Παρέμβαση στην γειτονιά της Νέας Χώρας μετά από κάλεσμα συνέλευσης της Rosa Nera και συντρόφων, συντροφισσών.

Χανιά, Σάββατο 27 Απρίλη. Παρέμβαση στην γειτονιά της Νέας Χώρας μετά από κάλεσμα συνέλευσης της Rosa Nera και συντρόφων, συντροφισσών. Απόσπασμα από το κείμενο που μοιράστηκε:
“….δεν είναι μόνο οι στρατηγικοί επενδυτές στο Λόφο Καστέλι, στα περίχωρα της πόλης και στις παραλίες, αλλά και η μεθοδευμένη επέκταση του αδηφάγου τουριστικού κεφαλαίου στις γειτονιές μας, που από ζωντανά κύτταρα μετατρέπονται σταδιακά σε απονεκρωμένα τουριστικά θέρετρα.
Τα μεγαθήρια που προορίζουν για τη Νέα Χώρα, η μετατροπή του στρατοπέδου Μαρκόπουλου σε παρκινγκ (όχι για την επίλυση των αναγκών των κατοίκων), εξυπηρετούν μόνο τις ανάγκες της επερχόμενης σαρωτικής «ανάπτυξης» και της εντατικής μετατροπής των πόλεων σε μια μεγάλη ρεσεψιόν. Τα μέτωπα είναι πολλά και όχι πως ο αγώνας αληθινά διακόπηκε και ποτέ, ούτε και θα σταματούσε εκτός κατάληψης. Αλλά να, είναι που η φαραωνική επένδυση της Belvedere στο λόφο Καστέλλι συναρθρώνει όψεις του σκληρού κρατικού και κεφαλαιοκρατικού οικοδομήματος και μας θέτει αυτονόητα σε τροχιά σύγκρουσης μαζί τους.
Τα ερωτήματα παραμένουν: ποιός φέρει την ευθύνη για λογαριασμό των συμφερόντων τίνος; Γιατί κάνει τομές η Belvedere στην πλατεία του κτιριακού συγκροτήματος; Ποιό το αποτέλεσμα της εποπτείας από την Εφορία Αρχαιοτήτων Χανίων; Διέκοψε ή ολοκλήρωσε την εκσκαφή μετά από μερικές ώρες εργασιών, όπως ισχυρίζεται, και για ποιό λόγο; Πώς επέτρεψε η υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων τις δειγματοληπτικές εργασίες μέσα στο κτήριο της Rosa Nera από την Belvedere, ενώ δεν έχει επιτραπεί η αλλαγή χρήσης του; Και, τέλος, πώς και γιατί τις επέτρεψε -όπως διαπιστώσαμε- και στο κτίριο της πρώην Πρυτανείας, χωρίς σχετική αδειοδότηση;
Παραδεχόμαστε επίσης πως δεν είμαστε σίγουροι/ες και για τι άλλο ακόμα θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι “αρμόδιες” κρατικές υπηρεσίες, το Πολυτεχνείο και ο δήμος, και ποιος είναι ο πραγματικός βαθμός συναλλαγής μεταξύ τους, καθώς και της διαφθοράς τους από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συναλλαγή και η διαφθορά τους σε αυτήν την ιστορία βρωμάει και ζέχνει περισσότερο κι από τις ακαθαρσίες που άφησε η Ασφάλεια Χανίων την τελευταία μέρα της παραμονής τους στο κτήριο….”

Από την εκδήλωση για τον Νίκο Καββαδία στην ανατακατειλημμένη αυλή της Ρόζας.

