«Ε, μα δεν είναι δυνατόν να κυβερνήσει κανείς με την ησυχία του αυτόν τον κόσμο, όσο εμφανίζονται αυτοί οι καταραμένοι μανιακοί που θέλουν διαρκώς μια καλύτερη ζωή από αυτή που ζουν.»
από την Μαφάλντα, του Quino
Αφίσσα της Κατάληψης Rosa Nera – Κάλεσμα στην Πορεία της Πέμπτης, ενάντια στην αστυνομοκρατία, την κρατική βία και την όξυνση των ταξικών αποκλεισμών από την παιδεία.
και την όξυνση των ταξικών αποκλεισμών στα πανεπιστήμια
Κατάληψη Rosa Nera
13 Απριλίου, ώρα 9.00 π.μ., δικαστήρια Χανίων
Καμία δίωξη στον Ραχίμ και τον Ραμπία
Τον Φεβρουάριο δικάστηκαν οι 14 από τους 16 κατηγορούμενους/ες της εκκένωσης της Κατάληψης Rosa Nera. Δύο από τους μετανάστες συλληφθέντες (δεν ήταν οι μόνοι) δεν δικάστηκαν εκείνη την ημέρα καθώς οι κατήγοροι δεν θεώρησαν καν σημαντικό να επιδώσουν τις κλήσεις τους στην δική τους γλώσσα, όπως προβλέπει ο νόμος. Οι δύο μετανάστες δικάζονται τελικά στις 13 Απρίλη.
Στη δίκη του Φεβρουαρίου, το τοπικό κίνημα υπερασπίστηκε -νικηφόρα- στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χανίων την κινηματική και εργατική παράδοση της Rosa Nera, την συνοχή του τοπικού κινήματος των Χανίων, όπως και τον αγώνα ενάντια στην ξενοδοχοποίηση του Λόφου Καστέλι. Η υπεράσπιση αυτή είχε στο κέντρο της -και αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία για την νέα δίκη στις 13 Απριλίου- την παράδοση και την συνέχεια της αλληλεγγύης με τις αγωνίες της μεταναστευτικής και προσφυγικής ζωής και τους αγώνες για ίσα δικαιώματα.
Οι τοπoθετήσεις των κατηγορούμενων μελών της Κατάληψης, των μαρτύρων, ανθρώπων των εργατικών σωματείων, των επιστημονικών συλλόγων, του αντιρατσιστικού κινήματος, όπως και αναρχικών και αριστερών συντρόφων και συντροφισσών της πόλης οδήγησαν στην πτώση όλων των κατηγοριών των επίδοξων εκμεταλλευτών και των λασπολόγων της εταιρείας φάντασμα όπως και της κυβέρνησης που την πατρονάρει.
Στις 13 Απρίλη λοιπόν, δικάζονται δύο μετανάστες από τους 16 συλληφθέντες της εκκένωσης. Πρόκειται για τον Ραμπία και τον Ραχίμ, ξενιτεμένους εργάτες και θύματα ρατσιστικής βίας που αναζήτησαν στέγη και αλληλεγγύη στην Κατάληψη Rosa Nera σε συνεννόηση με το Κοινωνικό Στέκι- Στέκι Μετανάστων Χανίων. Έμειναν φιλοξενούμενοι της συνέλευσης της Ρόζα Νέρα, μέχρι την βίαιη και παράνομη (όπως κατέδειξε η υπόθεση με τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον της Κατάληψης) εκκένωση της, στις 5 Σεπτέμβρη.
Οι δύο μετανάστες εργάτες είναι κομμάτι της πολυεθνικής εργατικής τάξης στο νησί, άνθρωποι «αόρατοι», χωρίς τα στοιχειώδη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, που πλέον ζουν και να εργάζονται στην χώρα για περισσότερες από τρεις γενιές. Από την δεκαετία του ΄90, στο πλαίσιο της υποτίμησης της εργασίας προς όφελος των αφεντικών, είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν χωρίς χαρτιά και τις ελάχιστες νόμιμες απολαβές, παρά το ότι παράγουν ένα σημαντικότατο ποσοστό του κοινωνικού πλούτου στα χωράφια, την μεταποίηση και τον τουρισμό.
