Έτος: 2014

ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Ο «Καταπιεσμένος», όρος που χρησιμοποίησαν οι Αουγκούστο Μποάλ και Πάουλο Φρέιρε, περιγράφει τον αποδέκτη των μηχανισμών της Κυριαρχίας που επιβάλλει χαρακτηριστικά ανικανότητας αυτοδιάθεσης στον Κυριαρχούμενο μέσω του οικονομικού, του αισθητικού, του μορφωτικού και του πολιτικού αποκλεισμού του.

Με περίτεχνες στρατηγικές, η αστική κουλτούρα δημιουργεί διαχρονικά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς που συμμορφώνουν ακόμα και πολλές μορφές εναντίωσης σ’αυτήν, αναπαράγοντας στερεοτυπικές κατευθύνσεις διεκδίκησης, απεγκλωβισμού ή και αντίστασης. Έτσι, ο Καταπιεσμένος δεν έχει φωνή, δεν εκφράζεται και δεν αναγνωρίζεται: βρίσκεται πάντα στη θέση να ψάχνει τον «καταλληλότερο» εκπρόσωπο, αντιμέτωπος με παραλλαγές των ειδών ανάθεσης που του παρουσιάζονται ως μοναδική λύση σε όσα τον καταπιέζουν. Στην Τέχνη, βρίσκει άλλους να εκφράζουν τον πόνο του, τη χαρά και την οργή του, στη μόρφωση ψάχνει να αποκτήσει ότι του παρουσιάζεται ως «έγκυρο» από τον Κυρίαρχο.

Οι Μποάλ και Φρέιρε προτείνουν μια διαφορετική διαδρομή: είτε μέσω της τέχνης (Θέατρο του Καταπιεσμένου) είτε μέσω της παιδαγωγικής (Παιδαγωγική της Χειραφέτησης και της Αυτονομίας), η αδιαπραγμάτευτη θεώρηση ότι ο Καταπιεσμένος διαθέτει όσα χρειάζονται για να ορίζει μόνος του τη συνθήκη ζωής του, αποτελεί το έναυσμα για μια συμμετοχική διαμόρφωση των όρων κοινωνικής, πολιτικής και οικολογικής συνύπαρξης.

Το Πολιτικό Θέατρο του Αουγκούστο Μποάλ αναπτύχθηκε στη Λατινική Αμερική (1960 – 1970) ως απάντηση στην άμεση καταστολή των δικτατορικών καθεστώτων. Συνεχίστηκε με τη μορφή Κοινωνικού Θεάτρου στην Ευρώπη ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες και διακρίσεις (1980) και μετέπειτα με τη μορφή Θεραπευτικού Θεάτρου (το «Ουράνιο Τόξο της Επιθυμίας», 1990) αντιπροτείνοντας μια θεατρική μέθοδο έκφρασης και διεκδίκησης ενάντια στις πολιτικές του εγκλεισμού και της θεσμικής βίας.

Σήμερα, το Θέατρο του Καταπιεσμένου, «εργαλείο αντίστασης» όπως το αποκάλεσε ο Μποάλ, επικεντρώνεται στη βιωματική διεύρυνση των αντιληπτικών μέσων που χρησιμοποιούμε για να αναγνώσουμε ένα πολιτικό αδιέξοδο. Χρησιμοποιούνται το σώμα, η συγκίνηση και η νόηση, ανιχνεύοντας με ποιούς τρόπους διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα σε «κανονικότητα» και καμουφλάρεται η Εξουσία. Είναι συμμετοχικό ριζοσπαστικό Θέατρο που εκφράζει την Καταπίεση με όσο γίνεται περισσότερη αμεσότητα, ευκρίνεια και συλλογική ερμηνεία. Στόχος του είναι η οργάνωση της αντίστασης στον Καταπιεστή και η σύνθεση – στον πραγματικό κόσμο και όχι μόνο στο θέατρο – εικόνων, γεγονότων και καταστάσεων χωρίς καταπίεση.

Στο Εργαστήρι, θα εστιάσουμε στην πολιτικότητα του Θεάτρου ως ζωντανό και λαϊκό μήνυμα τέχνης. Μπαίνοντας στα παρασκήνια του Θεάτρου του Καταπιεσμένου, θα παρακολουθήσουμε εφαρμογές του ΘτΚ ανά τον κόσμο σήμερα και στη συνέχεια θα πειραματιστούμε σε αυτές με Θέατρο Εικόνα, ενώ στη συνέχεια θα αναπτύξουμε και με άλλες τεχνικές του Μποάλ, ένα θέμα που θα επιλεγεί από κοινού από τους συμμετέχοντες.

Για τη συμμετοχή στο Εργαστήρι δε χρειάζεται καμία πρωτύτερη εμπειρία ή γνώση, παρά μόνο να στεκόμαστε δυναμικά ενάντια σε κάθε διαχωρισμό της τέχνης από τη ζωή και να διεκδικούμε συλλογικά σε κοινό χρόνο και τόπο την οικειοποίηση της θεατρικής δράσης ως πράξη πολιτικής αντίστασης, δημιουργικότητας, μοιρασιάς, εγγύτητας και συντροφικότητας.

