Κατηγορία: Αλληλεγγύη

Αλίμονο μου, σε τι λογής ανθρώπων….

Από την Κατάληψη Rosa Nera, στους τοίχους των Χανίων, ένα σπάραγμα τριών στίχων στην θάλασσα της Οδύσσειας:

Είναι η απόγνωση του κατακτητή όταν και αυτός θα βρεθεί στην θέση του κατατρεγμένου ναυαγού, όταν θα γίνει μια ακόμα τρομαγμένη ζωή σε κίνδυνο και αναζήτηση ασύλου.
Στην δημιουργική αλλά ακριβέστατη στο νόημα μετάφραση, θέλουμε να τονίσουμε την οικουμενικη αγωνία της αναζήτησης ασύλου, όπως εμφανίζεται για χιλιάδες χρόνια.
Γιατί, ακόμα, δεν έχει ξεπεραστεί ο πολέμος ως τρόπος επίλυσης του οικουμενικού οικονομικού και κοινωνικού ζητήματος, γιατί σε έναν κόσμο εκμετάλλευσης δεν έχουν ακόμα συγκροτηθεί διεθνείς θεσμοί αλληλοβοήθειας ανάμεσα σε όλες τις κοινότητες…
Η σύνδεση των τριών στίχων της Οδύσσειας με την τραγωδία αφορά τον τόπο που ζούμε, το εδώ και το τώρα: για την αφύπνιση μας ενάντια στο έγκλημα της εσκεμμένα δολοφονικής πολιτικής που οδηγεί σε ναυάγια, θάνατο και φυλάκιση των ζωών που βρίσκονται σε κίνδυνο στο Αιγαίο και αναζητούν άσυλο και ελευθερία της μετακίνησης.
Οι προειδοποίησεις της ιστορίας, είτε από το πρόσφατο είτε από το βαθύ παρελθόν, η ήττα ή η υποχώρηση των όποιων κατακτήσεων των αξιών και των κανόνων της αλληλοβοήθειας, μας υπενθυμίζουν πως όποιοι ανέχονται την βαρβαρότητα απέναντι στον αδύναμο Άλλο, την άρνηση ασύλου και την απαξίωση της ζωής είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν την ιστορία και την βαρβαρότητα και στην δική τους σάρκα.
ὤ μοι ἐγώ, τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω ;
ἦ ῥ᾿ οἵ γ᾿ ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι
ἦε φιλόξεινοι καί σφιν νόος ἐστὶ θεουδής;
Οδύσσεια, Ραψωδία ζ’,
στίχοι 119 – 121
Αλίμονο μου, σε τι λογής ανθρώπων να έφτασα τη χώρα;
Να είναι άσπλαχνοι, άνομοι που το δίκαιο αψηφούν και την φιλοξενία;
να έχουν ψυχή και νου άραγε, φόβο των θεών
και νόμους ώστε να υποδέχονται με σεβασμό, τον ξένο που ναυάγησε;

 

Συγκέντρωση Παρασκευή 26/11 – 18:00 στη πλατεία Αγοράς

Ούτε φόβος, ούτε υποταγή – ενότητα στην βάση, αγώνες ταξικοί.

Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από την 6η Δεκέμβρη του 2020, όταν στα Χανιά, οργανώθηκε μεσημεριανή συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη διαχείριση της πανδημίας και την μνήμη της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Οι δυνάμεις καταστολής, τότε, είχαν επιτεθεί απρόκλητα με αποτέλεσμα οκτώ άνθρωποι να ξυλοφορτώνονται και να οδηγούνται στο τμήμα, όπου οι προσαγωγές γίνονται συλλήψεις.

Παρόμοια γεγονότα είχαμε και σε άλλες πόλεις, όπου το κίνημα προσπάθησε να κατέβει στον δρόμο παρά την αστυνομική καταστολή. Στην Αθήνα 62 σύντροφοι και συντρόφισσες, συλλήφθηκαν με ποίκιλες κατηγορίες που τους επιβαρύνουν μέχρι σήμερα. Το δικαστήριο τους έχει οριστεί στις 29 του Νοέμβρη στην Αθήνα, του οποίου η απόφαση αφορά συνολικότερα το δικαίωμα στην διαδήλωση.

Η πανδημία, εκτός από ένα επικίνδυνο γεγονός, έχει πάρει διαστάσεις συστημικής κρίσης, και μιας νέας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η ελληνική διαχείριση αυτής της συστημικής κρίσης επενδύει απ’ τη μία στον φόβο και την καταστολή, απ’ την άλλη στην αποχαύνωση και την εξαγορά των ΜΜΕ, τόσο που πλέον ο παραλληλισμός με τη Χούντα δεν ακούγεται υπερβολικός. Η διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, δικαστική, εκτελεστική), που αφορούσε τη διασφάλιση της αστικής δημοκρατίας, χαλαρώνει ή εκλείπει τελείως. Με νομοθετήματα “της μιας βραδιάς”, μπορεί να απαγορεύεται η συνάθροιση, η μετακίνηση, η διαδήλωση. Παράλληλα, με την εντατική λειτουργία της Βουλής περνάνε νομοσχέδια αντεργατικά, αντιπεριβαλλοντικά και αντικοινωνικά, επενδύοντας ακριβώς σε αυτήν τη φίμωση της αντίδρασης.

