Στην Touristland απαγορεύεται η διαμαρτυρία… διότι ενοχλεί.

Κείμενο της Κατάληψης Rosa Nera:

– Στην Touristland απαγορεύεται η διαμαρτυρία… διότι ενοχλεί.

“Ελληνικό καλοκαίρι”: το πιο σύντομο ανέκδοτο! Εδώ και κάμποσα χρόνια, στο περιθώριο πάντα της δημόσιας συζήτησης, ο κόσμος του μεροκάματου βιώνει οδυνηρά την απώλεια της αλλοτινής ψευδαίσθησης ξεγνοιασιάς και ανάτασης που πρόσφερε και μόνο η προσμονή του. Σαν μην έφτανε η διαχρονική συνθήκη των πιο κακοπληρωμένων της Ευρώπης (και επίσημα πια: τελευταίοι σε αγοραστική δύναμη μέσα στην Ε.Ε.), μονάχα τρόμο μας φέρνει η έλευσή του, με την ακρίβεια να μας τσακίζει και το στεγαστικό πρόβλημα πλέον να λαμβάνει διαστάσεις κοινωνικής μάστιγας. Σε μια χώρα όπου μεθοδικά ο παραγωγικός ιστός αντικαθίσταται από την μονοκαλλιέργεια της τουριστικής ανάπτυξης, το “ελληνικό καλοκαίρι” έχει μετατραπεί στην πιο επαχθή εποχή για τα πληβειακά στρώματα.

Η “σεζονοποίηση” της εργασίας σε ολοένα και πλατύτερα εργατικά στρώματα, όχι μόνο καθιστά τις διακοπές κακόγουστο αστείο, αλλά τα υποχρεώνει στον πιο εξοντωτικό ζυγό και στην πιο ψυχοφθόρα αλλοτρίωση: να λιώνουν εκεί και τότε που άλλοι διασκεδάζουν, καταναλώνουν, ξεδίδουν. Κι όχι μονάχα στα παραδοσιακά τουριστικά θέρετρα, αλλά πλέον και μέσα στις πόλεις, στις ίδιες τους γειτονιές, που μετατρέπονται σε θεματικά πάρκα κατανάλωσης, τα οποία σταδιακά τα εξορίζουν και τα βυθίζουν στην στεγαστική ανασφάλεια.

Εδώ στα Χανιά, σε μία από τις ατμομηχανές της εγχώριας τουριστικής βιομηχανίας, βλέπουμε πια καθαρά τις κατακλυσμιαίες επιπτώσεις που έχει επιφέρει ο υπερτουρισμός σε όλα τα επίπεδα: εργασιακό, στεγαστικό, περιβαλλοντολογικό και ψυχοκοινωνικό. Η βόρεια ακτογραμμή έχει σχεδόν καταστραφεί από το τσιμέντο και την μόλυνση, και έπονται η δυτική και η νότια, σε σημείο που κάνει πραγματικά εντύπωση το πως δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό το πριόνισμα του κλαδιού που η τουριστική βιομηχανία κάθεται. Σαν να μην έφτανε αυτό, φέτος έσκασε και το προδιαγεγραμμένο από καιρό πρόβλημα της λειψυδρίας, το οποίο έχει προκαλέσει η προνομιακή διοχέτευση των υδάτινων πόρων στις ανάγκες του τουρισμού, στερώντας το πιο πολύτιμο αγαθό από τον πιο κρίσιμο για τη ζωή παραγωγικό τομέα, αυτόν της αγροτιάς, αλλά και ξεδιάντροπα από τα νοικοκυριά ολόκληρων περιοχών.

Η πιο ύπουλη όμως καταστροφή που εκτυλίσσεται μπροστά μας είναι αυτή της ψυχοκοινωνικής αλλοτρίωσης. Στην ουσία πρόκειται για την βιτρίνα που κρύβει από πίσω της όλη την εργασιακή γαλέρα και την υποτίμηση της εργασίας. Είναι η βαριά αλλοτρίωση των συνειδήσεων που έχει επιφέρει το γρήγορο και άκοπο κέρδος των αφεντικών του τουρισμού, η οποία ορίζει και την κυρίαρχη κουλτούρα μέσα στην πόλη. Καθώς τα αφεντικά ελέγχουν μηχανισμούς πολιτικής εκπροσώπησης και δημόσιας προπαγάνδας, και μέσω αυτών κρατικούς και αυτοδιοικητικούς υπηρεσιακούς παράγοντες, έχουν καταστήσει την ασχήμια για ομορφιά, την κακογουστιά για εξευγενισμό, την δουλοπρέπεια για τιμή, την ατιμία για εξυπνάδα.

