Εκδήλωση- συζήτηση για την αναπαραγωγή με την φεμινιστική ομάδα Women’s Collective 619, Σάββατο 2/12 στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera

Δημογραφικό- Τεχνολογίες αναπαραγωγης- φροντίδα

Εκδήλωση- συζήτηση για την αναπαραγωγή με την φεμινιστική ομάδα Womens Collective 619, Σάββατο 2/12 στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera

Με αφορμή την παρουσίαση της μπροσούρας «Re.pro, σκέψεις για την αναπαραγωγή» οι Women’s Collective 619 έρχονται στην κατάληψη Rosa Nera για να συζητήσουμε από κοινού γύρω από το ζήτημα της αναπαραγωγής.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που απασχόλησε την τοπική κοινωνία των Χανίων η υπόθεση του κυκλώματος εμπορίας βρεφών. Οι μαρτυρίες περισσότερων από εκατό γυναικών αναδεικνύουν τις άθλιες συνθήκες εγκλεισμού στις οποίες για μήνες υποβάλλονταν από τα μέλη του κυκλώματος, είτε ως δότριες ωαρίων είτε ως παρένθετες μητέρες. Οι γυναίκες αυτές ζούσαν σε καθεστώς ομηρίας σε σπίτια εντός των Χανίων από τα οποία έβγαιναν μόνο για σουπερμαρκετ και για ιατρικές εξετάσεις στο παράνομο κέντρο Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής.

Έναντι πολύ υψηλής αμοιβής ζευγάρια από όλο τον κόσμο σε συννενήση με τα μέλη του κυκλώματος κατέφθαναν στα Χανιά για να αποκτήσουν παιδί. Οι γυναίκες που εκμεταλλεύονταν ανήκουν στα πιο χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Είναι γυναίκες από τη Μολδαβία, την Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Ιδιαίτερα κομβικό ρόλο στη δεκαετή δράση του κυκλώματος έχουν 2 γιατροί- γνωστοί στην τοπική κοινωνία.

Από τις νέες τεχνολογίες μέχρι την παρένθετη μητρότητα αναδεικνύεται η πολιτική και ταξική διάσταση της αναπαραγωγής που αποτελεί ένα από τα ζητήματα που καταπιάνεται η μπροσούρα.

Μια συζήτηση γύρω από την κατάσκευη του δημογραφικού ως πρόβλημα και τις πολιτικές διαχείρισης και ελέγχου των σωμάτων μας.  

Μια συζήτηση για την έννοια της φροντίδας και τις πτυχές της που παραμένουν αόρατες.

Μια συζήτηση για την γονεϊκότητα σε μια κοινωνία αλλεπάλληλων οικονομικών κρίσεων και αποδόμησης των σχέσεων, όπου το μεγάλωμα ενός παιδιού παραμένει μια υπόθεση της πυρηνικής οικογενειας.

 

 

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία στην Κατάληψη Rosa Nera

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία στην Κατάληψη Rosa Nera, Παρασκευή 24 Νοέμβρη, στις 21:00.

