Κατηγορία: Νομικοί Αγώνες

Κάλεσμα από την Κατάληψη ROSA NERA: Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων, στο παλιό λιμάνι, στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο.

Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου, οι κάμερες του ΠΠΛΣ-920 παρέμειναν κλειστές.

Ως το μεσημέρι της 13ης Ιουνίου, οι ελληνικές και ιταλικές Αρχές και η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, είχαν λάβει γνώση της κατάστασης του υπέρφορτου αλιευτικού, που είχε συμπληρώσει τέσσερις ημέρες πλέοντας δίχως προσανατολισμό στην κεντρική Μεσόγειο, με μοναδικό οδηγό μια πυξίδα και τη θέση του ήλιου. Το όνομά του αλιευτικού ήταν Adriana. Κουβαλούσε περίπου 750 ανθρώπους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά κυρίως από την Συρία, την Αίγυπτο και το Πακιστάν.

Το Adriana είχε τρία επίπεδα στο οποίο είχαν στριμωχτεί σε ασφυκτικές συνθήκες οι άνθρωποι που ταξίδευαν. Στο κατώτερο επίπεδο εσωτερικά του σκάφους ήταν οι γυναίκες με τα παιδιά. Δεν βρέθηκε καμία γυναίκα ανάμεσα στους διασωθέντες. Το Adriana ήταν ένα υπερφορτωμένο και σε εξαιρετικά κακή κατάσταση σκάφος. Το Adriana είχε μπει στην ελληνική ζώνη έρευνας και διάσωσης ήδη από την Τρίτη. Το ΠΠΛΣ-920, το καμάρι της ελληνικής ακτοφυλακής, απόπλευσε από το λιμάνι της Σούδας περίπου 15 ώρες μετά από την πρώτη κλήση για “σκάφος σε κίνδυνο” ενώ ήδη από τις 14:00, μεσημέρι Τρίτης (13/6), το ελληνικό λιμενικό είχε ήδη καταγράψει την κίνηση του σκάφους.

Το Adriana αναποδογύρισε στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου και μαζί του πεθάναν πάνω από 600 άνθρωποι. Πακιστανοί, Σύριοι και Αιγύπτιοι, ίσως κι από αλλού, γυναίκες, άντρες, παιδιά, θείοι, φίλοι, μανάδες, πατεράδες, γιοι και κόρες, άνθρωποι με πρόσωπο και ταυτότητα. Άνθρωποι πραγματικοί που έχουν ανθρώπους να τους ψάχνουν και να ανησυχούν, που πενθούν και αναζητούν δικαιοσύνη. Το Adriana όμως δεν αναποδογύρισε μόνο του αλλά επειδή ρυμουλκήθηκε από το ελληνικό λιμενικό, πάνω από 600 άνθρωποι δεν πέθαναν αλλά δολοφονήθηκαν, καταδικασμένοι με την ποινή του πνιγμού. Έτσι αποτυπώνεται η ελληνική και διεθνής μεταναστευτική πολιτική στην πραγματική ζωή. Οι ευθύνες Ελλάδας και Ευρώπης που με την πολιτική τους έχουν εκτρέψει τις μετακινήσεις στη θανατηφόρο διαδρομή της Καλαβρίας, που παρακάμπτει την Ελλάδα, η άρνηση διάσωσης και οι βίαιες ή και πολλές φορές φονικές επαναπροωθήσεις του ελληνικού λιμενικού, ο φράχτης στον Έβρο και η κόλαση των κλειστών κέντρων κράτησης ή της ρατσιστικής θεσμικής και μη βίας στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, οδηγούν στο ναυάγιο της Πύλου.

Το προαναγγελθέν έγκλημα στην Πύλο, είναι άλλο ένα έγκλημα του ελληνικού κράτους, και όπως με το έγκλημα στα Τέμπτη, όπως και με κάθε άλλο “μικρότερο ή μεγαλύτερο” έγκλημα, κινητοποιήθηκε ανάλογα ένας ολόκληρος μηχανισμός που προσπάθησε να συγκαλύψει με ψέματα και να υπερασπιστεί τους φυσικούς αυτουργούς της δολοφονίας αφού αποτελούν σάρκα από την σάρκα του. Βέβαια στην περίπτωση που για να σωθεί το ίδιο πρέπει να τους τιμωρήσει θα το κάνει γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι αναλώσιμοι.

