Ποιων η δικαιοσύνη το δίκιο να δικάσει;

Στις 10 Μάρτη στα Χανιά δικάζονται 9 αγωνιστές και αγωνίστριες της πόλης, για την Κατάληψη της Περιφέρειας το Φεβρουάριο του 2012. Η κατάληψη ήταν αποτέλεσμα μαζικών κινητοποιήσεων των κινημάτων, των σωματείων και της νεολαίας της πόλης ενάντια στα μέτρα υποτίμησης και απαξίωσης της ζωής και της εργασίας όλων μας. Τα δικαστήρια εντάσσονται στο πλαίσιο μιας «βιομηχανίας διώξεων» στα Χανιά ενάντια σε αγωνιζόμενους ανθρώπους από ψευδομάρτυρες και λακέδες του πολιτικού προσωπικού των αφεντικών και της ασφάλειας Χανίων. Θυμίζουμε απόσπασμα από κοινή δήλωση της Πρωτοβουλίας Διωκόμενων για τη Διαδήλωση στις 28/10/11 και την Κατάληψη της Περιφέρειας το Φλεβάρη του 2012:
«…Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ο κόσμος του αγώνα. Συλλογικότητες, οργανώσεις, πρωτοβάθμια σωματεία, αυτό-οργανωμένα εγχειρήματα, δομές αλληλεγγύης και υποστήριξης σε όποιον το έχει ανάγκη, καθώς και μεμονωμένοι αγωνιστές. Ένα σύνολο, το οποίο δεν αρκείται στο να μένει απαθές, αλλά επιλέγει να δρα (…) ο αγώνας ενάντια σε αυτό το σύστημα είναι πια μονόδρομος, αν θέλουμε να μιλάμε για μία ουσιαστική αλλαγή στις ζωές μας. Ο καθένας παλεύει με τον δικό του τρόπο για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Κύτταρο αυτού κόσμου είμαστε κι εμείς… Ενημερωνόμαστε πως σε βάρος μας έχουν σχηματιστεί αναδρομικά δικογραφίες από την ασφάλεια Χανίων στοχοποιώντας συγκεκριμένους κοινωνικοπολιτικούς και συνδικαλιστικούς χώρους. Οι διώξεις αυτές δεν είναι κάτι το μεμονωμένο. Εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο που εξελίσσεται πανελλαδικά…»

Τα κατηγορητήρια ενάντια στους διαδηλωτές είναι μνημεία αστυνομικής γελοιότητας. Το παρεάκι που μαγείρεψε τις διώξεις, παραδέχεται πως οι διωκόμενοι συμμετείχαν σε μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και καταλήψεις με μαζική συμμετοχή και στην συνέχεια επιλέγει μέσα από ένα «ποτ πουρί» όποιον και όποια είναι «γνωστοί στην υπηρεσία» (από τα κινήματα της πόλης, τα πρωτοβάθμια σωματεία και τους φοιτητικούς συλλόγους) ώστε να στήσει τις δίκες.
Οι διώξεις που στήνουν ασφάλεια και πρόθυμοι εισαγγελείς, ενάντια στους αγωνιζόμενους ανθρώπους στα Χανιά, εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ποινικοποίησης των κινημάτων, της συλλογικής δράσης και των μορφών της εργατικής/ κοινωνικής διαμαρτυρίας στην πόλη, όπως ήταν οι διώξεις σε βάρος μαθητών την 28ηΟκτώβρη του 2010, αγωνιστριών/στων που στήριξαν την απεργία πείνας των 300 μεταναστών τον Φλεβάρη του 2011, κατοίκων του Αποπηγαδιού που αγωνίζονται για τη σωτηρία του βουνού από μεγάλες εταιρίες, αγωνιστών/στριών που συμμετείχαν στην ανακατάληψης του κτιρίου Παπαδοπέτρου.

