ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA

Το τελευταίο διάστημα γίνεται προσπάθεια από τις πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης να εκμεταλλευτεί το χώρο της πρώην Μεραρχίας στην παλιά πόλη, εκδιώκοντας από τον κατειλημμένο χώρο, μία από τις πιο δραστήριες κοινωνικές συλλογικότητες της πόλης, την ROSA NERA. Εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι να κρίνουμε ποιος είναι «ιδιοκτήτης» του χώρου. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για το ποιος είναι αλληλέγγυος σε μετανάστες και αντιφασίστες, ποιος έχει επιδείξει ευαισθησία σε γενικότερα ζητήματα της πόλης.

Θεωρούμε ότι δεν είναι καθόλου άσχετο θέμα με το δημόσιο πανεπιστήμιο τα διαρκώς διογκούμενα κοινωνικά προβλήματα. Θα περίμενε κανείς (ιδίως μετά την έξαρση της ρατσιστικής –φασιστικής βίας, που αποτέλεσε τελευταία κεντρικό ζήτημα στην κοινωνική ζωής της πόλης) ότι οι πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης, θα είχαν προβληματιστεί σε σχέση με την απουσία τους, την ένδεια λόγου και πράξης σε σχέση τα προβλήματα της κοινωνίας . Στο κατ’ επίφαση όμως δημόσιο πανεπιστήμιο, στην πραγματικότητα ιδιοτελές και ακραία επιχειρηματικό δεν υπάρχει χώρος για τα «κοινωνικά προβλήματα». Ο λαλίστατος κατά τα άλλα Πρύτανης του Πολυτεχνείου δε βρήκε ούτε μια κουβέντα να πει για το ζήτημα του αναδυόμενου φασισμού. Αντίθετα φροντίζει με περίσσιο ζήλο να στοχοποιήσει, να φιμώσει και να συκοφαντήσει μια από τις σημαντικότερες αντιφασιστικές-κοινωνικές φωνές της πόλης, την κατάληψη ROSA NERA.

Σε ένα -δυστυχώς θεωρητικό- ενδεχόμενο ύπαρξης ενός δημόσιου Πανεπιστήμιου συνδεδεμένου με τις ανάγκες της κοινωνίας, οι πρυτανικές αρχές θα ήταν περήφανες που ένα κτίριο «ιδιοκτησίας» του, θα γινόταν ανεξάρτητη εστία κοινωνικού προβληματισμού! Το δικό μας Πολυτεχνείο , όμως, έχει άλλες ανάγκες. Πριν ένα χρόνο ήταν η σχολή Καλών Τεχνών (που κατά δήλωση του Πρύτανη δεν είναι πια στις προτεραιότητες του Πολυτεχνείου), σήμερα είναι σχολή Πολιτικών Μηχανικών (για την οποία υπάρχει άπλετος χώρος στις εγκαταστάσεις στα Κουνουπιδιανά), αύριο ποιος ξέρει τι! Εν τω μεταξύ ο χώρος της μεραρχίας που στεγάζεται η ROSA NERA πρέπει να αλλάξει χρήση, να εκποιηθεί, να γίνει γραφεία, ή ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, τουριστικό αξιοθέατο ή γιατί όχι ξενοδοχείο… Οτιδήποτε άλλο, εκτός από εστία κοινωνικών αγώνων.

