Αντιπολεμική Πορεία την Τρίτη 29 Σεπτέμβρη στις 7 μ.μ.

 

 

 

Ή ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Ή ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ

Ίσως τίποτα δεν περιγράφει καλύτερα το ξεσάλωμα των κολαούζων των αφεντικών και της πολεμικής βιομηχανίας, από ένα περιθωριακό πρωτοσέλιδο ενός έντυπου δεξιού χαρτιού υγείας της εφημερίδος της «Εστίας»:

«Οι καταλήψεις απειλή για την εθνική μας άμυνα», τους διαβάζουμε να γράφουν για τις πρόσφατες μαθητικές κινητοποιήσεις και για τις αναφορές στα δίκαια αιτήματα των μαθητών/τριών για την ενίσχυση της Παιδείας, ενάντια στις πρόσφατες αγορές όπλων, φρεγατών και άλλων όμορφων σιδερένιων μνημείων της ανθρώπινης ηλιθιότητας από την πολεμική βιομηχανία. Ανάλογες μαλακίες αγοράζουν και πουλιούνται σε κάθε κράτος και στρατό, που άλλοτε συμμαχούν και άλλοτε πολεμούν μεταξύ τους αρκεί να αναπαράγεται η καπιταλιστική βαρβαρότητα του νόμου της υπεραξίας μέσα στα έθνη – κράτη και στα δίδυμα αδερφάκια τους: τις δαπάνες για την «εθνική άμυνα».

Και αν η «Εστία» σας φαίνεται λίγο λούμπεν ως παράδειγμα των σύγχρονων ερμηνευτικών σχημάτων της δεξιάς του Κυρίου, έχουμε σκοπό να ρίξουμε ακόμα περισσότερο το επίπεδο. Στην εφημερίδα «Καθημερινή», εδώ και κάποια χρόνια φαίνεται πως οι καλοπληρωμένες φωνές μιας σημαντικής μερίδας της εγχώριας αστικής τάξης μας καλούν «να ρισκάρουμε όπως οι πρόγονοι μας», να «εκμεταλλευτούμε την αποσταθεροποίηση στη Μεσόγειο, τώρα που έχουμε ισχυρούς συμμάχους» και άλλα τέτοια ωραία. Φυσικά, αυτό που εννοεί ο πρώτος πληθυντικός είναι εμείς να φορέσουμε τις αρβύλες και να σφαχτούμε για τα καλά με κάποιους άλλους τύπους που ούτε ξέρουμε και έχουν φάει και αυτοί το παραμύθι των αφεντικών στη χώρα τους. Έτσι, ώστε να διαχειριστούν την κρίση τους τα αφεντικά, μέσα από μια ιδιαίτερη αλλά δοκιμασμένη μορφή επίλυσης της κρίσης κερδοφορίας: τις διακρατικές συγκρούσεις και τα κέρδη της πολεμικής κρεατοβιομηχανίας. Της ίδιας, δηλαδή, μορφής ξεφορτώματος βομβών πάνω σε άμαχους πληθυσμούς που είδαμε διαδοχικά σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικανικής Ηπείρου – σε πολεμικές επιχειρήσεις που ονομάστηκαν μάλιστα «ειρηνικές» στις οποίες συμμετείχε και ο ελληνικός στρατός. Στην παρούσα φάση, ενώ περιμένουμε να δούμε ποιος θα είναι ο επόμενος τόπος ανθρωποσφαγών, το ελληνικό κράτος μας καλεί να υπηρετούμε από τα 18…

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι μας το έχουν ράψει το κουστούμι. Επιδημία, κρίση της υγείας, ανεργία, φτώχεια, προσφυγιά, ευρύτερη μείωση μισθών και συντάξεων, επιδόματα πείνας, για όλα τα σπασμένα θα τα πληρώσει η εργατική τάξη και οι μειονότητες.