Tεκμηρίωση από την χθεσινή μυσταγωγία, από την

Μουσική παράσταση με αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία

στην Κατάληψη Rosa Nera,

Για την γεμάτη και πάλι αυλή και την ελευθεριακή αυτο/οργάνωση της συλλογικής εργασίας που απάντησε άμεσα στην βεβήλωση του χώρου.
Για την δημόσια παρουσία και την συλλογική δράση των ανθρώπων του τοπικού κινήματος και για τα φωτεινά πρόσωπα των μουσικών και των αφηγητών που όπως τόνισαν στηρίζουν τον δημόσιο χώρο ενάντια στην ξενοδοχοποίηση αλλά και τους αγώνες που νοηματοδοτεί η 20χρονη παρουσία της Κατάληψης Rosa Nera στον Λόφο Καστέλλι.
Για την ποίηση, την ζωή, την θαλασσινή φαντασία, τα πολλαπλά πρόσωπα και το πνεύμα του Νίκου Καββαδία, Βαλχάλλα, Κόλια, Μαραμπού και Μαυρή. Για την ανάγκη να τραγουδιέται πάντα η μελοποίηση των στίχων του. Για τις επιθυμίες που μεταφέρονται μέσα σε αυτά τα τραγούδια να ανασάνουν κάποτε πραγματικά ελεύθερα όλα τα λιμάνια των ανθρώπων.
Στην πραγματικά υπέροχη αυτή βραδιά παρουσιάστηκε έν
ας πλούτος κειμένων και ιστορικών μελοποίησεων από την ναυτική, πολιτική, ταξική, ερωτική και περιπετειώδη βιογραφία του ποιητή. Με άρτιο τρόπο, πειραματισμό και μεγάλο σεβασμό και ευαισθησία από την Μαρία, την Ελενα, τον Δημήτρη Μ, τον Μιχάλη, τον Παναγιώτη, τον Γιώργο, τον Δημήτρη Α, τον Joe, τον Γιάννη, τον Χάρη…τις και τους ευχαριστούμε θερμά.
«…Στο παιδικό μας βλέμμα πνίγονται οι στεριές
Πρώτη σου αγάπη τα λιμάνια σβηούν κι εκείνα.
Θάλασσα τρώει το βράχο απ” όλες τις μεριές…»
* εικόνες αλιευμένες από πολλές/ πολλούς συντρόφους και συντρόφισσες

Ομάδα Γονέων: … καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγεία

…Καθαρίζοντας την κόπρο του Αυγεία
Το πρωί της Κυριακής της 21ης Απριλίου, μιας τόσο σημαδιακής για τη χώρα ημερομηνίας, λήγει η «φρούρηση» του κτηρίου και της αυλής της κατάληψης «Ρόζα Νέρα». Οι αστυνομικές δυνάμεις αποποιούνται το ρόλο των security της εταιρείας “Belvedere ΕΠΕ” αποχωρώντας από το λόφο Καστέλι, ο οποίος άμεσα ανακαταλαμβάνεται από μέλη της κατάληψης καθώς και αλληλέγγυο κόσμο, που δραστηριοποιείται στον χώρο εδώ και 20 χρόνια.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπαίνουν ξανά στην απελευθερωμένη αυλή υπερασπιζόμενοι τη δημόσια χρήση του χώρου, δηλώνοντας ταυτόχρονα την εναντίωσή τους στη ξενοδοχοποίηση. Οι πρώτες εικόνες που αντικρίζουν (οπτικές και οσφρητικές) παραπέμπουν σε τρομοκρατία, αφού τα όργανα της τάξης φρόντισαν επιμελώς ούτως ώστε να μεταβληθούν τα κτήρια σε υγειονομικές βόμβες.
Ανθρώπινα κόπρανα σε πατώματα και κρεβάτια. Δωμάτια γεμάτα κοπριά, αδειασμένοι πυροσβεστήρες και εθνικιστικά συνθήματα στους τοίχους συνθέτουν ένα σκηνικό βίας, φρίκης και αποστροφής. Αφόρητη δυσωδία, που γίνεται αισθητή ακόμα κι έξω από τα κτήρια. Κατεστραμμένα είδη ρουχισμού που προορίζονταν για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Σκορπισμένα και σπασμένα παιδικά παιχνίδια και υλικά χειροτεχνιών, όλα βουτηγμένα σε σκόνες πυροσβεστήρα.
Σε διάστημα είκοσι ημερών η κατάληψη «Ρόζα Νέρα» από χώρος πολιτισμού και κέντρο αγώνα μετατρέπεται σε εστία μόλυνσης. Παιδότοποι, αναγνωστήρια, βιβλιοθήκες (παιδικές και δανειστικές) και θέατρα, που φιλοξένησαν κάθε λογής αυτό-οργανωμένες δράσεις απευθυνόμενες σε παιδιά και ενήλικες, χρειάστηκαν μέρες απολύμανσης με ρίσκο τη σωματική υγεία των συμμετεχόντων στις καθαριότητες και την έκθεσή τους σε σοβαρές μολύνσεις.
Το εγχείρημα του καθαρισμού του χώρου, όσο περνούν οι μέρες, μοιάζει ακατόρθωτο κι έτσι, αναπόφευκτα, καλείται επαγγελματική εταιρεία καθαρισμού και απολύμανσης. Ως γονείς καλούμαστε να δώσουμε εξηγήσεις στα ίδια τα παιδιά μας, μένοντας και οι ίδιοι άναυδοι μπροστά στην προκλητική για όλη την κοινωνία συμπεριφορά της αστυνομίας.
Τί να πρωτοεξηγήσεις; Τη βία; Την έλλειψη αυτοσεβασμού; Τη διαστροφή; Το μένος; Την πλήρη απουσία ενσυναίσθησης;
«Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται, γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει».
Στεκόμαστε απέναντί της. Απέναντι σε κάθε μορφή κρατικής βίας και τρομοκρατίας.
Καταγγέλλουμε την ακρότητα των πράξεων της αστυνομίας.
Τους βανδαλισμούς χώρων πολιτισμού.
Τη λεηλασία παιδικών ψυχών που μεγάλωσαν παίζοντας στην αυλή της ελευθερίας και εκείνη την Κυριακή την αντίκρισαν ρημαγμένη.
Ομάδα Γονέων
* εικόνες: δράσεις για τα παιδιά από την Ομάδα Γονέων στο παιδικό στέκι, το θεατράκι και την αυλή της Ρόζα Νέρα, την αίθουσα εκδηλώσεων της Ρόζας όπως και σε πλατείες των Χανίων.

