Οι “Κινηματογραφικές Πέμπτες” στην αίθουσα προβολών της κατάληψης συνεχίζονται την Πέμπτη 13/12 με την ταινία των Αδελφών Κοέν “Η Μπαλάντα του Μπάστερ Σκραγκς”, παραγωγής 2018.
Η διάρκεια της ταινίας είναι 133 λεπτά και η προβολή θα ξεκινήσει στις 9 μ.μ.
Οι Κινηματογραφικές Πέμπτες συνεχίζονται στην αίθουσα προβολών της κατάληψης Rosa Nera με μια ακόμη ταινία του Κεν Λόουτς σε σενάριο Πολ Λάβερτι, παραγωγής 2012, την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου στις 9:00 το βράδυ.
“Το Μερίδιο των Αγγέλων” είναι η ιστορία τεσσάρων “νεαρών περιθωριακών” στοιχείων, που γνωρίζονται από την αναγκαστική συμμετοχή τους σε πρόγραμμα κοινωνικής εργασίας επιβεβλημένο από το δικαστήριο. Θα αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους για να πετύχουν από κοινού ένα στόχο που θα αλλάξει τις ζωές τους. Αυτός ο στόχος περνάει μέσα από ένα βαρέλι ενός εξαιρετικά σπάνιου ουίσκι.
Ο Λάβερτι γράφει κι ο Λόουτς σκηνοθετεί μια ακόμα ιστορία, ανατριχιαστικά υπαρκτή και ιδιαίτερα ανθρώπινη, μέσα στο εντελώς σάπιο περιβάλλον της “ιδιωτικοποιημένης” Βρετανίας και του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Και καταφέρνουν να την αφηγηθούν με πολύ χιούμορ και χωρίς περιττές ωραιοποιήσεις. Με πραγματικές συγκρούσεις και οδυνηρά αποτελέσματα τόσο στο σωματικό όσο και στο ψυχολογικό πεδίο των ηρώων τους.
Οι Κινηματογραφικές Πέμπτες στην αίθουσα προβολών της κατάληψης Rosa Nera ανοίγουν το χειμερινό τους πρόγραμμα με την ταινία του Κεν Λόουτς “Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ” την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου στις 9 μ.μ.
Η ταινία είναι μια παραγωγή του 2016 σε σενάριο του συγγραφέα (και στενού συνεργάτη του Κεν Λόουτς) Πολ Λάβερτι και αφηγείται με εξαιρετικό τρόπο την ιστορία του 59χρονου ξυλουργού Ντάνιελ Μπλέικ, που υποφέρει από καρδιοπάθεια ενώ ταυτόχρονα καλείται να αντιμετωπίσει το “απρόσωπο” γραφειοκρατικό μοντέλο του Βρετανικού ΟΑΕΔ.
Τα βραβεία που συγκέντρωσε η ταινία μικρή σημασία έχουν. Αυτό που μετράει, για ακόμα μια φορά, είναι η κοφτερή ματιά του Κεν Λόουτς και η αλήθεια της ιστορίας που διηγείται ο Πολ Λάβερτι. Πράγμα που εκφράζεται και στα ευχαριστήρια των τίτλων του τέλους προς όλους τους εργαζόμενους του “συστήματος κοινωνικής πρόνοιας” που ανώνυμα έδωσαν στον σκηνοθέτη και στον σεναριογράφο πραγματικά περιστατικά “παραλογισμού” -ή μήπως απλώς δείγματα μιας σειράς κρατικών δολοφονιών που συνεχίζονται;
