Κατηγορία: Νομικοί Αγώνες

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ. Δίκη υπόθεσης των 4:

Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει και συμμετέχει στα καλέσματα για την Τρίτη 18/3 στις 09:00 π.μ. στα δικαστήρια Ρεθύμνου, όπου θα διεξαχθεί η δίκη των 4 που δέχτηκαν σεξιστική – ρατσιστική επίθεση από ομάδα ακροδεξιών, στο Ρέθυμνο τον Μάρτιο του 2020.

Ακολουθεί το
κείμενο των 4 για την δίκη:

«Δεν είμαστε η ντροπή της χώρας»: Μέρος 7ο – στο δρόμο για το Εφετείο»

Είμαστε οι Ε.Α., Η.Γ., Ε.Π., Ο.Σ. και στις 18 Μαρτίου 2025 καλούμαστε να παραστούμε στο Εφετείο Χανίων, όπου θα επανεξεταστεί η υπόθεση της σεξιστικής και ρατσιστικής επίθεσης που δεχτήκαμε στο κέντρο του Ρεθύμνου τον Μάρτιο του 2020 από ομάδα ακροδεξιών ανδρών – μια υπόθεση στην οποία δικαιωθήκαμε στις 12 Ιανουαρίου 2024.

Ύστερα από τέσσερα χρόνια αναβολών, οικονομικής και ψυχικής εξουθένωσης, το αποτέλεσμα της δίκης ήταν η καταδίκη των έξι από τους επτά κατηγορούμενους, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε δεκαοκτώ μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή. Ο έβδομος καταδικάστηκε σε δεκαέξι μήνες, λόγω αμφιβολιών αναφορικά με την πρώτη κατηγορία, κατά πλειοψηφία της έδρας. Οι κατηγορίες που τους βαρύνουν είναι: διατάραξη κοινής ειρήνης, φθορά ξένης ιδιοκτησίας κατά συναυτουργία και με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, καθώς και εξύβριση κατά συρροή που τελέστηκε δημόσια με ρατσιστικά χαρακτηριστικά.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, τόσο στις καταθέσεις μας όσο και στις απολογίες των κατηγορουμένων, ακούσαμε σχόλια ότι οι κατηγορίες «είναι αστείες» και ότι «στο Εφετείο η υπόθεση θα ξεπεταχτεί». Η έκπληξή τους είναι εύλογη, μιας και τέτοιες υποθέσεις σπάνια φτάνουν στις δικαστικές αίθουσες λόγω αποθάρρυνσης, και ακόμα σπανιότερα οδηγούν σε καταδίκες «έντιμων ανδρών», «μεροκαματιάρηδων» που «είπαν απλώς μια κουβέντα στον δρόμο», κι ας ήταν τα πρόσωπά τους καλυμμένα. Ενώ επιχειρήθηκε η ενίσχυση της εικόνας των κατηγορουμένων ως «εuυπόληπτων πολιτών», για εμάς το αποτέλεσμα ήταν η επιβεβαίωση μιας συστημικής συνήθειας: της ατιμωρησίας.

Μας συγκλόνισε το γεγονός ότι επαναλήφθηκε πολλές φορές πως η καταδικαστική απόφαση αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Όσο κι αν οι προσδοκίες μας από τη δίκη ήταν ξεκάθαρες, αυτή η διαπίστωση δεν έπαψε να μας σοκάρει. Αντί για απόδοση δικαιοσύνης, παρατηρήσαμε μια επίμονη αντιστροφή των ρόλων θύτη και θύματος: το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης βαφτίζεται «υπερβολή», ενώ η βία χαρακτηρίζεται απλώς ως «μια κακιά στιγμή».

Μπροστά σε ένα καθεστώς καταπίεσης, καταστολής και λογοκρισίας, η υποστήριξη της απαίτησης για δικαιοσύνη δεν είναι επιλογή – είναι καθήκον. Η κριτική σκέψη και η διεκδίκηση του δίκαιου δεν είναι ατομική υπόθεση, αλλά προϋποθέτουν συλλογική αντίσταση απέναντι σε έναν συνεχή εκφοβισμό.

Σήμερα, καθώς η ακροδεξιά ακολουθεί μια ταχύτατη ανοδική πορεία και επιδιώκει να εξαπολύσει σκοταδισμό, η απάντησή μας είναι η δράση. Ο ρατσισμός και ο σεξισμός απορρίπτουν τη γνώση και την καλλιέργεια, προάγοντας την αμάθεια και τη βιαιότητα.