https://rosanera.squat.gr/

Event: https://www.facebook.com/share/hx8AKZy38adD4tQL/

Τοῦ τρατολόγου τὸν καημό, τοῦ ναύτη τὴν ὀρφάνια
τοῦ καραβιοῦ ποὺ κάθισε τὴν πλώρη τὴν σπασμένη.
Τὶς ξεβαμμένες στάμπες μου, πού ῾χα γιὰ περηφάνια
γιὰ σένα, ποὺ σαλπάρισες, γολέτα ἀρματωμένη.
Τί νὰ σοῦ τάξω, ἀτίθασο παιδί, νὰ σὲ κρατήσω;
Παρηγοριά μου ὁ σάκος μου, σ᾿ Ἀμερικὴ κι Ἀσία.
Σύρμα ποὺ ἐκόπηκε στὰ δυὸ καὶ πῶς νὰ τὸ ματίσω;
Κατακαημένε, ἡ θάλασσα μισάει τὴν προδοσία.
Κατέβηκε ὁ Πολύγυρος καὶ γίνηκε λιμάνι.
Λιμάνι κατασκότεινο, στενό, χωρὶς φανάρια,
ἀπόψε ποὺ ἀγκαλιάστηκαν Ἑβραῖοι καὶ Μουσουλμάνοι
καὶ ταψιδέψαν τὰ νησιὰ στὸν πόντο, τὰ Κανάρια.
Γέρο, σοῦ πρέπει μοναχὰ τὸ σίδερο στὰ πόδια,
δύο μέτρα καραβόπανο, καὶ ἀριστερὰ τιμόνι.
Μία μέδουσα σὲ ἀντίκρισε γαλάζια καὶ σιμώνει
κι ἕνας βυθὸς ποὺ βόσκουνε σαλάχια καὶ χταπόδια
.
Νίκος Καββαδίας (1910 – 1975)
Στις 24 Νοέμβρη παρουσιάστηκε στην Κατάληψη Rosa Nera μια σπουδαία συλλογική προσέγγιση ιστορικών μελοποιήσεων της ποίησης, όπως και στοιχείων και διαλόγων από την βιογραφική διαδρομή, τις περιπέτειες, τις πληγές και τα ταξίδια του ναυτικού Νίκου Καββαδία.

Κάλεσμα στην πορεία για την μνήμη της εξέγερσης του Νοέμβρη του “73 και για την συνέχεια των κοινωνικών αγώνων.

Κατάληψη Rosa Nera: Κάλεσμα στην πορεία για την μνήμη της εξέγερσης του Νοέμβρη του “73 και για την συνέχεια των κοινωνικών αγώνων.

Από τον Νοέμβρη του ΄73 το σύνθημα μας είναι «Κάτω Η Εξουσία».

Ενάντια στην εξουσία και τις δολοφονίες που συνεχίζονται κατά των καταπιεσμένων, των εξεγερμένων, των μεταναστών, των Ρομά.

Η αστυνομία συνεχίζει να δολοφονεί απροκάλυπτα. Πριν λίγες μέρες, στις 11 Νοέμβρη η αστυνομική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου έρχεται ως η ρατσιστική κρατική συνέχεια της φονικής διαχείρισης που είδαμε και στις εκτελέσεις του 18χρονου ρομ Νίκου Σαμπάνη τον Οκτώβριο του 2021 και του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη τον Δεκέμβριο του 2022.

Αστυνομία και στρατός σημαίνει δολοφονίες, χούντες και πολέμοι. Στην Σάμο, στην Μυτιλήνη , την Γάζα, την Δαμασκό, ο πόλεμος τους είναι παντού και ο εχθρός μας είναι εδώ.

Και αυτή την 17 Νοέμβρη, κατεβαίνουμε στο δρόμο. Για τα παραπάνω αλλά και για την υπεράσπιση της ιστορικής και της ταξικής μνήμης: Για να θυμίσουμε στα «Παπαδοπουλάκια» πως εκτός του ότι αντιστεκόμαστε στον ταξικό κόσμο των αφεντικών, είμαστε εδώ για να αποτρέψουμε και κάθε προσπάθεια τους να κατρακυλήσουμε σε ακόμα πιο βάρβαρες συνθήκες.

Γιατί, στην επικράτεια της λήθης, εμείς δεν θα ξεχάσουμε τα αδέρφια μας: τις γυναίκες και τους άντρες στις γειτονιές μας που έδωσαν τη ζωή τους ενάντια στη δικτατορία, όπως και τους ανθρώπους μας, «κοντινούς» και «μακρινούς», που βασανίστηκαν από τη χούντα χωρίς να εξαργυρώσουν την αντίστασή τους ούτε να προδώσουν τους αγώνες τους.

Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς της εξέγερσης του Νοέμβρη, όπως δεν ξεχνάμε τους νεκρούς από αστυνομικά πυρά μετά το τέλος της δικτατορίας. Κουμής, Κανελοπούλου, Μιχάλης Καλτεζάς, Αλέξης Γρηγορόπουλος, αυτή είναι η Ελ.Ας.

Καλούμε στην πορεία μνήμης και συνέχειας των μηνυμάτων της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973, Παρασκευή 17 Νοέμβρη στην Πλατεία Αγοράς, στις 18:00

Κατάληψη Rosa Nera

 

Αφίσσα για την αστυνομική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου.