Σε αυτό το σκηνικό οι λακέδες των αφεντικών έχουν βαλθεί να κάνουν το μυαλό μας κιμά… Όπως ακριβώς τα έγραφαν οι παλιοί αναρχικοί της πόλης μας, σε ένα κείμενο ενάντια στις παρελάσεις για το οποίο δικάστηκαν, το 1982:

“…Ν’ ακούει το μεγάφωνο να ξερνάει ηλιθιότητες για μας τους Έλληνες, το πιο γενναίο λαό του κόσμου, ενώ ένα άλλο μεγάφωνο στη Τουρκία λέει για τους Τούρκους το πιο γενναίο λαό του κόσμου, κι άλλα μεγάφωνα στην Αγγλία, Βουλγαρία, Αίγυπτο. Ταϋλάνδη, λένε για τους γενναίους Άγγλους. Βούλγαρους, Αιγύπτιος. Ταϊλανδούς. έτσι που κάποτε όλοι εμείς οι γενναίοι να βγάλουμε τα μάτια μας με γενναιότητα…”

Τα αφεντικά στην παρούσα συγκυρία θέλουν το χάος, (όχι αυτό του Ησίοδου), αλλά ένα κρατικό γενικευμένο μπάχαλο, με διάλυση κάθε εργατικής κατάκτησης ή προνοιακού συμβιβασμού στην παιδεία, την υγεία, την εργασία. Σε αυτό το εσκεμμένο μπάχαλο ο σκοπός είναι να επιβληθεί μια στρατιωτική διαχείριση της κρίσης στην υγεία και την εργασία. Οπότε, όσο περισσότερη εθνική ενότητα, όσο λιγότερη ταξική συνείδηση και διεθνής αντιπολεμική αλληλεγγύη, τόσο το καλύτερο για τα αφεντικά και την πολεμική βιομηχανία. Αν τελικά προκύψει και κανένας πόλεμός, τι να κάνουμε, τα φράγκα να κινούνται.

Την ίδια στιγμή χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες – φυγάδες πολέμων στους οποίους συχνά είχε αποστολές και ο ελληνικός στρατός – στοιβάζονται σε άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα εκγλεισμού, ενώ οι παράνομες για τα ανθρώπινα δικαιώματα βίαιες επαναπροωθήσεις, όπως και η άρνηση ασύλου συνεχίζονται.

Οι αρνήσεις μας και οι καταλήψεις μας λουλούδι που ανθίζει…

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

 29/9 Τρίτη 7:00 μ.μ. , πλ. Αγοράς

 

Κατάληψη Rosa Nera  (Μαύρο Ρόδο)

Ξενοδοχείον Λόφος Καστέλι – ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ

Τρισδιάστατη απεικόνιση από τον ιστότοπο της εταιρείας

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση greekhouse.co.il, η Klein Group (Ltd.) Real Estate Development and Marketing Ltd  παρουσιάζει πληροφορίες σχετικά με επενδυτικές ευκαιρίες σε ακίνητα στην Ελλάδα. Ο σκοπός της εν λόγω ιστοσελίδας είναι η προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων υπό μορφή μετοχών, έναντι δικαιωμάτων κέρδους από την εκμετάλλευση των ακινήτων. Στον ιστότοπο αυτόν παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, τέσσερα έργα στα Χανιά: τα υπάρχοντα boutique hotels «Ambassador» και «Scala di Faro», ένα επταόροφο ξενοδοχείο συνδυασμένο με το «Κόκκινο Σπίτι» στην αρχή της Νέας Χώρας και η απεικόνιση της επενδυτικής πρότασης για το λόφο Καστέλι.

Χωρίς να μπορούμε να υποσχεθούμε ότι αυτά τα σχέδια θα γίνουν πραγματικότητα, τα δημοσιοποιούμε ως μια μικρή συμβολή στη δημόσια διαβούλευση για το μέλλον της Παλιάς Πόλης.

Κάτοψη της αυλής και των κτηρίων στον Λόφο Καστέλι, από τον ιστότοπο της εταιρείας

Η Klein Group (Ltd.), με έδρα την Κένυα, παρουσιάζει τα επενδυτικά έργα της Κυπριακής Cydon Group Limited, που διευθύνεται από την Cyproliaison Limited και είναι εταίρος της Belvedere Μονοπρόσωπη ΕΠΕ, που είναι με τη σειρά της η εκμισθώτρια εταιρεία του κτηριακού συγκροτήματος και του περιβάλλοντα χώρου στο Λόφο Καστέλι.

