Κατηγορία: Αλληλεγγύη

Στις 4 Νοέμβρη του 2022 δικάζονται οι 8 συλληφθείσες/ντες για τη συμμετοχή τους στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη του 2020 στην πλατεία Αγοράς.  Η κατηγορία που αντιμετωπίζουν και οι 8 είναι αυτή της απείθειας, ενώ ένας εκ των οκτώ κατηγορουμένων αντιμετωπίζει επιπλέον και την κατηγορία της επικίνδυνης σωματικής βλάβης σε αστυνομικό. Ο λόγος για τον οποίο επιλέξαμε τότε να κατεβούμε στον δρόμο ήταν και ο μοναδικός λόγος της βίαιης καταστολής της συγκέντρωσης από την αστυνομία.

Όπως τότε, που βγήκαμε στον δρόμο παρά τις απαγορεύσεις του Χρυσοχουντίδη και κάθε γραφιά αστυνομικού διευθυντή, για να διαδηλώσουμε ενάντια στην διαχείριση της πανδημίας, έτσι και σήμερα βρισκόμαστε στον δρόμο ενάντια στα εγκλήματα κατά των προσφύγων και μεταναστριών, τη φτώχεια και τα σενάρια πολέμου. Η πολιτική παρουσία στον δρόμο δεν αποτελεί απλά ένα δικαίωμα, αλλά τον τρόπο για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας. Για αυτό και στις 4 Νοέμβρη δεν δικάζονται απλά οι 8, αλλά ολόκληρος ο κόσμος που επιθυμεί να διαδηλώσει ενάντια σε αυτό το σύστημα. Άλλωστε, η καταστολή και οι  διώξεις ανέκαθεν χρησιμοποιούνται από τον κρατικό μηχανισμό ώστε να αποτρέψουν τον κόσμο να οργανωθεί και να επιτεθεί στο σύστημα που λεηλατεί καθημερινά τις ζωές μας.   

Καλούμε την Τετάρτη 5 Οκτώβρη στις 18:00 στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών όλες και όλους, συλλογικότητες και οργανώσεις της πόλης, καθώς και τα ταξικά εργατικά σωματεία – να συμμετάσχουν σε μια ανοιχτή συζήτηση για τη διοργάνωση δράσεων εν όψει του δικαστηρίου.

 

Ας θυμηθούμε όμως τι συνέβαινε στα Χανιά εκείνες τις μέρες…

 

17 Νοέμβρη: Ο Υπουργός “Προστασίας” του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης προαναγγέλλει με δηλώσεις του στα Μ.Μ.Ε. την “ακύρωση” των εκδηλώσεων για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Μιχάλης Καραμαλάκης, εκδίδει μια διαταγή που απαγορεύει τη συνάθροιση άνω των τεσσάρων ατόμων. Οι αντιδράσεις είναι καθολικές, η καταστολή που ακολουθεί σε ολόκληρη τη χώρα σκληρή. Στα Χανιά, η πλατεία Δημοτικής Αγοράς – στην οποία έχουν καλέσει οι συλλογικότητες της πόλης – αστυνομοκρατείται από νωρίς κι έτσι η συγκέντρωση τελικά καταφέρνει να συγκροτηθεί σε κοντινό δρόμο, αποχωρώντας συντεταγμένα από το σημείο με πορεία.

6 Δεκέμβρη: Στο ίδιο έργο θεατές. Η αστυνομία τρομοκρατεί συστηματικά και χτυπάει όπου βρίσκει σε ολόκληρη την επικράτεια. Στα Χανιά, οργανώνεται μεσημεριανή συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη διαχείριση της πανδημίας και την μνήμη της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Οι δυνάμεις καταστολής επιτίθενται απρόκλητα και βίαια με αποτέλεσμα 8 προσαγωγές που αργότερα γίνονται συλλήψεις, με ποικίλες κατηγορίες και βεβαίως με τη συνοδεία προστίμου για “συνάθροιση άνω των τριών”.
Την ίδια μέρα στις πέντε το απόγευμα, πραγματοποιείται μια πορεία γειτονιάς στη Νέα Χώρα, με δυνατό παλμό, με σημαντική – για τις συνθήκες – προσέλευση και μεγάλη αποδοχή από τους περίοικους.

9 Δεκέμβρη, στην προγραμματισμένη “φωταγώγηση” του χριστουγεννιάτικου δέντρου  το Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών παρεμβαίνει με ένα καλλιτεχνικό δρώμενο για το ζήτημα των αστέγων της πόλης. Ο Δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης, ζητά από τις αστυνομικές δυνάμεις να εμποδίσουν τη διαμαρτυρία με το πρόσχημα ότι όσοι/ες παραμείνουν “θα ελεγχθούν για covid”.

