ΟΥΤΕ ΦΟΒΟΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ

ΟΥΤΕ ΦΟΒΟΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ

Το περασμένο καλοκαίρι, ο νόμος Χατζηδάκη επισφράγισε την εξοντωτική, και υποτιμημένη εργασία. Εξάλλου δεκαετίες τώρα το οκτάωρο και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι απαξιωμένα στη πράξη, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Η δια νόμου θέσπιση της ατομικής συμφωνίας μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου όλως τυχαίως καταλήγει σε κατάργηση του 8ωρου, σύνηθες 12ωρο, ανασφάλιστες και απλήρωτες υπερωρίες ή χειρότερα ανύπαρκτα ρεπό στον κλάδο του τουρισμού. Η αύξηση των ωραρίων ισοδυναμεί με μείωση του πραγματικού μισθού, ενώ παράλληλα αυξάνεται το κόστος ζωής.

Οι όποιες κοινωνικές παροχές, η πρόσβαση σε δημόσιες δομές και αγαθά, όπως παιδεία, περίθαλψη, πολιτισμός συρρικνώνονται συστηματικά. Οι αυξήσεις των τιμών στα προϊόντα, στο ρεύμα και το νερό, η δυσανάλογη κοστολόγηση των ενοικίων σε σχέση με τον μισθό, οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη υποτίμηση της ζωής.

Η αντικοινωνική και βαθιά ταξική πολιτική των θεσμών εφαρμόζεται πρωτίστως στο κατεξοχήν υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, τις κοινότητες των μεταναστών και μειονοτήτων. Η ανασφάλιστη και εξ ολοκλήρου μαύρη φθηνή εργασία σε συνδυασμό με την αορατότητα των κοινοτήτων αυτών δημιουργεί κραδασμούς στο σύνολο της εργατικής τάξης. Δίνει το βήμα για την εφαρμογή της ακροδεξιάς ατζέντας, στη θάλασσα της Μεσογείου, στα κέντρα κράτησης της ενδοχώρας, στη Μανωλάδα, στο Πέραμα.

Αγώνας ταξικός – αντιφασιστικός

Οι εργατικές, αντιφασιστικές απαντήσεις οφείλουν να υπερασπίζονται την ελευθερία, την ζωή και την αξιοπρέπεια. Επίκαιρα παραδείγματα είναι : ο νικηφόρος αγώνας των διανομέων της e-food, και η μαζική διαρκής απεργία των λιμενεργατών της COSCO για συνθήκες εργασίας που θα αποτρέπουν την ύπαρξη ακόμη μιας εργοδοτικής δολοφονίας.
Να συνδέσουμε τις ανάγκες και τα αιτήματα όλων των κλάδων της τάξης μας. Προτάσσοντας την ενότητα στη βάση και την αλληλεγγύη να ενδυναμωθούν τα σωματεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι κατειλημμένοι χώροι αντίστασης ενάντια στις νεοφιλελεύθερες προσταγές. Να φέρουμε στην επιφάνεια τις ανάγκες των μειονοτήτων για πλήρη δικαιώματα, να μπεί φρένο στην εκμετάλλευση, τα ρατσιστικά “πογκρόμ”, και τις δολοφονίες του ελληνικού κράτους.

Μειώσεις στα ωράρια – αυξήσεις στο μισθό.

Ρεύμα, στέγη και νερό, δεν είναι εμπορεύματα.

Ούτε φόβος – ούτε υποταγή, οργάνωση από τα κάτω αγώνες ταξικοί.

Νίκη στην απεργία των λιμενεργατών της COSCO.

Στηρίζουμε το κάλεσμα των πρωτοβάθμιων σωματείων
Συγκέντρωση Πέμπτη 4 Νοέμβρη στις 19:00, στην πλατεία Αγοράς

Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση στην πλατεία Αγοράς (5/11/2020 στις 8:00 μ.μ.)

Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει την μικροφωνική που διοργανώνουν οι Έμφυλες Αταξίες για την υπόθεση του/της Ζακ/Zackie την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020 στις 7 μ.μ. στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς.
Παράλληλα καλεί σε ανοιχτή συνέλευση την ίδια μέρα και στον ίδιο χώρο στις 8 μ.μ. με στόχο να συζητήσουμε μια συλλογική απάντηση στα ήδη προαναγγελθέντα “μέτρα” του κράτους για τον covid-19.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 7/10

Αντιφασιστική Πορεία

 

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, στις 10 : 30 , στην Πλατεία Αγοράς Χανίων.