Σε μια πόλη-γιουσουρούμ, με τα ατελείωτα τραπεζοκαθίσματα και ομπρελοσκαιάδια, τσουμπλέκια και μπιρμπιτσόλια, για 2-3 μήνες κάθε χρόνο η αυθαιρεσία κάθε λογής γίνεται νόμος. Μπροστά σε αυτόν τον νόμο του ισχυρού, οι υποτιθέμενοι αρμόδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί στραβώνονται, οι δημοτικοί άρχοντες κουφαίνονται, οι δημόσιες γραφίδες ξεμένουν από μελάνι. Αλλά πάλι, όχι ακριβώς…

Για την ακρίβεια, τότε και εκεί που η αυθαιρεσία γίνεται νόμος, είναι που όλοι οι παραπάνω παίζουν τα ρέστα τους προασπίζοντάς τον απέναντι και στην παραμικρή ένσταση, παραφωνία, διαμαρτυρία. Τότε είναι μόνο που ενοχλούνται και ξεσπαθώνουν, εμπεδώνοντας και νομιμοποιώντας την αυθαιρεσία. Στην Touristland απαγορεύεται η διαμαρτυρία… διότι ενοχλεί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πλέον καθ’ύλην αρμόδια κρατική υπηρεσία, η Εφορεία Αρχαιοτήτων. Παρά το ότι διοικητικά η ΕΦ.Α. Χανίων ανήκει στο πιο αμαρτωλό υπουργείο της τρέχουσας διακυβέρνησης, με τα δεκάδες σκάνδαλα που αγγίζουν την ίδια την ανεκδιήγητη Μενδώνη (με πιο πρόσφατο το μαφιόζικο κύκλωμα εκβιαστών αξιωματούχων του ΥΠ.ΠΟ), θα περίμενε κανείς έστω και τυπικούς λόγους να έχει μια κάποια ευχέρεια κινήσεων – τουλάχιστον πάνω σε ζητήματα που δεν άπτονται της κεντρικής κυβερνητικής πολιτικής (βλ. ξενοδοχοποίηση του λόφου Καστέλι). Κι όμως, από όλο αυτό το όργιο επιχειρηματικής αυθαιρεσίας που εκτυλίσσεται και φέτος στο ενετικό λιμάνι και στην παλιά πόλη, με τι βρήκε να ασχοληθεί; Με τίποτα. Πέραν τούτου, με τι βρήκε να ενοχληθεί; Με ένα πανό. Για ένα πανό λοιπόν, η διευθύντρια της υπηρεσίας κάλεσε εγγράφως την αστυνομία να επιληφθεί, δίνοντας το άλλοθι (ξανά) στις ειδικές δυνάμεις της να εισβάλουν στην αυλή της κατάληψης Rosa Nera δύο φορές μέσα στον Ιούλιο, συλλαμβάνοντας τη δεύτερη και μια συντρόφισσά μας που προσπάθησε να τις εμποδίσει.

Κι αν η ΕΦΑ κατέστη υπόλογη στα μάτια όλης της πόλης για την νομιμοποίηση της ξενοδοχοποίησης του λόφου Καστέλι, μπαίνοντας στο ίδιο κάδρο με τις πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης, όταν κατά την εκκένωση της κατάληψης τον περασμένο Απρίλιο επέτρεψε εργασίες από την εταιρία, τώρα εμπεδώνει το ρόλο της ως όργανο της Μενδώνη και της ξενοδοχειακής μαφίας. Με τις δικές της ευλογίες και προς τέρψιν όλων όσων απεργάζονται την ξενοδοχοποίηση, τα ΟΠΚΕ της αστυνομίας επιδόθηκαν πάλι σε μια επίδειξη αυταρχισμού (και αισχρού σεξισμού απέναντι στην συλληφθείσα), παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες σε μια πλατεία που κρατιέται δημόσια και ανοιχτή τόσα χρόνια χάρις την ύπαρξη της κατάληψης.