Κάλεσμα σε συγκέντρωση… Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί: η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)

 

Κατάληψη Rosa Nera: Kείμενο και Κάλεσμα σε συγκέντρωση… 

Συγκέντρωση, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι, στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).


Είμαστε εδώ όσες φορές και αν χρειαστεί:
η αυλή είναι και πάλι ανοιχτή (και καθαρή)


Μετά από 20 μερόνυχτα αστυνομικής και εταιρικής κατοχής, το “μπαλκόνι των Χανίων” ξαναπέρασε στα χέρια της κοινωνίας. Ό,τι ξεκίνησε όμως σαν ανέκδοτο (“πάλι κουκιά” την πρωταπριλιά) τελείωσε με ένα φασιστικό κρεσέντο βεβήλωσης και καταστροφής (με την ανακατάληψη της 21/4).


Τυχαία ή μη – σημειολογικά πάντως σίγουρα μέσα στο πνεύμα της χουντικής επετείου – οι πραίτορες φρόντισαν πριν αποχωρήσουν να επιδοθούν σε ένα αδιανόητο καταστροφικό αμόκ, χαρακτηριστικό της ανισόρροπης και φασιστικής ψυχοσύνθεσής τους. Οι φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο και στον τοπικό τύπο, αδυνατούν έστω και κατ’ ελάχιστο να αποτυπώσουν το μέγεθος της διαστροφής και της βρωμιάς, καθώς και την έκταση της καταστροφής που άφησαν πίσω τους πάνω στο κτήριο της Rosa Nera.
Περιττώματα, λιπάσματα, ζωοτροφές, τρόφιμα, μπογιές, και σκόνη πυροσβεστήρων, πεταμένα πάνω σε καναπέδες, κρεβάτια, τοίχους, πατώματα.


Ελεεινά φασιστικά συνθήματα στους τοίχους, σκισμένες αφίσες και έντυπο υλικό, ποδοπατημένα βιβλία… Ακολουθώντας τη γνωστή πρακτική της τακτικής υποχώρησης ενός φασιστικού στρατού που αφήνει καμένη γη πίσω του.


Γνωρίζουμε ότι ο φασισμός εν τέλει αποσκοπεί στην εκμηδένιση του -όποιου- αντιπάλου – πρώτα την ψυχολογική/ηθική κι έπειτα τη φυσική.

Η ανακατάληψη του χώρου βρέθηκε αντιμέτωπη με τη θέα ενός βουνού οικοσκευής που πρέπει πια να πεταχτεί. Και το οποίο, ευτυχώς, συγκεντρώθηκε μπρος στην είσοδο της Rosa Nera μετά το τιτάνιο συλλογικό έργο του καθαρισμού της.


