Κάλεσμα στην Πλατεία Μητρόπολης από την Κατάληψη Rosa Nera.
«Ίσως τίποτα δεν αναδεικνύει το πόσο εχθρική έχει γίνει η αστική πολεοδομία για το παιδί από κάτι εκδηλώσεις των Δήμων με τίτλο ‘ανοίγουμε την πόλη στα παιδιά», έγραφε ήδη στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 ο Γκυ Ντεμπόρ.
Σήμερα στις ελληνικές πόλεις, πολλές από τις πλατείες που λειτουργούσαν ως δημόσιοι χώροι συναντήσεων, ελεύθερης κοινωνικοποίησης, διαλόγου, συνοχής και κοινοτικής ανασυγκρότησης έχουν μετατραπεί σε αποκλειστικά εμπορευματικούς χώρους εκμετάλλευσης φτηνής και ανασφάλιστης εργασίας, ρύπανσης, αποκλεισμού των μη προνομιούχων με αποτέλεσμα να είναι πια προσιτές μόνο για τις τσέπες των λίγων. Εκεί που το παιδί ένιωθε ασφάλεια να παίξει ελεύθερα σήμερα δεν χωράει καν να περάσει ανάμεσα από κατ’ ευφημισμό «πλατείες» και «πεζόδρομους», που έχουν μετατραπεί εξ΄όλοκλήρου σε ιδιωτικά καταστήματα για τα κέρδη των λίγων.
Στην παλιά πόλη των Χανίων , η οποία μετατρέπεται σε τουριστικό θεματικό πάρκο, οι πλατείες της Μητρόπολης και της Σπλάντζιας, κορεσμένες από τα τραπεζοκαθίσματα των αφεντικών , είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα απώλειας του δημόσιου χώρου.
Σε αυτό το κλίμα, πριν λίγες μέρες, οι Καρδινάλιοι της “Μητρόπολης” Χανίων θα βγάλουν ένα εξωφρενικό διάγγελμα το οποίο απαγορεύει (!!!!) την μπάλα που παίζουν τα παιδιά
στην πλατεία της μητρόπολης, γιατί ενοχλούνται οι πιστοί και οι θαμώνες των καφετεριών… Το πώς προέκυψε αυτή η αιρετική απόφαση προστασίας των πιστών προσκυνητών από τα σουτ των μικρών διαβόλων μας το δίνει το ίδιο το κείμενο αφορισμού του παιδικού παιχνιδιού.
Η μπάλα στην πλατεία απαγορεύεται, γράφει η “Μητρόπολη” Χανίων, «διότι ενοχλούνται και οι καταστηματάρχες» που έχουν τα τραπεζοκαθίσματα της πλατείας.
Στην συνέχεια του διαγγέλματος πάντως, η Ιερά Εξέταση δεν παραλείπει να μας καθησυχάσει: «δεν είμαστε κατά των παιδιών», γράφει η Μητρόπολη Χανίων… Πάλι καλά, αλλά νομίζουμε πως η Μητρόπολη κρατάει πολύ μετριοπαθή στάση.
Και την μπάλα να σταματήσουν τα διαολόπαιδα, είμαστε σίγουροι πως κάτι θα σκαρφιστούν, έτσι κακή ανατροφή που έχουν, μόνο και μόνο για να την σπάσουν στα ευλογημένα τουριστικά καταστήματα.
