Κατηγορία: Πορείες

 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι οι γονείς που θάβουν τα παιδιά τους

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι τα παιδιά που ορφανεύουν

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι το βιός που χάνεται σε μια λάμψη και έναν κρότο

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι βιασμοί, βασανιστήρια, εκτελέσεις

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι το σκοτάδι, το κρύο, η πείνα και η δίψα

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι ο Τρόμος για τις φρικαλεότητες, την εξόντωση, την απώλεια

καθώς και την επιβίωση εν μέσω και μετά όλων αυτών.

 

Λένε πως μονάχα οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι οι ζωντανοί μένουν με τις συνέπειες του, με αυτόν τον ίδιο τον πόλεμο κατ’ ουσίαν, εφ’ όρου ζωής. Κι αν οι χαμηλής έντασης πόλεμοι σιγοκαίνε καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, οι διακρατικές ένοπλες συρράξεις εξακοντίζουν τα επίπεδα του ολέθρου σε ολοκληρωτική κλίμακα.

 

Την ώρα που εξαπολύεται ο όλεθρος, δεν θέλουμε να μιλήσουμε για τα πως και τα γιατί. Διότι την ώρα αυτή οι γεωπολιτικές αναλύσεις και οι εξηγήσεις τείνουν εν τέλει να εξυπηρετούν την προπαγάνδα κάποιου κρατικού οπλοστασίου. Τώρα μας ενδιαφέρει μονάχα η μοίρα εκείνων που ο πόλεμος θα περάσει από πάνω τους. Πονάμε για αυτήν, διότι δεν είμαστε ούτε ο Πούτιν, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε έμποροι όπλων, ούτε κάποια ελίτ που θα την σκαπουλάρει εάν το κράτος στο οποίο υπαγόμαστε αρχίσει να βάλει εναντίον κάποιου άλλου στην περιοχή μας.

 

            Την ώρα αυτή είμαστε με τις κοινωνίες που γίνονται κρέας για κανόνια.Πρώτα απ’ όλα με τον άμαχο πληθυσμό που βομβαρδίζεται, αλλά και με όσους από την άλλη πλευρά βγαίνουν στο δρόμο ζητώντας τον τερματισμό του. Με τους κληρωτούς φαντάρους που θέλουν να γυρίσουν σπίτι τους, και κυρίως με κείνους που το αποτολμούν λιποτακτώντας. Και πάντοτε, με τους πρόσφυγες που δεν έχουν πια σπίτι και τόπο για να επιστρέψουν.

 

Δεν έχουμε αυταπάτες. Έχουμε δει τι αφήνουν πίσω τους οι διακρατικές πολεμικές συγκρούσεις: περισσότερο εθνικισμό και μισαλλοδοξία, απ’ όση εκ των προτέρων βρίσκουν ως πρόσχημα για να πείσουν τους υπηκόους τους να σκοτώσουν και να σκοτωθούν.

 

            Η ανθρωπότητα μπορεί και οφείλει να απεγκλωβιστεί από την προϊστορία τηςκαι τις ανεπάρκειες της. Η ανθρωπότητα μπορεί και οφείλει να μάθει να επιλύει ειρηνικά το μοίρασμα των πόρων και των αγαθών προς όφελος των κοινωνικών αναγκών όλων των κοινοτήτων. Να πάψει να επιστρέφει διαρκώς στον πόλεμο ως μέσο επίλυσης των διαφορών στις ανταλλαγές, να πάψει να επενδύει στον πόλεμο για την εκμετάλλευση του εδάφους και της ανθρώπινης εργασίας.

 

 Άμεση κατάπαυση του πυρός.

 Απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων εισβολής.

 Διάλυση του ΝΑΤΟ.

 Κατάργηση της πολεμικής βιομηχανίας.

 Κάτω τα κράτη και οι στρατοί.