Οι τρεις που παρουσιάζονται ως επικεφαλής της Klein Group Ltd (εφεξής, Εταιρείας) είναι οι Dan Marom, Shay Brosh και Moses Luna. Σύμβουλος στρατηγικής διαχείρισης είναι ο Dr. Dan Marom, ακαδημαϊκός ερευνητής με ειδίκευση στις χρηματοπιστωτικές τεχνολογίες (FinTech). Επίσης, σύμφωνα με την προσωπική του ιστοσελίδα, είναι σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η συνεργασία του με το Πολυτεχνείο Κρήτης και το Βασίλη Διγαλάκη, απ’το 2015 μέχρι το 2017, περιγράφονται εδώ και εδώ. Ο Shay Brosh δηλώνεται ως διεθνούς εμβέλειας κτηματομεσίτης και επιχειρηματίας και μέλος της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ. Δεν βρέθηκε άλλο βιογραφικό του στο διαδίκτυο. Ο Moses Luna, διευθυντής και υπεύθυνος επιχειρήσεων από το 1989, φαίνεται ως ο διαχειριστής των Ελληνικών περιουσιακών στοιχείων του Ομίλου.

Τα υπόλοιπα προβεβλημένα στελέχη είναι τα εξής:

Λογιστής και οικονομολόγος της Εταιρείας είναι ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Δυτικής Κρήτης, Παντελής Πετσετάκης. Υπήρξε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη του Δημάρχου Χανίων Παναγιώτη Σημανδηράκη (κατετάγη 52ος) και είναι αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΧ – ως ιδιώτης.

Υπεύθυνη για την αρχιτεκτονική και το σχεδιασμό εσωτερικών χώρων φέρεται η Ματθίλντη Σκουλά ενώ εκτιμήτρια και πολιτική μηχανικός, η αδελφή της Ελεάννα. Το αρχιτεκτονικό τους γραφείο στα Χανιά, Νικηφόρου Φωκά 21,  εκτός από έδρα της Belvedere Μονοπρόσωπη ΕΠΕ, έχει αναλάβει την εκπόνηση της αρχιτεκτονικής πρότασης για το ξενοδοχειακό συγκρότημα στο λόφο Καστέλι.

Δικηγόροι εμφανίζονται η Στέλλα Βαλάνη, υποψήφια βουλευτής με τους Ανεξάρτητους Έλληνες στη Θεσσαλονίκη και αντιπρόεδρος της ΕΥΑΘ και ο Μάριος Νικολιδάκης δικηγόρος στα Χανιά που ειδικεύεται, όπως δηλώνει ο ίδιος, στα δικαιώματα ιδιοκτησίας και διαχείρισης ακινήτων. Προσφάτως είχε γράψει άρθρο στα ΧΝ ασκώντας κριτική στο προτεινόμενο νομοσχέδιο «Εκσυγχρονισμός της χωροταξικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας» υποστηρίζοντας ότι αυτό θα έθιγε τα συμφέροντα των επενδυτών του ξενοδοχειακού κλάδου.

Ο Dotan Barak, ορκωτός λογιστής, λειτουργεί ως υπεύθυνος χρηματοδότησης των εν λόγω έργων και έχει ιδρύσει την DBSI, εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων.

Υπεύθυνη προσωπικού, η Χριστίνα Μουγιολάρη, ήδη διευθύντρια του boutique hotel «Scala di Faro».

Τέλος, εμφανίζεται ως συνεργαζόμενη εταιρεία ακινήτων ο όμιλος εταιρειών Samaras. Εντός του ομίλου βρίσκεται και η εταιρεία pointers.gr, στης οποίας το διοικητικό συμβούλιο είναι, ξανά, ο Dotan Barak.

Το τρίγωνο των δραστηριοτήτων της εταιρείας στα Χανιά, από τον ιστότοπό της.

Στο ίδιο site  βρίσκεται επίσης μια ανάλυση των λόγων για τους οποίους  αξίζει να επενδύσει κανείς στον τουριστικό κλάδο στην Κρήτη και ιδιαίτερα στα Χανιά. Ανάμεσα σε αυτούς ξεχωρίζουν η απουσία μεταναστών, η ύπαρξη της ΝΑΤΟικής στρατιωτικής βάσης στη Σούδα και το ότι τα κέρδη από τον τουρισμό στην Κρήτη δεν έχουν υποστεί μείωση λόγω των προσφυγικών ροών.

Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι,

Χανιά, Σεπτέμβριος 2020

Γιατί θα παραμείνουμε στο λόφο

 

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα είναι κοινά.

Η Εταιρεία Φάντασμα και ο Πρύτανης Μεσίτης

Η Rosa Nera εκκενώθηκε…είναι καιρός επιτέλους να προχωρήσει η πολυπόθητη- για ορισμένους/συγκεκριμένους/λίγους- επένδυση. Ήδη από το Μάρτιο του 2017, ο πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης και νυν Υφυπουργός Παιδείας, Β. Διγαλάκης, μέσω της Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας του Πολυτεχνείου Κρήτης, προχωρά σε δημοπράτηση τριών ιστορικών κτιρίων (κτίριο της κατάληψης Rosa Nera, πρώην Στρατώνες και Φυλακές) μέσω διαγωνισμού με κλειστές προσφορές και αδιαφανείς διαδικασίες.

Τον Άύγουστο του ίδιου έτους ολόκληρο το κτιριακό συγκρότημα μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο εκχωρείται στην εταιρεία «Belvedere Μονοπρόσωπη ΕΠΕ» με σκοπό την ανέγερση μεγάλης κλίμακας πολυτελούς ξενοδοχειακής μονάδας. Η εν λόγω εταιρία έχει καταχωρηθεί στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο στην αρχή του 2017, χωρίς να έχει υποβάλει μέχρι σήμερα ισολογισμό, ενώ εμφανίζει μετοχικό κεφάλαιο μόλις 150.000 ευρώ (!), τη στιγμή που το κόστος της επένδυσης ανέρχεται στα 18 εκ. ευρώ. Ως εταίρος της «Belvedere» εμφανίζεται η κυπριακή εταιρεία «Cydon Group Limited». Αναζητώντας τα ίχνη της εταιρείας αυτής στην Κύπρο βρίσκουμε πως διευθύνεται από μια άλλη εταιρεία, τη «Cyproliaison Limited», η οποία συνδέεται διοικητικά με περίπου 3.000 (!) εταιρείες (ενεργές και ανενεργές) στην Κύπρο. Μία εξ αυτών είναι και η «BH Boutique Hotels Holdings Cyprus Limited», η οποία διαχειρίζεται ήδη το ξενοδοχείο «Ambassador’s Residence» που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από τα κτίρια που έχει εκμισθώσει το Πολυτεχνείο στην παλιά πόλη των Χανίων[1] καθώς και τουλάχιστον άλλα 2 ξενοδοχεία στην πόλη.

Τρία χρόνια μετά, στις 4 Αυγούστου του 2020, η τωρινή Σύγκλητος αποφασίζει την εκ νέου ανανέωση της σύμβασης με την Belvedere, υποστηρίζοντας ότι τα χέρια της ήταν δεμένα από την προηγούμενη με βασικό επιχείρημα μία υποτιθέμενη επιπλέον αποζημίωση που το Ίδρυμα είναι υποχρεωμένο να καταβάλει σε περίπτωση που το έργο δεν υλοποιηθεί. Το επιχείρημα αυτό πέφτει στο κενό αν ρίξει κανείς μια ματιά στο μοναδικό έντυπο συμβόλαιο που είχε δημοσιοποιήσει ο Β. Διγαλάκης το 2017, το οποίο φυσικά είναι ανυπόγραφο.[2] Στο εν λόγω έντυπο διαπιστώνεται ότι σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης από το Πολυτεχνείο ή τρίτους, το Πολυτεχνείο δε θα ζημιωθεί οικονομικά.

