Συγκέντρωση Παρασκευή 26/11 – 18:00 στη πλατεία Αγοράς

Ούτε φόβος, ούτε υποταγή – ενότητα στην βάση, αγώνες ταξικοί.

Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από την 6η Δεκέμβρη του 2020, όταν στα Χανιά, οργανώθηκε μεσημεριανή συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη διαχείριση της πανδημίας και την μνήμη της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Οι δυνάμεις καταστολής, τότε, είχαν επιτεθεί απρόκλητα με αποτέλεσμα οκτώ άνθρωποι να ξυλοφορτώνονται και να οδηγούνται στο τμήμα, όπου οι προσαγωγές γίνονται συλλήψεις.

Παρόμοια γεγονότα είχαμε και σε άλλες πόλεις, όπου το κίνημα προσπάθησε να κατέβει στον δρόμο παρά την αστυνομική καταστολή. Στην Αθήνα 62 σύντροφοι και συντρόφισσες, συλλήφθηκαν με ποίκιλες κατηγορίες που τους επιβαρύνουν μέχρι σήμερα. Το δικαστήριο τους έχει οριστεί στις 29 του Νοέμβρη στην Αθήνα, του οποίου η απόφαση αφορά συνολικότερα το δικαίωμα στην διαδήλωση.

Η πανδημία, εκτός από ένα επικίνδυνο γεγονός, έχει πάρει διαστάσεις συστημικής κρίσης, και μιας νέας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η ελληνική διαχείριση αυτής της συστημικής κρίσης επενδύει απ’ τη μία στον φόβο και την καταστολή, απ’ την άλλη στην αποχαύνωση και την εξαγορά των ΜΜΕ, τόσο που πλέον ο παραλληλισμός με τη Χούντα δεν ακούγεται υπερβολικός. Η διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, δικαστική, εκτελεστική), που αφορούσε τη διασφάλιση της αστικής δημοκρατίας, χαλαρώνει ή εκλείπει τελείως. Με νομοθετήματα “της μιας βραδιάς”, μπορεί να απαγορεύεται η συνάθροιση, η μετακίνηση, η διαδήλωση. Παράλληλα, με την εντατική λειτουργία της Βουλής περνάνε νομοσχέδια αντεργατικά, αντιπεριβαλλοντικά και αντικοινωνικά, επενδύοντας ακριβώς σε αυτήν τη φίμωση της αντίδρασης.

Τα κράτη επιχειρούν να διαχειριστούν τις πανδημίες προς όφελος του κεφαλαίου, με συνέπεια να γίνονται όλο και πιο αυταρχικά, συνεχίζοντας την αποδημοκρατικοποίηση των θεσμών. Όπως και πριν, τώρα και με κορωνοϊό, στοχοποιούν τον κόσμο που αγωνίζεται για την καλυτέρευση της κοινωνίας, για υγεία και αξιοπρέπεια. Όπως και πριν, τώρα και με κορωνοϊό, τα ζητούμενα παραμένουν ίδια: Ταξικοί αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση. Στήριξη στους αγώνες των εργατών/τριών, και ειδικά στα νοσοκομεία, στην κατεύθυνση μιας αξιοπρεπούς υγειονομικής περίθαλψης για όλους/ες.

Όπως πέρυσι έτσι και φέτος, το ενδεχόμενο νέας καραντίνας, με ό,τι αυτό σημαίνει για την τάξη μας, είναι υπαρκτό. Το κίνημα, με την ενότητα στην βάση, είναι το μοναδικό που μπορεί να αντιστρέψει τις πολιτικές του κράτους και των αφεντικών.

Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην διαδήλωση, την απεργία και την πολιτική δράση, την ζωή.

Να αθωωθούν οι 62 συλληφθείσες/ντες.

Να διαγράφουν τα πρόστιμα.

Κάλεσμα για τις 6 Δεκέμβρη σε κινητοποίηση.

Συγκέντρωση Παρασκευή 26/11

18:00 στην πλατεία Αγοράς

 

Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι Χανιά

Αναβολή της εκδήλωσης στο φράγκικο, λόγω της κρατικής δολοφονίας στο Πέραμα

  1. Λόγω της δολοφονίας του 20 ρομά στο Πέραμα από μπάτσους, αναβάλλουμε την προγραμματισμένη εκδήλωσή μας στο Φράγκικο. Συμμετέχουμε κι εμείς στην πορεία 7μμ στην πλατεία αγοράς.