Το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί επανειλημμένα στη χώρα μας, όπου οι πολίτες βλέπουν τη δικαιοσύνη να κλονίζεται και την εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου να αμφισβητείται. Η ανάγκη για αλλαγή και υπευθυνότητα γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική.

Δεν σταματάμε.
Καμία μόνη.

4 ζευγάρια πόδια.»

https://rosanera.squat.gr/

Η κατάληψη Rosa Nera καλεί στα δικαστήρια Χανίων, την Τρίτη 18/3, στις 9 το πρωί, όπου εκδικάζεται το εφετείο της υπόθεσης της εργοδοτικής δολοφονίας του Μανώλη Αφράτη από το Ρέθυμνο.

Υπενθυμίζουμε πως πρωτόδικα το αφεντικό της εταιρίας “Γαλακτοκομική Αμαρίου Α.Ε.”, στην οποία εργαζόταν ο Μανώλης, κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία από αμέλεια, καθώς όπως αποδείχτηκε, το φορτηγό της εταιρίας το οποίο οδηγούσε, δεν πληρούσε καμία προυπόθεση ασφαλείας, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να ανατραπή και να παρασύρει στον θάνατο το Μανώλη Αφράτη.

Στο ο,τι καταδικάστηκε ο ιδιοκτήτης της εταιρίας, οφείλεται στον πολύμηνο και κοπιαστικό αγώνα της οικογένειας του θύματος και την στήριξη από σωματεία, φορείς και συλλογικότητες της εργατικής τάξης ανά την επικράτεια, ούτως ώστε να υπάρξει δικαίωση για αυτό το εργατικό δυστύχημα. Έναν αγώνα ο οποίος οδήγησε στο να μην υπάρξει συγκάλυψη της υπόθεσης, όπως αρχικά πήγε να γίνει και να ανασυρθεί από το αρχείο.

Γι’ αυτό και εμείς καλούμε με την σειρά μας όλο τον κινηματικό και αλληλέγγυο κόσμο των Χανίων να παραστεί στην συγκέντρωση αλληλεγγύης, αντιλαμβανόμενοι/ες την κρισιμότητα του συγκεκριμένου εφετείου τόσο για τον αγώνα που διεξάγεται από την οικογένεια του θύματος, όσο όμως και γενικότερα για τον αγώνα όλης της εργατικής τάξης απέναντι στον κόσμο των αφεντικών που μας θέλει αναλώσιμους/ες για χατήρι των κερδών τους.

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΤΡΙΤΗ 18/3, στις 9:00, Δικαστήρια Χανίων

Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

Κάλεσμα σε συμμετοχή στην κινητοποίηση Commemoraction για τη μέρα μνήμης και δράσης

για τους ανθρώπους που χάθηκαν στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους στην Ευρώπη

_8 Φλεβάρη 2025 στις 12:00 στην Πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera

Τα τελευταία δέκα χρόνια απαριθμούνται 60.620 θάνατοι στη θάλασσα της Μεσογείου[1]. 60.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή και δολοφονήθηκαν προσπαθώντας να διασχίσουν τα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο. Σ’ αυτά τα σύνορα, κομβικό ρόλο διαδραματίζει και η Ελλάδα βάσει της συμφωνίας ΕΕ- Ελλάδας- Τουρκίας, που μετατρέπει τον ελλαδικό χώρο σε μια απέραντη φυλακή για τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Η μετακίνηση των ανθρώπων, η οποία παρόλο που θα έπρεπε να είναι ελεύθερη και απρόσκοπτη για όλους, τις περισσότερες φορές καθίσταται καταναγκαστική, από την στιγμή που ολοένα και περισσότερο ο πλανήτης βυθίζεται σε πολεμικές συρράξεις, οδηγώντας ανθρώπους να ξεριζωθούν από τις εστίες τους.

