Την Κυριακή 8 Σεπτέμβρη στην Κατάληψη Rosa Nera, έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε για άλλη μια φορά τους DOUBLE TROUBLE: Με το Βασίλη Σπυρόπουλο και τον Blue John Πανέρη στις κιθάρες, σε ένα μουσικό οδοιπορικό στα Blues, από τις ρίζες τους μέχρι τις πιο σύγχρονες κατευθύνσεις τους. Από τα τραγούδια που γεννήθηκαν, περισσότερο από έναν αιώνα πριν, στο Δέλτα του Μισισιπή και στο Μέμφις και ταξίδεψαν αργότερα στο Σικάγο και το βιομηχανικό Ντιτρόιτ, τα μπλουζ ξεκίνησαν για να εκφράσουν οι έγχρωμοι απόγονοι των δούλων της Αμερικής τα πάθη τους και τις ταξικές και ερωτικές τους ιστορίες και δημιούργησαν ένα οικουμενικό συναισθηματικό λεξιλόγιο που επηρέασε όλες τις μουσικές συναντήσεις και συνεχίζει να δημιουργεί απρόβλεπτους μουσικούς δρόμους… Με λιτά εκφραστικά μέσα, με είσοδο φυσικά ελεύθερη και χωρίς αντίτιμο, μια βραδιά για όσες, όσα και όσους αγαπούν να μοιράζονται τα μπλουζ…
Η Κατάληψη Rosa Nera, απευθύνει κάλεσμα στις συλλογικότητες και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο των Χανίων, για την ανοιχτή συνδιαμόρφωση και την οργάνωση της συλλογικής απάντησης των κινημάτων στις πρόσφατες κατασταλτικές επιχειρήσεις. Ενάντια στην επίθεση που εξαπολύει το κράτος στην προσφυγιά και στους κοινωνικούς της δεσμούς, όπως και στις καταλήψεις και τα πολιτικά και κοινωνικά κέντρα του αγώνα. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου, στις 20:00, στην Κατάληψη.
8 άνθρωποι σε μια performance δρόμου, ασχολούνται με το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας & τις γυναικοκτονίες, μέσα από το κείμενο του Raoul Vaneigem “Γράμμα στα παιδιά μου και στα παιδιά του κόσμου που έρχεται”, από τις Εκδόσεις των ξένων
– “Πάντα πίστευα οτι ο άντρας μου μ’ αγαπούσε. Όμως απόψε μου συμπεριφέρθηκε όπως δε θα φερόταν ποτέ ούτε στον σκύλο μας” – “Προχθές όταν έριχνα τη γυναίκα μου πάνω στον τοίχο εκείνη φώναξε το γιο μας. Είδα στα μάτια του τον ίδιο τρόμο που είχαν τα δικά μου όταν είμουν μικρό αγόρι. Δεν ήθελα ποτέ να μεγαλώσω και να γίνω το ίδιο τέρας που ήταν ο πατέρας μου για μένα” – “Ναι, αλλά μετά μου φέρνει λουλούδια και γλυκά καμιά φορά”
Ακολουθώντας το έργο του χουντόδουλου προκατόχου τους Τόσκα, τα νέα δεξιόμουτρα του πολιτικού προσωπικού των αφεντικών και του δήμου της Αθήνας στέλνουν μπάτσους σε καταλήψεις στέγης προσφύγων και πολιτικές καταλήψεις αναρχικών.
Μικρά παιδιά – προσφυγόπουλα που μέχρι χθες ζούσαν αξιοπρεπώς και μέσα στους κοινωνικούς δεσμούς που δημιουργούσαν οι πολυεθνικές κοινότητες των προσφυγικών κινημάτων αλληλεγγύης – σπρώχνονται «σεμνά και ταπεινά» από γαντοφορεμένους μπάτσους. Οικογένειες ολόκληρες φωτογραφίζονται να μπαίνουν μέσα σε κλούβες για να μεταφερθούν σε στρατόπεδα εγκλεισμού, εκεί όπου χρόνια τώρα καταγγέλλονται και τεκμηριώνονται βασανιστήρια, παράνομες επαναπροωθήσεις, εσκεμμένα απάνθρωπες συνθήκες υγιεινής και θάνατοι παιδιών.
Την ίδια ώρα, μπροστά στις εικόνες ανήλικων προσφύγων/ προσφυγισσών που οδηγούνται στον εγκλεισμό, ο γνωστός νεοφασίστας αρχιμπάτσος δηλώνει πως οι άνθρωποι αυτοί, όπως και οι αγωνιστές των κινημάτων, είναι «σκουπίδια» και «σκόνη» που θα «καθαρίσει» η αστυνομία. Σταματάμε εδώ, μια ακόμα πολιτική ανάλυση δεν έχει κανένα νόημα… όλοι γνωρίζουν: Για τα ναυάγια, για την ποινικοποίηση της διάσωσης προσφύγων, για τα ρατσιστικά στρατόπεδα εγκλεισμού, για την παρανομοποίηση της προσφυγιάς και των ζωών που κατά κανόνα χρήζουν προστασίας, για τη ζωή και την εργασία χωρίς τα δικαιώματα και τα προνόμια των γηγενών.
Οι οργανωμένες μειοψηφίες των ρατσιστών, των αφεντικών και της νέας δεξιάς σηκώνουν κεφάλι σε όλη την Ευρώπη. Ήρθε η ώρα να τους το κόψουμε. Απευθυνόμαστε πλέον σε νοήμονες, σε ανθρώπους που έχουν συνείδηση να αναλάβουν δράση ενάντια στα απάνθρωπα φασιστοειδή.