Μια πρόταση θα ήταν να ολοκληρωθεί η μετάβαση και της ίδιας της Μητρόπολης σε τουριστικό κατάστημα ή καφετέρια. Έτσι, θα γεμίσει τραπεζοκαθίσματα όλη η πλατεία και δεν θα υπάρχει πια κανένα πρόβλημα. Συν το ότι τέτοιου τύπου επενδύσεις φέρνουν ακόμα παραπάνω τουρίστες (όπως για παράδειγμα ελπίζουν κάποιοι στην Μονή Γουβερνέτου ), ενώ δημιουργούνται και νέες θέσεις εργασίας στον επισιτισμό για άνεργους ιερωμένους. Αλλιώς , με ημίμετρα δεν νομίζουμε να μασήσουν οι πιτσιρικάδες…
Αλήθεια όμως… Τι ενοχλεί το ποδόσφαιρο των παιδιών; Τι ενοχλεί το απρόβλεπτο παιχνίδι των παιδιών με την μπάλα;
«Έχοντας δοκιμάσει αμέτρητες εμπειρίες, μπορώ να πω με σιγουριά ότι όσα ξέρω σχετικά με την ανθρώπινη ηθική τα οφείλω στο ποδόσφαιρο» έλεγε ο διάσημος τερματοφύλακας
Αλμπέρ Καμύ με τις φιλοσοφικές του ανησυχίες… Ας μιλήσουμε λοιπόν λίγο για το ποδόσφαιρο των παιδιών…
Το ποδόσφαιρο των παιδιών είναι εξορισμένο από τις πλατείες της πόλης ή βρίσκεται -λιγότερο ή περισσότερο – περιφραγμένο μέσα σε ακαδημίες, στις οποίες οι αξιόλογες παιδαγωγικά προσπάθειες υπάρχουν αλλά δεν είναι στο προσκήνιο. Ακόμα και σε αυτές τις φωτεινές εξαιρέσεις, μιλάμε για μια τυποποιημένη εκδοχή του παιχνιδιού.
Υπάρχει όμως ακόμα η ελεύθερη, αυθόρμητη και άμεσα δημοκρατική του εκδοχή ως ελεύθερου, μη τυποποιημένου παιχνιδιού, η οποία έχει στόχο την απόλαυση, όπου οι κανόνες και οι αξίες προκύπτουν ελεύθερα από τα ίδια τα παιδιά. Αυτή η εκδοχή του παιχνιδιού (και κάθε ελεύθερου παιχνιδιού) είναι απαραίτητη για την ώριμη ένταξη των παιδιών στην κοινωνία με μη μιλιταριστικούς/ ιδρυματικούς όρους. Και αυτή η εκδοχή
βρίσκει πλέον καταφύγιο κυρίως μέσα από ένα αντάρτικο της μπάλας των παιδιών σε ακάλυπτους χώρους, αυλές σχολείων ή τα ελάχιστα “κενά”που ίσως αφήνει η ιδιωτική αξιοποίηση της τουριστικής ξαπλώστρας, του τραπεζοκαθίσματος και του φτηνού μεροκάματου.
Στην παλιά πόλη, το ελεύθερο ποδόσφαιρο εμφανίζεται και στην αυλή της Rosa Nera, αλλά ακόμα πιο συχνά στην πλατεία Μητρόπολης και στις αυλές κάποιων σχολείων.
Μάλιστα, εμφανίζεται ως ένα αυθόρμητο παιχνίδι για όλες τις ηλικίες, τις καταγωγές και τα φύλα.
Άλλωστε η σύνθεση των εργατικών μας γειτονιών είναι εδώ και χρόνια διεθνική.
Βλέποντας παιδιά πάλι να παίζουν μπάλα στην Πλατεία Μητρόπολης, καθώς οι ενήλικες απολαμβάνουν την βόλτα τους, αναρωτιέται κανείς αν είναι εικόνες από τα τελευταία επιβιώματα ή μήπως μιας νέας αρχής ενός δημόσιου χώρου που δεν κυριαρχείται ολοκληρωτικά από την κερδοφορία των λίγων, αλλά αφήνει χώρο στην αυθόρμητη συνύπαρξη των χρήσεων.
Αυτή είναι μια σοβαρή ερώτηση, πολιτική, πολεοδομική, ταξική.
Γιατί το ελεύθερο παιχνίδι είναι ο απαραίτητος παράγοντας κοινωνικοποίησης, συναισθηματικής ωρίμανσης και ανάπτυξης της προσωπικότητας των παιδιών, χωρίς τον οποίο τα παιδιά χάνουν πάρα πολλά… Και γιατί η βόλτα στην πόλη, το παιχνίδι την Μητρόπολη ή η θέα στην Rosa Nera είναι από τα λίγα πράγματα για τα οποία δεν χρειάζεται να πληρώσεις…
Την Πέμπτη 16 Ιουνίου θα είμαστε μαζί με τα παιδιά που διεκδικούν το παιχνίδι τους, ενάντια στις ανάλγητες απαιτήσεις λίγων θρησκευτικών αρχόντων και κάποιων
καταστηματαρχών. Οι πλατείες είναι και για τα παιδιά, είναι κυρίως για τα παιδιά, όπως και και για την ελεύθερη και μη εμπορεύσιμη συνάντηση των ανθρώπων.
