Κατηγορία: Αντιφασισμός

Δίψα για ζωή, όχι μιζέρια εκλογική
Οργάνωση από τα κάτω, αγώνες ταξικοί

Η Πρωτομαγιά των αγώνων για «το ψωμί και τα τριαντάφυλλα», για πάντα εργατική στη συνείδηση των εργατών και των εργατριών σε όλο τον κόσμο, είναι η μέρα της αιματηρής εξέγερσης των βιομηχανικών εργατικών οικογενειών στο Σικάγο του 1886, μέρα ορόσημο στην πάλη για τη διεθνή απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Στα μέρη μας, ο ανήσυχος μήνας Μάης συνδέεται με τους απεργιακούς αγώνες και την εξέγερση στη Θεσσαλονίκη του 1936.

137 χρόνια από την 1η Μάη στο Σικάγο, οι σύνδεσμοι και τα κράτη των αφεντικών λεηλατούν τις κατακτήσεις των εργατικών ενώσεων, οι εκμεταλλευτές συνεχίζουν να κλέβουν τον μισθό, τον χρόνο, «το ψωμί και τα τριαντάφυλλα», τη ζωή.

Στην Ελλάδα του 2023, οι εργοδοτικές δολοφονίες αυξάνονται και παράλληλα βαφτίζονται «ατυχήματα». Δεν είναι όμως αποτέλεσμα κάποιας «ατυχίας» η ποσοτική αύξηση των εργατικών τραυματισμών και θανάτων. Αντίθετα, είναι το αποτέλεσμα των ανύπαρκτων συνθηκών προστασίας και ασφάλειας των εργαζομένων, της απλήρωτης υπερεργασίας και των εξοντωτικών υπερωριών, των ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών από την περίθαλψη.

Στην Κρήτη καταγράφονται κάθε μήνα σοβαροί τραυματισμοί στα εργοτάξια, στα χωράφια και στις διανομές. Παράλληλα καταγγέλλεται δημόσια από τα συνδικάτα η μη δήλωση τραυματισμών (ιδίως για τη μεταναστευτική εργασία), όπως καταγγέλλεται και η ανυπαρξία ελέγχου για τις συνθήκες ασφάλειας στη δουλειά. Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση της εργοδοτικής δολοφονίας στο Ρέθυμνο του οδηγού Μανόλη Αφράτη. Ο Μανόλης Αφράτης οδηγούσε με ευθύνη της εταιρείας «ΓΑΛΑΚΤΟΜΙΚΗ ΑΜΑΡΙΟΥ Α.Ε.», ένα φορτηγό-φονιά εντελώς ακατάλληλο για τον δρόμο και με θανατηφόρες τροποποιήσεις – όπως τεκμηριώνεται στη μελέτη εμπειρογνωμόνων. Προκειμένου λοιπόν να γλιτώσει η εταιρεία το κόστος στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας, ένας εργάτης οδηγήθηκε στον θάνατο στις 21 Μάη 2020 ενώ –όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις– επιχειρείται από μια μερίδα τοπικών παραγόντων στο Ρέθυμνο η απαλλαγή της εργοδοσίας από τις ευθύνες της. Αυτές τις μέρες δίνεται ένας σημαντικός νομικός αγώνας από την οικογένεια του νεκρού εργάτη, ένας αγώνας που πρέπει να στηριχτεί από όλες και όλους μας ενάντια στις εργοδοτικές δολοφονίες.

Και δυο μήνες πριν, στα Τέμπη, αποδείχτηκε με φριχτό τρόπο το πώς η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας αφορά όλες και όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικής καταγωγής. Γιατί ήταν η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας που οδήγησαν στο ειδεχθές κρατικό έγκλημα των Τεμπών. Οι εργαζόμενοι στα τρένα είχαν καταγγείλει, εδώ και χρόνια, τις εγκληματικές συνθήκες στο σιδηροδρομικό δίκτυο χωρίς καμία θεσμική ανταπόκριση.

Αντιθέτως, η κρατική δολοφονία στα Τέμπη ήταν αποτέλεσμα της μακροχρόνιας και πολιτικά εσκεμμένης υποστελέχωσης, ξεπουλήματος και υποβάθμισης των υποδομών του σιδηροδρομικού δικτύου και των κανόνων ασφαλείας με στόχο τη μείωση του κόστους εργασίας και του κόστους της προστασίας της.