Την κατηγορία της “οπτικής όχλησης” που η αστυνομία φόρτωσε σε δύο ανθρώπους μας – καθώς συνέλαβε και δεύτερο σύντροφό μας κατά την συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το αστυνομικό μέγαρο – την αποδεχόμαστε με χαρά. Σε αυτήν την εργασιακή, οικονομική και αισθητική αθλιότητα που υπομένουμε ως εργαζόμενοι και κάτοικοι μιας πόλης πλήρως παραδομένης στις ορέξεις της τουριστικής βιομηχανίας, περιποιεί τιμή για εμάς να ενοχλούμε.

Μαζί μας νιώθουμε κάθε άνθρωπο που στενάζει κάτω από αυτήν την αθλιότητα και ευελπιστούμε να συναντηθούν οι “οχλήσεις” μας. Παραμένουμε εδώ, στους αγώνες για τους δημόσιους και ανοιχτούς χώρους που τόσο έχουμε όλοι κι όλες ανάγκη, μακριά από την αποικιοκρατία του κεφαλαίου.

Παραμένουμε εδώ, ενάντια στην ξενοδοχοποίηση του λόφου Καστέλι και υπερασπίζοντας μιαν άλλη συλλογική και αυτοοργανωμένη ζωή.

Αύγουστος 2024
Κατάληψη Rosa Nera

https://rosanera.squat.gr/

#ροζανερα #rosanera #Χανιά

Αναλυτικό κείμενο για το έγγραφο στην διαύγεια, για τις εργασίες της εταιρείας, για τις μεθοδεύσεις ξενοδοχοποίησης και το πως και γιατί αυτές δεν θα περάσουν.

Κατάληψη Rosa Nera: Αναλυτικό κείμενο για το έγγραφο στην διαύγεια, για τις εργασίες της εταιρείας, για τις μεθοδεύσεις ξενοδοχοποίησης και το πως και γιατί αυτές δεν θα περάσουν:

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα είναι κοινά
(πάλι κουκιά)

Το πρωί της πρωταπριλιάς, αστυνομικές δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν από τρεις νομούς του νησιού προέβησαν στην εκ νέου –μετά από 3μιση χρόνια– εκκένωση της Κατάληψης Rosa Nera, συλλαμβάνοντας μόνο 8 από τους κατοίκους της, καθώς εκείνη την ώρα οι περισσότεροι/ες βρίσκονταν στις δουλειές τους. Η καταστολή της κατάληψης σήμανε την επίθεση από το Κράτος σε έναν ελεύθερο κοινωνικό πολιτικό χώρο εντός του αστικού ιστού των Χανίων και στη μοναδική ουσιωδώς δημόσιας πλατείας της πόλης, για χάρη του επεκτατικού και αδηφάγου ξενοδοχειακού λόμπι.

Έχοντας νωπές τις μνήμες των σχεδόν πάνδημων διαδηλώσεων την επαύριο της προηγούμενης εκκένωσης, θεωρούμε περιττό να μακρηγορήσουμε για το τι σήμαινε και σημαίνει η Rosa Nera, απευθυνόμενοι σήμερα στην τοπική κοινωνία. Σε μια πόλη που ραγδαία μετατρέπεται σε ιλουστρασιόν θεματικό πάρκο για φραγκάτους τουρίστες/καταναλωτές, όσοι και όσες δεν καρπώνονται την υπεραξία από την τουριστική μπίζνα, νιώθουν έστω και διαισθητικά την απώλεια ως δική τους, νιώθουν την απειλή και το διακύβευμα: ένα οχυρό ελευθερίας, μια γραμμή άμυνας απέναντι στην προοπτική μιας πόλης χωρίς κατοίκους, χωρίς κοινωνικό ιστό, μιας αδιάλειπτης καταναλωτικής ζώνης, μιας γαλέρας στην οποία μέσα ή θα καταναλώνεις στο κατάστρωμα ή θα τραβάς κουπί στο αμπάρι.

