Και σε αυτή τη 17 Νοέμβρη…

ο εχθρός είναι (πρώτα) εδώ

 

Καθώς σε πολλά μέρη του πλανήτη τα αφεντικά επενδύουν πλέον σε μία ακρο-δεξιά πολιτική βιτρίνα, ο στρατός, οι δικτατορίες και οι εκατόμβες των πολέμων εμφανίζονται πάλι ως μία ελκυστική πρόταση επίλυσης της καπιταλιστικής κρίσης- αναδιάρθρωσης.

43 χρόνια μετά, και τα «παπαδοπουλάκια» ζουν ακόμα ανάμεσα μας. Είναι οι νοσταλγοί της χούντας, οι υποστηρικτές ενός εθνικού πολέμου (βλέπε δηλώσεις επίτιμου αρχηγού του Γ.Ε.Σ., Χρήστου Μανωλά) που θα σώσει τη χώρα από τα χρέη γεμίζοντας την πτώματα,  αυτοί που θέλουν «ένα δεκανέα» για κυβέρνηση, τους ντόπιους και μετανάστες εργάτες χωρίς δικαιώματα και το στρατό και τους μπάτσους να παίζουν ξανά τον κυρίαρχο πολιτικό ρόλο. Έτσι τα σχέδια για στρατιωτική διαχείριση διαχέονται ακόμα μέσα στην ελληνική κοινωνία και προάγονται από τα καθεστωτικά μέσα, αν και σε καμία περίπτωση δεν έχουν κερδίσει το έδαφος που θα ήθελαν τα φασισταριά.

Στην εθνικιστική λαίλαπα και σύγχυση, σύμμαχος είναι και η πατριωτική αριστερά.  Το ντόπιο αφεντικό πατίνι σε έχει κάνει, και σου πουλάει τρέλα πως φταίνε οι τροϊκάνοι, οι αμερικάνοι, οι εβραίοι, οι μουσουλμάνοι, οι εξωγήινοι, ενώ είναι το ντόπιο αφεντικό που σε θέλει πολιτικό κομπάρσο, που σε εκμεταλλεύεται, που για χρόνια σου κόβει με δική του πρωτοβουλία το μισθό, τα επιδόματα και την ασφάλιση. Αν είσαι κορόιδο θα «τσιμπήσεις», θα ψηφίσεις και θα πολεμήσεις για τους λόγους που θα σου πει ο αριστερός ή δεξιός εθνικός εκμεταλλευτής σου.

Στεκόμαστε ενάντια σε ότι εκφράζει το άθλιο παράδειγμα της «ελληνικής αριστεροδεξιάς του Κυρίου»: Ενάντια στον ατομισμό, τα αθλητικά πανηγύρια, τον αριστερό και δεξιό ρατσισμό σε βάρος των μειονοτήτων, ενάντια στην πατριαρχία, την ανοχή στη συμμετοχή του ελληνικού στρατού σε διακρατικούς πολέμους, ενάντια στα παραμύθια εθνικής και βιολογικής ανωτερότητας, τις κυρίαρχες εκφράσεις του φασισμού που είναι συνώνυμος με την υποτίμηση της εργασίας και την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και των αξιών της.

Για αυτούς τους λόγους στις 17 Νοέμβρη είμαστε στο δρόμο. Αλλά και για την υπεράσπιση της ιστορικής και ταξικής μνήμης των αντιφασιστικών αγώνων που καπηλεύτηκαν τα αφεντικά, για τους αγώνες που δεν δικαιώθηκαν ακόμα. Γιατί δεν θα ξεχάσουμε τις γυναίκες και τους άνδρες στις γειτονιές μας που έχασαν τη ζωή τους, όπως και τους ανθρώπους που βασανίστηκαν από τα καθάρματα του εθνικισμού (ή αλλιώς χούντα) χωρίς ποτέ να γίνουν διάσημοι, χωρίς να εξαργυρώσουν την αντίσταση τους ή να προδώσουν τους αγώνες που συμμετείχαν.

Για του ίδιους λόγους παλεύουμε για ταξική ενότητα και συναδέλφωση ανάμεσα στις ελληνίδες και τους έλληνες εργαζόμενους με τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Αν δεν αποκτήσει η εργατική δύναμη διεθνή εργατική συνείδηση και δεν αγωνιστεί με δεσμούς αλληλεγγύης είναι χαμένη. Δεν μπορεί να ανατιμηθεί η εργασία ούτε των ντόπιων όταν ένα τεράστιο κομμάτι της πολυεθνικής εργατικής τάξης παραμένει χωρίς κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα – όταν ζει χωρίς πρόσβαση σε στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα. Οι πολυεθνικοί εργάτες ή θα σωθούν μαζί ή θα βουλιάξουν με το να τρώγονται  κανιβαλικά μεταξύ τους.. Αν θέλουμε να ξαναποκτήσουμε την αξιοπρέπειά μας θα πρέπει να γίνουμε οργανωμένη αυτόνομη τάξη, έξω από τα κομματικά και τα κρατικά μαντριά.