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ…

Ως πότε;

 

Δεκατρία χρόνια πέρασαν από την κρατική δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε. Για εβδομάδες, χιλιάδες άνθρωποι συγκρούστηκαν με την αστυνομία και διαδήλωναν ενάντια σε μια κοινωνία χωρίς όραμα, μια κοινωνία γεμάτη δυσαρέσκεια για την κλοπή των κοινωνικών κατακτήσεων και την όξυνση των ανισοτήτων. Εκείνο τον Δεκέμβρη, φάνηκαν οι δυνατότητες μιας κοινωνικής ανατροπής: μέσα από μαζικές καταλήψεις, συνελεύσεις, πορείες και εκδόσεις αναδύθηκε ένας λόγος αντιεξουσιαστικής αναζήτησης νοήματος που αμφισβητούσε μια ζωής χωρίς ουσία, δικαιώματα και μέλλον, ιδίως για την νεολαία. Το μέγεθος και το εύρος των συγκρούσεων ήταν τέτοιο που κάποια φασιστοειδή στελέχη της τότε κυβέρνησης Καραμανλή του Β’, πρότειναν να βγει στους δρόμους ακόμα και ο στρατός.

Η βάρβαρη δολοφονία ενός μαθητή έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους της ριζοσπαστικής, έμπρακτης αμφισβήτησης της κρατικής βίας και ασυδοσίας. Τον Δεκέμβρη του 2008, πολύς κόσμος θυμήθηκε ποιος είναι ο ρόλος της αστυνομίας, από την δικτατορία του Μεταξά και από το μετεμφυλιακό κράτος και την χούντα, από την συμπόρευση με τις κρατικές μαφίες στην παραοικονομία διακίνησης ουσιών και σωμάτων μέχρι την καθημερινή τραμπούκικη στάση της. Ας μην ξεχνάμε επίσης εκείνα τα Μ.Μ.Ε. και τα πολιτικά πρόσωπα που επιχείρησαν το πρώτο βράδυ να κουκουλώσουν το γεγονός, ή αργότερα να πέσουν στα μαλακά οι δολοφόνοι.

Σήμερα, δεκατρία χρόνια μετά, το κράτος ακόμα δολοφονεί στα εργατικά κάτεργα, στα προσφυγικά καμπς, στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία που έχουν εσκεμμένα εγκαταλειφθεί χωρίς πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας. Ο μεγαλύτερος εχθρός αυτού που ονομάζουμε κράτος των αφεντικών είναι η εργατική τάξη. Κρατικό όπλο των εκμεταλλευτών είναι η αστυνομία και οι αιματοβαμένες μπίζνες του στρατού. Ξέρουν καλά ότι ενώ υποτιμούν την εργασία μας και τις ζωές μας, παράλληλα μεγαλώνει και ο κίνδυνος η τάξη των καταπιεσμένων να εξεγερθεί. Η αστυνομία είναι όπλο για ό, τι απειλεί τις τσέπες των εκμεταλλευτών. Για αυτό οι μπάτσοι χτυπάνε τους κοινωνικούς αγώνες για μια καλύτερη ζωή,  τα κινήματα, τις εργατικές και τις μαθητικές πορείες, τις διαμαρτυρίες των συνταξιούχων, στις πλατείες, στις γειτονιές ή τις περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις ενάντια στην μπίζνα των ανεμογεννητριών στα βουνά.

Η ελληνική χωροφυλακή ήταν πάντα όργανο των καθαρμάτων. «Εσείς είστε το κράτος» τους έλεγε – άλλωστε – και ο Μητσοτάκης ο Α’, που επονομάστηκε κάποτε από πλατιά λαϊκά στρώματα και ως «κάθαρμα» για τα γεγονότα της χρηματοδότησης της αποστασίας και της εκτροπής του 1965 που οδήγησαν στα Ιουλιανά και στο φασιστικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Σήμερα – μετά την αριστεροακροδεξιά κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που άνοιξε τον δρόμο για αυτά που ζούμε – έχουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον Β’. Ένα ακόμα κάθαρμα, από τους βασικούς υπεύθυνους για το μέγεθος των νεκρών της πανδημίας, για τις δολοφονίες και τις απάνθρωπες επαναπροωθήσεις προσφύγων, για την κλοπή μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, όπως και από τους υπεύθυνους για την περικοπή κρίσιμων δαπανών για την δημόσια υγεία σε συνθήκες πανδημίας.