10 Δεκέμβρη το απόγευμα, πραγματοποιείται μεγάλη (παρά την βροχή) αντικατασταλτική συγκέντρωση στην πλατεία Αγοράς. Είναι σαφές από την περικύκλωση ότι κάθε απόπειρα πορείας θα προκαλέσει και πάλι επεισόδια και χρήση βίας.

 

Η ίδια τακτική βλέπουμε να ακολουθείται και σήμερα με την επίθεση του κράτους στο φοιτητικό κίνημα που αντιδρά στην πανεπιστημιακή αστυνομία, την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την κατάργηση του ασύλου. Με την επέμβαση της αστυνομίας σε απεργίες (βλ. απεργία εργατών/τριών στο εργοστάσιο Μαλαματίνα, λιμάνι Πειραιά και άλλες άγνωστες ιστορίες) , σε όσους και όσες αντιστέκονται στον εξευγενισμό των γειτονιών τους. 

 

ΟΥΤΕ ΦΟΒΟΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Χανίων  Παρασκευή 4 Νοέμβρη 2022

 

Κατάληψη Rosa Nera

Τα Εξάρχεια δεν θα γίνουν τουριστική και επενδυτική αποικία

 

Αυτές τις μέρες, με την περίφραξη της πλατείας Εξαρχείων, ώστε να ξεκινήσουν τα έργα του μετρό, ζούμε μια από τις τελευταίες σκηνές του κρατικού με ιδιωτική χρηματοδότηση έργου, το οποίο έχει σαν στόχο την οριστική εξουδετέρωση αυτής της γειτονιάς της Αθήνας ως τόπου αντίστασης και αλληλεγγύης. Τα Εξάρχεια, θέατρο συγκρούσεων σπουδαστών μελών του ΕΛΑΣ κατά των Βρετανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους κατά τα Δεκεμβριανά του 1944, επίκεντρο της αντίστασης κατά της Χούντας με αποκορύφωμα το Πολυτεχνείο το 1973, μήτρα του συγκρουσιακού ανταγωνιστικού κινήματος κατά τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80, τόπος σύνδεσης με σύγχρονους αγώνες όπως η εξέγερση του 2008 και οι Πλατείες του 2011, δεξιώθηκε για αρκετές δεκαετίες πολιτικές συλλογικότητες, καταλήψεις, πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης, ομάδες καλλιτεχνών, ρεύματα σκέψης, ιδέες και δράσεις ανθρώπων που δεν χωρούσαν στις θεσμοθετημένες λύσεις πολιτικής ή άλλης έκφρασης.

 

Το κλείσιμο της πλατείας Εξαρχείων με λαμαρίνες, με σκοπό να αρχίσει η εκσκαφή, ξεριζώνοντας τα δέντρα –μοναδικό χώρο πρασίνου στο κέντρο της γειτονιάς–, ολοκληρώνει τον πολιτικό σχεδιασμό για τη μετατροπή της σ’ ένα ακόμα αμιγές διασκεδαστήριο και τουριστικό προορισμό εντός του αστικού ιστού. Ωστόσο, ο σχεδιασμός αυτός είναι παλιός. Ξεκίνησε πριν από 12 χρόνια με την εγκατάσταση μαφιών πώλησης ουσιών στην πλατεία και πέριξ αυτής, ώστε να αυξηθεί η εγκληματικότητα –σε μια γειτονιά που εκείνη την εποχή ήταν από τις πιο ασφαλείς της Αθήνας– και να υποβαθμιστεί η περιοχή.

 