Απέναντι στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση προτάσσουμε επίμονους κοινούς αγώνες, αντι-ιεραρχικούς, αδιαμεσολάβητους και οργανωμένους από τη βάση όλων των καταπιεσμένων. Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας γνωρίζοντας ότι τα πράγματα δε θα αλλάξουν σύντομα προς το καλύτερο. Για τις αξίες που αναδύονται καθημερινά από τις συναντήσεις μας, τις συνελεύσεις, τις πορείες και τις συγκρούσεις κοινών αυτόνομων και ενωτικών ταξικών αγώνων ικανών να χτίσουν σταθερές δομές και σχέσεις ανταγωνιστικές απέναντι στο σύγχρονο ζόφο.

 

Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι, Χανιά

           Βιομηχανία διώξεων της Ασφάλειας Χανίων επεισόδιο …νιοστό.

 

Χρόνια τώρα είναι γνωστή η τακτική της ασφάλειας Χανίων, να στέλνει μηνύσεις κατ’ οίκον σε αγωνιστές και αγωνίστριες του κινήματος, οδηγώντας τους στις αίθουσες των δικαστηρίων για κάθε λογής αδικήματα, τα οποία κατασκευάζονται επιμελώς στο μπατσομέγαρο. Ορισμένες φορές, πρόκειται για κατηγορητήρια φτιαγμένα τόσο «άτσαλα», που αφορούν ανθρώπους οι οποίοι δεν βρίσκονταν καν στο σημείο όπου διαδραματίστηκαν τα όσα τους καταλογίζονται, πράγμα το οποίο από μόνο του φανερώνει την προσπάθεια ποινικοποίησης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Στις 18/10/2016 δικάζονται 7 συναγωνιστές και συναγωνίστριες για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον Γενάρη του 2013 στη βιβλιοπαρουσίαση του εθνικιστικού περιεχομένου βιβλίου «ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι;».

Το εν λόγο βιβλίο γράφτηκε από τον φασίστα – τέως αρχηγό του Γ.Ε.Σ- Φραγκούλη Φράγκο και αφορά κυρίως την καταγωγή των πληθυσμών που κατοικούν εντός της επικράτειας του τουρκικού κράτους. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως όλοι αυτοί οι πληθυσμοί διατηρούν μέχρι και σήμερα διαφορετικές εθνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές ταυτότητες. Τι θαύμα! H προσπάθεια ομογενοποίησης του τουρκικού κράτους αποτυγχάνει… Και σίγουρα (θα προσθέταμε) δεν τα καταφέρνει τόσο καλά όσο το ελληνικό.

Οι εκκαθαρίσεις και οι εκτοπίσεις πληθυσμών που κάνουν όλα τα έθνη κράτη ιστορικά στην προσπάθειά τους να εντάξουν νέα εδάφη στην επικράτειά τους, μήπως δεν συνέβησαν και στην περιοχή όπου τα τελευταία 180 χρόνια λέγεται Ελλάδα;

     Ποιοι έγιναν και γίνονται κρέας για την πολεμική μηχανή και ποιοι ωφελούνται από τις αιματοχυσίες των κρατικών ανταγωνισμών, είναι ερωτήματα που δεν θίγονται από ανθρωποειδή όπως ο Φράγκος. Επίδοξος πραξικοπηματίας και μάρτυρας υπεράσπισης καταδρομέων που φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα σε παρέλαση, η κατασκευή της τάφρου στον Έβρο για κατατρεγμένους από τη φτώχεια και τους πολέμους κι η θερμή του χειραψία με τον Μιχαλολιάκο στη βουλή αποτελούν ορισμένα μόνο από τα «highligths» του Φραγκου.

Ο ίδιος απλά είχε και έχει μεγάλα σχέδια! Θεωρεί πως η όποια αστάθεια του τουρκικού κράτους τα τελευταία χρόνια αποτελεί ευκαιρία για την Ελλάδα. Τι εννοεί άραγε; Να παίξουμε κι «εμείς» πιο ενεργά… πόλεμο. Ο ίδιος τύπος άλλωστε που στη σύντομη -μόλις ένα μήνα- θητεία του ως υπουργός άμυνας έστειλε ελληνική αεροπορία και ναυτικό να συμμετάσχουν στους βομβαρδισμούς της Λιβύης το καλοκαίρι του 2012, δαπανώντας ένα εκατομμύριο ευρώ τη μέρα.