Πολέμους τους οποίους το ελληνικό κράτος στηρίζει και συμμετέχει ενεργά, έχοντας πάρει θέση εδώ και πολλά χρόνια. Τόσο στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον χώρο της Μέσης Ανατολής, όσο και στην Ουκρανία με την αποστολή πολεμικού υλικού στο ΝΑΤΟ και στον Ουκρανικό στρατό, όπως και με τη σχεδόν ταυτόχρονη παρουσία ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά θάλασσα. Η σημαντικότερη όμως συμβολή του ελληνικού κράτους στα πολεμικά παιχνίδια, γίνεται με την ίδια την επέκταση της ΝΑΤΟικής βάσης στην Σούδα. Αυτό το βιώνουμε στην καθημερινότητάς μας με την παρουσία χιλιάδων Νατοικών δολοφόνων καθ ‘όλη την διάρκεια του έτους, για την απαραίτητη αναψυχή τους πριν να συνεχίσουν τη σφαγή στη Μέση Ανατολή.

Οι πνιγμοί στη Μεσόγειο δεν είναι ατυχήματα. Είναι κρατικά εγκλήματα. Οι επαναπροωθήσεις δεν είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ούτε συνέβη “κατά λάθος”. Είναι η πάγια τακτική του ελληνικού λιμενικού που συμβαίνει και εδώ δίπλα μας, ανοικτά της Κρήτης. Όταν σε μια μισοβυθισμένη βάρκα που εκπέμπει σήμα κινδύνου, το Λιμενικό φτάνει μετά από 2 και 3 μέρες, όταν το σήμα του σκάφους μέσα σε μια νύχτα εκπέμπει τοποθεσία ξανά πίσω στην Τουρκία, και όταν έχεις νεκρούς και ακρωτηριασμένους στο νοσοκομείο των Χανίων από χτυπήματα του λιμενικού, αυτό όχι μόνο δε συνιστά διάσωση, αλλά εφαρμογή της υπουργικής διακήρυξης, ότι «θα τους κάνουμε το βίο αβίωτο».

Όμως η θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους δεν περιορίζεται μόνο στην φύλαξη των συνόρων του σε στεριά και θάλασσα. Πέραν της στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών με πάνοπλους λιμενόμπατσους, συσκευές επιτήρησης και εντοπισμού, frontex και τους πάντα πρόθυμους και αυτόκλητους φασίστες-σερίφηδες (βλ. Έβρο), για όσους καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο. Έρχονται αντιμέτωποι με ποινές και φυλακίσεις, με ψευδείς κατηγορίες για διακίνηση, συλλήψεις, δικαστήρια, διαρκείς ελέγχους, πογκρόμ και κέντρα κράτησης-υπαίθριες φυλακές, μαντρωμένοι χωρίς καμία επαφή με τον κοινωνικό περίγυρο. Στην καλύτερη. Διότι αρκεί να είσαι μετανάστης, όπως ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, για να βρεθείς κακοποιημένος και δολοφονημένος στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ., όπως έγινε το φθινόπωρο του ’24 στο Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα.

Οι μετανάστες που ναυαγούν στα ανοιχτά της Κρήτης, αν καταφέρουν να πατήσουν στεριά, στοιβάζονται σε ακατάλληλους χώρους, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένδυση και νερό και μεταφέρονται εν μια νυκτί, στα αμπάρια του πλοίου της γραμμής για να προωθηθούν στη συνέχεια -αν δεν απελαθούν- σε κάποιο από τα κέντρα κράτησης στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο. Ήδη υπάρχουν δηλώσεις από κάποιους αυτοδιοικητικούς για την εγκατάσταση ενός κέντρου κράτησης και στην Κρήτη.

Η παρανομοποίηση των μεταναστών επιτρέπει στο κράτος και τα αφεντικά να εκμεταλλεύονται τη μεταναστευτική εργασία υπό άθλιες συνθήκες και πλήρη υποτίμηση. Για τους “χωρίς χαρτιά”, αυτών που η ζωή τους καθίσταται αβίωτη από τις ρατσιστικές πολιτικές του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη μας είναι αδιαπραγμάτευτη. Εξάλλου δε μας χωρίζει τίποτα, ούτε τα σύνορα, ούτε η φυλή, ούτε η γλώσσα. Ένα πράγμα όμως σίγουρα μας ενώνει. Η οργή μας για τον κόσμο των αφεντικών.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών για την ελευθερία της μετακίνησης.

Μετανάστες εργάτες αδέρφια μας.

Κατάληψη Rosa Nera,

Χανιά, Φλεβάρης 2025

https://rosanera.squat.gr/

#ροζανερα #rosanera #Χανιά #chania #CommemorAction