Μαζί με τους ναρκέμπορους, το κράτος τοποθέτησε ορδές ένστολων μπάτσων και ασφαλιτών και κατέστησε τη γειτονιά την πιο αστυνομοκρατούμενη περιοχή τουλάχιστον της Ελλάδας, ενώ ταυτόχρονα ανέπτυσσε τη ρητορική του «άβατου». Η αστυνομία όμως ουδέποτε ασχολήθηκε με την πώληση ουσιών κάτω από τη μύτη της ή με την κλιμακούμενη βία, απότοκο της δράσης των μαφιών στην περιοχή. Το έργο της ήταν μόνο η καταστολή των κατοίκων και των ανθρώπων που δραστηριοποιούνταν πολιτικά εκεί. Με το πέρασμα του χρόνου και παρ’ όλες τις προσπάθειες κατοίκων, συλλογικοτήτων και κοινωνικών εγχειρημάτων των Εξαρχείων, το πλάνο του εξευγενισμού πέτυχε: η υποβάθμιση ανάγκασε αρκετούς ιδιοκτήτες να πουλήσουν όσο-όσο τα σπίτια τους σε διεθνή και εγχώρια fund, τα οποία μετέτρεψαν τις οικίες μόνιμων κατοίκων σε airbnb. Τα ενοίκια έφτασαν στα ύψη με αποτέλεσμα πολλοί/ές να εγκαταλείψουν την περιοχή. Έτσι, τα Εξάρχεια από ένα ιστορικό κέντρο αγώνα μετατράπηκε σ’ ένα ακόμα τουριστικό πάρκο κατανάλωσης.

 

Το πλάνο αυτό φαίνεται να ολοκληρώνεται με την κατασκευή ενός σταθμού μετρό –ενώ σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την πλατεία υπάρχουν τρεις ακόμα σταθμοί– καθώς και άλλα παράλληλα επενδυτικά πρότζεκτ, με προεξάρχοντα την παράδοση του λόφου του Στρέφη –χώρου αναψυχής και πραγματοποίησης πολλών καλλιτεχνικών και πολιτικών εκδηλώσεων για τους κατοίκους των Εξαρχείων– στην εταιρία Prodea, η οποία με «έργα αναβάθμισης» απλώς θα καταστήσει τον χώρο μη δημόσια προσβάσιμο με ελέγχους στις εισόδους του λόφου και εγκατάσταση καμερών, καθώς επίσης και τη μουσειοποίηση του Πολυτεχνείου, τα κτήρια του οποίου, εκτός από τη μνήμη αγώνων και αντιστάσεων, φιλοξενούν συνελεύσεις, συλλογικότητες και πλήθος εκδηλώσεων.

 

Ο ζόφος στον οποίο έχουν περιέλθει τα Εξάρχεια με την έναρξη των έργων του μετρό στην πλατεία δεν θα μπορούσε να μη συνοδεύεται από τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες εν είδει στρατού κατοχής καταπνίγουν με χημικά και άμετρη βία κάθε προσπάθεια αντίστασης εν τη γενέσει της. Παραδείγματα αυτής της τάξης πραγμάτων που έχει διαμορφωθεί στην πλατεία και γύρω από αυτή αποτελούν τα χημικά και το ξύλο που έρρεαν άφθονα στη φεμινιστική πορεία για την απόπειρα βιασμού σε στενό των Εξαρχείων, οι αδιάκριτες συλλήψεις και προσαγωγές συντρόφων/ισσών που κάθε πρωί μαζεύονται μπροστά στις λαμαρίνες, το περιστατικό κακοποίησης γυναίκας από τα ΜΑΤ μέσα από τις λαμαρίνες, καθώς και ο αναίτιος ξυλοδαρμός του αναρχικού συντρόφου Αντώνη Ζήβα στις τουαλέτες του Α.Τ. Ομόνοιας.

 

Ο Αντώνης, επιστρέφοντας σπίτι του, ακούμπησε σταλιασμένο αστυνομικό κάπου στην πλατεία Βάθη, ο οποίος στη συνέχεια του επιτέθηκε, μολονότι του ζητήθηκε συγγνώμη. Η αντίδραση του Αντώνη στην απρόκλητη επίθεση του Δελτά έφερε την προσαγωγή του στο Α.Τ. Ομόνοιας, όπου έλαβε χώρα ο θρασύδειλος ξυλοδαρμός. Η περίπτωση αυτή αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής της πολιτικής της κυβέρνησης, η οποία πλέον απροκάλυπτα και χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να αιτιολογήσει τις επιλογές και τις μεθόδους της, επιβάλλει καθεστώς εξαίρεσης σε ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού και όχι μόνο σε αυτούς/ές που αντιστέκονται, συνοδευόμενο από ωμή βία.

 

Ο αγώνας για την υπεράσπιση των Εξαρχείων όμως θα συνεχιστεί. Η αντίσταση των κατοίκων και των πολιτικών συλλογικοτήτων της περιοχής με την αλληλεγγύη όλων μας εντείνεται με συνεχείς πορείες και συγκεντρώσεις, μέχρι να αναγκάσει την κυβέρνηση να αποσύρει τις λαμαρίνες και τους μπάτσους της από την πλατεία.

