Κατηγορία: Εκδηλώσεις

 

Από την Κανάιμα: Πρωτοβουλία ενάντια στο μιλιταρισμό

 

 

Ένας κάθε μήνα. Είναι κατά μέσο όρο ο αριθμός των πατεράδων, των αδελφών, των γιων που χάνουμε εξαιτίας της βαναυσότητας των αστυνομικών δυνάμεων. Μια βαναυσότητα που παίρνει πολλές μορφές: λαβές ασφυξίας, γροθιές, σφαίρες ή tasers τα οποία, στις χειρότερες περιπτώσεις, αποβαίνουν θανατηφόρα.

Συστηματικά, για περισσότερο από 40 χρόνια, οι δικοί μας σκοτώνονται από το γαλλικό κράτος, στα χέρια εκείνων που ειρωνικά ονομάζονται “φύλακες της ειρήνης”.

Απόσπασμα από κάλεσμα οικογενειών θυμάτων σε πορεία κατά της αστυνομικής βίας
Παρίσι 19.03.2017

 

Η εισήγηση της εκδήλωσης από την αντιφασιστική συνέλευση autonome antifa

Οι «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες». Η «πετρελαιοφόρος Ανατολική Μεσόγειος». Οι «συμμαχίες» με την Αιγυπτιακή στρατιωτική δικτατορία και το κράτος του Ισραήλ. Όλα τούτα υποτίθεται πως έιναι καινούρια φρούτα. Εμφανίστηκαν στο δημόσιο λόγο, εμπεδώθηκαν και έγιναν καθομιλουμένη με όλο και μεγαλύτερη έντση από το 2010 και μετά.

Αλλά δεν εφευρέθηκαν το 2010. Έχουν πίσω τους μακρύχρονη ιστορία, την ιστορία της στρατηγικής του ελληνικού κράτους για την Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμη περισσότερο, αυτό το ολοκαίνουριο ελληνικό λεξιλόγιο προορίζεται για να περιγράψει τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στονπαγκόσμιο διακρατικό πόλεμο που ξεκίνησε αμέσως έπειτα από τον ψυχρό πόλεμο και συνεχίζεται έως σήμερα.

Θα πρέπει να καταλάβουμε την στρατηγική του ελληνικού κράτους, την «εξωτερική πολιτική» των αφεντικών μας. Να αντιληφθούμε την ιστορία της και το παγκόσμιο πλαίσιο εντός του οποίου εξελίσσεται. Τέλος, να φανταστούμε το μέλλον της. Όλα αυτά όχι για χάρη της «αλήθειας», αλλά γιατί βρισκόμαστε εκεί που βρέθηκαν μυριάδες σαν κι εμάς στο παρελθόν: Γιατί ο πόλεμος των αφεντικών εξελίσσεται παγκόσμια. Γιατί οι ήττες μας, πρόσφατες και αρχαίες, βαραίνουν τα χέρια και τα μυαλά μας. Και γιατί οι επιλογές μας είναι για άλλη μια φορά απλές. Είτε ενάντια στο ελληνικό κράτος, είτε κρέας για τις καταστροφικές του μηχανές.

 

Παρασκευή 29/9 στις 20:00 στη Rosa Nera

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017, 8μ.μ.

Παρουσίαση του τόμου της ομάδας fight back!

έθνος, φύλο και γυναικεία κινήματα στην ελλάδα (1880-1949)

Τη Βασιλική το 1940, σε ηλικία δεκαεπτά χρονών, ο πόλεμος την πέτυχε στην εγκυμοσύνη. Τον Οκτώβρη θα γινότανε κι ο γάμος. O αρραβωνιαστικός της, όμως, δεν αναγνώρισε το παιδί, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν εκείνη την εποχή στην αγροτική ελληνική επαρχία. Η Βασιλική, όντας φτωχή, αναγκάστηκε να δώσει το παιδί της γιατί δεν μπορούσε να το μεγαλώσει. Εντάχθηκε σε διμοιρία γυναικών του ΕΛΑΣ στα είκοσί της. Είχε εκτεθεί πολλαπλά για την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος. Ήταν ευαίσθητη, έκλαιγε συχνά, και  στη μέση της είχε πάντα δύο χειροβομβίδες. Στο βουνό καβαλούσε κι ένα άλογο. Μετά τον πόλεμο γύρισε στην Αθήνα. Δούλευε και το βράδυ πήγαινε σε νυχτερινή σχολή. Αρχίσανε να την κυνηγάνε οι φασίστες λόγω του ότι ήταν σταμπαρισμένη από το βουνό. Ξαναβγήκε στο βουνό. Σε μια μάχη την τραυματίσανε και τη συνέλαβαν. Στη δίκη της δεν παρουσιαστήκανε μάρτυρες υπεράσπισης. Οι κατήγοροι την περιέγραψαν σαν ‘ελευθέρων ηθών’. Εικοσιέξι χρονών την εκτελέσανε στη Λαμία. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας με δύσκολο παρόν και δυσοίωνο μέλλον στη δεκαετία του ’40. Η ιστορία μιας γυναίκας που βγήκε από την κατεύθυνση των διαδρομών που της επεφύλασσαν και το πλήρωσε με τη ζωή της. Δεν είναι η μόνη. Το σενάριο παίχτηκε επί χίλια. Μια κοινωνική και πολιτική ιστορία κατά βάση άγνωστη. Αδιάφορες λεπτομέρειες για την επίσημη ιστορία. Ιστορίες ηρωικών θυμάτων για το κόμμα. Υλικό που η φεμινιστική ιστορία δεν ξέρει τι να το κάνει. Και οι νέοι φασίστες ιστορικοί έχουν βαλθεί να δείξουν την Βασιλική ως εγκληματία αντί για θύμα των πολιτικών τους προγόνων. Εμείς πάλι, προσπαθούμε να διαβάσουμε την ιστορία των γυναικών και των αγώνων τους πέρα από εθνικά και κομματικά πλαίσια, από αυτόνομη και αντιφασιστική σκοπιά.