 

Στις 7 Οκτώβρη το αντιφασιστικό κίνημα καλείται να δώσει ένα μήνυμα στον δρόμο: για τη δικαιοσύνη μέσα από τον αγώνα των ανθρώπων του εργατικού και του κοινωνικού κινήματος ενάντια στην ψευδό -δικαιοσύνη των αφεντικών. Ο αγώνας των τελευταίων 10 ετών σταμάτησε την προσπάθεια των ντόπιων φασιστών να εκφραστούν μέσα από ένα ισχυρό νεοναζιστικό κόμμα όπως και την προσπάθεια των πολιτικών εκπροσώπων των αφεντικών να χρησιμοποιήσουν τους νεοναζί στις διαδικασίες αποδημοκρατικοποίησης και υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής και εργασίας.

Ήταν ένας αγώνας δύσκολος, επίμονος, αλλά και τραγικός: για άλλη μια φορά χάσαμε πολύτιμους ανθρώπους της τάξης μας, όπως ο Παύλος Φύσσας και ο Σαχζάτ Λουκμάν. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ η αντίσταση του Παύλου, απέναντι σε μια ολόκληρη τοπική οργάνωση των ναζί που δρούσε με την διακριτική παρακολούθηση της αστυνομίας. Ήταν ένα κομβικό γεγονός που θα εμπνεύσει και θα δώσει την τελική ώθηση στο αντιφασιστικό κίνημα για την οριστική κοινωνική ήττα της νεοναζιστικής οργάνωσης.

Ήταν ένας αγώνας που δόθηκε με διαφορετικούς τρόπους και από διαφορετικές συνθέσεις και συνεργασίες αντιφασιστικών πολιτικών χώρων στους δρόμους, στις γειτονιές, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους εργασιακούς χώρους και μέσα στα συνδικάτα.

Οι αναρχικές και αυτόνομες συλλογικότητες, συνομαδώσεις και οι καταλήψεις ήταν στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, και έπαιξαν τον κρίσιμο ρόλο στις πόλεις – συχνά μόνο με τις δικές τους δυνάμεις – ενάντια στην συνεργασία των νεοναζί με την αστυνομία. Ιδίως σε βίαιες και ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, αντιφασιστών, συνδικαλιστών, ΛΟΑΤΚΙ, γυναικών, προσφυγόπουλων και όποιον άλλο άνθρωπο θεωρούν οι φασίστες “περιττό”.

Η προσπάθεια από μερίδα του τύπου και των αφεντικών, να παρουσιαστούν ως δημοκρατικό και αντιναζιστικό τόξο οι πολιτικοί αρχηγοί και τα αυταρχικά πολιτικά πρόσωπα που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη διάδοση ρατσιστικών και εθνικιστικών ερμηνευτικών σχημάτων, που συναίνεσαν σε εγκλήματα κατά των προσφύγων, που χτύπησαν το εργατικό και το κοινωνικό κίνημα και που ακόμα και σήμερα αναπαράγουν την εθνικοσοσιαλιστική θεωρία των 30ς περί “δύο άκρων”, μόνο αηδία μας προκαλεί.

Στο σήμερα, λοιπόν, και περιμένοντας τις εξελίξεις γύρω από τη δίκη της Χιτλερική Αυγής, το κράτος συνεχίζει την εφαρμογή ενός μέρους της ατζέντας των νεοναζί: απαγάγοντας και φυλακίζοντας πρόσφυγες, καταστέλλοντας καταλήψεις, πουλώντας πολεμικά σενάρια, υποτιμώντας την ζωή και την εργασία, ετοιμάζοντας τη νέα επίθεση στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, πριν κάποιους μήνες, η εισαγγελική πρόταση στην Δίκη της Χρυσής Αυγής ουσιαστικά αθώωνε τα στελέχη της, εκφράζοντας προσδοκίες ρατσιστικών κομματιών της κοινωνίας, της αστικής τάξης και μερίδας του δικαστικού κόσμου. Αυτό άλλωστε δείχνει και η αναζωπύρωση ρατσιστικών επιθέσεων σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Το κράτος των αφεντικών καθοδηγεί πάλι τους φασίστες.

Στα μέρη μας, ρατσιστικές επιθέσεις πάλι συντονίζονται από εργοδότες και μπράβους εναντίον μεταναστών εργατών στα Χανιά ή στο Τυμπάκι, με την συνεργασία μπάτσων. Στόχος των φασιστών, η υποτίμηση της μεταναστευτικής ζωής και εργασίας, αργότερα η απαξίωση της ζωής όλων μας. Στη Λέσβο καθημερινά, χτυπούν άστεγα προσφυγόπουλα και τις οικογένειες τους. Εκεί που 13.000 άνθρωποι βρέθηκαν σε ανάγκη στέγης και ασύλου αφού κάηκε το κολαστήριο της Μόρια, στο οποίο οι ντόπιοι άρχοντες τους είχαν στοιβαγμένους. Στις μέρες μας νέα στρατόπεδα εγκλεισμού χτίζονται για να γίνου αποθήκες ανθρώπων….Σε όλη την Ευρώπη ξεσπούν αντιρατσιστικές διαδηλώσεις ενάντια στη πόλεμο που έχει εξαπολύσει η ακροδεξιά ελληνική κυβέρνηση και οι όχλοι της εναντίον της προσφυγιάς, όμως οι παράνομες επαναπροωθήσεις, τα βασανιστήρια και οι εγκλεισμοί σε εσκεμμένα άθλιες συνθήκες των ζωών που κατά κανόνα χρίζουν προστασία συνεχίζεται, με συλλογική κοινωνική ευθύνη όλων μας.

