Κατηγορία: Διεθνή

Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων, στο παλιό λιμάνι, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.

Κάλεσμα από την Κατάληψη ROSA NERA: Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων, στο παλιό λιμάνι, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.

Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου, οι κάμερες του ΠΠΛΣ-920 παρέμειναν κλειστές.

Ως το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου, οι ελληνικές και ιταλικές Αρχές και η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, είχαν λάβει γνώση της κατάστασης του υπέρφορτου αλιευτικού, που είχε συμπληρώσει τέσσερις ημέρες πλέοντας δίχως προσανατολισμό στην κεντρική Μεσόγειο, με μοναδικό οδηγό μια πυξίδα και τη θέση του ήλιου. Το όνομά του αλιευτικού ήταν Adriana. Κουβαλούσε περίπου 750 ανθρώπους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά κυρίως από την Συρία, την Αίγυπτο και το Πακιστάν.

Το Adriana είχε τρία επίπεδα στο οποίο είχαν στριμωχτεί σε ασφυκτικές συνθήκες οι άνθρωποι που ταξίδευαν. Στο κατώτερο επίπεδο εσωτερικά του σκάφους ήταν οι γυναίκες με τα παιδιά. Δεν βρέθηκε καμία γυναίκα ανάμεσα στους διασωθέντες. Το Adriana ήταν ένα υπερφορτωμένο και σε εξαιρετικά κακή κατάσταση σκάφος. Το Adriana είχε μπει στην ελληνική ζώνη έρευνας και διάσωσης ήδη από την Τρίτη. Το ΠΠΛΣ-920, το καμάρι της ελληνικής ακτοφυλακής, απόπλευσε από το λιμάνι της Σούδας περίπου 15 ώρες μετά από την πρώτη κλήση για “σκάφος σε κίνδυνο” ενώ ήδη από τις 14:00, μεσημέρι Τρίτης (13/6), το ελληνικό λιμενικό είχε ήδη καταγράψει την κίνηση του σκάφους.

Το Adriana αναποδογύρισε στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου και μαζί του πεθάναν πάνω από 600 άνθρωποι. Πακιστανοί, Σύριοι και Αιγύπτιοι, ίσως κι από αλλού, γυναίκες, άντρες, παιδιά, θείοι, φίλοι, μανάδες, πατεράδες, γιοι και κόρες, άνθρωποι με πρόσωπο και ταυτότητα. Άνθρωποι πραγματικοί που έχουν ανθρώπους να τους ψάχνουν και να ανησυχούν, που πενθούν και αναζητούν δικαιοσύνη. Το Adriana όμως δεν αναποδογύρισε μόνο του αλλά επειδή ρυμουλκήθηκε από το ελληνικό λιμενικό, πάνω από 600 άνθρωποι δεν πέθαναν αλλά δολοφονήθηκαν, καταδικασμένοι με την ποινή του πνιγμού. Έτσι αποτυπώνεται η ελληνική και διεθνής μεταναστευτική πολιτική στην πραγματική ζωή. Οι ευθύνες Ελλάδας και Ευρώπης που με την πολιτική τους έχουν εκτρέψει τις μετακινήσεις στη θανατηφόρο διαδρομή της Καλαβρίας, που παρακάμπτει την Ελλάδα, η άρνηση διάσωσης και οι βίαιες ή και πολλές φορές φονικές επαναπροωθήσεις του ελληνικού λιμενικού, ο φράχτης στον Έβρο και η κόλαση των κλειστών κέντρων κράτησης ή της ρατσιστικής θεσμικής και μη βίας στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, οδηγούν στο ναυάγιο της Πύλου.

Το προαναγγελθέν έγκλημα στην Πύλο, είναι άλλο ένα έγκλημα του ελληνικού κράτους, και όπως με το έγκλημα στα Τέμπτη, όπως και με κάθε άλλο “μικρότερο ή μεγαλύτερο” έγκλημα, κινητοποιήθηκε ανάλογα ένας ολόκληρος μηχανισμός που προσπάθησε να συγκαλύψει με ψέματα και να υπερασπιστεί τους φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας αφού αποτελούν σάρκα από την σάρκα του. Βέβαια στην περίπτωση που για να σωθεί το ίδιο πρέπει να τους τιμωρήσει θα το κάνει γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι αναλώσιμοι.