Το σοκ από την κρατική και εργοδοτική δολοφονία στα Τέμπη πυροδότησε ένα κύμα διαμαρτυρίας που εκφράστηκε με μια μεγάλη απεργιακή συμμετοχή και τη μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας με ταξικό λόγο ενάντια στην κρατική και εργοδοτική ασυδοσία. Το πένθος δεν ήταν «εθνικό», αλλά αντίθετα εκδηλώθηκε μέσα από την οργανωμένη δράση, τις συγκρούσεις, την οργή και τον λόγο που εκφράστηκαν χωρίς καμία διάθεση συμφιλίωσης με όσους ευθύνονται πολιτικά, οικονομικά και διαχρονικά για το έγκλημα. Αντί όμως να κλιμακωθούν τα γεγονότα διαμαρτυρίας, διεκδίκησης και απεργιών, ακολούθησε η ανακοίνωση για διενέργεια εκλογών, η αδράνεια των κινημάτων και η επιχείρηση αποκλιμάκωσης εκ μέρους των κομμάτων, όπως και η επένδυση σε μια νέου τύπου πρόταση «να λογαριαστούμε μετά», αυτή τη φορά στις κάλπες.

Η ταραχώδης πρόσφατη τοπική (και όχι μόνο) πολιτική ιστορία έχει δείξει πως οι αναθέσεις σε οιοσδήποτε τύπου «σωτήριες» κρατικές, κομματικές ηγεσίες και ταξικές εργολαβίες είναι καταστροφικές για τις αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της άμεσης δημοκρατίας και της προτεραιότητας των εργατικών και κοινωνικών αναγκών. Το έγκλημα στα Τέμπη, όπως και τα εγκλήματα στο Αιγαίο, στον Έβρο, στο Μάτι είναι αποτελέσματα υποχώρησης των οργανωμένων αγώνων για την αλλαγή του κοινωνικού, πολιτειακού και οικονομικού παραδείγματος στην κατεύθυνση της οικονομικής ισότητας και της κοινωνικής χειραφέτησης.

Απέναντι σε ένα κλίμα προεκλογικής μιζέριας και ενάντια στην απάθεια, να οργανωθούμε στη βάση των εργατικών ενώσεων και των σωματείων, στα κοινωνικά και τα εργατικά κινήματα, να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις, τα σπίτια της αλληλεγγύης των καταπιεσμένων.

Στον καθημερινό αγώνα για τη ζωή, το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους.

Καλούμε την 1η Μάη μαζί με τα εργατικά σωματεία και τις συλλογικότητες της πόλης στην Πλατεία Αγοράς στις 10:00

Κατάληψη Rosa Nera

 

Τον Δεκέμβρη του 2022 στο δικαστήριο Ρεθύμνου διεξάγονταν μια από τις πιο σημαντικές δίκες των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά την τοπική κοινωνία των Χανίων. Πρόκειται για την υπόθεση της πολύχρονης κακοποίησης και σεξουαλικής βίας στο χωριό Γλώσσα Πλατανιά, με θύμα τον 20χρονο -σήμερα- Γιάννη, παιδί με μέτρια νοητική υστέρηση, και θύτες από το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, παπάδες και άλλους.

“’Οχι αθώοι, αλλά μη ένοχοι”, έτσι ξεκινάει η αγόρευση ενός από τους δικηγόρους υπεράσπισης, υποδεικνύοντας στους ενόρκους με βάση ποιο σκεπτικό να πάρουν την απόφαση τους. Τρεις από τους πέντε κατηγορούμενους -δύο εξ αυτών ιερείς- κρίνονται αθώοι λόγω αμφιβολιών. Με βάση την εισαγγελική πρόταση δεν υπήρξε ποτέ κανένας βιασμός, όλοι αθώοι για τη χρόνια σεξουαλική κακοποίηση του Γιάννη. Σε μια δίκη εξ’αρχής στημένη ο δικηγόρος του Γιάννη, αμίλητος γενικά, ακουγόταν μονάχα σποραδικά όταν έκανε κανένα αστειάκι με τους δικηγόρους υπεράσπισης, με συνοδεία κλεισίματα ματιού ή και νεύματα. Τα τεκμήρια κατηγορίας, ακόμα και το ξεκάθαρο πόρισμα της ιατροδικαστικής έρευνας που αναφέρεται σε πολλαπλούς και πρόσφατους βιασμούς, θεωρούνται από την έδρα ελλιπή. Οι μάρτυρες κατηγορίας εκφοβίζονται και λοιδορούνται συστηματικά και με την ανοχή έδρας. Αλλά το σημαντικότερο από όλα, ο Γιάννης θεωρείται ψεύτης. Όπως ακούστηκε από την υπεράσπιση “το δικαστήριο σας πώς θα αντιμετωπίσει την καλπάζουσα φαντασία του Γιαννάκη;”. Πρόταση που αποπνέει το γενικότερο κλίμα μισαναπηρίας και υποτίμησης, μέσα στο οποίο ο Γιάννης έχει ζήσει όλη του τη ζωή.