Antifa συγκέντρωση το Σάββατο 9/10 στην Πλ. Αγοράς

Το Σάββατο 9 Οκτωβρίου συμμετέχουμε και καλούμε στην αντιφασιστική συγκέντρωση, στην Πλατεία Αγοράς Χανίων, στις 12:00.
Ούτε φασισμός, ούτε άλλες μαλακίες,
σφαγεία δεν θα αφήσουμε να γίνουν τα σχολεία και οι πλατείες.
Ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές, αγώνας για ελευθερία και ίσα δικαιώματα, με τους αγώνες για ζωή των προσφύγ(ισσ)ών και μεταναστ(ρι)ών είμαστε μαζί.
Κατάληψη Rosa Nera

Κείμενα της ανακατάληψης του Λόφου

“Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη” *
Αν έχει φτάσει αυτό το κείμενο στα χέρια σας σημαίνει πως η αυλή στον Λόφο Καστέλι άνοιξε και πάλι. Σήμερα στις 5μμ η πρώτη ανοιχτή συνέλευση για να οργανώσουμε, συλλογικά και χωρίς αρχηγούς, ειδικούς και εμπόρους φρούδων ελπίδων, το πώς θέλουμε να ζούμε.
Ανοιχτό κάλεσμα για να συνεχιστεί ο αγώνας ενάντια στην ξενοδοχοποίηση και την εμπορευματοποίηση του Λόφου, μιας και η Belvedere μαζί με το πολιτικό προσωπικό της χώρας φαίνεται να μην κάνει πίσω παρ’ όλη την αντίδραση την κοινωνίας των Χανίων.
Συνδέουμε τον αγώνα μας για μια ελεύθερη και ανοιχτή αυλή για όλους, με τον αγώνα για πρόσβαση σε ένα αξιοπρεπές και ποιοτικό σύστημα υγείας και παιδείας, χωρίς αποκλεισμούς. Συνδέουμε τον αγώνα μας με τον αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στον νέο αντεργατικό νόμο, που φέρνει ακόμη μεγαλύτερα κέρδη για τα αφεντικά ενώ της επιβάλλει ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση και φτώχεια, πειθαρχία και ατομικισμό. Με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, που απειλούνται στην κυριολεξία από τον νέο νόμο για την συνεπιμέλεια. Με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που ζούνε έγκλειστοι πολύ πριν την καραντίνα, που βιώνουν τον ρατσισμό και την μισαλοδοξία. Με τον αγώνα των ελεύθερων ανθρώπων που υπερασπίζονται την φύση με τα σώματά τους, πριν καεί ένα δάσος και φυτρώσουν ανεμογεννήτριες, πριν ένα φαράγγι γίνει χωματερή, πριν διαλυθεί κάθε ομορφιά για την κερδοφορία. Με τους ανθρώπους των τεχνών που απειλούνται από τους ανθρώπους των τσιμέντων. Με τους καταπιεσμένους και τις εξεγερμένες σε κάθε γωνιά της γης που αγωνίζονται για μια κοινωνία ελευθερίας και αλληλεγγύης, ισότητας και δικαιοσύνης.
Διεκδικούμε το δικαίωμα μας να κυκλοφορούμε και να καθόμαστε στον δημόσιο χώρο, χωρίς μπάτσους, χωρίς τον φόβο του ελέγχου και της καταστολής. Να μην χρειάζεται να πληρώνουμε για να απολαύσουμε την θέα από το “μπαλκόνι”, την σκιά από ένα αρμυρίκι (δεν έχουν μείνει και πολλά στα Χανιά), το ηλιοβασίλεμα. Να έχουμε εμείς τον λόγο αλλά και την ευθύνη για τους χώρους που υπάρχουμε.
Διεκδικούμε, συγκεκριμένα αυτό το μέρος να ξαναγίνει ένας τόπος ελευθερίας και αγώνα για ζωή. Γιατί μόνο έτσι θα αποτρέψουμε την ξενοδοχοποίηση-εμπορευματοποίηση του. Γιατί μόνο αν περάσει στα χέρια της κοινωνίας θα υπάρξει ισοτιμία στην απόφαση που θα παρθεί για το μέλλον του. Όσοι επίσημοι και ανεπίσημοι, μιλάνε για το μέλλον του Λόφου Καστέλι δεν υπολόγισαν ως ισότιμο συνομιλητή τους κανέναν άσημο αυτής της κοινωνίας.
Για να μην πλουτίζουν, λοιπόν, οι πλούσιοι και πεθαίνουν οι φτωχοί, για να μην υποδύονται οι θύτες τα θύματα, για να μην μετατρέπεται το δημόσιο σε ιδιωτικό και η ζωή σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο, ανοίγουμε την αυλή, επιδιώκοντας να “ανοίξουμε” την πόλη και τις καρδιές μας. Να ζωντανέψουμε τις γειτονιές μας και τους δημόσιους χώρους, με σεβασμό προς τον “άλλον”, κατανόηση σε αυτό που δεν καταλαβαίνουμε και αλληλεγγύη προς όποια την χρειάζεται.
Μακριά από κάθε είδους σχέσεις ιδιοκτησίας, ο Λόφος πιστεύουμε ότι ανήκει σε κάθε άνθρωπο που εν δυνάμει θα τον αξιοποιήσει. Σε κάθε άνθρωπο που ζει σε αυτή την πόλη. Η ιστορία του έχει δείξει πως μόνο όταν δεν ανήκει σε κανέναν μπορεί να ανήκει σε όλους.
Επιλέγουμε να ανοίξουμε σήμερα την, φυλασσόμενη από αστυνομικούς κατ’ εντολή της κυβέρνησης και του Ακατανόμαστου, πόρτα της αυλής της Rosa Nera. Καλούμε όλο τον κόσμο να έρθει ώστε να συναποφασίσουμε για το μέλλον του Λόφου Καστέλι, να συζητήσουμε για το μέλλον αυτής της πόλης και να οργανώσουμε από κοινού τις αντιστάσεις μας ενάντια στον ζόφο των ημερών.
Ανοιχτή συνέλευση στις 17:00 στην αυλή της Rosa Nera.
*Όταν μπαίνει η άνοιξη ένα χελιδόνι πετάει στον ουρανό, περνά από τα σπίτια και προειδοποιεί για τον ερχομό της εποχής που ανθίζουν τα λουλούδια. Μαζί έρχεται και ο κούκος, καθισμένος σ’ ένα κλαδί να κελαηδάει. Ορισμένοι έχουν αμφιβολίες, μα σιγά σιγά φτάνουν όλο και περισσότεροι και το κελάηδισμά τους δεν αφήνει άλλα περιθώρια.
Τα μαύρα ρόδα ανθίζουν μια ζωή

