Βραδιά ποίησης, Τετάρτη 20 Νοέμβρη

Κλειστό είναι το ανοιχτό βιβλίο που κρατάς.
Αλλιώς θα ανοίξει.
Όπως ανοίγει σφαλιστή δίφυλλη πόρτα. Από τη μέση.
Στο στάχωμά τους θα χωρίσουνε τα φύλλα
και με τις έξω άκρες τους στα δάχτυλά σου τρίζοντας
αργά σαν σε ρεζέδες θα περιστραφούν.
 
Και τότε είναι που θα διαβάσεις το κενό
– γιατί, ποιο άνοιγμα χωρίς κενό;
 
Έτσι κι όταν ανοίγω την ψυχή μου.
Για το κενό του ανοίγματος και μόνο.
Όλα τ’ άλλα είναι γνωστά. Σαν <<ανοιχτό>> βιβλίο.
 
Βύρων Λεοντάρης – άτιτλο

(ποίημα που διαβάστηκε στην προηγούμενη βραδιά)

 
 

Αυτή την Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου στις 7:30μμ,

διαβάζουμε, συζητάμε και παρ-ερμηνεύουμε μαζί ποιήματα. Δικά μας και άλλων.


Σ’αυτή τη βραδιά Ποίησης,
θα συναντηθούμε
στη βιβλιοθήκη 451*,
στην κατάληψη Rosa Nera.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ

Στις 19 Μαρτίου του 2020, σε έναν επαρχιακό δρόμο στο Αμάρι Ρεθύμνου, φορτηγό της εταιρίας “Γαλακτοκομική Αμαρίου ΑΕ”, εξετράπη της πορείας του και τουμπάρισε, παρασύροντας στον θάνατο τον οδηγό του φορτηγού και υπάλληλου της εταιρίας Μανώλη Αφράτη, 38 χρονών. Από την πρώτη στιγμή, εργοδοσία, τροχαία και εισαγγελία Ρεθύμνου προσπαθούν να κουκουλώσουν την εξόφθαλμη αυτή περίπτωση εργατικού δυστυχήματος, που όπως αποδείχτηκε -και δικαστικά -στην συνέχεια, οφείλονταν στην ελλιπέστατη συντήρηση του φορτηγού. Συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια της οδήγησης έσπασαν τα φρένα του οχήματος.
Φαίνεται ,πως για τα αφεντικά, τα κόστη συντήρησης μετράνε παραπάνω από τις ανθρώπινες ζωές.
Η οικογένεια του Μανώλη Αφράτη και το ταξικό κίνημα αλληλεγγύης, έβγαλαν την υπόθεση στην επιφάνεια και πέτυχαν μια πρώτη καταδίκη του αφεντικού της εταιρίας, ο οποίος υπέβαλλε έφεση στην απόφαση. Η έφεση αυτή εκδικάζεται στα Χανιά στις 19/11 και το αστικό κομμάτι της υπόθεσης στα δικαστήρια Ρεθύμνου στις 15/11. Η αλληλεγγύη μας στον αγώνα της οικογένειας για την δικαίωση του Μανώλη είναι αδιαπραγμάτευτη, σε μια περίοδο που κράτος και αφεντικά έχουν εξαπολύσει μια ολομέτωπη επίθεση απέναντι στον κόσμο της εργασίας.

Παρασκευή 15/11 στις 09:00 Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στο Δικαστικό Μέγαρο Ρεθύμνου για την υπόθεση της εργοδοτικής δολοφονίας του Μιχάλη Αφράτη

 

Σάββατο 16/11 στις 19:00 Ενημέρωση-Συζήτηση για την υπόθεση της εργοδοτικής δολοφονίας του Μιχάλη Αφράτη | Κατάληψη Rosa Nera.