 

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες σε όσους/ες αγωνίζονται ενάντια στην αποικιοκρατική εισβολή στην πλατεία Εξαρχείων, στον Αντώνη Ζήβα, ο οποίος περνάει από δίκη εξ αναβολής στις 18 Οκτωβρίου, και στα υπόλοιπα θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας που υποθάλπουν το κράτος και οι δικαστικές αρχές.

 

Κατάληψη Rosa Nera

 

21 Σεπτεμβρίου: Δεν ξεχνάμε! Δικαιοσύνη για τη Ζάκι!

Συγκέντρωση στην Πλατεία Αγοράς, ώρα 18:30!

Στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 4 χρόνια από την μέρα της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου/Ζάκι-Ο.

4 χρόνια από την μέρα που ένας μαγαζάτορας και ένας μεσίτης στην οδό Γλάδστωνος μαζί με αστυνομικούς λίντσαραν τη Ζακι με θανάσιμα χτυπήματα ακόμα και όταν ήταν στο έδαφος χειροδεμένη από άνδρες της αστυνομίας.

Λίγες μόνο ώρες μετά την δολοφονία μεγάλα δίκτυα των Μ.Μ.Ε. επιχειρούν με ρατσιστικά και ομοφοβικά επιχειρήματα και ψεύδη να συγκαλύψουν τους δράστες και τους αστυνομικούς. Η δολοφονία όμως δεν θα μείνει αναπάντητη. Ένα κίνημα αλληλεγγύης και δικαιοσύνης για τη Ζάκι καθιστά την υπόθεση σε μία από τις σημαντικότερες της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας για τους αγώνες των ΛΟΑΤΚΙ κοινοτήτων και όχι μόνο.

Όπως αναδείχθηκε στην δίκη των δολοφόνων, ο Ζακ αναζητούσε καταφύγιο στο κοσμηματοπωλείο μετά από τραμπουκισμό που δέχτηκε από άτομα τα οποία ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστά, αν και υπάρχει πλέον σχετικό βίντεο. Αναδείχθηκαν επίσης τα ψεύδη περί δήθεν θανάτου από ουσίες, καθώς οι δύο τοξικολογικές εξετάσεις βγήκαν καθαρές. Η Ζάκι δολοφονήθηκε από δύο αφεντικά και από μπάτσους, οι οποίοι σκότωσαν έναν αιμόφυρτο και ανήμπορο να αντιδράσει άνθρωπο. Η πατριαρχία και η ομοφοβία ήταν οι κυρίαρχες αξίες όσων επιδίωξαν κοινωνικά και θεσμικά να υπερασπιστούν τους δολοφόνους.

Από τους δολοφόνους: οι μπάτσοι αθωώθηκαν, παρά τα στοιχεία για τα φονικά χτυπήματα. Ο φονιάς μαγαζάτορας Δημόπουλος κρίθηκε ένοχος αλλά σήμερα βρίσκεται στο σπίτι του λόγω ηλικίας. Ο φονιάς μεσίτης Χορταριάς κρίθηκε ένοχος αλλά σήμερα είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.

Για τα καθάρματα αυτής της κοινωνίας, στην υπόθεση της Ζάκι ο φταίχτης είναι ξανά ο φτωχός, ο χρήστης, η τρανς, η οροθετικιά, ο αδύναμος.

Δεν θα τους κάνουμε την χάρη.

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε την ασυδοσία των αφεντικών, τον ρατσισμό, την πατριαρχία και την ομοφοβία, μαζί με τις καταπιεσμένες και τους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου. Όπως έκανε και ο Ζακ Κωστόπουλος στη ζωντανή και μαρτυρική πολιτική του βιογραφία.

Ο αγώνας για δικαιοσύνη στον Ζακ Κωστόπουλο συνεχίζεται.

Συγκέντρωση μνήμης και αντίστασης στην Πλατεία Αγοράς, Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου στις 18:30

Κατάληψη Rosa Nera

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ,

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 19:00, πλ. Αγοράς

 

     

Περιμένοντας τις εξελίξεις γύρω από τη δίκη της Χ.Α. στις 28 Σεπτέμβρη, βλέπουμε το ελληνικό κράτος να συνεχίζει την εφαρμογή ενός μέρους της ατζέντας των νεοναζί και όχι τυχαία.  Οι πνιγμοί και  οι φυλακίσεις προσφύγων και μεταναστριών, η προστασία βιαστών ανηλίκων την ίδια στιγμή που  ρατσιστικά εγκλήματα και γυναικοκτονίες κουκουλώνονται από μπάτσους ή δικαστές, τα πολεμικά σενάρια που δίνουν και παίρνουν, η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας, αποτελούν κι αυτά τη  νέα επίθεση στους από τα κάτω και στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. 

