Μήνας: Δεκέμβριος 2019

(κείμενο της κατάληψης που μοιράστηκε στην μικροφωνική-συγκέντρωση στις 21/12/2019 στην πλατεία δημοτικής αγοράς)

Το αστυνομικό κράτος που ονειρεύεται κάθε αφεντικό, φασίστας και μισάνθρωπος είναι εδώ. Είναι ελληνικό, έχει φασίστες στη διοίκηση, διαθέτει σύγχρονο δολοφονικό εξοπλισμό και εκπαιδευμένους-μισθωτούς βασανιστές. Το σχέδιο είναι η εγκαθίδρυση του φόβου και της υποταγής στους φτωχούς, στην προσφυγιά, σε όσους/ες αντιδρούν στην υποτίμηση της ζωής και της εργασίας τους.

Όποιος/α εξακολουθεί να σκέφτεται, δεν μπορεί να μην αγανακτεί. Ο συνεχιζόμενος βίαιος εγκλεισμός προσφύγων, δηλαδή ανθρώπων που χρήζουν φροντίδας ερχόμενοι από εμπόλεμες ζώνες, η καταστολή των καταλήψεων που χρησιμοποιούνται για στέγαση αλλά και πολιτικές δραστηριότητες των φτωχώτερων κοινωνικών στρωμάτων, δέχονται επίθεση. Η συμμορία που ανέλαβε να εκπληρώσει το κρατικό σχέδιο στεγάζεται στο “υπουργείο προστασίας του πολίτη”, στο “αρχηγείο της ελληνικής αστυνομίας”, αλλά και σε κάθε τοπικό αστυνομικο τμήμα.

Οι πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων (έπαυλη Κουβέλου στο Μαρούσι και τρεις ακόμη της κοινότητας αγώνα στο Κουκάκι) απλώς αποδεικνύουν πως η αστυνομοκρατία ήρθε για να μείνει και δεν αρκείται πλέον σε κινήσεις εντυπωσιασμού. Αυτή τη φορά όμως, υπάρχει ένα νέο στοιχείο στο Κουκάκι. Η φόρα και το θράσος των ΕΚΑΜιτών δεν σταμάτησε στις συλλήψεις των συντρόφων/ισσών των καταλήψεων, που αντιστάθηκαν σθεναρά στη σύλληψή τους. Προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Εισέβαλαν σε διπλανή κατοικία και ξυλοκόπησαν τρεις ανθρώπους, δένοντας τους πισθάγκωνα, αποδεικνύοντας πως το σχέδιο “Εξάρχεια” όπου μήνες τώρα οι μπάτσοι εισβάλλουν σε διαμερίσματα πολυκατοικιών, μπορεί να επεκταθεί παντού. Η νομιμότητα παίρνει ολοκληρωτική τροπή και η πρόφαση πως η μαφία της ελληνικής αστυνομίας είναι εδώ για να μας προστατεύει, καταρρέει. Ίσως το μήνυμα να είναι πως “όσοι ανέχονται στη γειτονιά τους καταληψίες, θα μπαίνουμε στα σπίτια τους και θα τους δέρνουμε”. Οι μπάτσοι έχουν ήδη πλήρη πολιτική και μιντιακή κάλυψη.

Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η άρνηση ασύλου στους κυνηγημένους των πολεμικών συρράξεων, η καταπάτηση του ασύλου της κατοικίας -είτε πρόκειται για κατάληψη εγκαταλελλειμένου κτιρίου είτε νόμιμης ιδιοκτησίας- αποδεικνύει πως αφ’ ενός περνάμε σε μια φάση όπου τα κοινωνικά αυτονόητα του σεβασμού προς τον άνθρωπο καταρρέουν και αφ’ ετέρου η επιβολή γίνεται ξεδιάντροπα κρατικός νόμος. Βέβαια η ασυλία του ελληνικού κράτους καλύπτει εκτός από τους βουλευτές και τους υπουργούς, τους τραπεζίτες και τους νεοναζί. Οι τελευταίοι οδεύουν προς αθώωση σύμφωνα με την πρόσφατη πρόταση της εισαγγελέως Α. Οικονόμου. Η ασυλία που δείχνει το ακροδεξιο κράτος σε επιχειρηματίες, ΜΜΕ ή σε μαφιόζους ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων συμπληρώνει το παζλ ενός εμπόλεμου μωσαϊκού που χτίζεται επιμελώς εδώ και χρόνια.

