Κατηγορία: Μετανάστευση

Κάλεσμα σε συμμετοχή στην κινητοποίηση Commemoraction για τη μέρα μνήμης και δράσης

για τους ανθρώπους που χάθηκαν στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους στην Ευρώπη

_8 Φλεβάρη 2025 στις 12:00 στην Πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera

Τα τελευταία δέκα χρόνια απαριθμούνται 60.620 θάνατοι στη θάλασσα της Μεσογείου[1]. 60.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή και δολοφονήθηκαν προσπαθώντας να διασχίσουν τα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο. Σ’ αυτά τα σύνορα, κομβικό ρόλο διαδραματίζει και η Ελλάδα βάσει της συμφωνίας ΕΕ- Ελλάδας- Τουρκίας, που μετατρέπει τον ελλαδικό χώρο σε μια απέραντη φυλακή για τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Η μετακίνηση των ανθρώπων, η οποία παρόλο που θα έπρεπε να είναι ελεύθερη και απρόσκοπτη για όλους, τις περισσότερες φορές καθίσταται καταναγκαστική, από την στιγμή που ολοένα και περισσότερο ο πλανήτης βυθίζεται σε πολεμικές συρράξεις, οδηγώντας ανθρώπους να ξεριζωθούν από τις εστίες τους.

Πολέμους τους οποίους το ελληνικό κράτος στηρίζει και συμμετέχει ενεργά, έχοντας πάρει θέση εδώ και πολλά χρόνια. Τόσο στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον χώρο της Μέσης Ανατολής, όσο και στην Ουκρανία με την αποστολή πολεμικού υλικού στο ΝΑΤΟ και στον Ουκρανικό στρατό, όπως και με τη σχεδόν ταυτόχρονη παρουσία ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά θάλασσα. Η σημαντικότερη όμως συμβολή του ελληνικού κράτους στα πολεμικά παιχνίδια, γίνεται με την ίδια την επέκταση της ΝΑΤΟικής βάσης στην Σούδα. Αυτό το βιώνουμε στην καθημερινότητάς μας με την παρουσία χιλιάδων Νατοικών δολοφόνων καθ ‘όλη την διάρκεια του έτους, για την απαραίτητη αναψυχή τους πριν να συνεχίσουν τη σφαγή στη Μέση Ανατολή.

Οι πνιγμοί στη Μεσόγειο δεν είναι ατυχήματα. Είναι κρατικά εγκλήματα. Οι επαναπροωθήσεις δεν είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ούτε συνέβη “κατά λάθος”. Είναι η πάγια τακτική του ελληνικού λιμενικού που συμβαίνει και εδώ δίπλα μας, ανοικτά της Κρήτης. Όταν σε μια μισοβυθισμένη βάρκα που εκπέμπει σήμα κινδύνου, το Λιμενικό φτάνει μετά από 2 και 3 μέρες, όταν το σήμα του σκάφους μέσα σε μια νύχτα εκπέμπει τοποθεσία ξανά πίσω στην Τουρκία, και όταν έχεις νεκρούς και ακρωτηριασμένους στο νοσοκομείο των Χανίων από χτυπήματα του λιμενικού, αυτό όχι μόνο δε συνιστά διάσωση, αλλά εφαρμογή της υπουργικής διακήρυξης, ότι «θα τους κάνουμε το βίο αβίωτο».

Όμως η θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους δεν περιορίζεται μόνο στην φύλαξη των συνόρων του σε στεριά και θάλασσα. Πέραν της στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών με πάνοπλους λιμενόμπατσους, συσκευές επιτήρησης και εντοπισμού, frontex και τους πάντα πρόθυμους και αυτόκλητους φασίστες-σερίφηδες (βλ. Έβρο), για όσους καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο. Έρχονται αντιμέτωποι με ποινές και φυλακίσεις, με ψευδείς κατηγορίες για διακίνηση, συλλήψεις, δικαστήρια, διαρκείς ελέγχους, πογκρόμ και κέντρα κράτησης-υπαίθριες φυλακές, μαντρωμένοι χωρίς καμία επαφή με τον κοινωνικό περίγυρο. Στην καλύτερη. Διότι αρκεί να είσαι μετανάστης, όπως ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, για να βρεθείς κακοποιημένος και δολοφονημένος στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ., όπως έγινε το φθινόπωρο του ’24 στο Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα.

Οι μετανάστες που ναυαγούν στα ανοιχτά της Κρήτης, αν καταφέρουν να πατήσουν στεριά, στοιβάζονται σε ακατάλληλους χώρους, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένδυση και νερό και μεταφέρονται εν μια νυκτί, στα αμπάρια του πλοίου της γραμμής για να προωθηθούν στη συνέχεια -αν δεν απελαθούν- σε κάποιο από τα κέντρα κράτησης στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο. Ήδη υπάρχουν δηλώσεις από κάποιους αυτοδιοικητικούς για την εγκατάσταση ενός κέντρου κράτησης και στην Κρήτη.

Η παρανομοποίηση των μεταναστών επιτρέπει στο κράτος και τα αφεντικά να εκμεταλλεύονται τη μεταναστευτική εργασία υπό άθλιες συνθήκες και πλήρη υποτίμηση. Για τους “χωρίς χαρτιά”, αυτών που η ζωή τους καθίσταται αβίωτη από τις ρατσιστικές πολιτικές του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη μας είναι αδιαπραγμάτευτη. Εξάλλου δε μας χωρίζει τίποτα, ούτε τα σύνορα, ούτε η φυλή, ούτε η γλώσσα. Ένα πράγμα όμως σίγουρα μας ενώνει. Η οργή μας για τον κόσμο των αφεντικών.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών για την ελευθερία της μετακίνησης.

