Ανάρτηση γιγαντοπανό από την Κατάληψη Rosa Nera, με διττό μήνυμα αλληλεγγύης:

– Για την κοινωνική εξέγερση και τις μαζικές κυλιόμενες γενικές απεργίες (με την συμμετοχή εκατομμυρίων απεργών και διαδηλωτών) σε περισσότερες από 200 πόλεις στην Γαλλία, ενάντια στον νόμο αύξησης των ορίων σύνταξης που προσπαθεί να επιβάλει η αυταρχική κυβέρνηση των αφεντικών.

– Για τον σύντροφο Serge Duteuil-Graziani, που τραυματίστηκε σοβαρότατα και κινδινεύει ακόμα καθώς βρέθηκε σε κώμα, από στοχευμένη ευθεία βολή χειροβομβίδας της αστυνομίας – χειροβομβίδα τύπου GM2L.

Τραυματίστηκε από την φονική επίθεση της γαλλικής αστυνομίας κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης και των συγκρούσεων της 25ης Μαρτίου 2023, στις μαζικές αντικαπιταλιστικές και περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις στο Sainte-Soline, ενάντια σε διαδικασίες ιδιωτικοποίησης της πρόσβασης στο αγαθό του νερού.

Ο σύντροφος Serge είναι ένας από τους δύο σοβαρά τραυματισμένους διαδηλωτές στο Saint-Soline. Τον είχαμε γνωρίσει στην Κατάληψη Rosa Nera, σε εκδήλωση για τα γεγονότα του Μάη του 1968 στην Γαλλία, με τους Claire Auzias, Jean-Pierre Duteuil και Tomás Ibáñez. Το μήνυμα της Ρόζας είναι ένα πρώτο ελάχιστο μήνυμα αλληλεγγύης με την οικογένεια, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.

Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση των γονιών του Serge:

“…Ένα μήνα μετά τη βολή της χειροβομβίδας που τραυμάτισε σοβαρά στο κεφάλι τον γιο μας Σερζ, στις 25 Μαρτίου 2023, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης ενάντια στις μεγαδεξαμενές άρδευσης στο Σεν-Σολίν, η αβεβαιότητα για το μέλλον του παραμένει.

Σύμφωνα με καθαρά κλινικά ιατρικά κριτήρια, ο Σερζ έχει βγει από το κώμα. Αυτό σημαίνει ότι μισανοίγει τα μάτια του αλλά όχι ότι έχει ξυπνήσει.

Η περίθαλψη που έχει λάβει από την άφιξή του στο νοσοκομείο στοχεύει στον περιορισμό των κακώσεων και στην αντιμετώπιση διαφόρων λοιμώξεων. Τα τραύματα και οι λοιμώξεις προκλήθηκαν από την βολή εναντίον του, αλλά και από τις συνθήκες με τις οποίες του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες στο σημείο της διαδήλωσης – οι δυνάμεις της τάξης απαγορεύσαν στους διασώστες και τα ασθενοφόρα να περιθάλψουν και να παραλάβουν τους τραυματίες.

Η περίθαλψη στο νοσοκομείο βοήθησε να διασφαλιστεί ότι η κατάσταση του Serge, η οποία παραμένει «εξαιρετικά ευάλωτη», δεν επιδεινώθηκε περαιτέρω. Η κατάσταση αυτή δίνει ελπίδες ότι θα ανακτήσει τις αισθήσεις του, αλλά ακόμα δεν έχουμε φτάσει εκεί.