Μετά την συνεργατική έρευνα των Solomon, Forensis, Guardian και ARD, με μη παραποιημένες συνεντεύξεις επιζώντων (όπως αυτές του λιμενικού) και στοιχεία που προέκυψαν από έρευνες δημοσιογράφων, αποκαλύπτονται όλες οι ευθύνες συγκεκριμένα του ελληνικού λιμενικού και οι εγκληματικές πολιτικές του ελληνικού κράτους . Ο αγώνας για να αποδοθούν ευθύνες στους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτού του εγκλήματος, να αναζητηθεί η αλήθεια μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, να υπάρξει δικαίωση των οικογενειών των νεκρών, να σταματήσει η δολοφονική ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. , να μην υπάρξει άλλη Πύλος, άλλα Τέμπη, άλλο Φαρμακονήσι, άλλη Λαμπεντούζα, είναι καθήκον μιας κοινωνίας που δεν επιλέγει το φιλοτομαρισμό και την σκατανθρωπιά να φωλιάσει μέσα της.

Η εθνικιστική και ταξική διαχείριση των κρατών για την προσφυγιά και την μετανάστευση έχει κάνει την Μεσόγειο το μεγαλύτερο νεκροταφείο ανθρώπων. Το ντοπάρισμα του εθνικού κορμού με φιλοπολεμικά σενάρια και αφηγήσεις κυριαρχίας στην Μεσόγειο δεν είναι κάτι άλλο πέρα από καταστροφικά -για την φύση και τους ανθρώπους- επενδυτικά σχέδια στα φιλέτα της Μεσογείου, κέρδη της βιομηχανίας όπλων, αφαίμαξη κάθε φυσικού πόρου και ανθρώπινου δυναμικού για μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου.
Οι “μεταναστευτικές ροές” θα συνεχίζουν ακάθεκτες όσο ο πόλεμος, η βία και η φτώχεια ριζώνει σ ’αυτόν τον πλανήτη. Οι άνθρωποι ποτέ δεν θα σταματήσουν να ταξιδεύουν για να βρουν μια καλύτερη ζωή, εξ’ άλλου ολόκληρη η ανθρώπινη Ιστορία είναι μια ιστορία μετανάστευσης.

Ο ήλιος της Δύσης μπορεί να φαίνεται καλύτερος προς το παρόν μα δεν υπάρχει καμία γραμμικότητα στην ιστορία που να μη μας κάνει κάποια στιγμή όλους μετανάστες, δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη για της γης τους κολασμένους.

Αν λοιπόν οι κάμερες του σκάφους του λιμενικού παρέμειναν κλειστές (όπως σε κάθε έγκλημά τους) και δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια από εκεί, ας την ψάξουμε στους ανθρώπους που επέζησαν, στην καθημερινότητα γύρω μας, στην κριτική μας σκέψη, στην μνήμη και στα λόγια που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά για τα εγκλήματα κάθε εξουσίας.

Να υπερασπιστούμε τους αγώνες προσφύγων και προσφυγισσών, μεταναστών και μεταναστριών για την ζωή!

Ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Δημιουργία ασφαλών οδών μετακίνησης – να σταματήσουμε τις απαγωγές, τις ληστείες, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες από το ελληνικό κράτος και τις συμμορίες του στα σύνορα.

Γκρέμισμα του φράχτη του Έβρου.

Αντιφασιστικοί και ταξικοί αγώνες πάντα και παντού

Υ.Γ. Όσο αυτό το κείμενο γραφόταν άλλοι δύο άνθρωποι πέσαν νεκροί στον πόλεμο που ποτέ δεν σταμάτησε απέναντι στους φτωχοδιάβολους και τις διαφορετικές. Ένας 20χρονος Σύριος πρόσφυγας δολοφονήθηκε πισώπλατα την ώρα που διέφευγε άοπλος από αστυνομικό στην Λάρισα, αφού πρώτα είχε εγκαταλείψει το αμάξι που είχε κλέψει. Ο αστυνομικός αφέθηκε ελεύθερος, ο νεκρός Σύριος σπιλώθηκε από τα ΜΜΕ ως σεσημασμένος, ενώ ο Μηταράκης (Υπ. ΠΡΟ.ΠΟ και τέως Μεταναστευτικής Ρατσιστικής Πολιτικής) θεωρεί πως περισσότεροι μπάτσοι στον δρόμο θα λύσουν ανάλογα προβλήματα. Μια τρανς γυναίκα από την Κούβα, η Anna Ivankova που έμενε και εργαζόταν στην Αθήνα, βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στον σπίτι της στο Αγ. Παντελεήμονα. Άλλη μια γυναικοκτονία και άλλη μια φορά που ελληνική αστυνομία προσβάλει την νεκρή αναφέροντάς της ως άντρα, παραποιώντας ουσιαστικά την βαρύτητα της υπόθεσης.