Ο ρατσιστικός όχλος κινητοποιείται από τα ξεπουλημένα τομάρια στα μεγάλα ΜΜΕ που εξαπατούν, στάζουν ρατσιστικό δηλητήριο, ανορθολογισμό, ευχές για πογκρόμ και πολέμους. Ταυτόχρονα πολεμικά σενάρια και επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά στην βαρβαρότητα που ονειρεύονται μερίδες της αστικής τάξης και οι φασίστες : το ξεπέρασμα της κρίσης τους μέσα από διακρατικούς πολέμους και πτώματα. Να πεθάνουμε δηλαδή για πετρέλαια, ΑΟΖ και ότι άλλη μαλακία σκεφτούν για να πουλήσουνε τα όπλα τους στα κορόιδα όλων των εθνών.

Στην παρούσα συγκυρία λοιπόν, θεωρούμε την ημέρα απόφασης της δίκης των νεοναζί κεντρική προτεραιότητα. Πράγματι, είμαστε ενάντια στις φυλακές, είμαστε όμως και ενάντια στους φασίστες και δίπλα στους αντιφασίστες/αντιφασίστριες.

Για όλους αυτούς του λόγους, καλούμε σε αντιφασιστική πορεία και ενότητα: στην σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών παρουσιάζει μια ακροδεξιά ατζέντα αποδημοκρατικοποίησης και ένα πλάνο αυταρχικής διαχείρισης της κρίσης και του εσκεμμένου κρατικού χάους στην εργασία, την παιδεία, την υγεία και την ανθρώπινη μετακίνηση.

Όμως δεν παίζουν μόνοι τους, κάθε άλλο.

Αν οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες.

 

Αγώνες Ταξικοί Αντιφασιστικοί!

Αλληλεγγύη στην Προσφυγιά, Άσυλο και Χαρτιά,

Μέχρι την απελευθέρωση της ανθρώπινης μετακίνησης

 

Αντιφασιστική Πορεία 

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, στις 10 : 30 , στην Πλατεία Αγοράς Χανίων.

Ο ιός δείχνει να μολύνει και τα εργασιακά μας δικαιώματα. Παρασκευή 1η Μαϊου στις 10:30 συγκέντρωση στην Πλατεία Αγοράς