Στα έξι χρόνια ύπαρξης, η κατάληψη ROSA NERA έχει αποδείξει την αξία της. Αξία που δε μετριέται με χρήματα όπως ένα γκλαμουράτο ανακαινισμένο κτίριο. Η κοινωνική και πολιτική ζωή της πόλης θα ήταν πολύ πιο φτωχή χωρίς την ύπαρξη της ROSA NERA. Ακριβώς γιατί είναι φορέας μιας ιδιαίτερης, ξεχωριστής λογικής για την παραγωγή της κοινωνικής ζωής, η οποία αφήνει απέξω τους συνήθεις διαμεσολαβητές (κόμματα, κρατικούς θεσμούς, ΜΜΕ, πρυτανικές αρχές κτλ). Ακόμα και αν διαφωνεί κανείς σε επιμέρους ιδεολογικά ζητήματα με τη ROSA NERA, δε μπορεί παρά να αναγνωρίσει την ανάγκη ύπαρξης και δράσης της, γιατί αυτή η δράση αποτελεί μια διαρκή πρόκληση για το συντηρητισμό και τον ωχαδερφισμό της σύγχρονης κοινωνίας και μια διαρκή πρόσκληση σε κοινωνικούς αγώνες. Σε πείσμα των συκοφαντών της, η ROSA NERA και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτή, έχουν όνομα, πρόσωπο και λόγο κρυστάλλινο. Κάθε προσπάθεια αλλαγής χρήσης του κτιρίου της μεραρχίας μπορεί να είναι οικονομικά ωφέλιμη για κάποιους, θα είναι όμως απόλυτα ζημιογόνος για το σύνολο της κοινωνίας, για τη συλλογική συνείδηση της πόλης.

—

Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων

Σήμερα που στην πόλη μας κλείσανε οι αλάνες και οι αυλές και σφραγίστηκαν οι πόρτες των ψηλοτάβανων καφενείων, η ύπαρξη ελεύθερων κοινωνικών χώρων επικοινωνίας, έκφρασης και δράσης αποτελεί μια αναγκαιότητα για την τοπική κοινωνία.

Μια πόλη που δεν είναι ανοιχτή (σε χώρους, ιδέες, και ανθρώπους) δεν μπορεί να είναι ελεύθερη. Κλειστά εσωτερικά σύνορα στην πόλη σημαίνει κλειστές ψυχές, κλειστά στόματα, κλειστές σχέσεις.

Η κατάληψη “Rosa Nera” πέρα και πάνω από τις πολιτικές συμφωνίες ή διαφωνίες μας, εδώ και σχεδόν έξι χρόνια είναι ριζωμένη στην χανιώτικη κοινωνία, μέσα από τη συμμετοχή της στα μικρά και μεγάλα κινήματα της πόλης μας, αλλά και από τις πολυπληθείς πολιτιστικές και κοινωνικές της δράσεις.

Επειδή θεωρούμε ότι μέρος της αξιακής συγκρότησης μιας τοπικής κοινωνίας είναι και το ενδιαφέρον της για την ύπαρξη χώρου έκφρασης του διαφορετικού, ακόμα και του ανυπάκουου προς την κυρίαρχη ιδεολογία πολίτη,

Επειδή επίσης, πιστεύουμε ότι χώροι για την στέγαση υπηρεσιών ή σχολών του πολυτεχνείου υπάρχουν διαθέσιμοι αρκετοί στην ιδιοκτησία της πολυτεχνειακής κοινότητας και μάλιστα έξω από το ταλαιπωρημένο κέντρο της πόλης μας,

Kαλούμε τους φορείς αυτής της πόλης να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματά της, όπως:

• με την παραχώρηση και την μετατροπή σε πάρκο του στρατοπέδου Μαρκοπούλου (η Rosa Νera από την αρχή συμμετείχε στους αγώνες μας σε αντίθεση με το Πολυτεχνείο Κρήτης που είναι ο μοναδικός φορέας της πόλης μας που δεν πήρε θέση…)
• με τον δραστικό περιορισμό των ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων και χώρων πρασίνου, οι οποίοι καταλαμβάνονται από ιδιώτες για να αναπτύξουν επιχειρηματικές δραστηριότητες
• με την αναστήλωση και την πολιτιστική αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων στην τύχη τους νεωρίων
• με την προστασία της παλιάς μας πόλης που έχει σχεδόν εξολοκλήρου καταληφθεί από τα μπαρ και την τουριστική βιομηχανία, χάνοντας συνεχώς τον χαρακτήρα και μαζί τους μόνιμους κατοίκους της
• με το ερειπωμένο παλιό νοσοκομείο
• με το οξύ κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης μας
• και με τόσα άλλα και σημαντικά που αφορούν την βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.