Μετά την συνεργατική έρευνα των Solomon, Forensis, Guardian και ARD, με μη παραποιημένες συνεντεύξεις επιζώντων (όπως αυτές του λιμενικού) και στοιχεία που προέκυψαν από έρευνες δημοσιογράφων, αποκαλύπτονται όλες οι ευθύνες συγκεκριμένα του ελληνικού λιμενικού και οι εγκληματικές πολιτικές του ελληνικού κράτους . Ο αγώνας για να αποδοθούν ευθύνες στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτού του εγκλήματος, να αναζητηθεί η αλήθεια μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, να υπάρξει δικαίωση των οικογενειών των νεκρών, να σταματήσει η δολοφονική ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. , να μην υπάρξει άλλη Πύλος, άλλα Τέμπη, άλλο Φαρμακονήσι, άλλη Λαμπεντούζα, είναι καθήκον μιας κοινωνίας που δεν επιλέγει το φιλοτομαρισμό και την σκατανθρωπιά να φωλιάσει μέσα της.

Η εθνικιστική και ταξική διαχείριση των κρατών για την προσφυγιά και την μετανάστευση έχει κάνει την Μεσόγειο το μεγαλύτερο νεκροταφείο ανθρώπων. Το ντοπάρισμα του εθνικού κορμού με φιλοπολεμικά σενάρια και αφηγήσεις κυριαρχίας στην Μεσόγειο δεν είναι κάτι άλλο πέρα από καταστροφικά -για την φύση και τους ανθρώπους- επενδυτικά σχέδια στα φιλέτα της Μεσογείου, κέρδη της βιομηχανίας όπλων, αφαίμαξη κάθε φυσικού πόρου και ανθρώπινου δυναμικού για μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Οι “μεταναστευτικές ροές” θα συνεχίζουν ακάθεκτες όσο ο πόλεμος, η βία και η φτώχεια ριζώνει σ ’αυτόν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι ποτέ δεν θα σταματήσουν να ταξιδεύουν για να βρουν μια καλύτερη ζωή, εξ’ άλλου ολόκληρη η ανθρώπινη Ιστορία είναι μια ιστορία μετανάστευσης.

Ο ήλιος της Δύσης μπορεί να φαίνεται καλύτερος προς το παρόν μα δεν υπάρχει καμία γραμμικότητα στην ιστορία που να μη μας κάνει κάποια στιγμή όλους μετανάστες, δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη για της γης τους κολασμένους.

Αν λοιπόν οι κάμερες του σκάφους του λιμενικού παρέμειναν κλειστές (όπως σε κάθε έγκλημά τους) και δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια από εκεί, ας την ψάξουμε στους ανθρώπους που επέζησαν, στην καθημερινότητα γύρω μας, στην κριτική μας σκέψη, στην μνήμη και στα λόγια που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά για τα εγκλήματα κάθε εξουσίας.

Να υπερασπιστούμε τους αγώνες προσφύγων και προσφυγισσών, μεταναστών και μεταναστριών για την ζωή!

Ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Δημιουργία ασφαλών οδών μετακίνησης – να σταματήσουμε τις απαγωγές, τις ληστείες, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες από το ελληνικό κράτος και τις συμμορίες του στα σύνορα.

Γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου.

Αντιφασιστικοί και ταξικοί αγώνες πάντα και παντού

Υ.Γ. Όσο αυτό το κείμενο γραφόταν άλλοι δύο άνθρωποι πέσαν νεκροί στον πόλεμο που ποτέ δεν σταμάτησε απέναντι στους φτωχοδιάβολους και τις διαφορετικές. Ένας 20χρονος Σύριος πρόσφυγας δολοφονήθηκε πισώπλατα την ώρα που διέφευγε άοπλος από αστυνομικό στην Λάρισα, αφού πρώτα είχε εγκαταλείψει το αμάξι που είχε κλέψει. Ο αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος, ο νεκρός Σύριος σπιλώθηκε από τα ΜΜΕ ως σεσημασμένος, ενώ ο Μηταράκης (Υπ. ΠΡΟ.ΠΟ και τέως Μεταναστευτικής Ρατσιστικής Πολιτικής) θεωρεί πως περισσότεροι μπάτσοι στον δρόμο θα λύσουν ανάλογα προβλήματα. Μια τρανς γυναίκα από την Κούβα, η Anna Ivankova που έμενε και εργαζόταν στην Αθήνα, βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στον σπίτι της στο Αγ. Παντελεήμονα. Άλλη μια γυναικοκτονία και άλλη μια φορά που ελληνική αστυνομία προσβάλει την νεκρή αναφέροντάς της ως άντρα, παραποιώντας ουσιαστικά την βαρύτητα της υπόθεσης.

Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων,
στο παλιό λιμάνι, στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία
μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο

Κατάληψη Rosa Nera,

https://rosanera.squat.gr/

#rosanera #refugees #ροζανερα

 

Για την έκθεση Το Ζωντανό Δάσος, KAWSAKSACHA, του Βαγγέλη Δασκαλάκη.

Από Το ζωντανό δάσος – Εγκαίνια έκθεσης Φωτογραφίας KAWSAKSACHA -του Βαγγέλη Δασκαλάκη, o oποίος μέσα από μία ακούραστη αφήγηση μας μετέφερε – μέσα από τις εικόνες και τα βιώματα των ταξιδιών του στα τροπικά δάση της Αμαζονίας του Εκουαδόρ – στους νικηφόρους αγώνες και την κοινωνική ζωή των ιθαγενών Sarayaku της φυλής Kichwa.
Οι φωτογραφίες, ποτισμένες στα χρώματα της Αμαζονίας, συχνά προκύπτουν ως αυθόρμητα γεγονότα όπως μια τυχαία συνάντηση με ένα παιδί που γυρίζει χαράματα από το νυχτερινό κηνύγι στο τροπικό δάσος.
Και άλλοτε αποτελούν ευαίσθητα και γεμάτα σεβασμό ολόσωμα πορτραίτα, αμοιβαία σκηνοθετημένα μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Όπως το πορτρέτο στο οποίο συναντάμε το έντονο βλέμμα της Λόιζας. Μιας γυναίκας 104 χρονών που συμμετείχε στις μεγάλες πορείες χιλιομέτρων, χιλιάδων ανθρώπων, ενάντια στην εκμετάλλευση από τις αργεντίνικες εταιρείες της Αμαζονίας, αυτού του τόσο κρίσιμου πνεύμονα του πλανήτη.
Αυτά και πολλά άλλα, μοιράστηκε με τις εικόνες και την αφήγηση του ο Βαγγέλης Δασκαλάκης, σε μια έκθεση που κυριαρχεί η οργανική σχέση του ανθρώπου με το δάσος, αλλά και η ματιά του ανθρώπου που έζησε και συνδέθηκε οργανικά με τα προβλήματα, τις αγωνίες, τις αντινομίες και τα δράματα των ανθρώπων της κοινότητας των Sarayaku.
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή τα απογεύματα σε όλη την διάρκεια των δράσεων για τα 19 Χρόνια Κατάληψη Rosa Nera – Πρόγραμμα Εκδηλώσεων των Γενεθλίων και θα διαρκέσει μέχρι την Τετάρτη 5 Ιουλίου.
περισσότερα για την έκθεση και εδώ: https://rosanera.squat.gr/…/kawsaksacha-%cf%84%ce%bf…/

Μήνυμα αλληλεγγύης, για την εξέγερση στην Γαλλία και τον σύντροφο Σερζ.

 

Ανάρτηση γιγαντοπανό από την Κατάληψη Rosa Nera, με διττό μήνυμα αλληλεγγύης:

– Για την κοινωνική εξέγερση και τις μαζικές κυλιόμενες γενικές απεργίες (με την συμμετοχή εκατομμυρίων απεργών και διαδηλωτών) σε περισσότερες από 200 πόλεις στην Γαλλία, ενάντια στον νόμο αύξησης των ορίων σύνταξης που προσπαθεί να επιβάλει η αυταρχική κυβέρνηση των αφεντικών.

– Για τον σύντροφο Serge Duteuil-Graziani, που τραυματίστηκε σοβαρότατα και κινδινεύει ακόμα καθώς βρέθηκε σε κώμα, από στοχευμένη ευθεία βολή χειροβομβίδας της αστυνομίας – χειροβομβίδα τύπου GM2L.

Τραυματίστηκε από την φονική επίθεση της γαλλικής αστυνομίας κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης και των συγκρούσεων της 25ης Μαρτίου 2023, στις μαζικές αντικαπιταλιστικές και περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις στο Sainte-Soline, ενάντια σε διαδικασίες ιδιωτικοποίησης της πρόσβασης στο αγαθό του νερού.

Ο σύντροφος Serge είναι ένας από τους δύο σοβαρά τραυματισμένους διαδηλωτές στο Saint-Soline. Τον είχαμε γνωρίσει στην Κατάληψη Rosa Nera, σε εκδήλωση για τα γεγονότα του Μάη του 1968 στην Γαλλία, με τους Claire Auzias, Jean-Pierre Duteuil και Tomás Ibáñez. Το μήνυμα της Ρόζας είναι ένα πρώτο ελάχιστο μήνυμα αλληλεγγύης με την οικογένεια, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.

Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση των γονιών του Serge:

“…Ένα μήνα μετά τη βολή της χειροβομβίδας που τραυμάτισε σοβαρά στο κεφάλι τον γιο μας Σερζ, στις 25 Μαρτίου 2023, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης ενάντια στις μεγαδεξαμενές άρδευσης στο Σεν-Σολίν, η αβεβαιότητα για το μέλλον του παραμένει.

Σύμφωνα με καθαρά κλινικά ιατρικά κριτήρια, ο Σερζ έχει βγει από το κώμα. Αυτό σημαίνει ότι μισανοίγει τα μάτια του αλλά όχι ότι έχει ξυπνήσει.

Η περίθαλψη που έχει λάβει από την άφιξή του στο νοσοκομείο στοχεύει στον περιορισμό των κακώσεων και στην αντιμετώπιση διαφόρων λοιμώξεων. Τα τραύματα και οι λοιμώξεις προκλήθηκαν από την βολή εναντίον του, αλλά και από τις συνθήκες με τις οποίες του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες στο σημείο της διαδήλωσης – οι δυνάμεις της τάξης απαγορεύσαν στους διασώστες και τα ασθενοφόρα να περιθάλψουν και να παραλάβουν τους τραυματίες.

Η περίθαλψη στο νοσοκομείο βοήθησε να διασφαλιστεί ότι η κατάσταση του Serge, η οποία παραμένει «εξαιρετικά ευάλωτη», δεν επιδεινώθηκε περαιτέρω. Η κατάσταση αυτή δίνει ελπίδες ότι θα ανακτήσει τις αισθήσεις του, αλλά ακόμα δεν έχουμε φτάσει εκεί.

Μέχρι στιγμής, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε αν ο Σερζ θα ανακτήσει το πνεύμα και τη χρήση του σώματός του (τα άκρα, τις αισθήσεις, την αναπνοή και την ομιλία) ή να εκτιμήσουμε τις επιπτώσεις του τραυματισμού του, και μια υποτροπή με λοιμώξεις παραμένει επίφοβη. Συνεπώς, η ζωή του εξακολουθεί να βρίσκεται σε κίνδυνο. Για το λόγο αυτό αποδοκιμάζουμε κάθε πιθανή χρησιμοποίηση του γεγονότος πως έχει βγει από το κώμα: Δυστυχώς, ο Σερζ απέχει πολύ από το να έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο. Το να ισχυριστεί κανείς το αντίθετο θα ήταν ένα ξεκάθαρο ψέμα…”

Οι γονείς του Σερζ,

26 Απρίλη 2023

 

Δίασωση, συνοριακή βία και αντιστάσεις

Χανιά: Τρίτη 21 Ιουνίου, εκδήλωση με τον σύντροφο διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο και την Κατάληψη Rosa Nera, στις 20:00 στην απελευθερωμένη Αυλή: Συζήτηση – Εισηγήσεις – Προτάσεις. Η πολιτική εκδήλωση εντάσεται στα γενέθλια για τα 18 χρόνια της Ρόζας.

Η θεματική της εισήγησης του συντρόφου διασώστη έχει θέμα την «Θαλάσσια διάσωση, την συνοριακή βία, τα pushbacks και τις αντιστάσεις στην θανατοπολιτική των ευρωπαϊκών κρατών».

Από την Κατάληψη Rosa Nera θα γίνει αναφορά στα ζητήματα προστασίας των προσφύγων στις καραβιές στην Κρήτη, τις θανατηφόρες επαναπροωθήσεις στον Έβρο όπως και στα ζητήματα επικοινωνίας με τις οικογένειες των αγνοουμένων, των διασωθέντων (που άμεσα γίνονται κρατούμενοι), όπως και των ανθρωπων που χάθηκαν λόγω των πολιτικών του θανάτου.

Από την Ομάδα Επικοινωνίας:

Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος θα ανοίξει τα ζητήματα γύρω από την ανυποχώρητη, συλλογική μάχη και τις νίκες των διεθνών κινήσεων αλληλεγγύης ενάντια στο μεγάλο, διακρατικό έγκλημα των καιρών και των κοινωνιών μας: Τον πόλεμο ενάντια στην προσφυγιά και την μετανάστευση, όπως και τον πόλεμο ενάντια στο δίκαιο της διάσωσης στην θάλασσα που έχει ήδη οδηγήσει στον θάνατο, τον εγκλεισμό, το δουλεμπόριο χιλιάδων ζωών κάθε ηλικίας και κοινωνικού φύλου, που βρίσκονται σε ανάγκη προστασίας.