Μια μικρή γιορτή, μια μεγάλη αφετηρία

Από σήμερα το μεσημέρι (5 Ιούνη 2021) η αυλή της Rosa Nera είναι και πάλι ανοιχτή. Η αστυνομία δεν έφυγε από μόνη της, ούτε μετά από αίτηση της εταιρίας. Άνθρωποι απ΄ όλη την πόλη συγκεντρώθηκαν και απαίτησαν αποφασιστικά την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίες σκανδαλωδώς φυλούσαν -εν είδει σεκιούριτι- επί εννιά μήνες μια ιδιωτική επένδυση. Ο απόλυτα ειρηνικός εκδιωγμός τους, ήταν και μια απαίτηση της τοπικής κοινωνίας που έχει ήδη πάρει θέση ενάντια στην ξενοδοχοποίηση και την εμπορευματοποίηση του Λόφου.

Μετά την είσοδό μας στο χώρο της αυλής και των κτηρίων, όλοι και όλες αυτοοργανωθήκαμε για να ξαναγίνει ο χώρος λειτουργικός και να υποδεχθεί τους ανθρώπους που ηταν αποκλεισμένοι από την πρόσβαση σε αυτόν. Στις πέντε το απόγευμα πραγματοποιήθηκε η πρώτη ανοιχτή συνέλευση στην οποία εκφράστηκαν επιθυμίες και ανάγκες. Μέσα από μία διαδικασία στην οποία όλες και όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε ισότιμα, σκιαγραφήσαμε τους κοινούς τόπους που μας απασχολούν. Θέσαμε ερωτήματα για την συνέχεια αυτού του εγχειρήματος και για τους τρόπους που θα του δώσουμε ξανά ζωή. Την σύνδεση μας με τους υπόλοιπους κοινωνικούς αγώνες, που δίνονται για τις μειονότητες, τα εργασιακά δικαιώματα, τις έμφυλες διακρίσεις και την εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής αυτής της πόλης.

Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα ξενοδοχείο ή κατάληψη. Υπάρχει από την μια η αυτοοργάνωση και από την άλλη η ιδιωτικοποίηση. Η συμπερίληψη και η συνδιαμόρφωση ενάντια στις κλειστές πόρτες και τον αυταρχισμό. Η ενεργή συμμετοχή έναντια στην ανάθεση και την αντιπροσώπευση. Επιθυμούμε να δημιουργήσουμε έναν τόπο που θα εμπνεύσει τους ανθρώπους και θα πλουτίσει την πόλη με τις αξίες της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης.

Ακούμε τις ανάγκες για ελεύθερους χώρους, για παιχνίδι, για καλλιτεχνική έκφραση, για χώρους στέγασης σωματείων και συλλογικοτήτων, για χώρους φιλοξενίας ανθρώπων σε ανάγκη.

Αυτό είναι ένα ανοιχτό κάλεσμα.

Προς κάθε άνθρωπο που βλέπει τον εαυτό του μέσα σε αυτή την διαδικασία και τις δράσεις που θα προκύψουν.

Προς κάθε άνθρωπο που έχανε το ηλιοβασίλεμα γιατί αισθανόταν άβολα να περάσει την ανοιχτή πόρτα της αυλής μιας κατάληψης.

Συμμετέχουμε στην Απεργία της Πέμπτης 10 Ιούνη και στη συγκέντρωση στην Πλατεία Αγοράς στις 10:00 το πρωί.

Ανοιχτή συνέλευση στην αυλή της Rosa Nera κάθε μέρα στις 7 μ.μ.