Προοπτικές κοινών αντιστάσεων ντόπιων και μεταναστών

Κυριακή, 24 Οκτωβρίου, στο Φράγκικο, ώρα 19:00.
Εκδήλωση από την Κατάληψη Rosa Nera, στο πλαίσιο της υποστήριξης του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Χανίων και του Κοινωνικού Στεκιού – Στεκιού Μεταναστών Χανίων.
Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί μια ιστορική αναδρομή της μεταναστευτικής διαμαρτυρίας και της ιστορίας των κοινών εργατικών, κοινωνικών και αντιφασιστικών αγώνων ντόπιων και μεταναστών στα Χανιά.
Επίσης, μέσα από εισηγήσεις της Κατάληψης Rosa Nera, θα τεθούν προς ανοιχτή συζήτηση: ζητήματα πολιτικού πλαισίου της αλληλεγγύης και των κοινών αντιστάσεων, ζητήματα προτεραιοτήτων όπως και πολιτικών προτάσεων.

Για τους/τις μετανάστ(ρι)ες που βρίσκονται στον Καλαθά

Αλληλεγγύη! Ελευθερία και Ίσα Δικαιώματα!
Είμαστε μαζί με τους αγώνες προσφύγων και προσφυγισσών,
μεταναστών και μεταναστριών για την ζωή!
Εδώ και κάποιες μέρες στον Καλαθά 152 ή 153 άτομα κάθε ηλικίας βρίσκονται έγκλειστα και σε
αστυνομικό κλοιό. Πρόκειται για ανθρώπους που βρέθηκαν στην Κρήτη καθώς ταξίδευαν από το
Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Ιράν και το Πακιστάν σε αναζήτηση ασύλου ή καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Η
ασάφεια γύρω από το ακριβές νούμερο βασίζεται σε πληροφορίες μεταναστευτικών οργανώσεων για την
εξαφάνιση μιας εγκύου.
Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αναγκάζονται σε επικίνδυνες συνθήκες μετακίνησης, απάνθρωπων εγκλεισμών αλλά και βασανιστηρίων ακριβώς λόγω των αντιμεταναστευτικών και δολοφονικών διακρατικών πολιτικών. Από την δεκαετία του ΄90 ο πόλεμος ενάντια στην μεταναστευτική ζωή οξύνεται ως αποτέλεσμα υποχώρησης και των κοινωνικών/εργατικών κινημάτων.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κρατική αμφισβήτηση των κατακτήσεων γύρω από την προστασία των προσφύγων, των δικαιωμάτων της ανθρώπινης μετακίνησης, όπως και ευρύτερων νομικών κατακτήσεων προστασίας των ζωών σε κίνδυνο.Οι κατακτήσεις αυτές υπήρξαν κοινωνικές και εργατικές άμυνες για την προστασία της ζωής, μετά τον όλεθρο του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.
Στα μέρη μας, αρκετά πρόσφατα, την περίοδο 2015 – 2016, η απαξίωση του ασύλου και των
μεταναστευτικών ζωών εντάθηκε ακόμα περισσότερο. Αυτό συνέβη με την συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας και
Ελλάδας, στο πλαίσιο της οποίας υποστηρίζονται νομικά οι παράνομες επαναπροωθήσεις και αρνήσεις
ασύλου, όπως και η κατάργηση σημαντικών ρυθμίσεων παραμονής – επιστροφής – μετακίνησης σε χώρες
όπου οι πρόσφυγες νιώθουν ασφαλείς. Πρόκειται για μία ρατσιστική διακρατική συμφωνία που
ευθυγραμμίζεται με όλα τα φασιστόμουτρα που αμφισβητούν την συνθήκη της Γενεύης για την
προστασία των προσφύγων. Οι ζωές των μεταναστών και των προσφύγων απειλούνται διαρκώς από τις
διακρατικές «συμμορίες» ακροδεξιών και κεντρώων κυβερνήσεων που εφαρμόζουν και αυτή την
ρατσιστική συμφωνία. Ανάμεσα σε αυτές τις κυβερνήσεις, είναι και η τότε κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ,
η στάση της οποίας το 2016 έστρωσε τον δρόμο για τα φασισταριά της Ν.Δ . Σήμερα η ακροδεξιά
κυβέρνηση των καθαρμάτων συνεχίζει τον πόλεμο κατά των μεταναστευτικών και προσφυγικών
οικογενειών με τα γνωστά αποτελέσματα: πνιγμοί, θάνατοι από νάρκες, εγκλεισμοί ακόμα και ανηλίκων
σε απάνθρωπες συνθήκες μέσα σε καμπ και συρματοπλέγματα, άρνηση δικαιωμάτων ασύλου,
αποκλεισμός από κοινωνικά, πολιτικά και εργατικά δικαιώματα.
