Eκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση, 28/10: Παθήσεις και Διαταραχές – φύλο, ιατρική και ασθένεια

Η εισήγηση της εκδήλωσης από την ομάδα γυναικών Mιγάδα

Ποια είναι η σχέση των γυναικών σήμερα με το ιατρικό κατεστημένο; Γιατί
ως γυναίκες έχουμε κοινές και συχνά δυσάρεστες εμπειρίες από επισκέψεις
σε γιατρούς και γυναικολόγους; Γιατί στεκόμαστε, πολλές φορές, αδύνα-
μες απέναντι στην εξουσία τους;

Η ιατρική έχει ένα παρελθόν στενά συνδεδεμένο με την ιστορία της κατα-
πίεσης των γυναικών. Αυτό το παρελθόν παραμένει άγνωστο, γι’ αυτό και η
ιατρική εμφανίζεται σήμερα ως ακλόνητος φορέας εξουσίας, μεταμφιεσμέ-
νος σε «αντικειμενική επιστήμη». Κι όμως, χρειάζεται να θυμηθούμε ότι το
ιατρικό σύστημα αμφισβητήθηκε με λόγια και έργα από το γυναικείο κί-
νημα τη δεκαετία του 1970. Φεμινίστριες, όπως οι Ehrenreich και English,
ασχολήθηκαν με την ιστορία της ιατρικής και κατέδειξαν ότι οι ιατρικές
πρακτικές που αναδύθηκαν τον 19ο αιώνα είχαν εξαρχής εγγεγραμμένους
στον πυρήνα τους τον σεξισμό και τον ταξικό ρατσισμό. Αποκάλυψαν μια
διαφορετική εικόνα για το ιατρικό σύμπλεγμα: την εικόνα ενός οργανω-
μένου φορέα εξουσίας που συνέβαλε στην αναπαραγωγή των κοινωνικών
ανισοτήτων με όρους φύλου, φυλής και τάξης. Οι φεμινίστριες του 1970
δεν ασχολήθηκαν με την ιστορία της ιατρικής για επιμορφωτικούς λόγους.
Η αμφισβήτηση του ιατρικού συστήματος ήταν ζήτημα στρατηγικής σημα-
σίας στον αγώνα τους ενάντια στην καταπίεση των γυναικών.

Η ιστορία της σχέσης ιατρικής και γυναικείου φύλου έχει να μας διδάξει
χρήσιμα πράγματα σήμερα. Ο ρόλος της ιατρικής ως πηγής σεξιστικής-
ρατσιστικής ιδεολογίας δεν έχει αλλάξει. Σήμερα, οι ιατρικές πρακτικές
γύρω από τον τοκετό, τις εκτρώσεις, την αντισύλληψη και τη γυναικεία
σεξουαλικότητα συμβάλλουν στην υποτίμησή μας. Το ιατρικό σύμπλεγμα
διεκδικεί όλο και πιο επιθετικά τον έλεγχο των σωμάτων μας. Αλλά τα σώ-
ματα και οι ζωές μας ανήκουν σε εμάς. Γι’ αυτό, αντί να στεκόμαστε βουβές
απέναντι στους γιατρούς, χρειάζεται να τους αντιπαρατεθούμε συλλογικά
ως γυναίκες.

 

 

 

Εκδήλωση-Συζήτηση 27/10: H στρατηγική της Ανατολικής Μεσογείου ή αλλιώς η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον παγκόσμιο πόλεμο

Η εισήγηση της εκδήλωσης από την αντιφασιστική συνέλευση autonome antifa

Οι «Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες». Η «πετρελαιοφόρος Ανατολική Μεσόγειος». Οι «συμμαχίες» με την Αιγυπτιακή στρατιωτική δικτατορία και το κράτος του Ισραήλ. Όλα τούτα υποτίθεται πως έιναι καινούρια φρούτα. Εμφανίστηκαν στο δημόσιο λόγο, εμπεδώθηκαν και έγιναν καθομιλουμένη με όλο και μεγαλύτερη έντση από το 2010 και μετά.

Αλλά δεν εφευρέθηκαν το 2010. Έχουν πίσω τους μακρύχρονη ιστορία, την ιστορία της στρατηγικής του ελληνικού κράτους για την Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμη περισσότερο, αυτό το ολοκαίνουριο ελληνικό λεξιλόγιο προορίζεται για να περιγράψει τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στονπαγκόσμιο διακρατικό πόλεμο που ξεκίνησε αμέσως έπειτα από τον ψυχρό πόλεμο και συνεχίζεται έως σήμερα.

Θα πρέπει να καταλάβουμε την στρατηγική του ελληνικού κράτους, την «εξωτερική πολιτική» των αφεντικών μας. Να αντιληφθούμε την ιστορία της και το παγκόσμιο πλαίσιο εντός του οποίου εξελίσσεται. Τέλος, να φανταστούμε το μέλλον της. Όλα αυτά όχι για χάρη της «αλήθειας», αλλά γιατί βρισκόμαστε εκεί που βρέθηκαν μυριάδες σαν κι εμάς στο παρελθόν: Γιατί ο πόλεμος των αφεντικών εξελίσσεται παγκόσμια. Γιατί οι ήττες μας, πρόσφατες και αρχαίες, βαραίνουν τα χέρια και τα μυαλά μας. Και γιατί οι επιλογές μας είναι για άλλη μια φορά απλές. Είτε ενάντια στο ελληνικό κράτος, είτε κρέας για τις καταστροφικές του μηχανές.