Η εμμονή της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου Κρήτης και του Β.Διγαλάκη για τη μη δημοσιοποίηση των φυσικών προσώπων που βρίσκονται πίσω από τη συγκεκριμένη «επένδυση» είναι επιπλέον ενδεικτικό της αδιαφάνειας της διαδικασίας εκποίησης εξ’αρχής. Ποιοι είναι αυτοί στους οποίους εκχωρείται το δικαίωμα άκριτης επέμβασης στο τοπίο και την ιστορία του Λόφου Καστέλι; Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι, ως σύγχρονοι αποικιοκράτες, επιβάλλουν την αλλαγή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της πόλης, ώστε να προχωρήσουν σε ανέγερση ξενοδοχείου μεγαλύτερη δυναμικότητας που δεν προβλέπεται από τους υφιστάμενους περιορισμούς[3]; Ποιοί είναι αυτοί που για χάρη τους τις τελευταίες μέρες οι οδοί Κανεβάρω και Αγίου Μάρκου βρίσκονται υπό στρατιωτική κατοχή με τους μπάτσους να λειτουργούν ως ιδιωτικοί σεκιούριτι για την προστασία της μπίζνας τους, με τεράστιο οικονομικό κόστος για όλους μας; Ποιοί είναι αυτοί που κατόπιν δικής τους εντολής εκκενώνεται η κατάληψη Rosa Nera που εδώ και 16 χρόνια αποτελεί έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο, σημείο αναφοράς για την πόλη;

Μαθαίνουμε ότι η εν λόγω εταιρία επιδιώκει ακόμη την εκμίσθωση γειτονικών κτιρίων που ήδη λειτουργούν ως τουριστικά καταλύματα. Σχεδιάζει, δηλαδή, την πλήρη τουριστική εκμετάλλευση και έλεγχο της περιοχής. Κατόπιν εντολής της τοποθετούνται κάμερες παρακολούθησης στο δημόσιο χώρο. Καφέ, μπαρ, εστιατόρια και πολυτελείς κλίνες αποτελούν κάποιες από τις χρήσεις που θα αποδοθούν στα κτίρια, χωρίς φυσικά να έχει δημοσιοποιηθεί- ίσως να μην έχει καν εκπονηθεί- σχέδιο γενικής διάταξης. Σε τέτοιο βαθμό ανέρχεται η εμπιστοσύνη της Διοίκησης ενός κατ’ευφημισμό πολιτειακού θεσμού όπως είναι το Πολυτεχνείο Κρήτης σε μια ιδιωτική εταιρία. Σε βαθμό που να παραβλέπει τις εκκλήσεις των αρχαιολόγων περί προστασίας των μνημείων[4] και πλήθος αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας.

Ας μην ξεχνάμε ότι τα εν λόγω κτίρια παραχωρήθηκαν στο Πολυτεχνείο Κρήτης το 1986 από το Υπουργείο Οικονομικών, έναντι ποσού το οποίο είχε καταβάλει ως δωρεά το ελληνικό Δημόσιο, προς εξυπηρέτηση των κοινωφελούς χαρακτήρα σκοπών του Ιδρύματος. Γεννάται, λοιπόν, εύλογα η απορία: τι δουλειά έχει ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα δια μέσου εκπροσώπων του να προχωρά σε ιδιωτικές συμβάσεις με εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο του τουρισμού, δεσμεύοντας μάλιστα ένα τόσο ιδιαίτερης σημασίας σημείο της ίδιας της πόλης των Χανίων; Η σχέση του ιδίου με τον ξενοδοχειακό κλάδο είναι άλλωστε προνομιακή, καθώς υπό τον έλεγχό του βρίσκονται δύο ξενοδοχειακές-τουριστικές επιχειρήσεις στα Χανιά.[5]

Γιατί θα παραμείνουμε στο Λόφο

Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν μας ρίχνει από τα σύννεφα. Η υπόθεση βρωμάει από μίζα, διαπλοκή και διεφθαρμένους τεχνοκράτες. Η «ανάπτυξη» που επικαλούνται συνεπάγεται το κέρδος για τους λίγους και τον αποκλεισμό των υπολοίπων.

Ο λόφος Καστέλι διαχρονικά αποτελούσε κέντρο εξουσίας. Από τους Ενετούς άρχοντες μέχρι τον τούρκο Πασά οι κεντρικές αποφάσεις και η διοίκηση της πόλης ελάμβαναν χώρα στο συγκεκριμένο κτιριακό συγκρότημα. Η θέση παρέμενε άλλοτε στρατιωτικά άλλοτε συμβολικά πόλος έλξης της εκάστοτε εξουσίας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και σήμερα διακυβεύεται κάτι αντίστοιχο. Όλη η παλιά πόλη έχει μετατραπεί σε ένα τουριστικό θέρετρο. Κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου αποτελεί ευκαιρία για επενδύσεις. Η απόληξή της στο ψηλότερο σημείο απειλείται με την ίδια μοίρα, ως την τελική επικράτηση.