Ούτε ένα χρόνο μετά την δολοφονία του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη, Ρομά, που πυροβολήθηκε στο κεφάλι από αστυνομικό, μέλος της ομάδας Διάς, κατά τη διάρκεια “καταδίωξης” γιατί ο νεαρός έφυγε από ένα πρατήριο καυσίμων χωρίς να πληρώσει αντίτιμο βενζίνης αξίας 20 ευρώ. Μόλις δυόμιση μήνες μετά την δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσών στα Χανιά από αστυνομικούς των ΤΑΕ-Σούδας κατά τη διάρκεια “τυχαίου ελέγχου”.

Στις 11 Νοεμβρίου, λίγο πρίν τα μεσάνυχτα, στην ευρύτερη περιοχή της Αλιάρτου στη Βοιωτία, αστυνομικοί καταδίωξαν αυτοκίνητο που  επέβαιναν τέσσερις νεαροί Ρομά.

Ο αδερφός του 17χρονου νεκρού και αυτόπτης μάρτυρας υποστηρίζει ότι «ο αστυνομικός κατέβηκε από το αμάξι με νεύρα, πλησίασε, χτύπησε με το όπλο το τζαμί, από την μεριά του αδερφού μου με δύναμη. Άνοιξε την πόρτα ο αδερφός μου, δεν πρόλαβε να κατέβει και ο αστυνομικός του έριξε δύο κλωτσιές στα πλευρά, μια στα πόδια, στο καλάμι, τον άρπαξε από την μπλούζα και τον πυροβόλησε. Γέμισε η άσφαλτος αίματα του αδερφού μου. Χωρίς να κάνει τίποτα. Υπάρχουν μαρτυρίες. Ούτε καταδίωξη, ούτε τίποτα. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι εγώ και τα δύο κορίτσια».

Σύμφωνα με τον 16χρονο «μετά ο αστυνομικός που έριξε στον αδελφό μου, έκλαιγε. Μετά ένας άλλος αστυνομικός πήρε τον αδερφό μου και τον πήγε στο νοσοκομείο της Θήβας. Έφυγα και εγώ με το αμάξι για το νοσοκομείο. Τα κορίτσια έμειναν στο χωριό. Αργά το βράδυ ήρθαν αστυνομικοί στο νοσοκομείο και πήγα να καταθέσω”

Μέσα σε 3 χρόνια, 3 νεκρά Ρομά παιδιά. Νίκος Σαμπάνης, Κώστας Φραγκούλη, Χρήστος Μιχαλόπουλος.

Η κρατική συμμορία της ΕΛ.ΑΣ. δείχνει για άλλη μια φορά τι είναι ικανή να κάνει μέσα σε ένα πλαίσιο δομικής ρατσιστικής βίας. Η χρόνια υποστήριξη των ένστολων δολοφόνων περνά μέσα από δηλώσεις στήριξης υπουργών και συνδικαλιστών μπάτσων, από ένα δικαστικό σύστημα που εθελοτυφλεί αφήνοντας ατιμώρητους τους δράστες, από την προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε. που επιμελώς τους (συγ)καλύπτει και συγχρόνως φροντίζει να αναπαράγονται ρατσιστικά και μισάνθρωπα αντανακλαστικά.

Τον δολοφόνησαν γιατί ήτανε Ρομά.

Τον δολοφόνησαν γιατί οι κρατικές πολιτικές μηδενικής ανοχής της παραβατικότητας (ακόμα και αν είναι μια βόλτα με το αμάξι) στοχεύουν στην περαιτέρω πειθάρχηση και έλεγχο κάθε συμπεριφοράς που μπορεί να χαρακτηριστεί ως επικίνδυνη για το δόγμα «νόμος και τάξη». Η νεολαία της πολυεθνικής εργατικής τάξης αντιστέκεται μέσα στα κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών, στους αφιλόξενους δρόμους αυτής της χώρας, στην αλητεία της καθημερινής ζωής, στη συνεχή και κλιμακούμενη υποτίμηση των ζωών μας. Διεκδικώντας συνεχώς περισσότερη ζωή, ακόμα και αν την δολοφονούν.