Μόνο που δεν τρώνε όλοι το κουτόχορτο του εθνικισμού, ούτε στοιχίζονται στις στρατιωτικοποιημένες γραμμές των ελληνικών αφεντικών. Ούτε πόλεμο, ούτε χούντες, ούτε στρατό γουστάρουμε. Κι η παρέμβαση με συνθήματα και τρικάκια ήταν το αυτονόητο που πράξαμε μαθαίνοντας για τη μισαλλόδοξη βιβλιοπαρουσίαση. Ακολούθησε μια μικροσυμπλοκή με κάποιους απ’ τους ακροατές της βιβλιοπαρουσίασης, δηλαδή απόστρατους, στρατιωτικούς, παπάδες και μπάτσους.

Ο πιο επικίνδυνος φασισμός είναι ο κυριλάτος κυβερνητικός, που εξοντώνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Από τους μετανάστες/ στριες ως τα φτωχότερα τμήματα της ντόπιας εργατικής τάξης. Οι πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή εξελίσσονται παράλληλα με τη στρατιωτική διαχείριση των προσφύγων στις πρωτοκοσμικές πόλεις. Τύποι σαν τον Φράγκο Φραγκούλη αποτελούν μια ακόμη εφεδρία της κρατικής μηχανής, που βλέπει τις ζωές μας αναλώσιμες, πουλώντας το χιλιοπαιγμένο εργάκι της εθνικοφροσύνης.

Οι ονειρώξεις για «ανασύσταση του βυζαντίου», πραξικοπήματα κι άλλες ανάλογες μπαρούφες των ντόπιων αφεντικών και των εκπροσώπων τους, βρίσκουν απήχηση στη γενικευμένη πολιτική και συναισθηματική ανεπάρκεια.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ,

ΤΡΙΤΗ 18/10 δικαστήρια Χανίων στις 12:00π.μ

Ποιοι τα έχουν βάλει με τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τις οικογένειες τους με τα δικαιώματα της ζωής και της εργασίας τους;

Aν κρίνουμε από τα γεγονότα, τους πρόσφυγες έχουν βάλει στο μάτι οι φασίστες με κάποια ντόπια αφεντικά, κυρίως όσους εκμεταλλεύονται την ανασφάλιστη και χωρίς δικαιώματα εργασία των μεταναστών. Από κοντά, ως ουρές των αφεντικών τους, και κάποιοι ντόπιοι δουλοπρεπείς εργάτες.

Αυτά τα αφεντικά δεν είναι ρατσιστές μόνο λόγω ιδεολογίας. Τους συμφέρει ο ρατσισμός, καθώς τους βοήθησε να παγώσουν μισθούς και μεροκάματα τα τελευταία είκοσι χρόνια, να καταργήσουν επιδόματα, εργόσημα και ένσημα σε βάρος της ζωής και της εργασίας όσων παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, και κυρίως ενάντια στο πιο «αδύναμο πολιτικά» κομμάτι της εργατικής τάξης, αυτό των μεταναστών και των προσφύγων.

Όμως, ο «τουρισμός», τα «εστιατόρια», η «οικοδομή», η «βιοτεχνία» και τα «μαγαζιά» υπάρχουν και λειτουργούν, χάρη και στην εργασία εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών στη χώρα. Μεταναστών και μεταναστριών οικοδόμων, εργατριών/ών γης, εργαζόμενων στην καθαριότητα, σερβιτόρων, μαγειρισσών, οικιακών βοηθών κτλ. Με τους μετανάστες και τις μετανάστριες λοιπόν ζούμε και δουλεύουμε μαζί, γι’ αυτό και θα αγωνιστούμε μαζί.

Οι μετανάστες που κατοικούν εδώ μόνιμα, ένα τεράστιο κομμάτι της πολυεθνικής εργατικής τάξης της ελλάδας, ζει χωρίς τα βασικά εργατικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα πάρα το ότι κάποιες από τις οικογένειες τους έχουν φτάσει πλέον στην τρίτη γενιά. Ο ντόπιος ρατσισμός δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα στοιχειώδη δικαιώματα (ισότιμης συμμετοχής στην εκπαίδευση, την πολιτική, την υγεία, τα εργατικά δικαιώματα) σε αυτούς και τις οικογένειες τους, με ευθύνη και του εργατικού κινήματος, με ευθύνη όλων μας.