Μετανάστες εργάτες αδέρφια μας.

Κατάληψη Rosa Nera,

Χανιά, Φλεβάρης 2025

https://rosanera.squat.gr/

#ροζανερα #rosanera #Χανιά #chania #CommemorAction

ΣΤΗΝ TOURISTLAND ΤΗΣ ΜΠΙΖΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ AIRBNB Η ΜΟΝΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ 

Σε αυτήν την εργασιακή, οικονομική και αισθητική αθλιότητα που υπομένουμε ως εργαζόμενοι/ες και κάτοικοι μιας πόλης πλήρως παραδομένης στις επιταγές της τουριστικής βιομηχανίας

Παραμένουμε εδώ

Μαζί μας νιώθουμε κάθε άνθρωπο που ασφυκτιά μέσα στην εργασιακή και στεγαστική ανασφάλεια, την ακρίβεια και την περιβαλλοντική καταστροφή.

Παραμένουμε εδώ 

στους αγώνες για τους δημόσιους και ανοιχτούς χώρους που τόσο έχουμε όλοι κι όλες ανάγκη

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙ

ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΖΩΗ 

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ Η ROSA ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Συγκέντρωση- Πορεία Τετάρτη 25/09 στις 19:00 στην πλ. Αγοράς 

“…Κάλεσμα σε εκδήλωση – συζήτηση και συγκέντρωση αλληλεγγύης σε δίκη, από την Κατάληψη Rosa Nera και το Κοινωνικό Στεκι – Στεκι Μεταναστών Χανίων για την δικη του Κούρδου πολιτικού πρόσφυγα Μεχμέτ Τσελίκ:

ομιλητές: Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, συνήγοροι υπεράσπισης,
Ιάσονας Αποστολόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης

Στις 24-9-2021 ακυβέρνητo σκάφος με 149 πρόσφυγες κινδύνευσε στη θάλασσα και οι άνθρωποι περισυνελλέγησαν από διερχόμενο φορτηγό πλοίο για να οδηγηθούν στο λιμάνι της Παλιόχωρας. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά δεν έφτασαν όλες-οι στη στεριά, καθώς μια προσφύγισσα έχασε τη ζωή της.

Τέσσερις άνθρωποι από Αφγανιστάν και Τουρκία κατηγορήθηκαν ως διακινητές. Πρωτόδικα το δικαστήριο επέβαλλε ποινή κάθειρξης στους τρεις, 155 χρόνια και 10 ημέρες στον καθένα!

Ανάμεσά τους είναι ο 36χρονος Μεχμέτ Τσελίκ, Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας από την Τουρκία, ο οποίος εδώ και 2 χρόνια βρίσκεται στις φυλακές των Χανίων για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε… Πρόκειται για εξ ορισμού πολιτικό πρόσφυγα, το 2006 σκοτώθηκαν μπροστά στα μάτια του, μέσα στο σπίτι τους, η αδερφή του, ο αδερφός του και ο κουνιάδος του από ένοπλους των τουρκικών αρχών.

Στις 24/9/2021, όπως συνήθως συμβαίνει, η βάρκα που μετέφερε τους 149 ανθρώπους άρχισε να βάζει νερά και βρέθηκαν σε κίνδυνο. Ο Μεχμέτ Τσελίκ καλούσε επανειλημμένως μέλη του ελληνικού κουρδικού συλλόγου για να επικοινωνήσουν με τις ελληνικές αρχές προκειμένου να διασωθούν. Αυτό είναι και το μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος του..

Είναι σαφές πως το ελληνικό κράτος και λιμενικό, προκειμένου να αποσιωπήσουν τα εγκλήματα που διαπράττουν και να εξαφανίσουν την ευθύνη τους, έχουν στήσει μια βιομηχανία διώξεων εις βάρος αθώων ανθρώπων τις περισσότερες φορές, με τυχαία κριτήρια ή και στοχευμένα με βάση την καταγωγή ή την πολιτική δράση, αναγνωρίζοντας στο σωρό “διακινητές” και φυλακίζοντας τους για πάντα, αφού πάντα οι ποινές μετράνε εκατοντάδες χρόνια.

Μέχρι και στον καθεστωτικό Τύπο διαβάζουμε πως οι καταδικασμένοι ως “διακινητές” στις ελληνικές φυλακές είναι η δεύτερη πληθυσμιακά ομάδα κρατουμένων.

Καλούμε στις 6 Δεκέμβρη, μετά την πορεία, στην κατάληψη Rosa Nera στην εκδήλωση “155 χρόνια φυλακή επειδή έσωσε 149 ανθρώπους. Συζήτηση-ενημέρωση για τις εξοντωτικές ποινές σε πρόσφυγες και για το ναυάγιο της Πύλου.”

* ομιλητές: Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, συνήγοροι υπεράσπισης,
Ιάσονας Αποστολόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης

στις 7 Δεκέμβρη, 9.00, στα δικαστήρια σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Κούρδο πολιτικό πρόσφυγα Μεχμέτ Τσελίκ.

Κατάληψη Rosa Nera & Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών.

https://rosanera.squat.gr/