Αν και γνωστή ιστορία, ξαναθυμίζουμε εν τάχει ότι πίσω από όλα κρύβεται ένας πολυεθνικός και πολυπλόκαμος ξενοδοχειακός όμιλος, που εδώ εμφανίστηκε το 2017 με την επωνυμία Belvedere ΕΠΕ, στον οποίον η τότε και η τωρινή διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης επιθυμεί διακαώς να νοικιάσει το κτήριο και την αυλή της κατάληψης, για να μετατραπεί το λεγόμενο «μπαλκόνι των Χανίων» σε ένα περίφρακτο υπερλούξ ξενοδοχείο για -πάρα πολύ- πλούσιους πελάτες. Και βασικά τον νοικιάζει από τότε, αν πιστέψουμε δηλαδή ότι η Belvedere ΕΠΕ όντως καταβάλλει μηνιαίο μίσθιο 20.000 ευρώ στο Πολυτεχνείο, για ένα πρότζεκτ που δεν έχει καν ξεκινήσει εδώ και 3μιση χρόνια. Ένα μίσθιο προκλητικά ευτελές, αν έχει κανείς μια αμυδρή ιδέα του μέρους και του μεγέθους του κτηρίου, καθώς και των ενοικίων που παίζουν γενικά στην πιάτσα.

Το κτήριο της Rosa Nera, όπως και τα πέριξ που συνθέτουν το μνημειακό συγκρότημα στην κορυφή του λόφου Καστέλι και παραχωρήθηκαν το 1979 από το υπουργείο
εθνικής άμυνας, έναντι ποσού το οποίο είχε καταβάλει ως δωρεά το ελληνικό Δημόσιο στο Πολυτεχνείο Κρήτης, έχει ανεγερθεί πάνω από το μινωικό ανακτορικό συγκρότημα, σπαράγματα του οποίου έχουν ανασκαφικά αποκαλυφθεί στις παρυφές του λόφου, σε κάποια από τα ελάχιστα οικόπεδα που είχαν απομείνει ανοικοδόμητα ώς τα τέλη της δεκαετίας του ‘70. Το γεγονός αυτό, που προστίθεται στην μνημειακότητα του ίδιου του κτηρίου, συνιστούσε -μέχρι σήμερα- ένα σοβαρό θεσμικό εμπόδιο στις επιδιώξεις της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ, που τυγχάνει να κυβερνάει και τη χώρα μέσω του μητσοτακέικου.

Διότι, όπως αποκαλύφθηκε στον τοπικό τύπο, με έγγραφο που έχει αναρτηθεί στη Διαύγεια, το θεσμικό αυτό πρόσχωμα επί της ουσίας έχει πια αρθεί. Το έγγραφο αυτό συνίσταται στην αδειοδότηση από μια υπηρεσία του ΥΠ.ΠΟ (Τμήμα Τεχνικών Ερευνών, Αναστήλωσης και Προδιαγραφών) σε υπεργολάβους (τεχνικά γραφεία ιδιωτών μηχανικών), προφανώς μισθωμένους από την Belvedere ΕΠΕ (η οποία εμφανώς αποφεύγεται να κατονομαστεί) για να προβούν σε μια σειρά δειγματοληπτικών και διερευνητικών εργασιών μέσα στο κτήριο, υπό την εποπτεία (συνδρομή δηλ.) της τοπικής εφορείας αρχαιοτήτων και της υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων Κρήτης, με δηλωμένο απώτερο σκοπό την ανάπλασή του σε ξενοδοχείο.

