνσεις διεκδίκησης, απεγκλωβισμού ή και αντίστασης. Έτσι, ο Καταπιεσμένος δεν έχει φωνή, δεν εκφράζεται και δεν αναγνωρίζεται: βρίσκεται πάντα στη θέση να ψάχνει τον «καταλληλότερο» εκπρόσωπο, αντιμέτωπος με παραλλαγές των ειδών ανάθεσης που του παρουσιάζονται ως μοναδική λύση σε όσα τον καταπιέζουν. Στην Τέχνη, βρίσκει άλλους να εκφράζουν τον πόνο του, τη χαρά και την οργή του, στη μόρφωση ψάχνει να αποκτήσει ότι του παρουσιάζεται ως «έγκυρο» από τον Κυρίαρχο.

Οι Μποάλ και Φρέιρε προτείνουν μια διαφορετική διαδρομή: είτε μέσω της τέχνης (Θέατρο του Καταπιεσμένου) είτε μέσω της παιδαγωγικής (Παιδαγωγική της Χειραφέτησης και της Αυτονομίας), η αδιαπραγμάτευτη θεώρηση ότι ο Καταπιεσμένος διαθέτει όσα χρειάζονται για να ορίζει μόνος του τη συνθήκη ζωής του, αποτελεί το έναυσμα για μια συμμετοχική διαμόρφωση των όρων κοινωνικής, πολιτικής και οικολογικής συνύπαρξης.

Το Πολιτικό Θέατρο του Αουγκούστο Μποάλ αναπτύχθηκε στη Λατινική Αμερική (1960 – 1970) ως απάντηση στην άμεση καταστολή των δικτατορικών καθεστώτων. Συνεχίστηκε με τη μορφή Κοινωνικού Θεάτρου στην Ευρώπη ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες και διακρίσεις (1980) και μετέπειτα με τη μορφή Θεραπευτικού Θεάτρου (το «Ουράνιο Τόξο της Επιθυμίας», 1990) αντιπροτείνοντας μια θεατρική μέθοδο έκφρασης και διεκδίκησης ενάντια στις πολιτικές του εγκλεισμού και της θεσμικής βίας.

Σήμερα, το Θέατρο του Καταπιεσμένου, «εργαλείο αντίστασης» όπως το αποκάλεσε ο Μποάλ, επικεντρώνεται στη βιωματική διεύρυνση των αντιληπτικών μέσων που χρησιμοποιούμε για να αναγνώσουμε ένα πολιτικό αδιέξοδο. Χρησιμοποιούνται το σώμα, η συγκίνηση και η νόηση, ανιχνεύοντας με ποιούς τρόπους διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα σε «κανονικότητα» και καμουφλάρεται η Εξουσία. Είναι συμμετοχικό ριζοσπαστικό Θέατρο που εκφράζει την Καταπίεση με όσο γίνεται περισσότερη αμεσότητα, ευκρίνεια και συλλογική ερμηνεία. Στόχος του είναι η οργάνωση της αντίστασης στον Καταπιεστή και η σύνθεση – στον πραγματικό κόσμο και όχι μόνο στο θέατρο – εικόνων, γεγονότων και καταστάσεων χωρίς καταπίεση.

Στο Εργαστήρι, θα εστιάσουμε στην πολιτικότητα του Θεάτρου ως ζωντανό και λαϊκό μήνυμα τέχνης. Μπαίνοντας στα παρασκήνια του Θεάτρου του Καταπιεσμένου, θα παρακολουθήσουμε εφαρμογές του ΘτΚ ανά τον κόσμο σήμερα και στη συνέχεια θα πειραματιστούμε σε αυτές με Θέατρο Εικόνα, ενώ στη συνέχεια θα αναπτύξουμε και με άλλες τεχνικές του Μποάλ, ένα θέμα που θα επιλεγεί από κοινού από τους συμμετέχοντες.

Για τη συμμετοχή στο Εργαστήρι δε χρειάζεται καμία πρωτύτερη εμπειρία ή γνώση, παρά μόνο να στεκόμαστε δυναμικά ενάντια σε κάθε διαχωρισμό της τέχνης από τη ζωή και να διεκδικούμε συλλογικά σε κοινό χρόνο και τόπο την οικειοποίηση της θεατρικής δράσης ως πράξη πολιτικής αντίστασης, δημιουργικότητας, μοιρασιάς, εγγύτητας και συντροφικότητας.

Για εγγραφές (για να ξέρουμε πόσοι είμαστε!) και πληροφορίες: ARtoppR@gmail.com

Συναυλία ενίσχυσης των προσφυγικών οικογενειών, την Τετάρτη 13 Αυγούστου στην Κατάληψη Rosa Nera, στις 21:00.

Οι πρόσφυγες, από της 1 Απριλίου όπου και εντοπίστηκαν σε ένα παλιό σκάφος με διαδρομή την Ιταλία, παραμένουν παρά την θέληση τους στα Χανιά. Θέλουν να τους επιτραπεί να ταξιδέψουν και να αναζητήσουν άσυλο, όπως δικαιούνται, στις χώρες που επιθυμούν και όπου υπάρχουν ισχυρότεροι θεσμοί υποστήριξης της προσφυγικής και μεταναστευτικής ζωής.
Οι προσφυγικές οικογένειες φιλοξενούνται από έναν ξενοδόχο, και ενώ η σίτιση τους έχει διακοπεί, οι δημόσιες αρχές πετάνε το μπαλάκι της ευθύνης ο ένας τον άλλον,με τελευταία πρόταση την μεταφορά τους στο πρώην Ψυχιατρείο Χανίων,το οποίο όμως δεν έχει τις κατάλληλες υποδομές και ούτε τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας για τη στέγαση οικογενειών.

Σκοπός της συναυλίας είναι η συγκομιδή όσο περισσότερων τροφίμων γίνεται,ώστε τουλάχιστον να μπορούμε να διασφαλίσουμε για ένα μικρό χρονικό περιθώριο την σίτιση τους βοηθώντας και εμείς με τον τρόπο αυτό όσο μπορούμε.

Φέρνουμε λοιπόν μαζί μας συσκευασμένα τρόφιμα, ώστε να παραδοθούν στους πρόσφυγες.

Σε περίπτωση που υπάξουν εξελίξεις ή μεταφορά των προσφυγικών οικογενειών εκτός του νησιού, τα τρόφιμα θα πάνε στα συσσίτια και τις κουζίνες υποστήριξης φτωχών και αστέγων της πόλης.

Θα εμφανιστούν ζωντανά :

Μέλη των Phatskool
Original groovers

Τη συναυλία στηρίζουν η Κατάληψη Rosa Nera, το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων, το Φόρουμ Μεταναστών Χανίων και η Κοινωνική Κουζίνα.