Στην πρόσφατη περίπτωση μας, της καραβιάς στην Κρήτη, για την καταγωγή των έγκλειστων στον
Καλαθά, αξίζει να θυμάται κανείς και τα παρακάτω. Στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν οι ελληνικές
κυβερνήσεις είχαν στείλει πρόθυμα στρατό στις εκστρατείες αποσταθεροποίησης των περιοχών αυτών.
Οι αποστολές αυτές ήταν στο πλαίσιο εκστρατειών που οδήγησαν στην υπόθαλψη εμφυλίων και νέων
στρατιωτικών διακρατικών επεμβάσεων. Υπάρχει λοιπόν μια παραπάνω κρατική και κοινωνική ευθύνη
στην περιοχή μας, απέναντι σε μετανάστες και οικογένειες που εγκαταλείπουν τις χώρες τους, λόγω και
των προβλημάτων που δημιούργησαν οι ευρωπαϊκές – ΝΑΤΟικές επεμβάσεις. Οι επεμβάσεις αυτές, ενώ
επικαλέστηκαν στην προπαγάνδα τους την ειρήνη ή την δημοκρατία, στην πραγματικότητα δημιούργησαν
χειρότερα προβλήματα στις συγκεκριμένες χώρες. Ο στόχος των ισχυρών διακρατικών συμμαχιών ήταν να
υφαρπάξουν πρώτες ύλες αλλά και φτηνή εργατική δύναμη από τις χώρες αποστολής μεταναστών και
προσφύγων. Και ενώ σε αυτές τις χώρες υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, όταν όλο και περισσότερες
οικογένειες αναζητούν ελευθερία και καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, τελικά αυτό που αντιμετωπίζουν είναι
η διαρκής υποτίμηση των δικαιωμάτων ασύλου και η απαξίωση των δικαιωμάτων της ελευθερίας της
ανθρώπινης μετακίνησης όπως και της μεταναστευτικής εργασίας. Αυτά τα εγκλήματα αποτυπώνονται:
σε χιλιάδες θανάτους λόγω του αποκλεισμού κατά τις κρατικά παρανομοποιημένες και για αυτό επικίνδυνες μετακινήσεις των ζωών σε κίνδυνο, σε εργασία χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα και σε
αποκλεισμούς από την υγεία και την παιδεία για ένα μεγάλο πληθυσμό της εργατικής κυρίως τάξης που
κατοικεί στην Ελλάδα και έχει μεταναστευτική/ προσφυγική καταγωγή.
Πολύ μεγάλο κομμάτι αυτής της φτηνής, ανασφάλιστης αλλά παραγωγικότατης δύναμης είναι και οι
μετανάστες και μετανάστριες εργάτες και εργάτριες π.χ. από το Πακιστάν ή το Ιράν των βασανισμένων και
δολοφονημένων δημοκρατών. Η υποτίμηση και η παρανομοποίηση της μεταναστευτικής ζωής έχει ως
αποκλειστικό στόχο την δημιουργία μιας ευάλωτης μερίδας της εργατικής τάξης στην Ευρώπη. Ενώ η
μεταναστευτική εργατική τάξη παράγει ένα τεράστιο κομμάτι του κοινωνικού πλούτου, η εργασία της
παραμένει παρανομοποιημένη και χωρίς δικαιώματα.