Συγκέντρωση Πέμπτη 13/7 στις 20:00 έξω από το λιμενικό Χανίων,
στο παλιό λιμάνι, στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για τη δολοφονία
μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο

Κατάληψη Rosa Nera,

https://rosanera.squat.gr/

#rosanera #refugees #ροζανερα

 

Βιβλοπαρουσίαση.

Άρνηση Στράτευσης: Οδοιπορικό για τους αντιρρησίες συνείδησης.

Συζήτηση με τον συγγραφέα, και πρώτο αρνητή στράτευσης στην Ελλάδα για πολιτικούς λόγους, Μιχάλη Μαραγκάκη.

Πέμπτη 20 Ιουλίου στην Κατάληψη Rosa Nera.

Βιβλιοθήκη 451 * Κατάληψη Rosa Nera

Στις 20 Ιούνιου, η αθλητική δημοσιογράφος Αργυρώ Γιαννουδάκη θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Χανίων, επειδή έκανε το αυτονόητο: αντέδρασε με τον γραπτό της λόγο ενάντια σε ρατσιστικές εκφράσεις μίσους ενός διευθυντή μέσων ενημέρωσης.

Ο δημοσιολόγος αυτός δεν διστάζει να στοχοποιεί τους μετανάστες εργάτες ή τις προσφυγικές ζωές σε κίνδυνο στην θάλασσα, αποκαλώντας τους υποτιμητικά «λαθρομετανάστες». Είναι αυτός ο λόγος που δικαιολογεί ιδεολογικά τα ναυάγια στο Αιγαίο, την άρνηση ασύλου, την εργασία χωρίς κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.

Σε δημόσιες αναρτήσεις του εν λόγω ιδιοκτήτη κρητικού πρακτορείου ειδήσεων –οι οποίες είχαν σαφείς ομοφοβικές διατυπώσεις υποτίμησης κατά των ανθρώπων που ανήκουν σε ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες– η Αργυρώ Γιαννουδάκη αντέδρασε γράφοντας πως οι εκφράσεις του «ξερνάνε ρατσιστικό μίσος».

Το εντυπωσιακό στην υπόθεση αυτή είναι πως η Αργυρώ κατηγορείται ότι «προσέβαλε την τιμή και την υπόληψη» ενός ανθρώπου που συστηματικά και εσκεμμένα προσβάλλει και υποτιμά την ανθρώπινη υπόσταση κοινωνικών ομάδων «ξερνώντας», όντως, ρατσιστικές διατυπώσεις γύρω από την καταγωγή ή το κοινωνικό φύλο.

Το ότι αυτή η υπόθεση δικάζεται αποτελεί ένδειξη της πολιτικής βούλησης κύκλων συμφερόντων που θεωρούν ότι μπορούν με αυτό τον τρόπο να καταστείλουν τον αντιρατσιστικό και τον αντιφασιστικό λόγο. Στόχος αυτών των κύκλων είναι επίσης να οξύνουν τις ανοχές του (όποιου) νομικού πολιτισμού απέναντι στα ρατσιστικά εγκλήματα.

Όπως γράφει η ίδια η Αργυρώ Γιαννουδάκη:

«Στις 20 Ιουνίου στις 9 π.μ. δικάζομαι στα Χανιά επειδή έγραψα στο facebook σε έναν ρατσιστή ότι ‘ξερνά ρατσιστικό μίσος’. Για όσους δεν το γνωρίζετε, είμαι αθλητική δημοσιογράφος και με έχουν ταράξει στα slapps (αγωγές για να μου κλείσουν το στόμα), τον Γενάρη εκδικάστηκαν δύο τέτοιες αγωγές και πλήρωσα από την τσέπη μου δύο χιλιάδες ευρώ σε αγωγές που μου έκαναν ο Πύρρος Δήμας και η Χριστίνα Τσιλιγκίρη, πολιτεύτρια της ΝΔ στις εκλογές του 2019 και έκτοτε πρόεδρος στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να εκπροσωπηθώ από δικηγόρο και ως εκ τούτου θα υπερασπιστώ μόνη μου τον εαυτό μου.

Θεωρώ σημαντικό όμως, να έχω στο πλευρό μου ανθρώπους που πιστεύουν ότι η ορατότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ είναι δικαίωμα και η τοξική αρρενωπότητα πρέπει κάποτε να σταματήσει, ώστε στο μέλλον να μην έχουμε Βαγγέληδες Βαρνακιώτηδες ώστε να πάψουμε να θρηνούμε και Βαγγέληδες Γιακουμάκηδες.

