Η Κατάληψη Rosa Nera συμμετέχει και καλεί στην συγκέντρωση – πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα του απεργού πείνας -από τις 23 Μάη- Γιάννη Μιχαηλίδη, στις 8 Ιούλη.
Δεν είναι ακρίβεια είναι ληστεία – Παρέμβαση στη ΔΕΗ στις Μουρνιές την Παρασκευή 24/6 στις 13:00
Το ρεύμα, όπως και το νερό και η στέγη, θα πρέπει να είναι κοινωνικά αγαθά και όχι
αντικείμενα εμπορευματικής σχέσης, δηλαδή κοινά και προσιτά σε όλες και όλους. Και ακριβώς επειδή χωρίς ρεύμα, νερό και στέγη η επιβίωση είναι αδύνατη, η πρόσβαση στα συγκεκριμένα αγαθά πρέπει να γίνει αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου – ανεξάρτητα καταγωγής και
κοινωνικής θέσης.
Οι πολιτικές και στρατιωτικές διοικήσεις του σύγχρονου ελληνικού κράτους, από τη χούντα των συνταγματαρχών μέχρι τις τωρινές, είχαν και έχουν ως στόχο την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας με στόχο το κέρδος για τις εταιρείες και τις τσέπες των αφεντικών και το χρέωμα του κόστους
στην κοινωνία, κυρίως στα πιο «αδύναμα» κομμάτια της. Από τα τέλη του ‘90 μέχρι σήμερα, η σκληρή ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών αποτελεί συνέχιση της κρατικής στρατηγικής εξόντωσης όσων περισσεύουν για το σύστημα εκμετάλλευσης, και ιδίως των ανέργων και των φτωχών.
Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε τις τιμές του ρεύματος και των καυσίμων να αυξάνονται εκθετικά, με τη δικαιολογία ότι ευθύνεται ο πόλεμος. Μια ακόμα κρίση μετά την πανδημία, μια ακόμα κρίση της κερδοφορίας του καπιταλισμού στις πλάτες της εργατικής τάξης, βαφτίζεται ως
αναπόφευκτη κατάσταση.
Ένα παράδειγμα ληστρικής πολιτικής κεφαλαίου και κράτους είναι η περίφημη ρήτρα αναπροσαρμογής – η οποία λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες του χρηματιστηρίου και των τιμών που ορίζουν οι εταιρίες «πράσινης» και μη ενέργειας και είχε ως συνέπεια την αδυναμία
πληρωμής λογαριασμών σε χιλιάδες σπίτια και τη διακοπή ρεύματος. Ακόμα κι αν η ρήτρα αναπροσαρμογής πάγωσε, θα συνεχίσουμε να την πληρώνουμε από την τσέπη μας, μιας και το βάρος της εξόφλησής της θα το επωμιστεί το Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης.
Οι διακοπές ρεύματος και νερού από το κράτος, σε φτωχές εργατικές οικογένειες ντόπιων και μεταναστών αλλά ακόμα και σε ηλικιωμένους με χαμηλή σύνταξη που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με τις αυξήσεις λογαριασμών και τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, είναι ενδεικτικά για το τι σημαίνει το καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε.
Το ενεργειακό κόστος ανεβαίνει στα εργατικά και τα φτωχά νοικοκυριά, η συνολική κατανάλωση των οποίων είναι στην πραγματικότητα ελάχιστη συγκριτικά με τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες των αφεντικών. Το κράτος προστατεύει τα ισχυρά εργοδοτικά συμφέροντα, όπως και τις κερδοσκοπικές εταιρίες που αδιαφορούν για την ανθρώπινη ζωή και εκμεταλλεύονται την ενέργεια και την εργασία (χαρακτηριστικά, το βιομηχανικό ρεύμα κοστίζει λιγότερο από το οικιακό ωστόσο οι έκτακτοι φόροι-χαράτσι επιβαρύνουν εξίσου όλους μας).
Σε μια περίοδο που τα αφεντικά κοινωνικοποιούν τα κόστη τους πάνω στις ζωές μας, βασικά κοινωνικά αγαθά θα είναι προσβάσιμα με σκληρότερα ταξικά κριτήρια.