Η αδειοδότηση αυτή συνιστά το ήμισυ του παντός. Κατ’ αρχάς, προηγήθηκε της αστυνομικής επιχείρησης, και προαπαιτείται για αυτήν – ειδάλλως δεν θα είχε κανένα νόημα. Έπειτα, σημαίνει ότι όλα τα απαραίτητα κομπρεμί έχουν ήδη γίνει, οι διαβεβαιώσεις για την ευτυχή έκβαση της υπόθεσης τους έχουν δοθεί σε υψηλό επίπεδο, οι ανεπίσημες εντολές έχουν διαβιβαστεί καθέτως προς όλη την αρμόδια ιεραρχία, και οι πιέσεις προς τους όποιους απρόθυμους ή διστακτικούς κρατικούς λειτουργούς έχουν πλέον καρποφορήσει. Οι δειγματοληψίες θα σταλούν σε ιδιωτικά εργαστήρια που επίσης κατονομάζονται στο έγγραφο, και οι τοπικές υπηρεσιακές εισηγήσεις θα έχουν αποδέκτη το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο), ένα όργανο απαρτισμένο από επιστημονικό προσωπικό κατόπιν πολιτικής επιλογής της εκάστοτε κυβέρνησης, και το οποίο είναι που εν τέλει εγκρίνει ή μη (αλλά να το θέσουμε ως εξής: γενικά δυσκολεύεται πολύ να μην εγκρίνει…).

Αν δεν έχει γίνει ήδη αντιληπτό, δεν μένει παρά μονάχα να μπουν αύριο-μεθαύριο στο φρουρούμενο κτήριο και να στρωθούν στη δουλειά. Άλλωστε ακόμα και στο ίδιο το έγγραφο αναφέρεται ότι η κατάληψη ήταν αυτή που μέχρι τώρα παρεμπόδιζε την εκτέλεση των εργασιών.

Η εξέλιξη αυτή, αν μη τι άλλο, συνιστά άλλη μια απόδειξη (για τους αδαείς ή καλόπιστους) ότι πέραν των ξεπουλημένων πανεπιστημίων και των πολυτεχνείων, ακόμα και οι κρατικές υπηρεσίες που υποτίθεται πως είναι επιφορτισμένες με την προστασία διατηρητέων μνημείων και αρχαιοτήτων, όχι μόνον αδυνατούν πλέον να προστατέψουν το δημόσιο χαρακτήρα και τη δημόσια χρήση κτηρίων και χώρων που άπτονται των αρμοδιοτήτων τους, αλλά πρακτικά «καλύπτονται» πίσω από -ή έρχονται αντιμέτωποι με- ειλημμένες αποφάσεις ανώτερων κρατικών φορέων.
Κράτος εναντίον κοινωνίας, για να το πούμε απλά, για μας που βλέπουμε την κοινωνία ξέχωρα από τις ελίτ και τα τσιράκια τους.

Στο εδώ και το τώρα λοιπόν, ένας μεγάλος αγώνας ξαναρχίζει για την τοπική κοινωνία που στενάζει από τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και τον εξευγενισμό. Ή θα αντισταθούμε ή να μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας σιγά-σιγά όλες και όλοι που δεν βγάζουμε τον μήνα, που δεν βρίσκουμε σπίτι με υποφερτό ενοίκιο, που μας πετάνε έξω για να βάλουνε μέσα τουρίστες, που δεν έχουμε 4.50 ευρώ για ένα ρημαδοκαφέ στο λιμάνι.

Με πρώτο στόχο την αποτροπή των άμεσα επικείμενων εργασιών και την επανάκτηση της κατάληψης, έπειτα τη διεκδίκηση όλο και περισσότερων δημόσιων και ελεύθερων απ’ την κερδοφορία χώρων, ως την ανατροπή του «εξευγενιστικού» ολετήρα και της κοινωνικής ερήμωσης της πόλης.

Παρέμβαση στην Πρυτανεία του Πολυτεχνείου Κρήτης (κτήριο ΗΜΜΥ), Παρασκευή 5/4, στις 11:00

Συγκέντρωση και πορεία, Σάββατο 6/4, στις 12 το μεσημέρι, στην Πλατεία Αγοράς.

Κατάληψη Rosa Nera,
Λόφος Καστέλι,
rosanera.squat.gr
Απρίλιος 2024

#rosanera #ροζανερα #Χανιά

Αστυνομική Βία και Ψυχικό Τραύμα: Προβολή και Συζήτηση με την Χρύσα Λύκου.