 

9 χρόνια, λοιπόν, από τη δολοφονία του Π. Φύσσα ο αντιφασιστικός αγώνας δεν τελειώνει ποτέ.

 

Η Χ.Α. υπήρξε το μακρύ χέρι του κράτους και ένα απ’ τα πρώτα όπλα της Ελληνικής Αστυνομίας, καθώς η τελευταία σχεδίαζε τον έλεγχο της εργατικής τάξης μέσα στο περιβάλλον της καπιταλιστικής κρίσης. Η λειτουργία της Χρυσής Αυγής ήταν πλήρως συντονισμένη με τις προτεραιότητες ελέγχου και καταστολής που είχε ανάγκη το ελληνικό καπιταλιστικό σύστημα για την περίοδο εκείνη. Η Χρυσή Αυγή προσπάθησε να κυριαρχήσει στο πεζοδρόμιο για να βουλώσει το στόμα όσων έτρωγαν την κρίση στη μούρη.

Η αντιφασιστική συνείδηση και μνήμη δεν περιορίζεται στο να μην ξεχνάμε τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν από τους φασίστες ή να αναγνωρίζουμε ότι ο φασισμός είναι κάτι “κακό”. Τα ρατσιστικά και φιλοπόλεμα μορφώματα που ξεπηδούν σε “περιόδους κρίσης” και η θεωρία των “δύο άκρων”, έρχονται για να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Να ξεχάσουμε με ποιανού τα συμφέροντα είμαστε, με ποιον θα βαδίσουμε στον δρόμο και θα φωνάξουμε για το δίκιο. Με τους φασίστες και τα αφεντικά τους ή με τους αντιφασίστες και αντιφασίστριες ;  

Η μνήμη και η αντιφασιστική συνείδηση βρίσκεται στους αγώνες του σήμερα. Ποτέ δε θα ξεχαστεί η αντίσταση του Παύλου, απέναντι σε μια ολόκληρη τοπική οργάνωση των ναζί που δρούσε με τη διακριτική παρακολούθηση της αστυνομίας. Ποτέ δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στον φασισμό. 

 

Για την δίκη της Χ.Α. στις 28 Σεπτέμβρη 

 

Είμαστε ενάντια στις φυλακές, σίγουρα δεν εμπιστευόμαστε την ελληνική δικαιοσύνη, είμαστε όμως και ενάντια στους φασίστες και δίπλα στους αντιφασίστες/αντιφασίστριες. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι αγώνες των από τα κάτω μπορούν να εκτρέψουν τη σημερινή αποδημοκρατικοποίηση των θεσμών και να πιέσουν τη δικαστική εξουσία να μην ξεπλύνει για ακόμη μια φορά τα καθάρματα της Χ.Α. Στεκόμαστε σε μια φράση της Ελλ. Δικαιοσύνης που λέει “στο όνομα του ελληνικού λαού” και με βάση αυτή δικαιολογείται κάθε αυθαιρεσία της δικαστικής εξουσίας, κάθε παράβαση του νόμου ή του συντάγματος απέναντι σε όποιον αυτή θέλει. Ξέρουμε πως η δικαστική εξουσία δεν είναι ανεξάρτητη και πως δρα με συγκεκριμένα συμφέροντα. Βρίσκεται πάντα στο πλευρό των ισχυρών και ποτέ με τους φτωχοδιαβόλους, ποτέ με τους αντιφασίστες, ποτέ με το δίκιο. Κι όσες φορές έχει συμβεί αυτό ήταν επειδή ο κόσμος του αγώνα, που ακόμα θυμάται και ακόμα υπερασπίζεται το δίκιο βρισκόταν εκεί για να πιέσει να παρθεί η σωστή απόφαση.

Για αυτό στις 18 και στις 28 Σεπτέμβρη θα είμαστε στον δρόμο ενάντια στους φασίστες και τα αφεντικά τους, μαζί με την οικογένεια του Παύλου και κάθε αντιφασίστα και αντιφασίστρια.

Με ενότητα στη βάση του κινήματος και της κοινωνίας ο αντιφασιστικός αγώνας δίνεται παντού, στα δικαστήρια, στους δρόμους, στις γειτονιές μας, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. 

 

Ούτε στα Χανιά ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες! 

 

Κατάληψη Rosa Nera, Σεπτέμβριος 2022, 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ,

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 19:00, πλ. Αγοράς

 

rosanera.squat.gr