Είναι σαφές πως το ζήτημα της πανδημίας έχει πλήξει κυρίως την εργατική τάξη και τις μειονότητες – και όχι εκείνους που μπορούν να φτιάξουν κλινικές στα σπίτια τους ή να πληρώσουν χιλιάδες ευρώ για θεραπεία σε ιδιωτικές κλινικές. Οι ντόπιες και μετανάστες που δουλεύουμε στον επισιτισμό και την βιομηχανία, στον πρωτογενή τομέα και την υγεία, δεχόμαστε διπλό πλήγμα. Από την μία, αντιμετωπίζουμε αποκλεισμούς στο καθεστώς υγείας, και από την άλλη, δεχόμαστε ακόμα μια επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα που αφορούν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και ανέργους. Οι δυσκολίες στην πρόσβαση σε σημαντικές υπηρεσίες υγείας – όπως στην πρωτοβάθμια φροντίδα – είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων δολοφονικών πολιτικών. Μόνο αν στελεχωθεί και λειτουργήσει στην κατεύθυνση των κοινωνικών αναγκών, ένα νέο σύστημα υγείας θα μπορέσει να καλύψει την ίαση και την φροντίδα όσων νοσούν από τον ιό – αλλά και όσους χρήζουν περίθαλψης (καρδιοπαθείς, καρκινοπαθείς, τροχαία κλπ).
Το κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα μας αντιμετωπίζει ως νούμερα σε στατιστικές, ως μηχανές που θα παράξουν ακόμη περισσότερο πλούτο για τους λίγους. Η χρόνια υποστελέχωση των νοσοκομείων στοχεύει στην ολοένα και μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της υγείας και τον έλεγχο της από ιδιωτικά συμφέροντα . Από την ταρίφα των πέντε ευρώ στα επείγοντα με τον τότε υπουργό υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, μέχρι την σημερινή ενοικίαση των ιδιωτικών ΜΕΘ στην υπερδιπλάσια τιμή, το κράτος χρηματοδοτεί τους ημέτερους και τις εργοδοτικές ενώσεις και κλέβει χρήμα από εμάς. Τα ρουσφέτια των είκοσι εκατομμυρίων ευρώ σε καναλάρχες και μέσα μαζικής ενημέρωσης, στοχεύουν στο να εκθειάσουν τους διαχειριστές της κρίσης ώστε να αποκρύψουν την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να δουλέψει σωστά – και ταυτόχρονα στην αποσιώπηση των αντεργατικών νομοσχεδίων που περάσαν και θα περάσουν. Οι χιλιάδες απολύσεις ενώ την ίδια στιγμή δίνονται λεφτά σε επιχειρήσεις για να μην τις πλήξει η κρίση, δείχνουν για ποιους πραγματικά ενδιαφέρονται. Τα γελοία προγράμματα τηλεκατάρτισης (voucher) και η υπέρογκη χρηματοδότηση των ΚΕΚ, δίνει την δυνατότητα να φάνε κι άλλα λεφτά, αφήνοντας τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες ανεκπλήρωτες. Το άνοιγμα των δικαστηρίων που θα ασχοληθούν πρώτα με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, θα εξαθλιώσει περισσότερο οικογένειες που χρωστάν χρήματα σε τράπεζες. Οι μειώσεις μισθών, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, τα ακόμη πιο σκοταδιστικά μέτρα για την εκπαίδευση και δεκάδες άλλες επιθέσεις στην τάξη μας, δημιουργούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα θέλανε να μην αντισταθούμε.
Όσο περισσότερο νοιάζεται ένας άνθρωπος για μια μοναχική επιβίωση, κυριολεκτικά, τόσο λιγότερο χρόνο, δύναμη και οργάνωση έχει ώστε να αντισταθεί. Όσο περισσότερο σπέρνουν τον φόβο ανάμεσα μας, τόσο λιγότερο θράσος έχουμε να εξεγερθούμε και να μην υπακούσουμε. Οι διαχειριστές την πανδημίας μέσω εκπροσώπων τους, αποφασίζουν το πώς και το πότε θα βγούμε, το πώς και το πότε θα διαδηλώσουμε, πάντα με πρόφαση την υγεία μας. Αυτό που αποφασίσαμε όμως εμείς είναι πως μόνο η ίδια η τάξη μας ξέρει να προστατεύει τον εαυτό της – ιδίως απέναντι σε ένα καθεστώς υγείας που δεν είναι ικανό να προστατεύσει ούτε τους ίδιους τους εργαζόμενούς σε αυτό. Η εργατική τάξη όπως ξέρει να διεκδικεί και να οργανώνει τους αγώνες της, έτσι θα συνεχίσει να προστατεύει και την υγεία της – ιδίως μετά την τραγική εμπειρία στις βιομηχανικές πόλεις της Ιταλίας. Μόνο μέσα από δίκτυα αλληλεγγύης καταφέραμε να μην πεινάσουμε. Μόνο φτιάχνοντας συλλογικές κοινωνικές κουζίνες στηρίξαμε τους άπορους, την ίδια στιγμή που η εκκλησία έκοψε τα συσσίτια της και ο δήμος σιώπησε. Οι καταλήψεις και τα σπίτια των αλληλέγγυων γίναν το καταφύγιο των αόρατων. Μέσα από την επικοινωνία και την διαρκή αλληλοστήριξη μας δεν τρελαθήκαμε μέσα στα σπίτια μας. Έτσι, μόνο μέσα από δυνατά εργατικά σωματεία θα καταφέρουμε να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.
Στηρίζουμε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που πλήττονται και καλούμε τον κόσμο του αγώνα να υπερασπιστεί τον ίδιο του τον εαυτό. Η παρουσία μας στον δρόμο αυτή την πρωτομαγιά, είναι αναγκαία. Για να υπερασπιστούμε την μνήμη και τους αγώνες του χθες αλλά και να αυτοοργανώσουμε τους αγώνες του σήμερα. Λαμβάνουμε τα μέτρα προστασίας που θεωρούμε εμείς απαραίτητα με σεβασμό στον συνάνθρωπο και κατεβαίνουμε στον δρόμο.

Λένε πως η καταιγίδα δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει. Σιγά ! εμείς εδώ δεν θυμόμαστε καν πότε άρχισε. Άσφαλώς όχι τώρα.
Λένε : όλα θα πάνε καλά…είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Ε, όχι, η βάρκα δεν είναι η ίδια. Η δική μας πλέει καταμεσίς στην καταιγίδα χωρίς τιμόνι, από πάντα.
Απόσπασμα από το ιταλικό βίντεο “Ρώμη ώρα 11:00 – Quarticciolo”

Παρασκευή 1η Μαϊου στις 10:30
συγκέντρωση στην Πλατεία Αγοράς

Κατάληψη Rosa Nera – Μάιος 2020