Τα μέσα της ταξικής πάλης και τα μέσα αγώνα των κινημάτων, οι απεργίες, οι επισχέσεις εργασίας, οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις στέγης, οι καταλήψεις εργασιακών χώρων, οι επανασυνδέσεις ρεύματος, οι πρακτικές παρεμπόδισης π.χ. μιας παράτας των αφεντικών ή μιας έλευσης απεργοσπαστών είναι κάποια από τα μίνιμουμ κατακτημένα, με αγώνες και αίμα, μέσα αγώνα. Δεν θα τα χαρίσουμε σε κανένα !!!
Αντίθετα. Όχι μόνο υπερασπιζόμαστε τα στοιχειώδη πολιτικά μέσα της ταξικής πάλης αλλά θα πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν και όσα μας χρωστάνε τα μεγάλα και μικρά αφεντικά από την υπεξαίρεση της εργασίας μας, από το χρόνιο πάγωμα και τις μειώσεις των μισθών μας, από τον εξαναγκασμό μας στην ανέχεια και την ανεργία. Θα κερδίσουμε τα στοιχειώδη που αφορούν τις υλικές μας ανάγκες: ότι αφορά τα συλλογικά δίκαια και τους καθημερινούς μας αγώνες στην εργασία, το μισθό, την ασφάλιση και τις συντάξεις, τη γενίκευση του ασύλου (τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών σε όλους τους κοινωνικούς χώρους). Αγωνιζόμαστε ενάντια στο εφήμερο και ιδιωτικό κέρδος των καταπιεστών και των πολεμοκάπηλων. Ούτε ένα βήμα πίσω λοιπόν στους αγώνες με όραμα το ξεπέρασμα της ταξικής κοινωνίας, για το πέρασμα σε ένα κόσμο ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ελευθερίας, χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

Η μαχητική αλληλεγγύη μας στις διώξεις των διαδηλωτών είναι αυτονόητη. Κατηγορούμενοι για μας είναι τα αφεντικά για την υποτίμηση της ζωής μας, και συνένοχοι τους είναι και τα «καλόπαιδα» της ασφάλειας Χανίων που δηλώνουν οπαδοί και ψηφοφόροι του νεοναζιστικού κόμματος, λάτρεις δηλαδή των πρακτικών του Ολοκαυτώματος και των ταγμάτων ασφαλείας, αυτοί που συνεργάστηκαν με τους φασίστες για να συγκαλύψουν τα ρατσιστικά χτυπήματα και για να χτυπήσουν τα εργατικά και τα κοινωνικά κινήματα της πόλης. Υπόλογοι στην κοινωνία είναι αυτοί που στήσανε τις διώξεις, οι νεοναζί ασφαλίτες/ αξιωματικοί της ασφάλειας Χανίων που έχουν βασανίσει και απειλήσει ανθρώπους των κινημάτων, και έκαναν πλάτες στους χρυσαυγίτες στις 7 Δεκέμβρη του 2009 και στις 25 Μάρτη του 2012, οι ασφαλίτες και οι αξιωματικοί που κακοποίησαν μαθήτριες και μαθητές στα Χανιά, μετά την πορεία στις 17 Νοέμβρη του 2015.

-Καμία δίωξη στους 9 για την κατάληψη της περιφέρειας το Φλεβάρη του 2012
Καμία ειρήνη με τα αφεντικά, να διαδηλώνεις, να μιλάς, να γελάς, να κινδυνεύει η Ελ.Ας.
Αγώνας ταξικός, αντιφασιστικός, να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες μας ζωές!

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης, Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015, 18:30, στην Πλατεία της Αγοράς.

Όλες και Όλοι την Τρίτη 10 Μαρτίου 2015, 10 το πρωί στα Δικαστήρια , όπου καλούνται να δικαστούν οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές για την κατάληψη του 2012 στο κτίριο της περιφέρειας Χανίων.

Για τους κατηγορούμενους για την κατάληψη της νομαρχίας το Φλεβάρη του ’12

φάιναλακόμη τη παρασκευή θα συμμετάσχουμε στη συγκέντρωση που καλείται για το ίδιο θέμα στην Αγορά στις 18:30.

Ενάντια στη νομιμοποίηση της δικτατορίας στην Αίγυπτο από το ελληνικό κράτος

Πόσο “μακριά” είναι η Αίγυπτος;

Φαίνεται πως εδώ η ιδεολογία και οι προτεραιότητες των αφεντικών επηρεάζουν τη μνήμη και τις “αποστάσεις” μας. Η αιγυπτιακή εξέγερση του 2011 ενάντια στο καθεστώς Μουμπάρακ, που συγκίνησε και ενέπνευσε τα κινήματα στην Ευρώπη θεωρείται “μακρινό” παρελθόν: πόσο μάλλον όταν τα ελληνικά αφεντικά μας κάνουν πλεον χρυσές δουλειές με την άγρια δικτατορία της Αιγύπτου.

