Κι όμως είμαι ακόμα εδώ… (δεύτερο κείμενο της Rosa Nera μετά την εκκένωση)

Είμαστε εκεί που πρέπει. Στο φυσικό μας χώρο. Στις συνελεύσεις βάσης, στους δρόμους του αγώνα για ελευθερία και ισότητα. Κάνουμε ό,τι κάναμε πάντοτε. Παίρνουμε δύναμη από τους δύο χιλιάδες και πάνω ανθρώπους που κατέβηκαν στον δρόμο και συνεχίζουμε.

Προσπαθούν να μας τρομάξουν με ανυπόστατες κατηγορίες. Μιλάνε για φθορές (Πολυτεχνείο Κρήτης), αυτοί που το είχαν εγκαταλείψει για 23 χρόνια.

Μας μηνύουν (Belvedere) εκείνοι που προσπαθούν να επιβάλλουν, την καταστροφή του χαρακτήρα της Παλιάς Πόλης. Όλοι αυτοί που όχι μόνο καταπατούν την νομοθεσία την οποία επικαλούνται, όχι μόνο παρακάμπτουν το Κ.Α.Σ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο), αλλά κυρίως αδιαφορούν για τις αντιδράσεις και την γνώμη των κατοίκων της πόλης για το ζήτημα του ξενοδοχείου.

Εμείς αυτό το κτίριο το αγαπάμε και το σεβόμαστε. Όταν μπήκαμε το 2004 συναντήσαμε ένα ερείπιο. Του φτιάξαμε τη στέγη, η οποία όντας τρύπια, θα προκαλούσε την κατάρρευση του κτιρίου. Και μάλιστα κάνοντας ειδική παραγγελία για τα κεραμμύδια, ώστε να μην διαταράξουμε την ιστορική εικόνα του κτιρίου. Σιγά-σιγά με συλλογικό κόπο και χρήμα εκατοντάδων ανθρώπων, επισκευάσαμε και το εσωτερικό, διατηρώντας διαχρονικά τα ιδιαίτερα μορφολογικά και τυπολογικά χαρακτηριστικά του κτιρίου. Μετατρέποντάς το σε έναν βιώσιμο κοινό τόπο για το κίνημα της πόλης. Ανοίξαμε την αυλή στις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Ποτέ δεν σταμάτησαν οι εργασίες για τη βελτίωση της υποδομής της Rosa Nera.

Όσον αφορά στην «διατάραξη οικιακής ειρήνης», οποιοσδήποτε μπορεί να πάει να ρωτήσει την γειτονιά τώρα.

Ξέρουμε όμως πως δεν είναι αυτοί οι λόγοι για τους οποίους χτυπήθηκε η κατάληψη. Οι καταλήψεις αποτελούν εργαλεία και δυνατότητες για τους καταπιεσμένους/ες. Η επίθεση σε αυτές, εντάσσεται στο γενικότερο σχέδιο καταστολής των διαδηλώσεων, κατάργησης των απεργίων, περικοπής των κεκτημένων και αποδυνάμωσης της βάσης της κοινωνίας. Γι’ αυτούς τους λόγους χτυπήθηκαν πρόσφατα και οι καταλήψεις Terra incognita και Libertatia στη Θεσσαλονίκη.

Η επίθεση στη Rosa Nera είναι μια συνεργασία πολλών κρατικών φορέων, αλλά και ιδιωτικών. Τίποτα παράξενο, τίποτα απρόβλεπτο. Αρχικά πραγματώθηκε από την πρυτανεία του Πολυτεχνείου κρήτης, η οποία επί θητείας Β. Διγαλάκη, ξεκίνησε το 2017 την προσπάθεια εκκένωσης της κατάληψης και ενοικίασης των κτιρίων του λόφου στην εταιρεία 

Οι καταλήψεις σφύζουν από ζωή όταν τα κινήματα είναι ενεργά και διεκδικούν ζωή και ελευθερία. Όταν η εργατική τάξη παλεύει για αύξηση στο μισθό, μείωση στην ένταση της εργασίας ή και ανατροπή της σχέσης κεφάλαιου-εργασίας. Όταν οι μειονότητες διεκδικούν ισότητα. Όταν οι αυτο-οργανωμένοι αγώνες είναι στο προσκήνιο.

Ή η επίθεση στις καταλήψεις πανελλαδικά, θα αποτελέσει άλλη μια αφορμή ώστε το κίνημα να αγωνιστεί σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα ή το ελληνικό κράτος και τα αφεντικά θα μας εξοντώσουν με μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, ανεργία, έλεγχο, πρόστιμα, ξύλο, φυλακή.