Στο εξωτερικό, το ελληνικό κράτος συμμετέχει σε πολεμικά παιχνίδια και προσπαθεί όλο και εντονότερα να εμπλακεί σε διακρατικές συγκρούσεις όπου “τα σπασμένα του” θα κληθεί πάλι να πληρώσει η εργατική τάξη. Όπως πλήρωσε και πληρώνει την κρίση χρέους των αφεντικών εδώ και μια δεκαετία, με την υποτίμηση του μισθού, τις μειώσεις των συντάξεων, τις περικοπές δώρων και επιδομάτων, τις έμμεσες φορολογίες.

Η απεργία διαρκείας που κήρυξαν οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ από τις 21/12/2019 μέχρι τις 12/1/2020 είναι στη σωστή κατεύθυνση και πρέπει να στηριχτεί από όλες κι όλους όσους επιθυμούν ένα κίνημα στο πλευρό του κόσμου της εργασίας. Τα αφεντικά σήμερα ετοιμάζουν τη διάλυση της δημόσιας ασφάλισης, ξεπουλώντας την σε ιδιώτες. Φυσικά χωρίς να ξεχνάμε τις πολλαπλές μάχες που έχουμε να δώσουμε ενάντια στους φασίστες, οι οποίοι ξεμυτίζουν ξανά με τις πλάτες των μπάτσων.

Η ενότητα στην κοινωνική βάση οφείλει να διασφαλιστεί απέναντι σε παραταξιακές και σεχταριστικές νοοτροπίες. Η αδιαφορία μπροστά σε όλα αυτά είναι πλέον επικίνδυνη και ουσιαστικά συντάσσεται στο πλευρό του δόγματος “νόμος και τάξη”.

Από την πλευρά μας έχουμε επιλέξει να ζήσουμε αλληλέγγυα παλεύοντας για ισότητα κι ελευθερία. Στο πλευρό κάθε φτωχού που του κλέβουν το μόχθο, κάθε πρόσφυγα των πολέμων των αφεντικών, κάθε ανθρώπου που πεισμώνει κι αντιστέκεται επιθυμώντας να παραμείνει άνθρωπος.

Κι αυτό δεν αποτελεί απλά μια δήλωση.

Είναι δέσμευση κι υπόσχεση.

Κατάληψη Rosa Nera (Μαύρο Ρόδο)

Δεκέμβρης 2019

Υ.Γ. Η αντίσταση στο Κουκάκι μας δίνει δυναμη.

Δεν πάει πολύς καιρός που το αντιφασιστικό κίνημα σταμάτησε την προσπάθεια των ντόπιων φασιστών να εκφραστούν μέσα από ένα ισχυρό νεοναζιστικό κόμμα.

Σήμερα το κράτος συνεχίζει την εφαρμογή ενός μέρους της ατζέντας των νεοναζί: απαγάγοντας και φυλακίζοντας πρόσφυγες, καταστέλλοντας καταλήψεις, πουλώντας πολεμικά σενάρια, ετοιμάζοντας τη νέα επίθεση στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η εισαγγελική πρόταση στην Δίκη της Χρυσής Αυγής που ουσιαστικά αθωώνει τα στελέχη της, εκφράζει προσδοκίες ρατσιστικών κομματιών της κοινωνίας, της αστικής τάξης και του δικαστικού κόσμου. Αυτό άλλωστε δείχνει και η αναζωπύρωση ρατσιστικών επιθέσεων στα Χανιά και αλλού.

Είμαστε ενάντια στις φυλακές, είμαστε όμως και ενάντια στους φασίστες και δίπλα στους αντιφασίστες/αντιφασίστριες.

Συμμετέχουμε και καλούμε στην Αντιφασιστική συγκέντρωση – μικροφωνική στην Πλατεία Αγοράς το Σάββατο 21/12 στις 12 το μεσημέρι.