Για εγγραφές (για να ξέρουμε πόσοι είμαστε!) και πληροφορίες: ARtoppR@gmail.com

Συναυλία ενίσχυσης των προσφυγικών οικογενειών, την Τετάρτη 13 Αυγούστου στην Κατάληψη Rosa Nera, στις 21:00.

Οι πρόσφυγες, από της 1 Απριλίου όπου και εντοπίστηκαν σε ένα παλιό σκάφος με διαδρομή την Ιταλία, παραμένουν παρά την θέληση τους στα Χανιά. Θέλουν να τους επιτραπεί να ταξιδέψουν και να αναζητήσουν άσυλο, όπως δικαιούνται, στις χώρες που επιθυμούν και όπου υπάρχουν ισχυρότεροι θεσμοί υποστήριξης της προσφυγικής και μεταναστευτικής ζωής.
Οι προσφυγικές οικογένειες φιλοξενούνται από έναν ξενοδόχο, και ενώ η σίτιση τους έχει διακοπεί, οι δημόσιες αρχές πετάνε το μπαλάκι της ευθύνης ο ένας τον άλλον,με τελευταία πρόταση την μεταφορά τους στο πρώην Ψυχιατρείο Χανίων,το οποίο όμως δεν έχει τις κατάλληλες υποδομές και ούτε τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας για τη στέγαση οικογενειών.

Σκοπός της συναυλίας είναι η συγκομιδή όσο περισσότερων τροφίμων γίνεται,ώστε τουλάχιστον να μπορούμε να διασφαλίσουμε για ένα μικρό χρονικό περιθώριο την σίτιση τους βοηθώντας και εμείς με τον τρόπο αυτό όσο μπορούμε.

Φέρνουμε λοιπόν μαζί μας συσκευασμένα τρόφιμα, ώστε να παραδοθούν στους πρόσφυγες.

Σε περίπτωση που υπάξουν εξελίξεις ή μεταφορά των προσφυγικών οικογενειών εκτός του νησιού, τα τρόφιμα θα πάνε στα συσσίτια και τις κουζίνες υποστήριξης φτωχών και αστέγων της πόλης.

Θα εμφανιστούν ζωντανά :

Μέλη των Phatskool
Original groovers

Τη συναυλία στηρίζουν η Κατάληψη Rosa Nera, το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων, το Φόρουμ Μεταναστών Χανίων και η Κοινωνική Κουζίνα.

Εκδήλωση – Συζήτηση για την Μέση Ανατολή την Πέμπτη 7 Αυγούστου στις 20:00 στην κατάληψη Rosa Nera

Την Τρίτη 5 Αυγούστου, ώρα 20:00 στην Κατάληψη  Rosa Nera, καλούμε σε ανοιχτή εκδήλωση και συζήτηση με την αναρχοσυνδικαλιστική πρωτοβουλία Ροσινάντε γύρω από τις εμπειρίες και την ταξική αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες των δύο τελευταίων χρόνων.

“Το κινηματικό εργαστήρι το οποίο υπήρξε η Ελλάδα από το Δεκέμβρη του 2008 έως τον Φεβρουάριο του 2012 τείνει να μετατραπεί μετά τις διπλές κοινοβουλευτικές εκλογές εκείνου του χρόνου, σε μία άσκηση αντοχής και ανοχής στην κοινοβουλευτική ηγεμονία. Οι μαζικές Γενικές Απεργίες που συνοδεύονταν από το αίτημα να μετατραπούν σε διαρκείας, οι ποικιλόμορφες εργατικές και απεργιακές επιτροπές, οι συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες και οι αντίστοιχοι συντονισμοί, οι μαζικές ταξικές λαϊκές συνελεύσεις, η ηγεμονία του δρόμου και της κοινωνίας έναντι της πολιτικής των διαδρόμων, αντικαταστάθηκε από ένα κονσέρτο μουσικής κοινοβουλευτικού δωματίου, από εργατικούς αγώνες απομονωμένους που αντέχουν λιγότερο ή περισσότερο πριν καταρρεύσουν από το βάρος της μοναξιάς τους και από την αναδίπλωση των πολιτικών ρευμάτων στις παραδοσιακές θέσεις και δράσεις τους. Ποιες είναι οι συνθήκες που επέτρεψαν μια τέτοια υποχώρηση αυτή τη διετία και ποιοι οι όροι για την υπέρβασή της; Πώς εξελίχθηκαν οι εργατικοί αγώνες αυτής της περιόδου και γιατί ηττήθηκαν στη συντριπτική τους πλειονότητα; Υπάρχουν οι δυνατότητες και οι απόπειρες για μια διαφορετική εργατική οργάνωση που θα αντικαταστήσει τη σημερινή συνδικαλιστική γραφειοκρατία και θα ξανασυνδέσει τους εργατικούς αγώνες με το αίτημα του κοινωνικού μετασχηματισμού. Για όλα αυτά, συζητάμε με συντρόφους από την Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ από την Αθήνα, την Τρίτη 5 Αυγούστου στις 8 το βράδυ στην Κατάληψη Rosa Nera.”