Η μοναδική ιστορικά περίοδος που η πρόσβαση στο λόφο παραμένει ελεύθερη για όλους/ες είναι η δεκαεξάχρονη λειτουργία της κατάληψης. Η κατάληψη είναι η μοναδική χρήση που στην ουσία της διαφυλάττει την μη εμπορευματοποίηση του χώρου, σε μια πόλη όπου ο δημόσιος χώρος συρρικνώνεται από τις περιφράξεις και την καταπάτηση του. Η επιθυμία όσων εδώ και πλέον δέκα μέρες κατεβαίνουν στους δρόμους των Χανίων κατά χιλιάδες και συγκροτούν συλλογικά όργανα συνελεύσεων βάσης είναι ολοφάνερη. Η παραμονή της κατάληψης στο λόφο δεν είναι φετίχ για το κτίριο και την θέση του. Είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια.

Στο χώρο αυτό ντόπιοι ή μετανάστες, συλλογικότητες του ελευθεριακού πολιτικού χώρου μέχρι οργανώσεις και ομάδες των μαθητών και φοιτητών και της κοινωνικής αριστεράς πάμπολλες φορές συναντήθηκαν, αντάλλαξαν απόψεις, διαφώνησαν, συνεργάστηκαν. Η συνύπαρξη όλων αυτών διασφάλιζε την ελεύθερη και κοινωνική χρήση του χώρου, την πολιτική συνεργασία για την ενότητα στη βάση του τοπικού κινήματος. Για όσους/ες πέρασαν από την κατάληψη και δεν εστίασαν στην εμπορική αξία που έχει η τοποθεσία, είδαν ότι ο πλούτος που παραγόταν βρίσκεται σε ό,τι μοιράζεται. Από την Βιβλιοθήκη 451 μέχρι τη μπύρα του καφενείου και τις ανοικτές θεατρικές παραστάσεις και βιβλιοπαρουσιάσεις ο πλούτος δεν βρισκόταν μες το κουτί της ελεύθερης συνεισφοράς. Αυτό που εκτιμάται ως πλούτος είναι η ίδια η συνάντηση, το κοινό βίωμα, πολιτικός και καλλιτεχνικός προβληματισμός, η δημιουργία και η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Οι κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις δηλαδή που υπερβαίνουν συλλογικά το κατακερματισμένο άτομο που αγωνιά για την επιβίωση, για την εργασία, για τη ζωή μέσα σ’ έναν κόσμο ταξικών και διακρατικών ανταγωνισμών.

Η εμπειρία μας από τη συλλογική και συμμετοχική αυτοδιαχείρισης της Rosa Nera μας δίνει το δικαίωμα να υποστηρίζουμε ότι ένα εγχείρημα ανταγωνιστικό προς το υπάρχον πολιτικοκοινωνικό σύστημα είναι εφικτό να οργανώνει αντιστάσεις, να παράγει πολιτισμό. Η κοινωνική επιθυμία και η υπεράσπιση της Κατάληψης Rosa Nera υπερβαίνει πια την ίδια την συνέλευση της. Τα κτίρια και η αυλή στον λόφο Καστέλι θα παραμείνουν όπως έχουν. Θα μαρτυρούν την ιστορία τους στο ελάχιστο των επεμβάσεων, με σεβασμό και ελεύθερη κοινωνική χρήση, με προσωπικό και συλλογικό μόχθο μέσα από τις συνελεύσεις βάσης του τοπικού κινήματος. Από μας θα εξαρτηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Από μας θα εξαρτηθεί ο παράδεισος ή η κόλαση που θα χτίσουμε. Η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας.