Για αυτούς τους ανθρώπους η εργασία στον ελληνικό καπιταλισμό αποτελεί καθήκον, καθώς από αυτό εξαρτάται η άδεια παραμονής τους. Η συνεισφορά της μεταναστευτικής εργασίας είναι τεράστια στην οικονομία αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως φαίνεται και στην καταγραφή του 2009 των εγγεγραμμένων  στο ΙΚΑ. Φυσικά υπάρχει και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι που τα ντόπια αφεντικά εκμεταλλεύονται χωρίς ασφάλιση. Και η υποτίμηση της εργασίας των μεταναστών είναι υποτίμηση της ζωής όλων μας. Το 2007, καταγράφεται επίσημα, από την ίδια τη ΓΣΕΕ, 70% ανασφάλιστη εργασία στην Κρήτη. Υπήρχε, λοιπόν, πολλά χρόνια «κρίση» στις ζωές και την εργασία μας, αλλά τότε τα ντόπια αφεντικά την έλεγαν «ανάπτυξη». Γι’ αυτό και ο ρατσισμός πάει πακέτο με την κρίση των αφεντικών: γιατί ρίχνει τα μεροκάματα χρόνια τώρα με το να πουλάει εθνικιστικό παραμύθι. Το δηλητήριο της ξενοφοβίας συμφέρει τα αφεντικά και τους ρατσιστές λακέδες τους, καθώς ο τρόμος τους είναι να ενωθούν ντόπιοι και μετανάστες εργάτες στη βάση των κοινών τους ταξικών συμφερόντων, αλλά και στη βάση των ανθρώπινων αξιών της αλληλοβοήθειας και της ισότητας.

Η υποτίμηση των εργατικών δικαιωμάτων είναι και υποτίμηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ως αποτέλεσμα των πολέμων στη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Ερυθράια και το Σουδάν, έρχονται στην Ευρώπη αναζητώντας άσυλο οι πρόσφυγες πολέμου. Οι πρόσφυγες, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δικαιούνται άσυλο: μετακίνηση, παραμονή και επιστροφή όπου οι ίδιοι νιώθουν ασφαλείς.

Σήμερα, οι συνθήκες αυτές καταπατούνται στην Ελλάδα και στην Τουρκία με την μη απόδοση ασύλου, την παραβίαση της ελευθερίας της μετακίνησης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις, τους εγκλεισμούς και τα βασανιστήρια ακόμα και ανηλίκων. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά προσφύγων στην Ιορδανία, την Τουρκία, το Λίβανο και τη Συρία εργάζονται σε άθλιες συνθήκες. Έτσι, χιλιάδες προσφυγικές οικογένειες ή ασυνόδευτα παιδιά – εργάτες προσπαθούν να ταξιδέψουν σε χώρες όπου τουλάχιστον απαγορεύεται επίσημα η παιδική εργασία. Δυστυχώς στην Ευρώπη αντί για τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα, συναντάνε την αναγκαστική παρανομοποίηση της ζωής τους, την εκμετάλλευση και το ρατσισμό. Αποτέλεσμα είναι πως δέκα χιλιάδες παιδιά προσφύγων αγνοούνται, σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε. Παράλληλα, τα ναυάγια και οι θάνατοι δεκάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων από τη δεκαετία του ΄90 είναι δολοφονίες και οφείλονται σε απάνθρωπες πολιτικές μετανάστευσης και ασύλου.

Η υποδοχή και η φιλοξενία των προσφύγων είναι συλλογική ευθύνη όλων των κοινωνιών στην Ευρώπη. Τους τελευταίους μήνες, με αφορμή το ζήτημα της υποδοχής 2.000 προσφύγων στην Κρήτη, έχει ξεκινήσει μια ρατσιστική καμπάνια την οποία στηρίζουν στο νησί στελέχη της νέας δημοκρατίας, χιτλεραυγίτες, επαμίτες, που δύσκολα ξεχωρίζουν από τους προηγούμενους, αν.έλ. και οι πυροβολημένοι του Σώρρα. Σε αυτή συμμετέχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τους μπάτσους της, καθώς είδαμε τη γνώριμη συνεργασία κοινή επίθεση μπάτσων – χιτλεραυγιτών και επαμιτών στην αντιφασιστική συγκέντρωση στο Ρέθυμνο. Δεν έχουμε να πούμε πολλά για τους φασίστες. Θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους.