Το Σάββατο 13 Γενάρη, στις 19:00, θα προβληθεί στην Κατάληψη Rosa Nera, η ταινία τεκμηρίωσης και έρευνας Αστυνομική Βία και Ψυχικό Τραύμα, με συνεντεύξεις της Χρύσας Λύκου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παναγιωτακόπουλου. Μετά από εισηγήσεις της Χρύσας Λύκου, όπως και εισήγηση της Κατάληψης Rosa Nera θα ακολουθήσει συζήτηση με την δημιουργό της έρευνας του ντοκιμαντέρ, Χρύσα Λύκου.

Η ταινία ρίχνει φως στις βιογραφικές ρωγμές και τα ψυχικά τράυματα της αστυνομικής βίας σε μία έρευνα γύρω από κρίσιμα γεγονότα που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία:

«Οι οικογένειες των θυμάτων και οι επιζώντες της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας καταθέτουν το βίωμα, το πένθος τους και την ανάγκη τους να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Οι οικογένειες του Κώστα Φραγκούλη και του Νίκου Σαμπάνη οι οποίοι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από ένστολους της ΕΛΑΣ, ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου που βασανίστηκε από τις αστυνομικές αρχές στον Βόλο καθώς και επιζώντες από την αστυνομική αυθαιρεσία καταθέτουν το βίωμα, το πένθος τους και την ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης. Στη διαδρομή της εξιστόρησης της μνήμης τους, πλαισιώνονται από επιστήμονες που φωτίζουν πολύπλευρα τις πτυχές του τραύματος στο οποίο υποβλήθηκαν βίαια.»

Μαρτυρίες (με αλφαβητική σειρά):
Γούλας Λάμπρος (Θύμα αστυνομικής βίας στα Εξάρχεια)
Λώλος Μάριος (Φωτορεπόρτερ – Θύμα αστυνομικής βίας)
Μάγγος Γιάννης (Πατέρας Βασίλη Μάγγου θύματος αστυνομικής βίας)
Μπόλαρη Τατιάνα( Φωτορεπόρτερ – Θύμα αστυνομικής βίας)
Παπαζαχαρουδάκης Άρης (Θύμα αστυνομικής βίας στη ΓΑΔΑ)
Σαμπάνης Γιάννης (Πατέρας Νίκου Σαμπάνη θύματος αστυνομικής βίας)
Σαμπάνη Μαρία (Μητέρα Νίκου Σαμπάνη θύματος αστυνομικής βίας)
Φραγκούλης Παύλος (Πατέρας Κώστα Φραγκούλη θύματος αστυνομικής βίας)
Φραγκούλης Σάββας (Παππούς Κώστα Φραγκούλη θύματος αστυνομικής βίας
Αλέξανδρος (Θύμα αστυνομικής βίας στην πλατεία Νέας Σμύρνης)
Συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά)
Παπαϊωάννου Κωστής (Διευθυντής Σημείου για τη μελέτη της ακροδεξιάς)
Παπαρρούσου Άννυ (Δικηγόρος)
Τσουκαλά Νατάσα (Ομότιμη Καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Université Paris-Saclay)
Χρηστίδη Έλενα-Όλγα (Ψυχολόγος, επιστημονική υπεύθυνη Orlando LGBT)
Συντελεστές

Έρευνα – Συνεντεύξεις: Χρύσα Λύκου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Παναγιωτακόπουλος

Μοντάζ: Βαγγέλης Παναγιωτακόπουλος, Χρύσα Λύκου

Ηχοληψία: Διονύσης Αντύπας

Κάμερα: Πάνος Λαμπρόπουλος

Διεύθυνση παραγωγής: Χρύσα Λύκου

Τη μουσική έγραψε ο Κωσταντής Παπακωνσταντίνου.

Event: https://fb.me/e/5O4euorOw

 


ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ! ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 8! Παρασκευή 17/1 στις 9:00, συγκέντρωση στα Δικαστήρια Χανίων!

ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 8

Στις 17 Ιανουαρίου δικάζονται οι 8 διαδηλωτ(ρι)ες για τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση της 6ης Δεκέμβρη του 2020 με τις κατηγορίες της απείθειας – ενώ ο ένας εξ αυτών αντιμετωπίζει επιπλέον και την κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης βλάβης απέναντι σε αστυνομικό. Εκείνη την ημέρα συλλογικότητες, φοιτητικοί σύλλογοι και σωματεία εκπαίδευσης των Χανίων καλούσαν στη συγκέντρωση μνήμης της κρατικής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης που πυροδότησε.