                                                                                        Κατάληψη Rosa Nera,  Λόφος Καστέλι, rosanera.squat.gr

 

[1] Τη μελέτη για το ξενοδοχείο «Ambassador» έχει εκπονήσει το αρχιτεκτονικό γραφείο της Ματθίλδης Σκουλά, στην οδό Νικηφόρου Φωκά 21 στα Χανιά. Την ίδια διεύθυνση παρουσιάζει ως έδρα της και η εταιρεία «Belvedere ΕΠΕ», στην οποία εκχωρήθηκαν τα κτίρια του Πολυτεχνείου.

[2] Άρθρο 11, παράγραφος 11.3, «στην περίπτωση της πρόωρης λύσης της σύμβασης από οποιαδήποτε αιτία οφειλόμενη σε υπαιτιότητα της μισθώτριας ή στην περίπτωση αθέτησης από μέρους της μισθώτριας των προβλεπόμενων στην παρούσα όρων, η Εταιρεία θα δικαιούται την κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής που παραδόθηκε σήμερα με την υπογραφή της παρούσας για την καλή εκτέλεση των όρων της σύμβασης λόγω ρητά με το παρόν συμφωνηθείσας ποινικής ρήτρας.», «ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ | Αυτή είναι η σύμβαση του Πολυτεχνείου με την Belvedere (έγγραφα)», Hanianews,  04/08/2017

[3]Το γραφείο του νυν πρύτανη υπέβαλε, με ημερομηνία 12-02-2018 και αριθμό πρωτοκόλλου 3257, υπόμνημα στην υπηρεσία δόμησης του Δήμου Χανίων για αλλαγή των επιτρεπόμενων χρήσεων γης, ώστε να εξυπηρετηθεί ο σχεδιασμός τους.

[4] Το κτίριο που φιλοξενεί την κατάληψη κηρύχθηκε νεότερο μνημείο με ΦΕΚ /2018/A.A.Π./50/22 Μαρτίου 2018/ ΤΕΥΧΟΣ ΑΝAΓΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ/471

[5] Μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Απρίλιο του 2013, ήταν μέλος των διοικητικών συμβουλίων δύο τουριστικών Ανώνυμων Εταιρειών, της «Κορίνα Διγαλάκη Α.Ε. Τουριστικές Επιχειρήσεις» και της «ΝΤΙΕΜ Ανώνυμη Εταιρεία Τουριστική-Διαχειριστική», που εδρεύουν στον πρώην Δήμο Νέας Κυδωνίας. Εκεί βρίσκεται και το συγκρότημα σουιτών και στούντιο «Corinna Mare», της οικογένειας του πρύτανη.

 

το κείμενο σε PDF

Σεβασμός στην προσφυγιά και τους ξενιτεμένους- παρέμβαση στο πολιτικό γραφείο του Μ.Βολουδάκη

Το κρατικό έγκλημα ενάντια στους πρόσφυγες και τις μετανάστριες συνεχίζεται αμείωτo. Κομματικές καρικατούρες το ωραιοποιούν, το δικαιολογούν, το σερβίρουν ωμό μέσω των Μ.Μ.Ε, σε μια προσπάθεια να υπάρξει κοινωνική συνενοχή σε αυτό. Το ακροδεξιό πολιτικό προσωπικό δεν τηρεί πλέον ούτε τα προσχήματα… δε θα φάμε πτωμαΐνη απόψε.

Παρεμβαίνουμε έξω από τα γραφεία του Μανούσου Βολουδάκη, ο οποίος στάζει δηλητήριο σε κάθε δημόσια δήλωσή του. Ύστερα από τη φωτιά στο κολαστήριο της Μόρια στη Λέσβο, επαναφέρει στο δημόσιο λόγο τα ξερονήσια ή πλωτές πλατφόρμες καταμεσής της θάλασσας για τους πρόσφυγες. Άνθρωποι που αυτή τη στιγμή κοιμούνται πάνω σε κάρβουνα, άνθρωποι που δεν έχει κανείς να τους προσάψει τίποτα, εκτός του ότι έφυγαν αναγκαστικά από εμπόλεμες κατεστραμμένες περιοχές ή όντας άφραγκοι ψάχνουν δουλειά στην Ευρώπη για λίγο καλύτερα μεροκάματα.