Σημαντικό είναι επίσης να έχω τη στήριξη των συναδέλφων μου προκειμένου αυτή η υπόθεση να πάρει διαστάσεις, καθότι έχουμε περάσει σε άλλη πίστα, στην οποία στοχοποιούνται όσοι καταγγέλλουν τον ρατσισμό.»

Οι διώκτες της Αργυρώς Γιαννουδάκη, στην μήνυση τους «καταγγέλλουν» πως ο γραπτός της λόγος τους προκάλεσε «ανησυχία». Αυτή την ανησυχία θα θέλαμε να την ενισχύσουμε. Στις 20 Ιουνίου η Αργυρώ Γιαννουδάκη δεν θα είναι μόνη στα δικαστήρια Χανίων.

Η Κατάληψη Rosa Nera αλλά και οι άνθρωποι του αντιρατσιστικού και του εργατικού κινήματος της πόλης οφείλουν να βρεθούν δίπλα της, απέναντι σε μία δίωξη που ποινικοποιεί τον αντιρατσιστικό λόγο και καταφάσκει τον λόγο της μισαλλοδοξίας, της ξενοφοβίας, της ομοφοβίας και των φονικών τους συνεπειών.

Για την υπόθεση και τον νομικό αυτό αγώνα συγκεντρωνόμαστε την Τρίτη 20 Ιουνίου, από τις 9:00 το πρωί, στα δικαστήρια Χανίων.

Κατάληψη Rosa Nera

Η κατάληψη Ρόζα Νέρα στηρίζει τον δικαστικό αγώνα της οικογένειας του Μανώλη Αφράτη.
Ο Μανώλης είναι ακόμα ένας εργαζόμενος που έχυσε το αίμα του στην άσφαλτο, στην προσπάθειά του να βγάλει το μεροκάματο. Αναγκασμένος να οδηγάει ένα φορτηγό – σκοτώστρα της εταιρείας «Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.»

Όλες/οι στα δικαστήρια Ρεθύμνου για την εργοδοτική δολοφονία του Μανώλη Αφράτη, την Παρασκευή 10/03 στις 9:00.

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αναδημοσιεύουμε αναλυτικά το κάλεσμα εδώ:
http://proletconnect.blogspot.com/2023/03/blog-post_9.html?m=0

Την Παρασκευή 10 Μαρτίου, στις 09:00, δικάζεται στο Ρέθυμνο το αστικό κομμάτι προς την εταιρεία για την υπόθεση της εργοδοτικής δολοφονίας με θύμα τον Μανώλη Αφράτη. Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο για την εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό. Αυτές τις μέρες όλων μας η σκέψη βρίσκεται στους δεκάδες νεκρούς και τις οικογένειές τους, μετά από το έγκλημα στα Τέμπη. Οι φωνές των εργαζομένων και των σωματείων τους που προειδοποιούσαν για την εγκληματική κατάσταση έπεφταν στο κενό…

Στην περίπτωση του εργοδοτικού εγκλήματος στο Ρέθυμνο, με θύμα τον Μανώλη Αφράτη, η εταιρεία έκανε πως δεν είδε το περιστατικό τουμπαρίσματος φορτηγού στις 19/3/20, που από τύχη δεν υπήρξε νεκρός. Χρέος όλων είναι να μη ξεχνάμε κανένα θύμα του Κεφαλαίου.

Ο Μανώλης Αφράτης είναι ακόμα ένας εργαζόμενος που έχυσε το αίμα του στην άσφαλτο, στην προσπάθειά του να βγάλει το μεροκάματο. Αναγκασμένος να οδηγάει ένα φορτηγό – σκοτώστρα της εταιρείας «Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.» ιδιοκτησίας του ντόπιου καπιταλιστή Μανουκαράκη, αφού η αγορά νέων οχημάτων, η συντήρηση που πρέπει να γίνεται, το κάθε μέτρο για την ασφάλεια των εργαζομένων, είναι χασούρα για τα αφεντικά. Αυτή η χασούρα είναι που κόστιζε τελικά τη ζωή του Μανώλη.

Είναι πρόκληση για την οικογένεια του Μανώλη, για τους συναδέλφους του, για όλες και όλους που πουλάνε την εργατική τους δύναμη για να ζήσουν, οι προσπάθειες που κάνει η συγκεκριμένη εταιρεία για να κουκουλώσει την υπόθεση. ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ.

Από τις 21 Μαΐου του 2020, που έχασε τη ζωή του ο Μανώλης, μέχρι και σήμερα, η οικογένειά του δίνει ένα σκληρό αγώνα. Αυτός ο αγώνας πρέπει να δικαιωθεί. Είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων.

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