Τα καλέσματα είχαν ως πλαίσιο την αντίσταση ενάντια στο μαζικά θανατηφόρο έγκλημα της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης της δημόσιας υγείας εν μέσω υγειονομικής κρίσης, στις χιλιάδες απολύσεις και την υποκλοπή των μισθών και των επιδομάτων προς όφελος μιας ταξικά μεροληπτικής αστυνομικής διαχείρισης, καθώς και ενάντια στη χουντικής εμπνεύσεως επιχείρηση απαγόρευσης της συλλογικής δράσης και της πολιτικής ζωής.

Τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη του 2020 κορυφώθηκε η καταστολή και της παραμικρής έκφρασης κοινωνικής δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας μέσα από την απόδοση υπερεξουσιών στην αστυνομία. Μέσω αυτών, κουρελιάζοντας κάθε τυπικά συνταγματική διαδικασία, η κυβέρνηση επέβαλε τις καινοφανείς μεταπολιτευτικά απαγορεύσεις συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων κατά τις ημέρες μνήμης των δύο σημαντικότερων εξεγέρσεων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αυτών της 17ης Νοέμβρη και 6ης Δεκέμβρη. Καθόλου τυχαία επρόκειτο για το διάστημα που η πίεση στο εσκεμμένα υποστελεχωμένο σύστημα υγείας οδηγούσε σε εκατοντάδες θανάτους ευάλωτων υγειονομικά ανθρώπων καθημερινά.

Ο στόχος ήταν σαφής: σε μια περίοδο που οι ευπαθείς ομάδες (οικονομικά, υγειονομικά, στεγαστικά, από άποψη φύλου και ηλικίας) επιλέχτηκαν από το κράτος να πληρώσουν τα σπασμένα, η σιωπή απέναντι σε αυτά τα εγκλήματα έπρεπε να διασφαλιστεί. Τόσο μέσα από την καταστολή, όσο και με τη γιγαντιαία επιχείρηση εξαγοράς των μεγάλων δημοσιογραφικών ομίλων για να λιβανίζουν μονοφωνικά την παραπάνω αντικοινωνική και δολοφονική διαχείριση της κρίσης.

Στα Χανιά, το τοπικό κίνημα αποφάσισε (και το κατάφερε) να μην αναστείλει την πολιτική δράση.Έτσι, στις 6 Δεκεμβρίου του 2020, η αστυνομία επιτέθηκε εντελώς απρόκλητα στη συγκέντρωση συλλαμβάνοντας βίαια 6 ανθρώπους από τη συνέλευση της Κατάληψης Rosa Nera και 2 μέλη του ΚΚΕ (μ-λ). Άνθρωποι χτυπήθηκαν με (τα απαγορευμένα υποτίθεται) πτυσσόμενα γκλομπ, με κρότου λάμψης, ενώ αρκετοί διαδηλωτές εμποδίστηκαν από τα μπλόκα της αστυνομίας να προσεγγίσουν τον χώρο φιλοδορούμενοι με το γνωστό 300άρι πρόστιμο.

Χαρακτηριστικό είναι πως την ίδια μέρα ματατζής πόζαρε ως χούλιγκαν κοροϊδεύοντας το πανό-λάφυρο που άρπαξε βίαια μια ομάδα ασφαλιτών από το μπλοκ του ΚΚΕ (μ-λ). Επιβάλλεται να θυμηθούμε επίσης πως στα Χανιά, τις επόμενες μέρες εκείνου του Δεκέμβρη, ανώνυμοι ασφαλίτες έπαιρναν κατόπιν εντολών άνωθεν τηλέφωνα συναγωνιστές και συνδικαλιστές στα σπίτια τους, προκειμένου να επιδώσουν τηλεπρόστιμα(!!!) για συμμετοχή στη διαμαρτυρία και τις πορείες, επαναφέροντας το χουντικό φακέλωμα και καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας.