Παράλληλα με τις ιδιωτικοποιήσεις εμφανίζονται και άλλοι κερδοσκοπικοί ιδιωτικοί «εναλλακτικοί» πάροχοι
ενέργειας, που ήδη λειτουργούν αντικοινωνικά και στην ουσία χωρίς ουσιαστικό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό έλεγχο.
Χαρακτηριστικό της αθλιότητας των ντόπιων και ξένων αφεντικών γύρω από το ενεργειακό ζήτημα είναι το παράδειγμα της Κρήτης. Από τη μία πλευρά, οργανώνεται μια άγρια καταστροφή κοινοτήτων και της φύσης μέσα από ανορθολογικές εγκαταστάσεις των βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (BΑΠΕ) με κερδοσκοπικά, πλήρως αντικοινωνικά κριτήρια, και από την άλλη το ίδιο πολιτικό προσωπικό «ανακαλύπτει» τάχα πετρέλαιο και φυσικό αέριο γύρω από τη νησί.
Οργανώσεις κατοίκων της Κρήτης και της Γαύδου ήδη έχουν πάρει θέση ενάντια στις πολιτικές αναζήτησης και εξόρυξης πετρελαίου. Καθόλου τυχαία, για «ελληνικό πετρέλαιο» μιλάγανε και τα καθίκια της χρυσής αυγής, οι μεγαλύτεροι λακέδες των αφεντικών. Στον εμπορευματοποιημένο κόσμο του 21 ου αιώνα η ψευδαίσθηση του καταναλωτισμού ως μιας θεμελιώδους ελευθερίας του δυτικού πολιτισμού δεν αναιρεί την πραγματικότητα των ταξικών φραγμών.
Επειδή τίποτα δε χαρίζεται από τα αφεντικά, το κράτος και τους λακέδες τους, εμείς λέμε:
–Επανασυνδέσεις ρεύματος παντού, οργάνωση και αντίσταση σε συνελεύσεις γειτονιών και εργατικά συμβούλια, ενάντια σε κάθε επίθεση υποτίμησης της ζωής και της εργασίας μας από το κράτος, τα αφεντικά και τους εθνικιστές.
–Αγώνες ταξικοί και κοινωνικοί, ντόπιων και μεταναστών, ενάντια σε κάθε εμπορευματική χρήση της ενέργειας από τους εκμεταλλευτές.
– Αγώνες για την κοινωνικοποίηση των αγαθών της στέγης, του νερού και της ενέργειας. Κοινοί αγώνες όλων των καταπιεσμένων ενάντια στους κερδοσκόπους και τους εκμεταλλευτές, καμία υποχώρηση σε κρατικά αντικοινωνικά και αντι-περιβαλλοντικά σχέδια γύρω από την ενέργεια.
(φωτογραφία από ανάρτηση πανό κατά την προεκλογική ομιλία του τωρινού πρωθυπουργού, το καλοκαίρι του 2019)
Παρέμβαση στη ΔΕΗ στις Μουρνιές την Παρασκευή 24/6 στις 13:00
Κατάληψη Rosa Nera
Αντιφασιστικό κάλεσμα για το Εφετείο των ναζί της χιτλερικής αυγής.
Καμία επανάπαυση, καμία ανοχή σε οποιαδήποτε προσπάθεια ξεπλύματος των νεοναζί φονιάδων από ακροδεξιά κυβερνητικά και δικαστικά κυκλώματα.
Τετάρτη 15/6, ώρα 12:30 στην Πλατεία Αγοράς.
«Ε, μα δεν είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς με την ησυχία του αυτόν τον κόσμο, όσο εμφανίζονται αυτοί οι καταραμένοι μανιακοί που θέλουν διαρκώς μια καλύτερη ζωή από αυτή που ζουν.»
από την Μαφάλντα, του Quino
Αφίσσα της Κατάληψης Rosa Nera – Κάλεσμα στην Πορεία της Πέμπτης, ενάντια στην αστυνομοκρατία, την κρατική βία και την όξυνση των ταξικών αποκλεισμών από την παιδεία.
και την όξυνση των ταξικών αποκλεισμών στα πανεπιστήμια