Η στρατιωτική διαχείριση των μεταναστών και προσφύγων δεν ξεκινάει σήμερα. Από το 2015 και ύστερα, η λεγόμενη “προσφυγική κρίση” ήταν κύρια κρατική ρητορική. Επιχείρησε και κατάφερε να ποινικοποιήσει τις ζωές των προσφυγικών και μεταναστευτικών πληθυσμών, ενώ παράλληλα οι αιτίες αυτών των μετακινήσεων αποκρύπτονταν. Όμως είναι ηλίου φαεινότερο. Οι κρατικοί ανταγωνισμοί-πόλεμοι και η φτώχια που προκαλεί η καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, οδηγούν στην ξενιτιά. Πράγματα που καλούμαστε κι εμείς εδώ, σε αυτό τον τόπο να αντιμετωπίσουμε.

Το ελληνικό κράτος είτε με την “αριστερή” παρένθεση είτε με την ακροδεξιά της Ν.Δ συνεχίζει την ίδια πολιτική εξόντωσης. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τους πρόσφυγες, έγιναν φράχτες και στρατόπεδα. Έγιναν εργολαβίες του ελληνικού στρατού, έγιναν επιχειρήσεις Μ.Κ.Ο. Όλοι  έφαγαν , εκτός από αυτούς που έπρεπε, αυτούς που το χρειάζονταν. Στη συνέχεια το υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής επί Σύριζα και υπουργό τον Μουζάλα καθησύχαζε με φοροελαφρύνσεις την αγανάκτηση των προυχόντων και των μικροαφεντικών των νησιών που είχαν στηθεί οι φυλακές των προσφύγων και των μεταναστών. Θα ήταν αδύνατο να φτάσουμε στη σημερινή τροπή του εγκλήματος αν η συγκυβέρνηση του Σύριζα με την άκρα δεξιά των ΑΝ.ΕΛ δεν είχε θέσει τις βάσεις.

Τον τελευταίο χρόνο, οι ίδιοι άνθρωποι που περπατάνε με τα πόδια από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο, προσπαθώντας να ζήσουν, έγιναν μπαλάκι στη διακρατική σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας. Η κρατική προπαγάνδα πήρε την πιο ακραία μορφή της και τους βάφτισε “εισβολείς που ήρθαν να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας”. Υπήρξε προσπάθεια θερμού επεισοδίου στον Έβρο, το χειμώνα που πέρασε, από φασισταριά που συνέρρεαν εκεί (ένστολα και μη) βγάζοντας φωτογραφίες και βίντεο καθώς ψέκαζαν χημικά και έριχναν πέτρες στους πρόσφυγες. Υπήρξαν καταγγελίες για ένοπλους παρακρατικούς, οι οποίοι συνέδραμαν στο “έργο” της αστυνομίας και του στρατού συλλαμβάνοντας, ληστεύοντας και δολοφονώντας τουλάχιστον έναν άνθρωπο.

Ύστερα ήρθε ο κορωνοϊός και η ζωή για τους φυλακισμένους πρόσφυγες έγινε αφόρητη. Δυστυχώς οι φωνές τους που ζητούσαν ελευθερία μετακίνησης και ισότητα δεν αρκούσαν να σταματήσουμε αυτή την αθλιότητα. Η Μόρια φτιάχτηκε με υλικά από την αδιαφορία και το ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας, μαζί με τον αυταρχισμό του κρατικού μηχανισμού. Το πασίγνωστο “bye bye Moria!” που ξεστόμισε ένα μικρό προσφυγόπουλο βλέποντας τη φωτιά, κάνει ξεκάθαρο πως ντροπή δεν ήταν πως κάηκε η Μόρια, αλλά το ότι υπήρξε.

Όταν κοιτάμε πρόσφυγες και μετανάστριες, βλέπουμε κάτι και από το δικό μας μέλλον. Ο πολιτισμός του κρατικά οργανωμένου εγκλεισμού και των δολοφονιών  μας αηδιάζει. Ντόπιοι και μετανάστες εργάτες κι εργάτριες, άνεργοι και άνεργες, με ή χωρίς χαρτιά πρέπει να το σταματήσουμε. Αλλιώς τα στρατόπεδα κι οι φυλακές θα συνεχίζουν να μεγαλώνουν μέχρι να χωρέσουν όσους συνεχίζουν σε αυτή τη συνθήκη να παραμένουν άνθρωποι.