Η διαχείριση της πανδημίας γίνεται εξαρχής με όρους αστυνομικούς. Η εκτός ελέγχου αστυνομοκρατία είχε στόχο να μην υπάρξει κοινωνική αντίδραση από τα κινήματα αλληλεγγύης για χιλιάδες θανάτους λόγω υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης της υγείας. Σε ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας, πολλοί από τους θανάτους αυτούς θα είχαν αποφευχθεί. Τι έχουμε δει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο; Καραντίνα, πρόστιμα, απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων, κόψιμο επιδομάτων για τις ευπαθείς ομάδες, αλλά ταυτόχρονα επιχορηγήσεις στα αφεντικά της κυβέρνησης, υπόθαλψη του ανορθολογισμού, δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και μαζική χρηματοδότηση των ΜΜΕ για προπαγάνδα εκτός ελέγχου…

Και βέβαια έλεγχοι και πρόστιμα. Έστειλες μήνυμα; Έκανες γυμναστική; Πόσοι τρώτε στο σπίτι σας; Πίνεις μπύρα στη πλατεία; Ξύλο. 10:20 έξω από το σπίτι σου; Πρόστιμο. Ποιος ξεχνάει τους άστεγους που πήραν πρόστιμο εν μέσω lockdown, την ίδια ώρα που στελέχη της κυβέρνησης έκαναν διακοπές ή/και προκαλούσαν την νοημοσύνη μας – την ίδια ώρα που η δημόσια υγεία είναι διαλυμένη. Ποια είναι η κρατική ατζέντα όταν αυξάνονται οι νεκροί από covid; Είναι η μπατσοκρατία. Και όχι η οργανωμένη και χρηματοδοτημένη μέριμνα για την προστασία της κοινωνίας και κυρίως των ευπαθών ομάδων…

Το κράτος αυτό επέλεξε να αντιμετωπίσει την πανδημία, όχι με ενίσχυση του συστήματος υγείας, ούτε με προσλήψεις και επίταξη γιατρών, ούτε με διαγνωστικά τεστ σε όλους από την πρώτη μέρα. Αλλά με καταστολή και υποταγή. Λεφτά φύγανε βέβαια άπειρα στον εξοπλισμό της αστυνομίας και του στρατού, πολλά ακόμα σε καναλάρχες για να αναπαράγουν ό, τι η κυβέρνηση θέλει. Έκαναν και κάποιες φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές. Λεφτά για την υγεία, την παιδεία, την προστασία των ευπαθών ομάδων δεν υπάρχουν για το κράτος των αφεντικών. Την ίδια στιγμή βέβαια που μας έβαζαν σε καραντίνα επ’ αόριστόν η κυβέρνηση συνέχιζε το έργο της κανονικά. Πολλά τα νομοσχέδια που πέρασαν από τη βουλή για την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα ξεχασμένα πλέον εργατικά δικαιώματα, για την υποβάθμιση της παιδείας και άλλα…

Πολλά ακόμα μπορούμε να γράψουμε για τα εγκλήματα τους κράτους. Τους πνιγμούς μεταναστών/τριών στο Αιγαίο, τους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα και τα σύνορα, την εκτέλεση 18χρονου Ρομ για ένα κλεμμένο αμάξι, εργατικά δυστυχήματα που δεν τελειώνουν και μένουν ατιμώρητα και άλλα πολλά αλλά δεν χωράνε σε μιαμιση σελίδα όλα αυτά.

Υπάρχει κάτι όμως που χωράει να γραφτεί. Όπως στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, όπως στα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, το κράτος μαζεύει τους καουμπόηδες όταν οι ινδιάνοι ξεσηκώνονται. Και όσο υπάρχει εκμετάλλευση και φασίστες μπάτσοι, είμαστε όλοι Απάτσι. Με τις μαχητικές απεργίες των εργατών της COSCO και των ντελιβεράδων της e-food είδαμε ότι όταν οργανωθούμε και αντισταθούμε μπορούμε να ανατρέψουμε το υπάρχον σύστημα. Με ενότητα στη βάση και αγώνα μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Η ταξική πάλη, οι ζωές και οι αγώνες μας ισότητα, δικαιοσύνη, πρόσβαση στην υγεία και ζωή με αξιοπρέπεια δεν μπαίνουν σε καραντίνα.

 

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟ/ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

 

Κατάληψη Rosa Nera – Μαύρο Ρόδο, Λόφος Καστέλι, Δεκέμβρης 2021