Σηκώνουμε το γάντι που μας πέταξαν οι φασίστες του κρατικού μηχανισμού και δίνουμε τη μάχη. Ζουν σε αυταπάτες όσοι θεωρούν πως μας τέλειωσαν με μια αστυνομική επίθεση. Ο αγώνας μας θα είναι κοινωνικός και μαζικός. Εμείς δημιουργούμε και γι’ αυτό θα πάμε ξανά στο λόφο μέρα μεσημέρι. Συνεχίζουμε το μονοπάτι της κοινωνικής νομιμοποίησης ενάντια στη στρατιωτική επιβολή του νόμου. Η πόλη των Χανίων είναι αυτή που θα δώσει συνέχεια στην κατάσταση που λέγεται Rosa Nera.

Στο δρόμο γεννιούνται συνειδήσεις

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Αντίσταση, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση

ΠΟΡΕΙΑ

Σάββατο 12/9

12:00 πλ. Αγοράς

πρώτο κείμενο της κατάληψης σχετικά με την εκκένωση

Τα ξημερώματα αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στην κατάληψη Rosa Nera συλλαμβάνοντας δεκαέξι συντρόφους και συντρόφισσες, εκ των οποίων οι πέντε είναι μετανάστες και οι οποίοι κρατήθηκαν σε διαφορετικό χώρο από τους υπόλοιπους και μεταφέρθηκαν ξεχωριστά στο αστυνομικό τμήμα. Άμεσα υπήρξε κινητοποίηση αλληλέγγυου προς την κατάληψη κόσμου μέχρι την ώρα της μεταγωγής των συλληφθέντων όπου οι μπάτσοι επέλεξαν να σπάσουν το σώμα των συγκεντρωμένων με χρήση βομβίδων κρότου λάμψης και χημικών.

Η συγκυρία της εκκένωσης της κατάληψης δεν είναι τυχαία και βρωμάει από πειθάρχηση των καταπιεσμένων και του κόσμου της εργασίας. Η χρόνια κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζεται σε μειονότητες και μετανάστες, η προσπάθεια κοινωνικής νομιμοποίησης μιας ενδεχόμενης στρατιωτικής επιστράτευσης και η προσταγή προς συμμόρφωση στις «υγειονομικές» εντολές αποδεικνύει ότι η πίτα των κερδών από την εργασία μας για ακόμη μια φορά ξαναμοιράζεται. Στο όνομα της εθνικής ενότητας, της δημόσιας υγείας, της υποτιθέμενης εθνικής μας οικονομίας, οι αδύναμοι διώκονται και προστάζονται να βάλουν πλάτη.

Καμία ευθύνη όμως δεν μας βαραίνει γιατί το μόνο που πραγματικά έχουμε στα χέρια μας είναι οι αγώνες στους χώρους εργασίας για τον μισθό και την ασφάλιση, η διεκδίκηση του δημόσιου χώρου και των σχέσεων έξω από τις αξίες του εμπορεύματος και του θεάματος. Σ’ ένα κόσμο που το χρήμα παραμένει υπέρτατη αξία και οι ανθρώπινες σχέσεις διαμεσολαβούνται από τον ανταγωνισμό και την μισαλλοδοξία εγχειρήματα σαν την Rosa Nera αποδεικνύουν έμπρακτα ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Από τον Ιούνιο του 2004 ο κόσμος που κατέλαβε το κτίριο το ανακήρυξε για πρώτη φορά ελεύθερο χώρο. Από ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο μετατράπηκε σ’ ένα χώρο στέγασης, σ’ ένα κέντρο αγώνων και σε ένα χώρο πολιτιστικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων. Δε διεκδικούμε την ιδιοκτησία του κτιρίου αλλά υποστηρίζουμε το δικαίωμα κοινωνικής χρήσης εγκαταλελειμμένων κτιρίων με σκοπό την κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας.

Είναι φυσικό ότι όσοι βλέπουν μόνο οικονομικά οφέλη από την τουριστική εκμετάλλευση του λόφου αυτό δεν θα το κατανοήσουν ποτέ. Η Belvedere και η κάθε Belvedere κάνει απλώς τη βρωμοδουλειά της. Ο πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου και νυν Υφυπουργός Παιδείας που εκποίησε τα κτίρια με ίδιον όφελος κάνει επίσης τη βρωμοδουλειά του. Η δική μας δουλειά βρίσκεται στο δρόμο, στο πλευρό των καταπιεσμένων και αόρατων, μαζί με όσους και όσες αγωνίζονται. Με στόχο τη διασπορά ιού της αντίστασης. Με γνώμονα την αλληλεγγύη και της υπεράσπισης της ανθρώπινης ζωής. Η δεκαεξάχρονη εμπειρία από τη συλλογική και συμμετοχική διαχείριση της Rosa Nera ως κοινό τόπο ελευθερίας και έκφρασης μας δίνει πνοή για την συνέχεια. Οι καταλήψεις έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τις δομές και τις σχέσεις εκείνες που κανένα κράτος και κανένας μπάτσος δεν θα καταφέρει να αντιληφθεί. Το μόνο που μπορούν να νιώσουν είναι τα αγκάθια από τα μαύρα ρόδα που θα ανθίζουν μια ζωή.