Τα κράτη επιχειρούν να διαχειριστούν τις πανδημίες προς όφελος του κεφαλαίου, με συνέπεια να γίνονται όλο και πιο αυταρχικά, συνεχίζοντας την αποδημοκρατικοποίηση των θεσμών. Όπως και πριν, τώρα και με κορωνοϊό, στοχοποιούν τον κόσμο που αγωνίζεται για την καλυτέρευση της κοινωνίας, για υγεία και αξιοπρέπεια. Όπως και πριν, τώρα και με κορωνοϊό, τα ζητούμενα παραμένουν ίδια: Ταξικοί αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση. Στήριξη στους αγώνες των εργατών/τριών, και ειδικά στα νοσοκομεία, στην κατεύθυνση μιας αξιοπρεπούς υγειονομικής περίθαλψης για όλους/ες.

Όπως πέρυσι έτσι και φέτος, το ενδεχόμενο νέας καραντίνας, με ό,τι αυτό σημαίνει για την τάξη μας, είναι υπαρκτό. Το κίνημα, με την ενότητα στην βάση, είναι το μοναδικό που μπορεί να αντιστρέψει τις πολιτικές του κράτους και των αφεντικών.

Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην διαδήλωση, την απεργία και την πολιτική δράση, την ζωή.

Να αθωωθούν οι 62 συλληφθείσες/ντες.

Να διαγράφουν τα πρόστιμα.

Κάλεσμα για τις 6 Δεκέμβρη σε κινητοποίηση.

Συγκέντρωση Παρασκευή 26/11

18:00 στην πλατεία Αγοράς

 

Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι Χανιά

Ένα κλεμμένο αμάξι κοστίζει μια ζωή – Αφίσα για την δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη

ΟΥΤΕ ΦΟΒΟΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ

ΟΥΤΕ ΦΟΒΟΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ

Το περασμένο καλοκαίρι, ο νόμος Χατζηδάκη επισφράγισε την εξοντωτική, και υποτιμημένη εργασία. Εξάλλου δεκαετίες τώρα το οκτάωρο και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι απαξιωμένα στη πράξη, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Η δια νόμου θέσπιση της ατομικής συμφωνίας μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου όλως τυχαίως καταλήγει σε κατάργηση του 8ωρου, σύνηθες 12ωρο, ανασφάλιστες και απλήρωτες υπερωρίες ή χειρότερα ανύπαρκτα ρεπό στον κλάδο του τουρισμού. Η αύξηση των ωραρίων ισοδυναμεί με μείωση του πραγματικού μισθού, ενώ παράλληλα αυξάνεται το κόστος ζωής.

Οι όποιες κοινωνικές παροχές, η πρόσβαση σε δημόσιες δομές και αγαθά, όπως παιδεία, περίθαλψη, πολιτισμός συρρικνώνονται συστηματικά. Οι αυξήσεις των τιμών στα προϊόντα, στο ρεύμα και το νερό, η δυσανάλογη κοστολόγηση των ενοικίων σε σχέση με τον μισθό, οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη υποτίμηση της ζωής.

Η αντικοινωνική και βαθιά ταξική πολιτική των θεσμών εφαρμόζεται πρωτίστως στο κατεξοχήν υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, τις κοινότητες των μεταναστών και μειονοτήτων. Η ανασφάλιστη και εξ ολοκλήρου μαύρη φθηνή εργασία σε συνδυασμό με την αορατότητα των κοινοτήτων αυτών δημιουργεί κραδασμούς στο σύνολο της εργατικής τάξης. Δίνει το βήμα για την εφαρμογή της ακροδεξιάς ατζέντας, στη θάλασσα της Μεσογείου, στα κέντρα κράτησης της ενδοχώρας, στη Μανωλάδα, στο Πέραμα.

Αγώνας ταξικός – αντιφασιστικός

Οι εργατικές, αντιφασιστικές απαντήσεις οφείλουν να υπερασπίζονται την ελευθερία, την ζωή και την αξιοπρέπεια. Επίκαιρα παραδείγματα είναι : ο νικηφόρος αγώνας των διανομέων της e-food, και η μαζική διαρκής απεργία των λιμενεργατών της COSCO για συνθήκες εργασίας που θα αποτρέπουν την ύπαρξη ακόμη μιας εργοδοτικής δολοφονίας.
Να συνδέσουμε τις ανάγκες και τα αιτήματα όλων των κλάδων της τάξης μας. Προτάσσοντας την ενότητα στη βάση και την αλληλεγγύη να ενδυναμωθούν τα σωματεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι κατειλημμένοι χώροι αντίστασης ενάντια στις νεοφιλελεύθερες προσταγές. Να φέρουμε στην επιφάνεια τις ανάγκες των μειονοτήτων για πλήρη δικαιώματα, να μπεί φρένο στην εκμετάλλευση, τα ρατσιστικά “πογκρόμ”, και τις δολοφονίες του ελληνικού κράτους.

Μειώσεις στα ωράρια – αυξήσεις στο μισθό.

Ρεύμα, στέγη και νερό, δεν είναι εμπορεύματα.

Ούτε φόβος – ούτε υποταγή, οργάνωση από τα κάτω αγώνες ταξικοί.

Νίκη στην απεργία των λιμενεργατών της COSCO.

Στηρίζουμε το κάλεσμα των πρωτοβάθμιων σωματείων
Συγκέντρωση Πέμπτη 4 Νοέμβρη στις 19:00, στην πλατεία Αγοράς