Στην επέτειο της εξέγερσης, ημέρα εκλογών εδώ, οι δολοφονίες από το καθεστώς 17 διαδηλωτών στις εκδηλώσεις μνήμης στην Αίγυπτο δεν καταδικάστηκαν και δεν ξεσήκωσαν ακόμα εμάς τους πρώην αλληλέγγυους στην Ελλάδα. Θα περίμενε κανείς πως η εικόνα της εν ψυχρώ δολοφονίας της αριστερής (σοσιαλίστριας) αγωνίστριας Shaimaa al-Sabbagh θα έπρεπε τουλάχιστον να συγκινεί όποιον στέκεται αλληλέγγυος σε αγωνιζόμενους ανθρώπους, παντού στον κόσμο. Η διαδηλώτρια, μία από τους 17 νεκρούς, δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια της επίθεσης αστυνομικών, ενώ πήγαινε να αφήσει λουλούδια στην πλατεία Ταχρίρ. Την πλατεία του Καϊρου που έγινε παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης όταν οι αιγύπτιοι και οι αιγύπτιες αγωνίστηκαν, και αρκετοί δολοφονήθηκαν το 2011. Μετά το 2011 ο αιγυπτιακός λαός επιχείρησε να αμφισβητήσει με κινήματα και την εκλεγμένη κυβέρνηση, ο στρατός όμως περίμενε στη γωνία. Το 2013 έγινε δικτατορία: και ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης των Μουσουλμάνων Αδερφών και καταστολή των όποιων ελπιδοφόρων αντιπολιτευτικών κινημάτων. Ζόφος.

Τώρα το καθεστώς αθωώνει τον Μουμπάρακ για τις δολοφονίες του 2011, ενώ έχει βγάλει αποφάσεις ρεκόρ, όπως το ανεπανάληπτο δικαστικό προηγούμενο 500 αποφάσεων για εκτέλεση σε θάνατο μόνο σε μια μέρα! (η απόφαση – παρωδία δίκης αφορούσε μουσουλμάνους που μετά τη δικτατορία επιτέθηκαν και σκότωσαν σε διαδηλώσεις στρατιώτες και οπαδούς της αντιπολίτευσης)

Στα παραμύθια οι δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες δεν συνεργάζονται με δικτατορίες. Στην πραγματική ζωή ο ελληνικός τύπος γιορτάζει από το 2013 τις αναπτυξιακές συμφωνίες με την αιμοσταγή δικτατορία: συμφωνίες για την ΑΟΖ και επενδύσεις του ελληνικού κεφαλαίου στην Αίγυπτο. Ο Βενιζέλος, ως υπουργός εξωτερικών και πολιτικός πλασιέ, ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να επισκεφτούν και να νομιμοποιήσουν τη δικτατορία, ενώ μας πρότεινε μάλιστα να μην έχουμε και δημοκρατικές ιδεοληψίες κρίνοντας με τα δικά μας πολιτισμικά πρότυπα τη δικτατορία! Ακόμα και κομμάτια της αριστεράς θεώρησαν τη δικτατορία ως μια προοδευτική διαδικασία, αφού “έπεσαν” οι “κακοί” (δημοκρατικά εκλεγμένοι) Μουσουλμάνοι Αδερφοί…

Την ίδια στιγμή, οι αιγύπτιοι φυγάδες από την δικτατορία δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα και απελαύνονται με διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με την δικτατορία. Τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου νομιμοποιούν, λοιπόν, τη δικτατορία, το εμφύλιο χάος και τις δολοφονίες στην Αίγυπτο. Ευθύνη για τα εγκλήματα και τη νομιμοποίηση της δικτατορίας στην Αίγυπτο έχουμε όλοι. Όχι μόνο ο τύπος και το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών που δουλειά τους είναι να κάνουν μπίζνες με μακελάρηδες, αλλά και οι όσοι ανάμεσα μας κάποτε έκαναν την πλατεία Ταχρίρ πολιτικό σύνθημα και τώρα σιωπούν.