Θα ακολουθήσει ρεμπέτικη βραδιά οικονομικής στήριξης με ζωντανή μουσική για τα δικαστικά έξοδα της οικογένειας

 

Τρίτη 19/11 στις 09:00 Συγκέντρωση στο Εφετείο Χανίων

Κινηματογραφικές Τρίτες στην κατάληψη Rosa Nera

Κινηματογραφικές Τρίτες στην κατάληψη Rosa Nera
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
στις 20:00 στην αίθουσα προβολών
  • 12/11
“120 χτύποι το λεπτό”
Robin Campillo (2017).
Η ταινία περιγράφει περιγράφει τη δράση της οργάνωσης Act Up του Παρισιού για την καταπολέμηση του AIDIS.
  • 19/11
“Δουλεύοντας με το πάσο μας”
Guido Chiesa, συγγραφική ομάδα WU MING (2017)
Ταινία ντοκιμαντέρ που αφορά την δημιουργία ενός κινηματικού ραδιοφωνικού σταθμού στην Μπολόνια στην ενδιαφέρουσα ιταλική δεκαετία του ’70.
  • 26/11
“Η στρατηγική του σαλιγκαριού”
Sergio Cabrera (1993)
Οι κάτοικοι αντιστέκονται ενάντια στην επικείμενη έξωσή τους από ένα παλιό σπίτι στο κέντρο της Μπογκοτά της Κολομβίας

Δεν υπάρχει στέγη στα Χανιά – Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για το ζήτημα της στέγης Τετάρτη 13 Νοέμβρη στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera

 

[ Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για το ζήτημα της στέγης Τετάρτη 13 Νοέμβρη στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera ]

Ζούμε σε μια πόλη που το στεγαστικό αποτελεί το «νούμερο ένα» κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι πλέον σαφές πως η διόγκωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των boutique hotel, έχει καταστροφικές επιπτώσεις στον αστικό ιστό, στις συνθήκες εργασίας, στους όρους κατοικίας, στο φυσικό περιβάλλον, στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων στα Χανιά. Η εξαφάνιση της κατοικίας σε ολόκληρες γειτονιές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και η αντικατάσταση τους από ζώνες τουριστικής κατανάλωσης, επιχειρεί να διαλύσει τα όποια επιβιώματα κοινωνικής συνοχής έχουν απομείνει . Με άλλα λόγια, οι τουριστικές ζώνες κατανάλωσης συντείνουν στην ανατίμηση των ενοικίων μακροχρόνιας μίσθωσης, καθώς αφενός τα διαθέσιμα σπίτια μειώνονται αφετέρου η επιχειρηματική δραστηριότητα εντός των ζωνών αυτών απευθύνεται σε άλλα πορτοφόλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανατίμηση των λαικών αγορών, των καφέ, των μίνι μάρκετ κτλ που βρίσκονται εντός των τουριστικών περιοχών. Έτσι δημιουργείται μια γειτονιά μέσα στη γειτονιά, χωρίς δεσμούς και σχέσεις, η οποία καταναλώνει ευκαιριακά, με αποτέλεσμα όσοι και όσες ζουν και εργάζονται μέσα σε αυτή να μειονεκτούν κοινωνικά και οικονομικά.

Η ενίσχυση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, μέσω της ολοένα και μεγαλύτερης εμπλοκής των εταιρειών διαχείρισης του στεγαστικού αποθέματος, καθιστά το «προϊόν» πιο ανταγωνιστικό. Η μεγέθυνση του στεγαστικού προβλήματος συντελείται από τις επενδύσεις στον τομέα του real estate και των ξενοδοχειακών κεφαλαίων, μετατρέποντας τα Χανιά σε ένα τουριστικό «μεγα-κατάλυμα», συνθλίβοντας το δικαίωμα στην πόλη και στη στέγη. Οι εργαζόμενες/οι που δεν έχουν το απαραίτητο «λίπος» σε εισοδήματα ή σε κάποια στεγαστική κληρονομιά, ήδη νιώθουν πως η πόλη δεν τους χωράει. Ακόμα και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην δημόσια υγεία, όπως και οι φοιτητές/τριες βιώνουν την έλλειψη στέγης και τα απλησίαστα ενοίκια ως το βασικότερο τους πρόβλημα στα Χανιά. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στη μεταναστευτική στέγη. Λόγω των ρατσιστικών πολιτικών και της μακροχρόνιας υποτίμησης της μεταναστευτικής εργασίας, η  πρόσβαση των μεταναστών στη στέγη είναι ακόμα πιο επισφαλής ως αποτέλεσμα ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών. Στην πόλη, επίσης, υπάρχουν χρόνια ζητήματα αστεγίας/στεγαστικής επισφάλειας, τα οποία αντιμετωπίζονται κυρίως από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Τέλος, ενδεικτικό του γενικευμένου χαρακτήρα της στεγαστικής κρίσης είναι και το εξής: Διαφορετικοί ερευνητικοί θεσμοί τεκμηριώνουν πως σε περιοχές που η παρουσία της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι υψηλή (όπως π.χ. στην Αθήνα), το κόστος του ενοικίου  μπορεί να «τρώει» ακόμα και τα ¾ του μισθού των ενοικιαστών.