Η θεατρική ομάδα ”ανάμεσα στο φως και τη σκιά” και η βιβλιοθήκη 451 της κατάληψης Rosa Nera διοργανώνουν μία νύχτα beat ποίησης την Παρασκευή 20 Δεκέμβρη στις 22:15 (η ώρα έναρξης θα τηρηθεί) στο χειμερινό καφενείο.

Κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα η λογοτεχνία δημιούργησε νέα ρεύματα και έθεσε μεγάλο αριθμό ερωτημάτων. Ανάμεσα στα παγκόσμια ρεύματα του υπερρεαλισμού, του μοντερνισμού, του φουτουρισμού ή του ντανταϊσμού εμφανίστηκε ένα καταρχήν αμερικανικό λογοτεχνικό ρεύμα, η λογοτεχνία της «μπιτ γενιάς» ή «μπιτ λογοτεχνία».

Το 1944, κι ενώ ο πόλεμος στη Γηραιά Ήπειρο μαινόταν, στη Νέα Υόρκη θα συνέβαινε μια καταλυτική γνωριμία που έμελλε να επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλη τη λογοτεχνία κυρίως της μεταπολεμικής Αμερικής, και λιγότερο της Ευρώπης. Το 1944, ο Άλεν Γκίνσμπεργκ, ο Τζακ Κέρουακ και ο Ουίλιαμ Μπάροουζ συναντήθηκαν στο πανεπιστήμιο Κολούμπια. Τη γνωριμία τους οφείλουν στον Ντέιβιντ Κάμεμερ και τον Λούσιαν Καρ. Η κίνηση αργότερα μετατοπίστηκε προς τη Δυτική Ακτή, όπου στράφηκε γύρω από το βιβλιοπωλείο και εκδοτικό οίκο City Lights στο Σαν Φρανσίσκο. Στην Γκαλερί 6, στην ίδια πόλη, ο Γκίνσμπεργκ οργάνωσε μια βραδιά ανάγνωσης ποίησης στις 7 Οκτωβρίου του 1955, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του «Ουρλιαχτού». Στη συνέχεια οι βασικοί πρωταγωνιστές του κινήματος κινήθηκαν και πάλι προς τη Νέα Υόρκη κι έπειτα στο Παρίσι, περνώντας και από το Μεξικό και την Ταγγέρη.

Έτσι δημιουργείται ο πυρήνας των «ποιητών μπιτ», μιας λογοτεχνικής ομάδας που συνέδραμε στη διαμόρφωση του παγκόσμιου πολιτιστικού χάρτη, αν αναλογιστούμε τις επιδράσεις των «μπιτ» όχι μόνο στην ποίηση και στη ροκ μουσική αλλά και στο θέατρο και στη φωτογραφία ακόμη και στην ψυχολογία: είναι γνωστές οι σχέσεις και οι δεσμοί που είχαν με τους «μπιτ» ο ψυχολόγος Τίμοθι Λίρι, οι τραγουδιστές Μπομπ Ντίλαν, Τζέρι Γκαρσία, Λου Ριντ, Τζάνις Τζόπλιν, Ντέιβιντ Μπάουι και Τομ Γουέιτς, οι Ρώσοι ποιητές Γεβγκένι Γεφτουσένκο και Αντρέι Βοζνεζένσκι, ο ανθρωπολόγος και εθνομουσικολόγος Χάρι Σμιθ, ο φωτογράφος και κινηματογραφιστής Ρόμπερτ Φρανκ, ο ζωγράφος Γουίλεμ ντε Κούνινγκ, οι Ιταλοί ζωγράφοι Σάντρο Τσία και Φρανσέσκο Κλεμέντε, ο Νικαραγουανός ιερωμένος ποιητής Ερνέστο Καρντενιάλ, ο φωτογράφος Ρίτσαρντ Άβεντον και η συγγραφέας Κάθι Εϊκερ. «Όλοι αυτοί εμπνεύσθηκαν και επηρεάστηκαν βαθύτατα από το «κίνημα των μπιτ» και εξακολουθούν και σήμερα, ο καθένας με τον τρόπο του και με το έργο του, να διακηρύττουν τα μηνύματα της παρέας της αίθουσας τέχνης Six Gallery, μηνύματα ανοιχτότητας, υπερβατικότητας, αυθόρμητης έκφρασης και αισθημάτων που βασίζονται στις αισθήσεις και στη φαντασία.»