Για τα παιδιά ,παιδιά λαϊκά και όλων των καταγωγών της παλιάς πόλης, που ανέστησαν την μπάλα στο δημόσιο χώρο, ξαναθυμίζουμε εκείνη την αφιέρωση του Εντουάρντο
Γκαλεάνο, στο El Futbol, a Sol Y Sombra: «… είμαι εμπνευσμένος από εκείνα τα παιδιά στο Καλέγια ντε λα Κόστα, που μετά το παιχνίδι της μπάλας, τραγουδούσαν: Είτε κερδίζουμε, είτε χάνουμε, το κέφι μας το κάνουμε…»
Τα παιδιά στην Πλατεία της Μητρόπολης έχουν δίκιο, καθώς διεκδικούν τον λίγο δημόσιο χώρο που τους απέμεινε να αναπνεύσουν, να παίξουν, να γνωριστούν.
Πέμπτη 16 Ιουνίου
Ώρα: 19:00
Στην Πλατεία Μητρόπολης
Στηρίζουμε την μπάλα στην πλατεία
Κατάληψη ROSA NERA
….και το κείμενο της Ομάδας Γονέων του Αυτοδιαχειριζόμενου Λόφου Καστέλι
Κάλεσμα της Ομάδας Γονέων, μήνυμα από τον Λόφο Καστέλι και την Rosa Nera!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ!
Ζούμε σε μια από της πιο τουριστικές πόλεις της Ελλάδος.
Μια πόλη «φιλόξενη» για χιλιάδες τουρίστες αλλά αφιλόξενη για τους κατοίκους της και τα παιδιά τους…
Στο βωμό του κέρδους και για το θεαθήναι (ποιος θυμάται το χριστουγεννιάτικο δέντρο, «έργο αιχμής» κάποιων χιλιάδων ευρώ…), έχουμε δει τους δημάρχους να φτιάχνουν «πεζόδρομους» και μετά τις φωτογραφίες και τις κορδέλες να γεμίζουν οι πλατείες και οι «πεζόδρομοι» με τραπεζοκαθίσματα άνευ ορίων.
Σπλάντζια, Νταλιάνη, Πλατεία Μητρόπολης είναι μόνο κάποια από τα παραδείγματα όπου δεν χωράει ούτε το παιχνίδι των παιδιών, ούτε το καροτσάκι των μωρών, ούτε τα αμαξίδια για ΑΜΕΑ, σε κάποια σημεία ούτε ο πεζός δεν χωράει να περάσει από τον «πεζόδρομο»…
Τα παιδιά των Χανίων θέλουν να παίξουν αλλά δεν υπάρχει χώρος για παιχνίδι σε μια πόλη που κάποτε δονούταν από ζωή και παιδικές φωνές.
Και ένα ωραίο πρωί η μητρόπολη απαγορεύει το ποδόσφαιρο στα παιδιά στην πλατεία της παλιάς πόλης επειδή μάλλον θεωρούν ότι τους ανήκει από κανέναν βυζαντινό, οθωμανικό ή χουντικό νόμο με την δικαιολογία, ἄκουσον, ἄκουσον, ότι
κινδυνεύουν οι πιστοί και οι θαμώνες της παρακείμενης καφετέριας από «αδέσποτες μπαλιές»!
Δεν μας κάνει και πολύ εντύπωση η στάση της εκκλησίας ενάντια στο παιχνίδι των παιδιών. Η μητρόπολη και οι εκκλησιαστικοί αρχόντοι μας έχουν συνηθίσει σε ανάλογες στάσεις «αγάπης προς τον πλησίον» όπως η απαγόρευση του συσσιτίου εν μέσω καραντίνας, η ένοχη σιωπή γύρω από την υπόθεση βιαστών ιερέων ανηλίκου στην Δήμο Πλατάνια, οι ιερές μπίζνες καταπάτησης φυσικού πλούτου και δημόσιας περιουσίας…
Κατά τα άλλα, η μπάλα των πιτσιρικάδων τους πείραξε και οι αδέσποτες μπαλιές, που φαίνεται ότι είναι πιο επικίνδυνες από τις αδέσποτες σφαίρες σε γάμους, βαφτίσεις και τις πολιτικές δεξιώσεις που ευλογάνε και κονομάνε κάποιοι ρασοφόροι.