Η πρωτοβουλία Χανιωτών ως ένδειξη συμπαράστασης, καλεί τους πολίτες των Xανίων να συζητήσουμε για την προετοιμασία της 4^ης γιορτής – διεκδίκησης του στρατοπέδου Μαρκοπούλου, στο χώρο της κατάληψης, την Πέμπτη 8 του Απρίλη στις 8 μ.μ.

Ενα ιδιότυπο παιδικό στέκι

Κύριε διευθυντά,

επειδή οι παιδικές χαρές που φροντίζονται από τον δήμο
είναι μόλις δύο (οι άλλες είναι παρατημένες στην τύχη τους), οι
ελεύθεροι χώροι και οι γειτονιές εξαφανίζονται, δημόσιοι εσωτερικοί
χώροι κατάλληλοι για παιδιά δεν υπάρχουν, επειδή παιδική
“διασκέδαση” σημαίνει πια βιντεοπαιχνίδια, τηλεόραση,
φαστφουντάδικα και βέβαια ιδιωτικοί παιδότοποι όπου το χέρι
πρέπει να μπει βαθιά στην τσέπη.

Γι’ αυτό, κάποιοι γονείς που δεν βρίσκουμε ικανοποιητικούς
χώρους στην πόλη μας για τα παιδιά μας, εδώ και λίγους μήνες
δημιουργήσαμε έναν όμορφο και ζεστό παιδότοπο όπου όλοι
μαζί παίζουμε, αυτοσχεδιάζουμε, γελάμε, επικοινωνούμε. Με
συλλογική εργασία και έξοδα, φαντασία και μεράκι, διαμορφώσαμε
μέσα στο κτήριο της κατάληψης Ρόζα Νέρα έναν χώρο
αποκλειστικά γι’ αυτό τον σκοπό. Κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει
στην πόλη μας και ελπίζουμε να προσφερθούν και άλλοι χώροι
για τέτοια εγχειρήματα.

Η κατάληψη Ρόζα Νέρα αποτελεί εδώ και 6 χρόνια ένα ενδιαφέρον
πείραμα συλλογικής και δημοκρατικής αυτοδιαχείρισης.
Λειτουργεί ως πολυχώρος ανοιχτός στον κόσμο, ενώ έχουν
γίνει και γίνονται ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες. Όλες
προσφέρονται χωρίς κανένα χρηματικό αντίτιμο ή άλλου είδους
ανταποδοτική υποχρέωση.

Γνωρίζοντας τα παραπάνω, αναρωτιέται κανείς γιατί ενοχλεί
τον πρύτανη του πολυτεχνείου Κρήτης, που σε συνεντεύξεις
του μιλάει για «κατοχή» του μέχρι πριν εγκαταλειμμένου
κτιρίου της Μεραρχίας. Χωρίς καμία οικονομική βοήθεια και
με δικά τους μέσα, οι άνθρωποι της κατάληψης κατάφεραν να
μετατρέψουν σε λειτουργικό κτίριο ένα επί σειρά ετών αφημένο
ερείπιο.

Όπως προαναφέραμε, μια από τις δραστηριότητες είναι
αυτή του παιδικού στεκιού, όπου πολλοί γονείς φέρνουμε τα
παιδιά μας. Αυτό, νομίζουμε, αποτελεί κοινωνική προσφορά,
που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα τόσο για την πανεπιστημιακή
κοινότητα όσο και για την τοπική αυτοδιοίκηση. Να
αξιοποιήσουν τους εγκαταλειμμένους χώρους (Μαρκόπουλο,
στρατόπεδο στη Χαλέπα), να φροντίσουν τους παρατημένους
και βρώμικους (πάρκο ειρήνης, δεκάδες παιδικές χαρές και πλατείες),
να αναπτύξουν αυτούς που υπολειτουργούν (πνευματικό
κέντρο), να είναι ανοιχτοί και χωρίς αντίτιμο προς όφελος της
κοινωνίας.

Γονείς από το παιδικό στέκι της
Ρόζα Νέρα