Είμαστε ενάντια σε κάθε είδους κλειστού τύπου δομή που λειτουργεί αυτή τη στιγμή ανά την Ελλάδα, όπως και αν αποκαλούνται (hot spot, κέντρα ταυτοποίησης, κέντρα καταγραφής). Είναι τόποι παράνομου εγκλεισμού και κοινωνικού αποκλεισμού των μεταναστών και των προσφύγων. Στόχος τους είναι ο  αστυνομικός και στρατιωτικός έλεγχος της ζωής, η υποτίμηση της εργασίας των μεταναστών και μεταναστριών και η γκετοποίησή τους.

Στα ίδια αυτά κέντρα και με τους ίδιους μπάτσους τα τελευταία χρόνια φυλακίζονται με εντολές ντόπιων αφεντικών μετανάστες εργάτες στη βάση ρατσιστικών πολιτικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φυλάκιση των απλήρωτων μεταναστών εργατών μετά τις διεκδικήσεις των μεροκάματων που τους χρωστάγανε στα πορτοκάλια της Λακωνίας και η μετέπειτα απέλασή τους.

Αυτή τη στιγμή οι συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής στα κέντρα αυτά είναι άθλιες, με πρόσφατο θύμα την 29χρονη Σύρια πρόσφυγα Αζάζ Ράγκντα, (28 Ιουλίου 2016). Οι μπάτσοι εκεί κάνουν ότι θέλουν, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρο όπου κρατούνται άνθρωποι χωρίς δικαιώματα, είτε αυτό λέγεται «αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας», είτε «κέντρο υποδοχής». Ακόμα και κάποιες ΜΚΟ έχουν αποχωρήσει από αυτούς τους χώρους καταγγέλλοντας τις συνθήκες, ενώ οι περισσότερες αποδέχτηκαν το ρόλο του ανθρωποφύλακα και του συνεργάτη.

Για την διαμονή των προσφύγων, είμαστε απέναντι σε κάθε είδους διαχωρισμό που δημιουργεί κοινωνικούς αποκλεισμούς και την περιθωριοποίηση των μεταναστών. Η λύση είναι η ένταξη με όρους κοινωνικοποίησης στον κοινωνικό ιστό, με πλήρη δικαιώματα. Η παραβίαση αυτών των δικαιωμάτων είναι δείγμα επιστροφής στη βαρβαρότητα, όπου η διαχείριση των πληθυσμών θα είναι ζήτημα του στρατού και της αστυνομίας.

Σήμερα, δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε θεσμούς που επιτρέπουν ακραία ρατσιστικές φωνές. Δε δεχόμαστε οι πρόσφυγες να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης εργοδοτών, μαγαζατόρων, κάποιων μεγαλο- μπάτσων και τοπικών αρχόντων που βρίσκουν ευκαιρία να βγάλουν φράγκα είτε από τους ίδιους τους πρόσφυγες, είτε τρώγοντας τα χρήματα που δίνουν οι διακρατικοί θεσμοί. Ο πόλεμος ενάντια στην προσφυγιά και τη μετανάστευση είναι ο ταξικός πόλεμος των αφεντικών εναντίον όλων μας. Εμείς θεωρούμε ότι ,όπως στην Κρήτη έτσι και παντού, οι ρατσιστικές κραυγές είναι μειοψηφικές, η αξία της αλληλεγγύης είναι ισχυρή και αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν καλά και οι φασίστες. Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων των προσφύγων είναι μία ακόμα προϋπόθεση για την ανατίμηση της ζωής και της ελευθερίας όλων μας.

Με τους μετανάστες και τις μετανάστριες θα είμαστε μαζί στους αγώνες τους για το άσυλο, για τα χαρτιά, για ίσα δικαιώματα όλων των παιδιών, χωρίς προϋποθέσεις, όπως και στους αγώνες ενάντια στην παρανομοποίησή τους.

Είμαστε μαζί σε κοινούς αγώνες για ισότητα, αλληλεγγύη και ελευθερία για όλους και όλες, ενάντια στις βλέψεις των εθνών κρατών, των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών.

Υπερασπιζόμαστε την ελευθερία της μετακίνησης για κάθε άνθρωπο, αγωνιζόμαστε να μπλοκάρουμε την κίνηση της πολεμικής μηχανής των καπιταλιστών και των εθνικιστών λακέδων τους, αγωνιζόμαστε ενάντια στην υποτίμηση της ζωής από τα αφεντικά.

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες/τριες και σε όσους/ες παλεύουν για ζωή με αξιοπρέπεια!

 

Συμμετέχουμε στην Παγκρήτια αντιφασιστική – αντικατασταλτική πορεία
δημαρχείο Ρεθύμνου, Σάββατο 8/10, 12μμ

                                                            Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι, Χανιά