Στόχος της εκδήλωσης, δεν είναι μόνο η διάγνωση των εγκλημάτων αλλά και η ενημέρωση για τις νίκες της ζωής, της αλληλεγγύης και της διάσωσης ενάντια στις πολιτικές του θανάτου. Και οι νίκες συμβαίνουν, όταν τα διεθνή δίκτυα των κινημάτων και των δικτύων αλληεγγύης συναντιούνται ατον αγώνα για ζωή και ελευθερία.

Οι πρόσφατες ενορχηστρωμένες απειλές ενάντια στον σύντροφο διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο από κυβερνητικούς και σκοτεινούς κύκλους της ελληνικής δεξιάς, έγιναν με αφορμη το διεθνές σκάνδαλο δημοσίευσης εκθέσεων όπου γίνεται σαφές πως η κυβέρνηση και οι πολιτικοί και κοινωνικοί της σύμμαχοι είναι υπεύθυνοι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Η συζήτηση στην Κατάληψη Rosa Nera εντάσεται, αυτονόητα, σε μια προσπάθεια δικτύωσης όσων αντιστέκονται ενάντια στην καταπάτηση όσων κατακτήθηκαν με αίμα γύρω από το άσυλο και την ανθρώπινη μετακίνηση.

Η αλληλεγγύη θα νικήσει!!!

 

 

Από τους αυτο/οργανωμένους δημόσιους χώρους (Solidarity with Rosa Nera):
Για την εκδήλωση με τον διασώστη Ιάσονα Αποστολόπουλο και την Κατάληψη Rosa Nera.
Από τον σύντροφο Ιάσονα αναπτύχθηκαν τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχουν τεκμηριωθεί στο Αιγαίο και ευρύτερα στην Μεσόγειο, μέσα από την εμπειρία στο πεδίο και ως αποτέλεσμα των ρατσιστικών αλλαγών στις πολιτικές ασύλου και μετανάστευσης.
Συζητήθηκαν τα ζητήματα των αγώνων ενάντια στην ποινικοποίηση της διάσωσης στην θάλασσα, ενάντια στην συνοριακή βία, των διεθνών δικτύων αντίστασης που έχουν πετύχει σημαντικές νίκες ενάντια στις διακρατικές πολιτικές που έχουν ως αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων προσφύγων/ισσών στην Μεσόγειο.
Ανάμεσα σε πολλά ζητήματα που τέθηκαν, ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στις ευθύνες ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για το δουλεμπόριο και τα εγκλήματα κατά προσφύγων στην Λιβύη, τα εγκλήματα του ελληνικού λιμενικού και της Φρόντεξ, όπως και στην περίπτωση της ήττας των φονικών πολιτικών Σαλβίνι και τους τρόπους με τους οποίους τα διασωστικά καράβια οργάνωσαν -σε συντονισμό με διαφορετικούς φορείς και κινήματα στην στεριά- την πολιτική ανυπακοή που “άνοιξε” τα κλειστά λιμάνια στην διάσωση και οδήγησε σε ήττα τον Σαλβίνι.
H εισήγηση της πολιτικής συνέλευσης της Κατάληψης Rosa Nera εστίασε αρχικά στη συνοριακή βία στον Έβρο, ενώ στην συνέχεια μεταφέρθηκε η εμπειρία από τα πεδία της επικοινωνίας και υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών στα καμπ – από την εμπειρία της συνεργασίας της Rosa Nera με το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων και τα δίκτυα αλληλεγγύης- όπως και η επικοινωνία με τις οικογένειες των αγνοούμενων, των διασωθέντων-κρατούμενων και των νεκρών – από συντρόφισσα της Ρόζας που αγωνίζεται στο πεδίο. Ανάμεσα σε άλλα, ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο ζήτημα των ανήλικων προσφύγων, τις εσκεμμένες λάθος καταγραφές στοιχείων και αιτημάτων ασύλου.
Και στις δυο εισηγήσεις αναφέρθηκαν τα στοιχεία, τα τεκμήρια και οι έρευνες που αποδεικνύουν πως οι εξ ορισμού παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγ(ισσ)ων και μεταναστ(ρι)ών δεν είναι τίποτα άλλο από δολοφονικές επιχειρήσεις εξαφάνισης και εγκατάλειψης σε ακραία επικίνδυνες συνθήκες των προσφυγικών ζωών ακριβώς την στιγμή που χρίζουν προστασίας. Έγινε σαφές πως και οι διοικήσεις του ελληνικού κράτους συμμετέχουν σε εγκλήματα κατά των προσφυγικών ζωών, όπως και το χρέος των κινημάτων να δώσουν πολιτικά αποτελέσματα ενάντια σε αυτά τα εγκλήματα.