Μέχρι στιγμής, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε αν ο Σερζ θα ανακτήσει το πνεύμα και τη χρήση του σώματός του (τα άκρα, τις αισθήσεις, την αναπνοή και την ομιλία) ή να εκτιμήσουμε τις επιπτώσεις του τραυματισμού του, και μια υποτροπή με λοιμώξεις παραμένει επίφοβη. Συνεπώς, η ζωή του εξακολουθεί να βρίσκεται σε κίνδυνο. Για το λόγο αυτό αποδοκιμάζουμε κάθε πιθανή χρησιμοποίηση του γεγονότος πως έχει βγει από το κώμα: Δυστυχώς, ο Σερζ απέχει πολύ από το να έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο. Το να ισχυριστεί κανείς το αντίθετο θα ήταν ένα ξεκάθαρο ψέμα…”

Οι γονείς του Σερζ,

26 Απρίλη 2023

Δίψα για ζωή, όχι μιζέρια εκλογική
Οργάνωση από τα κάτω, αγώνες ταξικοί

Η Πρωτομαγιά των αγώνων για «το ψωμί και τα τριαντάφυλλα», για πάντα εργατική στη συνείδηση των εργατών και των εργατριών σε όλο τον κόσμο, είναι η μέρα της αιματηρής εξέγερσης των βιομηχανικών εργατικών οικογενειών στο Σικάγο του 1886, μέρα ορόσημο στην πάλη για τη διεθνή απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Στα μέρη μας, ο ανήσυχος μήνας Μάης συνδέεται με τους απεργιακούς αγώνες και την εξέγερση στη Θεσσαλονίκη του 1936.

137 χρόνια από την 1η Μάη στο Σικάγο, οι σύνδεσμοι και τα κράτη των αφεντικών λεηλατούν τις κατακτήσεις των εργατικών ενώσεων, οι εκμεταλλευτές συνεχίζουν να κλέβουν τον μισθό, τον χρόνο, «το ψωμί και τα τριαντάφυλλα», τη ζωή.

Στην Ελλάδα του 2023, οι εργοδοτικές δολοφονίες αυξάνονται και παράλληλα βαφτίζονται «ατυχήματα». Δεν είναι όμως αποτέλεσμα κάποιας «ατυχίας» η ποσοτική αύξηση των εργατικών τραυματισμών και θανάτων. Αντίθετα, είναι το αποτέλεσμα των ανύπαρκτων συνθηκών προστασίας και ασφάλειας των εργαζομένων, της απλήρωτης υπερεργασίας και των εξοντωτικών υπερωριών, των ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών από την περίθαλψη.

Στην Κρήτη καταγράφονται κάθε μήνα σοβαροί τραυματισμοί στα εργοτάξια, στα χωράφια και στις διανομές. Παράλληλα καταγγέλλεται δημόσια από τα συνδικάτα η μη δήλωση τραυματισμών (ιδίως για τη μεταναστευτική εργασία), όπως καταγγέλλεται και η ανυπαρξία ελέγχου για τις συνθήκες ασφάλειας στη δουλειά. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση της εργοδοτικής δολοφονίας στο Ρέθυμνο του οδηγού Μανόλη Αφράτη. Ο Μανόλης Αφράτης οδηγούσε με ευθύνη της εταιρείας «ΓΑΛΑΚΤΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε.», ένα φορτηγό-φονιά εντελώς ακατάλληλο για τον δρόμο και με θανατηφόρες τροποποιήσεις – όπως τεκμηριώνεται στη μελέτη εμπειρογνωμόνων. Προκειμένου λοιπόν να γλιτώσει η εταιρεία το κόστος στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας, ένας εργάτης οδηγήθηκε στον θάνατο στις 21 Μάη 2020 ενώ –όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις– επιχειρείται από μια μερίδα τοπικών παραγόντων στο Ρέθυμνο η απαλλαγή της εργοδοσίας από τις ευθύνες της. Αυτές τις μέρες δίνεται ένας σημαντικός νομικός αγώνας από την οικογένεια του νεκρού εργάτη, ένας αγώνας που πρέπει να στηριχτεί από όλες και όλους μας ενάντια στις εργοδοτικές δολοφονίες.