Το φαινόμενο της έλλειψης στέγης δεν είναι τοπικό αλλά διεθνές. Ακούμε πλέον όλο και περισσότερο για τις συνέπειες σε  κορεσμένες από την τουριστική βιομηχανία  περιοχές της Μεσογείου: Λειψυδρία, αδυναμία διαχείρισης των αποβλήτων, «διάχυση» της υποτίμησης και της απορρύθμισης της εργασίας (μαύρα μεροκάματα, εντατικοποίηση, εργατικά ατυχήματα/ δυστυχήματα) και σε άλλους κλάδους που συσχετίζονται με τον τουρισμό , όπως ο κατασκευαστικός και η εστίαση, ανορθολογική διαχείριση φυσικών πόρων, αλλαγή χρήσεων γης προς όφελος των καταπατητών και αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης και του αστικού ιστού λόγω της τουριστικής υπερδόμησης.

Ενάντια στην τουριστικοποίηση της καθημερινότητας εμφανίζονται διεθνώς κινήματα όπου οι κάτοικοι αντιστέκονται στον βίαιο εκτοπισμό τους. Από αυτά τα κινήματα εμπνεόμαστε και επιθυμούμε να μάθουμε και στην πορεία του χρόνου να συνδεθούμε με αυτά. Προτείνουμε τη δημιουργία μιας μονοθεματικής συνέλευσης για τη στέγη, τα ενοίκια και το κόστος ζωής. Τα μέσα τα οποία προτείνουμε είναι γνωστά από τους αγώνες που ήδη γίνονται. Σε πόλεις όπως τα Χανιά, όπου τα άδεια εγκαταλελειμμένα σπίτια βρίσκονται σε κάθε στενό, η κατάληψη στέγης αποτελεί έναν τρόπο επιβίωσης και ανατίμησης της ζωής, τον οποίο  κάνουν πράξη ντόπιες και μετανάστες. Η συνέλευση στα Πατήσια οργανώνει τις αντιστάσεις με λόγο και δράση για το κόστος ζωής. Κινήσεις σωματείων ενοικιαστών αρχίζουν να ξεπηδούν, κάτι το οποίο  παρατηρούμε και θα επιθυμούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Στόχος είναι η συλλογική οργάνωση να θέσει όρια στη βραχυχρόνια μίσθωση και οι τιμές των ενοικίων να κατέβουν.

Αυτή η συνέλευση θα θέλαμε να πιάσει το νήμα από την αρχή. Να βγάλει λόγο σταθερά μέσα στον χρόνο για όλα αυτά. Να θέσει το ζήτημα της στέγης ως προτεραιότητα του τοπικού κινήματος και να  εμπλουτίζει με τον λόγο και τη δράση της τις ομάδες, τις οργανώσεις και τα σωματεία στα οποία συμμετέχουμε, ώστε να γίνει συλλογική υπόθεση. Επιθυμούμε να γίνουν  αργά και σταθερά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Συνέλευση για το ζήτημα της στέγης, Τετάρτη 13 Νοέμβρη στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera

Κατάληψη Rosa Nera