Αλλά όπως δεν φοβόμαστε τα ερείπια, έτσι δεν πτοούμαστε από τις κουράδες τους μπάτσους. Διότι αυτό απέδειξαν ότι είναι: ένα μάτσο κουραδόμαγκες.


Άλλωστε, η χαρά δεν είναι το μοναδικό ζητούμενο του αγώνα. Κι ο αγώνας μόλις ξανάρχισε. Απέναντι στην ακόρεστη καπιταλιστική κερδοφορία και τα αφεντικά του υπερτουρισμού, απέναντι στη συνθηκολόγηση της τάξης μας, στην αδράνεια και την ματαίωση. Kαι δεν είναι μόνο οι στρατηγικοί επενδυτές στο Λόφο Καστέλι, στα περίχωρα  της πόλης και στις παραλίες, αλλά και η μεθοδευμένη επέκταση του αδηφάγου τουριστικού κεφαλαίου στις γειτονιές μας, που από ζωντανά κύτταρα μετατρέπονται σταδιακά σε απονεκρωμένα τουριστικά θέρετρα.

Τα μεγαθήρια που προορίζουν για τη Νέα Χώρα, η μετατροπή του στρατοπέδου Μαρκόπουλου σε παρκινγκ (όχι για την επίλυση των αναγκών των κατοίκων), εξυπηρετούν μόνο τις ανάγκες της επερχόμενης σαρωτικής «ανάπτυξης» και της εντατικής μετατροπής των πόλεων σε μια μεγάλη ρεσεψιόν.  Τα μέτωπα είναι πολλά και όχι πως ο αγώνας αληθινά διακόπηκε και ποτέ, ούτε και θα σταματούσε εκτός κατάληψης. Αλλά να, είναι που η φαραωνική επένδυση της Belvedere στο λόφο Καστέλλι συναρθρώνει όψεις του σκληρού κρατικού και κεφαλαιοκρατικού οικοδομήματος και μας θέτει αυτονόητα σε τροχιά σύγκρουσης μαζί τους.


Τα ερωτήματα παραμένουν: ποιός φέρει την ευθύνη για λογαριασμό των συμφερόντων τίνος; Γιατί κάνει τομές η Belvedere στην πλατεία του κτιριακού συγκροτήματος; Ποιό το αποτέλεσμα της εποπτείας από την Εφορία Αρχαιοτήτων Χανίων; Διέκοψε ή ολοκλήρωσε την εκσκαφή μετά από μερικές ώρες εργασιών, όπως ισχυρίζεται, και για ποιό λόγο; Πώς επέτρεψε η υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων τις δειγματοληπτικές εργασίες μέσα στο κτήριο της Rosa Nera από την Belvedere, ενώ δεν έχει επιτραπεί η αλλαγή χρήσης του; Και, τέλος, πώς και γιατί τις επέτρεψε -όπως διαπιστώσαμε- και στο κτίριο της πρώην Πρυτανείας, χωρίς σχετική αδειοδότηση;
Παραδεχόμαστε επίσης πως δεν είμαστε σίγουροι/ες και για τι άλλο ακόμα θα έπρεπε να λογοδοτήσουν οι “αρμόδιες” κρατικές υπηρεσίες, το Πολυτεχνείο και ο δήμος, και ποιος είναι ο πραγματικός βαθμός συναλλαγής μεταξύ τους, καθώς και της διαφθοράς τους από το ξενοδοχειακό κεφάλαιο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η συναλλαγή και η διαφθορά τους σε αυτήν την ιστορία βρωμάει και ζέχνει περισσότερο κι από τις ακαθαρσίες που άφησε η Ασφάλεια Χανίων την τελευταία μέρα της παραμονής τους στο κτήριο.


Συγκέντρωση, Σάββατο 27/4, στις 12 το μεσημέρι,
στα Πευκάκια (στη γειτονία της Νέας Χώρας).


Κατάληψη Rosa Nera,
Απρίλιος 2024


Ό, τι ξέραμε και ξέρατε ισχύει
Αγώνας μέχρι την τελική υπαναχώρηση κράτους και εταιρίας.
Τα μαύρα ρόδα ανθίζουν μια ζωή.


Κατάληψη Rosa Nera
https://rosanera.squat.gr/