Αυτό που πραγματικά θέλουν οι εργοδοτικές ενώσεις και το πολιτικό τους προσωπικό στην Ελλάδα και
αλλού, είναι μια φτηνή εργατική τάξη χωρίς δικαιώματα, ώστε να την εκμεταλλεύονται με την βοήθεια
των στρατιωτικών και αστυνομικών θεσμών που θα επιτηρούν την κινητικότητα της. Φυσικά, τα κράτη
δεν είναι παντοδύναμα. Η ελευθερία της μετακίνησης και η αγωνία της προσφυγιάς για ζωή έχουν τους
δικούς τους κανόνες και την δικιά τους αυτονομία. Παρά τους χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια άνθρωποι
καταφέρνουν να περνούν τα σύνορα των δολοφόνων προσφύγων, να διεκδικούν την ζωή και την
ελευθερία, δραπετεύοντας από τον πόλεμο ή την μιζέρια.
Το δικό μας χρέος απέναντι στους αγώνες των προσφύγων και των ξενιτεμένων για ζωή και ελευθερία
είναι στο πλάι τους: να σταματήσουμε το αίσχος των κλειστών κέντρων κράτησης, όπως και να πετύχουμε
πολιτικά αποτελέσματα στους αγώνες για ίσα δικαιώματα, ελευθερία και προστασία μετακίνησης,
παραμονής, επιστροφής για τον προσφυγικό πληθυσμό εκεί που νιώθει ασφαλής, για νίκες στο πεδίο της
ταξικής πάλης και των ανθρώπινων αναγκών.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ-ΟΥΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
Να τσακίσουμε τον φασισμό και τις ρατσιστικές διακρίσεις στους δρόμους, τους παράδρομους, την Εθνική
Οδό, στα δικαστήρια, στους θεσμούς στα σχολεία, τις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους και όπου αλλού
χρειαστεί!
Kατάληψη ROSA NERA

Τα εγκλήματα κατά της ελεύθερης μετακίνησης συνεχίζονται. Κάλεσμα στην πορεία του Σαββάτου 10/4

Δε θα σταματήσουμε να καταγγέλλουμε την εγκληματική διαχείριση της μεταναστευτικής-προσφυγικής ζωής από το ελληνικό κράτος και τη θανατοπολιτική που επιβάλλει στα σύνορα και στα κλειστά κέντρα με τις απάνθρωπες, εξαθλιωτικές συνθήκες. Η προσφυγιά και η μετανάστευση ποινικοποιείται και τιμωρείται με κράτηση για αόριστο χρόνο. Η πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου και νομιμοποίησης σαμποτάρεται με κάθε τρόπο, οι ενστάσεις και οι προσφυγές πάνε στα αζήτητα.
Για άλλη μια φορά, στις 27/3/2021, το ελληνικό κράτος οδήγησε στο θάνατο ακόμη έναν άνθρωπο, αυτή τη φορά, έναν Κούρδο από την Τουρκία. Στις αρχές του 2020, συνελήφθη στην Ηγουμενίτσα, στην προσπάθειά του να περάσει στην Ιταλία και μεταφέρθηκε στο Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης της Κορίνθου. Για 16 μήνες ζούσε σε μια “κόλαση”, όπως ο ίδιος είχε καταγγείλει σε συγγενικα του πρόσωπα και στερήθηκε την ελευθερία του και το όνειρό του να φτάσει στη Γερμανία. Τις τελευταίες ημέρες είχε σχηματίσει την εντύπωση ότι τελικά θα έφευγε, αλλά μόλις του μετέφεραν, χωρίς καμιά αιτιολογία, ότι αυτό δεν μπορούσε να συμβεί ακόμα, έχασε κάθε έλεγχο και απαγχονίστηκε.
Ένας 24χρονος άντρας που δραπέτευσε από την Τουρκία ως αντικαθεστωτικός, πέρασε φράχτες και αγκαθωτά συρματοπλέγματα και γλίτωσε από πάνοπλους συνοριοφύλακες, στερήθηκε την ελευθερία του για πάνω από ένα χρόνο σε μια φυλακή, αφού διέπραξε “το έγκλημα της ανθρώπινης μετακίνησης” και εξωθήθηκε στην αυτοχειρία ως τη μόνη λύση διαφυγής στον ανυπόφορο, παρατεταμένο εγκλεισμό που του επιβλήθηκε!