Δύναμη στους συντρόφους/ισσες που έχουν συλληφθεί.

Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες/τριες.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.

Μπάτσοι και αφεντικά δεν βλέπετε άσπρη μέρα, κατάληψη θα μείνει για πάντα η Rosa Nera.

Μικροφωνική- συγκέντρωση αλληλεγγύης στη κατάληψη Rosa Nera, 12:00 στην πλ. Αγοράς.

Ανοιχτή Συνέλευση στο πάρκο Ειρήνης και Φιλίας στις 18:00

Αλληλεγγύη σε Terra incognita, Libertatia και σε όσες δομές του κινήματος δέχονται επίθεση

Oι κοινοί μας αγώνες και η αλληλεγγύη ψηλαφίζουν την άγνωστη γη*

Το ελληνικό κράτος συνεχίζει τις απαγορεύσεις και τις τοπικές καραντίνες πουλώντας τρόμο και “κοινωνική ευθύνη”. Η εργατική τάξη, οι αόρατοι της κοινωνίας και οι καταπιεσμένες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Η αφραγκία μας, χαλάει την υγεία μας.
Χρήματα για φρεγάτες που μας εμπλέκουν σε πολεμικά επεισόδια πάντα βρίσκονται, όπως και για την γενικευμένη κρατική προπαγάνδα που μας θέλει κρέας για τα κανόνια τους. Σε μια τέτοια συγκυρία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα. Υλοποιεί κατα γράμμα την κατασταλτική της πολιτική απέναντι στους αντιπάλους της. Αυτή την φορά εκκένωσε την κατάληψη terra incognita, η οποία εδώ και 16 χρόνια αποτελεί ζωντανό κύτταρο του κινήματος στην Θεσσαλονίκη και εμπόδισε την ανακατασκευή της κατάληψης Libertatia για ακόμη μία φορά.
Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Η επίθεση του κράτους απέναντι στους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους και τις εστίες αντίστασης, είναι μια διαδικασία που δεν ξεκίνησε από την τωρινή κυβέρνηση. Το μήνυμα σαφές. Απαγορεύονται οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις. Η τρομοκρατία
απέναντι στο ευρύτερο ελευθεριακό κίνημα και τις δομές του, έχει στόχο την φίμωση του, σε μια προσπάθεια πειθάρχησης των κομματιών που διαχρονικά δεν χάφτουν το κρατικό παραμύθι περί επιστροφής στην “κανονικότητα”. H κυβέρνηση προετοιμάζεται να διαχειριστεί ένα τεταμένο
κοινωνικό κλίμα, ειδικότερα από την στιγμή που η αφραγκία είναι αμείλικτη.
Όλοι και όλες το έχουμε συνειδητοποιήσει. Και εμείς και αυτοί.
Η κατάληψη terra incognita και η Libertatia, όπως και όλες οι καταλήψεις, ως κομμάτι του κινήματος, με την παρουσία τους στον δημόσιο χώρο, είναι αγκάθι για τις επιδιώξεις των κρατικών μηχανισμών. Κι αυτό γιατι πρεσβεύουν κάτι το διαφορετικό. Στέκονται απέναντι στην κοινωνία της
ιδιώτευσης και της εμπορευματοποίησης των πάντων, προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση κάθε πτυχής του βίου μας. Λειτουργούν αυτόνομα, με οριζόντιες διαδικασίες και οικοδομούν μ’ αυτόν τον τρόπο, μια άλλη οπτική των κοινωνικών μας σχέσεων. Δημιουργούν
κοινότητες και δομές έξω από την πεπατημένη της κατανάλωσης και της μισθωτής εργασίας. Μας δείχνουν πως μια άλλη κοινωνική δομή είναι εφικτή, στο εδώ και στο τώρα, χωρίς την εξάρτηση από κομματικές ηγεσίες και ιεραρχίες, χωρίς αφεντικά, κράτος και εκμετάλλευση. Μια κοινωνία
ισότητας, χωρίς αποκλεισμούς και περιφράξεις.
Οι καταλήψεις, ακόμα κι όταν εκκενώνονται, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τις δομές και τις σχέσεις εκείνες, που κανένα κράτος και κανένας
μπάτσος δεν θα καταφέρει να αντιληφθεί. Γελιέται λοιπόν το αστυνομικό κράτος, αν νομίζει πως μ’ αυτήν την ενέργεια μας φοβερίζει. Ο αγώνας ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας συνεχίζεται.

Τerra incognita στα λατινικά σημαίνει “άγνωστη γη”