Και δυο μήνες πριν, στα Τέμπη, αποδείχτηκε με φριχτό τρόπο το πώς η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας αφορά όλες και όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής καταγωγής. Γιατί ήταν η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας που οδήγησαν στο ειδεχθές κρατικό έγκλημα των Τεμπών. Οι εργαζόμενοι στα τρένα είχαν καταγγείλει, εδώ και χρόνια, τις εγκληματικές συνθήκες στο σιδηροδρομικό δίκτυο χωρίς καμία θεσμική ανταπόκριση.

Αντιθέτως, η κρατική δολοφονία στα Τέμπη ήταν αποτέλεσμα της μακροχρόνιας και πολιτικά εσκεμμένης υποστελέχωσης, ξεπουλήματος και υποβάθμισης των υποδομών του σιδηροδρομικού δικτύου και των κανόνων ασφαλείας με στόχο τη μείωση του κόστους εργασίας και του κόστους της προστασίας της.

Το σοκ από την κρατική και εργοδοτική δολοφονία στα Τέμπη πυροδότησε ένα κύμα διαμαρτυρίας που εκφράστηκε με μια μεγάλη απεργιακή συμμετοχή και τη μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας με ταξικό λόγο ενάντια στην κρατική και εργοδοτική ασυδοσία. Το πένθος δεν ήταν «εθνικό», αλλά αντίθετα εκδηλώθηκε μέσα από την οργανωμένη δράση, τις συγκρούσεις, την οργή και τον λόγο που εκφράστηκαν χωρίς καμία διάθεση συμφιλίωσης με όσους ευθύνονται πολιτικά, οικονομικά και διαχρονικά για το έγκλημα. Αντί όμως να κλιμακωθούν τα γεγονότα διαμαρτυρίας, διεκδίκησης και απεργιών, ακολούθησε η ανακοίνωση για διενέργεια εκλογών, η αδράνεια των κινημάτων και η επιχείρηση αποκλιμάκωσης εκ μέρους των κομμάτων, όπως και η επένδυση σε μια νέου τύπου πρόταση «να λογαριαστούμε μετά», αυτή τη φορά στις κάλπες.

Η ταραχώδης πρόσφατη τοπική (και όχι μόνο) πολιτική ιστορία έχει δείξει πως οι αναθέσεις σε οιοσδήποτε τύπου «σωτήριες» κρατικές, κομματικές ηγεσίες και ταξικές εργολαβίες είναι καταστροφικές για τις αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της άμεσης δημοκρατίας και της προτεραιότητας των εργατικών και κοινωνικών αναγκών. Το έγκλημα στα Τέμπη, όπως και τα εγκλήματα στο Αιγαίο, στον Έβρο, στο Μάτι είναι αποτελέσματα υποχώρησης των οργανωμένων αγώνων για την αλλαγή του κοινωνικού, πολιτειακού και οικονομικού παραδείγματος στην κατεύθυνση της οικονομικής ισότητας και της κοινωνικής χειραφέτησης.

Απέναντι σε ένα κλίμα προεκλογικής μιζέριας και ενάντια στην απάθεια, να οργανωθούμε στη βάση των εργατικών ενώσεων και των σωματείων, στα κοινωνικά και τα εργατικά κινήματα, να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις, τα σπίτια της αλληλεγγύης των καταπιεσμένων.

Στον καθημερινό αγώνα για τη ζωή, το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους.

Καλούμε την 1η Μάη μαζί με τα εργατικά σωματεία και τις συλλογικότητες της πόλης στην Πλατεία Αγοράς στις 10:00

Κατάληψη Rosa Nera

Ανάρτηση πανό με αφορμή την προεκλογική ομιλία του αρχηγού της ΝΔ στο λιμάνι των Χανίων.

Οι κυβερνήσεις έρχονται και φεύγουν, οι καταλήψεις μένουν, όπως και το πένθος και η οργή για τις κρατικές δολοφονίες στα Τέμπη, στο Αιγαίο, στις φωτιές.

Αλληλεγγύη, Αντίσταση, Αυτο/οργάνωση.