Παρόμοια τακτική είδαμε πρόσφατα στην υπόθεση trafficking (μαστροπείας) στην Ηλιούπολη, όπου η 19χρονη Ε. λόγω της νοητικής της υστέρησης κρίθηκε αναξιόπιστη. Δύο μονάχα παραδείγματα που φανερώνουν την σύσσωμη αδικία προς τους αδύναμους. Μια συνέχεια των ρατσιστικών στερεοτύπων και των ταξικών ανισοτήτων μέσα στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης.

Η αλήθεια του Γιάννη δεν είχε καμία τύχη απέναντι στον λόγο των σεβασμιότατων ιερέων οι οποίοι εκτός από τη θεία χάρη, έχουν και τη χριστιανική και θεσμική υποστήριξη να κάνουν ό,τι θέλουν.

Ο Γιάννης λέει την αλήθεια!
Οι κακοποιητές του είναι ένοχοι, χωρίς αμφιβολίες.

Οι ζωές των Ρομά μετράνε!
Δολοφονία του Ρομ Κώστα Φαγκούλη, εν ψυχρώ από αστυνομικό.
Ο Κώστας Φραγκούλης κατέληξε σήμερα.

H Kατάληψη Rosa Nera καλεί στις 19:00 σε συγκέντρωση, σήμερα στην Πλατεία Αγοράς.
– Κώστας Φραγκούλης είναι το όνομα του, κάτω τα χέρια απ’ την κοινότητα του.

– Στους μπάτσους λεφτά, στην νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες.

– Ούτε φόβος, ούτε υποταγή, οργάνωση απ’ τα κάτω, αγώνες ταξικοί.

Αντίσταση στους δολοφόνους: Οι ζωές των Ρομά μετράνε!

Χανιά, Σάββατο 3 Δεκεμβρίου.

Η Κατάληψη Rosa Nera οργάνωσε με την ομάδα “antifa shalala” – ομάδα που παρεμβαίνει εργατικά και εντυπωσιακά στους τοίχους των Αθηνών προκαλώντας πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα και συζητήσεις- μια βραδιά προβολής ντοκιμαντέρ, κουβέντας και live hip hop με ανοιχτό το μικρόφωνο για νέα αλάνια των Χανίων.

Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ “After Hours: 8 χρόνια antifa shalala”, η συζήτηση κινήθηκε γύρω από την πλούσια εμπειρία των shalala, τις συλλογικές τεχνικές και τα νοήματα των πολιτικών, ταξικών και κοινωνικών παρεμβάσεων και περιπετειών τους στην μητρόπολη.
Κάποιες εικόνες, λοιπόν, από την εκδήλωση στην Ρόζα με τις/ τους συντρόφους και συντρόφισσες, που σίγουρα ανανεώσαν το ενδιαφέρον γύρω από τα όρια και τις δυνατότητες εργαλείων όπως τα στένσιλ, τα γκραφίτι, τα χαρτοπανώ και άλλες τεχνικές εκτροπής κυριάρχων διαδικασιών λόγου και εικόνας μέσα στο τσιμεντένιο σώμα των πόλεων.

Ακολουθεί το κάλεσμα της εκδήλωσης και κάποιες εικόνες από την βραδιά στην Ρόζα!

“………Το antifa shalala έρχεται στην κατάληψη Rosa Nera.

Προβολή ντοκιμαντέρ After hours: 8 χρόνια antifa shalala το Σάββατο 3 Δεκεμμρίου στις 19:00 στην κατάληψη Rosa Nera.

ένα βίντεο και μια κουβέντα για
8 χρόνια χωρίς πλάνο καριέρας, χωρίς συνεντεύξεις σε καλαίσθητα freepress (που γουστάρουν τον μπάνκσυ αλλά σιχαίνονται τα ταγκζ και τα συνθήματα), χωρίς χορηγία του δήμου αθηναίων που θα βοηθήσει τον εξευγενισμό της περιοχής, χωρίς άκρες σε κόμματα, χωρίς πολιτικούς μπαμπάδες, χωρίς πιστοποιητικά, χωρίς πατρίδα -και καμιά φορά χωρίς αρκετό πλαστικό χρώμα.
8 χρόνια με τσίλιες σε καθέτους κεντρικών λεωφώρων, με πτυσσόμενες σκάλες που κάποιες φορές λυγίζουν αγχωτικά, με ατάκες που πρέπει να προλάβουμε να τις κάνουμε αιχμηρές μέχρι τα μεσάνυχτα, με πρωινό ξύπνημα για δουλειά την επόμενη, με μίσος για τα αφεντικά και το κράτος τους, τις διαταγές, τους μπάτσους, τους φασίστες, τους σεξιστές και τον τύπο που μας ρουφιάνεψε απ’ την απέναντι πολυκατοικία.
8 χρόνια ο ένας δίπλα στην άλλη.
(+2-3 πράγματα που καταλάβαμε για όλα αυτά και για αυτά που έρχονται)

Θα ακολουθήσει DJ set και live hip hop – Open Mic………….”