Όμως, παρά τις απαγορεύσεις, τα τηλεπρόστιμα και την καταστολή των ένστολων τραμπούκων, το τοπικό κίνημα στα Χανιά θα απαντήσει με πορείες τόσο την ίδια μέρα (6/12/2020) στην εργατική γειτονιά της Νέας Χώρας, όσο και με μια μαζική συγκέντρωση στις 10 Δεκέμβρη του 2020.

Στη δίκη της 17ης Ιανουαρίου του 2023, οι συλληφθέντες και οι συλληφθείσες αντιμετωπίζουν κατηγορίες ανάλογες της βίας και της αυθαιρεσίας της αστυνομίας:
Όσο πιο βαριά η βία των αστυνομικών τόσο πιο αυθαίρετες είναι οι κατηγορίες. Χαρακτηριστική είναι η ψευδομαρτυρία αστυνομικού για δήθεν τραυματισμό του από σύντροφο, μέλος του φοιτητικού συλλόγου. Το ότι κατηγορούνται ψευδώς αγωνιστές και αγωνίστριες που δέχτηκαν την αστυνομική βία, γεγονός καταγεγραμμένο σε πλήθος οπτικών τεκμηρίων, δείχνει ίσως με τη μεγαλύτερη ένταση ότι πρόκειται εν τέλει για μία αμιγώς πολιτική δίκη φρονημάτων σε μία περίοδο που επιχειρείται η συλλογική αμνησία για τα κρατικά εγκλήματα της περιόδου 2020 – 2021.

Η πολιτική δίκη των 8 λαμβάνει χώρα σε μία πολιτική συγκυρία κατά την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με μία νέα επίθεση. Οι πρωτοφανείς ανατιμήσεις στα αγαθά και στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος,οι οποίες ισοδυναμούν με περαιτέρω μείωσητου μισθού, οι εξωπραγματικές τιμές των ενοικίων, η ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος για τα κέρδη των λίγων, η εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής δημόσιου χώρου απότελούν κάποιες πτυχές της επίθεσης αυτής.

Το κράτος, ως υπάλληλος των αφεντικών,καλεί τους από τα κάτω να (ξανα)πληρώσουμε τα σπασμένα. Απέναντι σε όσους/ες οργανώνονται και αντιστέκονται η αντιμετώπιση είναι γνωστή: περισσότερη καταστολή, χημικά, συλλήψεις και δικαστήρια.
Καθόλου τυχαίο, το γεγονός ότιη κυβέρνησημέσω ενός Νέου Ποινικού Κώδικα απαλλάσσει τους αστυνομικούς από την υποχρέωση να εμφανίζονται και να καταθέτουν στην ακροαματική διαδικασία.

Οι ψευδείς κατηγορίες αστυνομικών που σε πολλές περιπτώσεις εως τώρα καταρρίπτονται από τις αντιφάσεις τουςστις δικαστικές αίθουσες, επιχειρείται στο εξής με μία γραπτή κατάθεση να είναι αρκετέςώστε να ποινικοποιείται η πολιτική δράση. Την ίδια στιγμή που αστυνομικοί με απροκάλυπτα ρατσιστικά κίνητρα δολοφονούν εν ψυχρώρομά παιδιά και ευνοούνται μέσα σε ένα καθεστώς ατιμωρησίας.
Απέναντι στην παραίτηση και το φόβο προτάσσουμε τη συλλογική οργάνωση και τους ταξικούς αγώνες.

Για τη δίωξη των 8 έχουν ήδη δημοσιευτεί ψηφίσματα υποστήριξης από συλλογικότητες και σωματεία της εργατικής τάξης της πόλης.

Το πλαίσιο παραμένει το ίδιο:
Αγώνες για ψωμί, παιδεία, ειρήνη, υγεία, ελευθερία, κάτω τα χέρια από τη διαδήλωση και την απεργία!

Καλούμε

Τρίτη 9/1 στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο

Σωματεία και συλλογικότητες για συντονισμό δράσεων εν όψει της δίκης,

Παρασκευή 17/1 στις 9:00, συγκέντρωση στα Δικαστήρια Χανίων

Κατάληψη Rosa Nera, Δεκέμβριος 2023