Πρόκειται για μια κρατική δολοφονία, ένα βίαιο τέλος στη ζωή ενός νεαρού πρόσφυγα που φυσικά δεν απασχόλησε τα Μ.Μ.Ε… “Ποιος νοιάζεται για τη ζωή ενός παράνομου;”, “ήθελε και τα’ παθε”, “ας καθόταν στ’ αυγά του” θα πει κάποιος νόμιμος πολίτης που κοιτάζει τη δουλίτσα του κι έχει εμπεδώσει πως κάποιες ζωές είναι κατώτερες από τη δική του.. Όμως, μια οικογένεια θρηνεί στην Τουρκία το θάνατο του παιδιού και του αδερφού τους. Οι συγγενείς τους δηλώνουν “σοκαρισμένοι, αποφασισμένοι να τα βάλουν με το ελληνικό κράτος και δεν πιστεύουν σε καμιά περίπτωση πως ο Ι.Ε. θα επέλεγε να βάλει τέλος στη ζωή του, αφού έφυγε γεμάτος όνειρα και δίψα για ζωή κι ελευθερία”.
Η αυτοκτονία του 24 χρόνου Κούρδου πρόσφυγα, ήταν η αφορμή για μια μαζική εξέγερση διαμαρτυρίας για τις άθλιες συνθήκες εγκλεισμού και φυσικά για το δίκαιο του αιτήματος απελευθέρωσης που είναι κοινό για τους περισσότερους από τους κρατούμενους. Οι ίδιοι καταγγέλλουν: “Κανείς δεν σε πληροφορεί πότε θα φύγεις και κανείς δεν σου μιλάει. Ανανεώνουν απλά την παραμονή σου κάθε 50 ημέρες”, “το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι κοριοί, όλων τα σώματα έχουν γεμίσει δαγκωματιές. Και εκτός των άλλων, αυτό μας στερεί και τον ύπνο”. Φυσικά, το εκδικητικό πρόσωπο του κράτους έδειξε τα δόντια του για ακόμη μια φορά, προσπαθώντας να καταστείλει οποιαδήποτε αντίσταση των κρατουμένων. Έτσι, την ίδια μέρα της δολοφονίας και για τις επόμενες 3, σύμφωνα με μαρτυρίες των έγκλειστων προσφύγων και μεταναστών, τους κλείδωσαν στα κελιά τους, δεν επέτρεπαν την πρόσβαση τους στα ντους για την προσωπική τους υγιεινή, τους αφαίρεσαν το δικαίωμα προαυλισμού και δεν τους παρείχαν πρωινό, όπως ορίζει ο κανονισμός.
Όλα αυτά τα χρόνια, πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, είτε ως αυτόχειρες, είτε από την εγκληματική αδιαφορία των αρχών, όπως στην περίπτωση του 44 χρόνου μετανάστη από την Νέα Γουινέα στην Κω μέσα στον ίδιο μήνα (Μάρτιο του 2021), ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες της ΚΕΕΡΦΑ επί τρεις μέρες ούρλιαζε από φρικτούς πόνους και οι ανθρωποφύλακες, δεν ανταποκρίνονταν στο αίτημα του για μεταφορά στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα το θάνατο του από περιτονίτιδα, μετά από κρίση σκωληκοειδίτιδας.
Οι μετανάστ(ρι)ες κι οι πρόσφυγες-ισσες δεν είναι αριθμοί, ούτε η αμφιλεγόμενη εικόνα του “καημένου” ή του “κακού” που καλλιεργείται συστηματικά και διαχρονικά. Δεν είναι εγκληματίες ή θύματα που αποδέχονται παθητικά τη μοίρα τους, αλλά πραγματικοί αγωνιστές που τα βάζουν με πάνοπλους στρατούς για να εφαρμόσουν στην πράξη το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία. Όσο κι αν χτίζουν φυλακές και φρούρια, η δίψα για ζωή κι ελευθεριά θα υπερβαίνει σύνορα και φράχτες. Ακόμη και μέσα στα σύγχρονα κολαστήρια, διεκδικούν, παλεύουν, αυτοοργανώνονται. Φως στο σκοτάδι των καιρών, οι κοινοί αγώνες για ισότητα και οι δράσεις αλληλεγγύης!!!
Να σταματήσουμε αυτά τα εγκλήματα τώρα! Καλούμε σε πορεία το Σάββατο 10/4/2021, στις 12.00, Πλατεία Δημοτικής Αγοράς
H ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ-ΟΥΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΕΚΙ-ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ / ΚΑΤΑΛΗΨΗ RΟSA NERA