Εκεί ούτε κουβέντα. Ο ανδρισμός της οπλοκατοχής, ο βιασμός από ιερείς, το γύρισμα της πλάτης στον αδύναμο, το ξεπούλημα του Γουβερνέτου ανήκουν φαίνεται στα «χρηστά ήθη», ενώ η μπάλα των πιτσιρικάδων της παλιάς πόλης είναι μέγα αμάρτημα, πόσο μάλλον αν φάει καμιά σέντρα και κανένας τουρίστας… θα πέσει φωτιά να μας κάψει…
Καθώς τα παιδιά καταστέλλονται και οι τελευταίοι ηλικιωμένοι μόνιμοι κάτοικοι της παλιάς πόλης φεύγουν από την ζωή, ο δημόσιος χώρος και η κατοικία έχουν γίνει είδη προς εξαφάνιση σε μια πόλη που η κατοικία είναι είδος πολυτελείας. Καθώς η πόλη γίνεται θεματικό πάρκο, η καθημερινή ζωή χάνεται, όπως και το παιχνίδι των παιδιών.
Και η κερδοφορία περιμένει κάθε σπιθαμή ώστε να αρπάξει ότι μπορεί για το εύκολο χρήμα, πόσο μάλλον όταν υπάρχει φτηνή εργασία.
Να υπερασπιστούμε το παιχνίδι των παιδιών και τον δημόσιο χώρο απέναντι σε κάθε είδους πολιτικούς, θρησκευτικούς και οικονομικούς «αχόρταγους καρχαρίες».
Πέμπτη 16 Ιουνίου, στην Μητρόπολη Χανίων στις 19:00
ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΘΑΜΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΓΗΣ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
ΟΜΑΔΑ ΓΟΝΕΩΝ του ΑΥΤΟ/ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥ ΛΟΦΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙ
…..Γιαβτην δράση, από τους αυτο/οργανωμένους δημόσιους χώρους:
….στην Τριμάρτυρη Χανίων: μαζική συμμετοχή στην διαμαρτυρία και στο συλλογικό παιχνίδι πολλών παιδιών όλων των ηλικών και πολλών καταγωγών, ενάντια στο φιρμάνι της Μητρόπολης για απαγόρευση της μπάλας στην πλατεία για εμπορευματικούς λόγους.
Μηνύματα από την Oμάδα Γονέων που δραστηριοποιείται στον Λόφο, στην Ρόζα και στις γειτονιές των Χανίων (Χριστιανική Αγάπη για… Χρήμα και Εξουσία, Αγάπη μου μας διώχνουνε τα ράσα απ’ την Πλατεία) από την Κατάληψη Rosa Nera (Είτε κερδίζουμε, είτε χάνουμε το κέφι μας το κάνουμε- από το ποδοσφαιρικό τραγούδι των παιδιών στην Καλέγια ντε λα Κόστα, που ενέπνευσε τον Εντουάρντο Γκαελάνο), την Ανταρσία στα Χανιά (οι πλατείες ανήκουν στα παιδιά μας και τις ανάγκες τους).
Υπέρ της κινητοποίησης τάχθηκε και το άγαλμα του Αθηναγόρα του Α’ καθώς τα έχει πάρει με την απαγόρευση της μπάλας την οποία απολαμβάνει να βλέπει καθημερινά, ενώ έχει μπουκώσει από τα εκτός ορίων τραπεζοκαθίσματα πάνω στα πλευρά του…
Το παιχνίδι των παιδιών (που ενωμένα για άλλη μια φορά, αδιαφόρησαν για τις πολιτικο-ιδεολογικές, θρησκευτικές και εθνικές καταγωγές των γονιών τους) κράτησε μέχρι αργά, ενώ απόλυτα θετική ήταν η ανταπόκριση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου και των εργαζόμενων.
Αντίσταση και αυτο/οργάνωση από τις πλατείες και τους δρόμους των Χανίων, χώρους καθημερινών συναντήσεων των διεθνικών, εργατικών μας γειτονιών!