Σε μια ζωή αναγκαστικά και εκβιαστικά παρανομοποιημένη πολλοί από αυτούς οδηγούνται στην ελληνική παραοικονομία ως φτηνά εργατικά χέρια για την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Ωστόσο, διεκδικούν τα δικαιώματα τους και την ορατότητα τους ενάντια στον κρατικό ρατσισμό, διεκδικούν την πολιτική ιδιότητα που τους αρνούνται και αλλάζουν τους κανόνες των εκμεταλλευτών κατοχυρώνοντας τις διεκδικήσεις τους.
Ο Ραχίμ και ο Ραμπία βρέθηκαν στην Κατάληψη, τον καιρό της καραντίνας και της πανδημίας όταν δεν μπορούσαν να «μείνουν σπίτι» γιατί ήταν άστεγοι. Μετά από ρατσιστική επίθεση που δέχτηκαν -σε μια πόλη που δεν είναι φιλόξενη σε υποδομές για καμία από τις ευάλωτες ταξικά ομάδες- φιλοξενήθηκαν στο μόνο διαθέσιμο και πολιτικά οργανωμένο, προλεταριακό, στεγαστικό καταφύγιο του λιμανιού, εκείνη την εποχή: στην Ρόζα Νέρα.
Η σύλληψη και οι εκδικητικές κατηγορίες ενάντια σε μετανάστες εργάτες βρίσκονται στον πυρήνα της σκέψης τόσο της εταιρείας – φάντασμα και της κυβέρνησης που κρύβεται πίσω από την επένδυση που θέλει τον λόφο ξενοδοχείο των ελίτ. Χαρακτηριστικό είναι πως και σε άλλες μηνύσεις και ασφαλιστικά μέτρα ενάντια στην Rosa Nera, χρησιμοποιούνται ως ρατσιστική κατηγορία η αλληλέγγυα δράση της Κατάληψης ως προς την μεταναστευτική στέγη.
Είναι αθλιότητα να δικάζονται μετανάστες εργάτες για προσβολή μνημείου από αυτούς που θέλουν να φτιάξουν πισίνες για πλούσιους πάνω σε αρχαιολογικό χώρο και να ξενοδοχοποιήσουν πλήρως τα Χανιά, ώστε να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται την φτηνή και χωρίς ίσα δικαιώματα μεταναστευτική εργασία.
Καμία διώξη στον Ραχίμ και τον Ραμπία.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών.
Κατάληψη Rosa Nera,
Απρίλιος 2022
Love knows no boundsInvitation on April 13, next to the Court of Justice in Khania at 9:00 am.Solidarity gathering: No to persecute the merciful and the spring.On April 13, the immigrants among the 16 detained who were evacuated were tried. These are the merciful and spring, the expatriates and victims of racist violence who sought refuge and solidarity from Rosa Nera and (Social headquarters Κο Στε) – the headquarters of gathering foreign immigrants in Khania city. Guests (the headquarters of the Occupational Assembly of the Occupation Assembly) until they were illegally evacuated on September 5, 2020.Solidarity with Rahim and Rabia!April 13, 9:00 am,Chania court house (Creta island)The two migrants were arrested during the eviction of Rosa Nera squat (September 2020). Rahim and Rabia are two of the many migrants who were living in the squat during the pandemic (all of them homeless, without any option to take “protection measures” – only the squat offered them a refuge). When the squat was evicted, 16 persons were arrested, both locals and migrants. Last February, 14 of the arrested (locals and migrants) were on trial and were found not guilty (meanwhile, Rosa Nera was squated again). Rahim and Rabia will have their trial for the same case on April 13, because the cops didn’t care to translate the first trial’s date notification into the language that Rahim and Rabia are speaking.Rahim and Rabia must be acquitted!Common struggles of locals and migrants for freedom and dignity!
Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από την 6η Δεκέμβρη του 2020, όταν στα Χανιά, οργανώθηκε μεσημεριανή συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη διαχείριση της πανδημίας και την μνήμη της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Οι δυνάμεις καταστολής, τότε, είχαν επιτεθεί απρόκλητα με αποτέλεσμα οκτώ άνθρωποι να ξυλοφορτώνονται και να οδηγούνται στο τμήμα, όπου οι προσαγωγές γίνονται συλλήψεις.
Παρόμοια γεγονότα είχαμε και σε άλλες πόλεις, όπου το κίνημα προσπάθησε να κατέβει στον δρόμο παρά την αστυνομική καταστολή. Στην Αθήνα 62 σύντροφοι και συντρόφισσες, συλλήφθηκαν με ποίκιλες κατηγορίες που τους επιβαρύνουν μέχρι σήμερα. Το δικαστήριο τους έχει οριστεί στις 29 του Νοέμβρη στην Αθήνα, του οποίου η απόφαση αφορά συνολικότερα το δικαίωμα στην διαδήλωση.
Η πανδημία, εκτός από ένα επικίνδυνο γεγονός, έχει πάρει διαστάσεις συστημικής κρίσης, και μιας νέας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η ελληνική διαχείριση αυτής της συστημικής κρίσης επενδύει απ’ τη μία στον φόβο και την καταστολή, απ’ την άλλη στην αποχαύνωση και την εξαγορά των ΜΜΕ, τόσο που πλέον ο παραλληλισμός με τη Χούντα δεν ακούγεται υπερβολικός. Η διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, δικαστική, εκτελεστική), που αφορούσε τη διασφάλιση της αστικής δημοκρατίας, χαλαρώνει ή εκλείπει τελείως. Με νομοθετήματα “της μιας βραδιάς”, μπορεί να απαγορεύεται η συνάθροιση, η μετακίνηση, η διαδήλωση. Παράλληλα, με την εντατική λειτουργία της Βουλής περνάνε νομοσχέδια αντεργατικά, αντιπεριβαλλοντικά και αντικοινωνικά, επενδύοντας ακριβώς σε αυτήν τη φίμωση της αντίδρασης.
Τα κράτη επιχειρούν να διαχειριστούν τις πανδημίες προς όφελος του κεφαλαίου, με συνέπεια να γίνονται όλο και πιο αυταρχικά, συνεχίζοντας την αποδημοκρατικοποίηση των θεσμών. Όπως και πριν, τώρα και με κορωνοϊό, στοχοποιούν τον κόσμο που αγωνίζεται για την καλυτέρευση της κοινωνίας, για υγεία και αξιοπρέπεια. Όπως και πριν, τώρα και με κορωνοϊό, τα ζητούμενα παραμένουν ίδια: Ταξικοί αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση. Στήριξη στους αγώνες των εργατών/τριών, και ειδικά στα νοσοκομεία, στην κατεύθυνση μιας αξιοπρεπούς υγειονομικής περίθαλψης για όλους/ες.
Όπως πέρυσι έτσι και φέτος, το ενδεχόμενο νέας καραντίνας, με ό,τι αυτό σημαίνει για την τάξη μας, είναι υπαρκτό. Το κίνημα, με την ενότητα στην βάση, είναι το μοναδικό που μπορεί να αντιστρέψει τις πολιτικές του κράτους και των αφεντικών.
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην διαδήλωση, την απεργία και την πολιτική δράση, την ζωή.
Να αθωωθούν οι 62 συλληφθείσες/ντες.
Να διαγράφουν τα πρόστιμα.
Κάλεσμα για τις 6 Δεκέμβρη σε κινητοποίηση.
Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι Χανιά
