Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει την μικροφωνική που διοργανώνουν οι Έμφυλες Αταξίες για την υπόθεση του/της Ζακ/Zackie την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020 στις 7 μ.μ. στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς.
Παράλληλα καλεί σε ανοιχτή συνέλευση την ίδια μέρα και στον ίδιο χώρο στις 8 μ.μ. με στόχο να συζητήσουμε μια συλλογική απάντηση στα ήδη προαναγγελθέντα “μέτρα” του κράτους για τον covid-19.
Κατηγορία: Αντιφασισμός
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 7/10
Αντιφασιστική Πορεία
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, στις 10 : 30 , στην Πλατεία Αγοράς Χανίων.
Στις 7 Οκτώβρη το αντιφασιστικό κίνημα καλείται να δώσει ένα μήνυμα στον δρόμο: για τη δικαιοσύνη μέσα από τον αγώνα των ανθρώπων του εργατικού και του κοινωνικού κινήματος ενάντια στην ψευδό -δικαιοσύνη των αφεντικών. Ο αγώνας των τελευταίων 10 ετών σταμάτησε την προσπάθεια των ντόπιων φασιστών να εκφραστούν μέσα από ένα ισχυρό νεοναζιστικό κόμμα όπως και την προσπάθεια των πολιτικών εκπροσώπων των αφεντικών να χρησιμοποιήσουν τους νεοναζί στις διαδικασίες αποδημοκρατικοποίησης και υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής και εργασίας.
Ήταν ένας αγώνας δύσκολος, επίμονος, αλλά και τραγικός: για άλλη μια φορά χάσαμε πολύτιμους ανθρώπους της τάξης μας, όπως ο Παύλος Φύσσας και ο Σαχζάτ Λουκμάν. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ η αντίσταση του Παύλου, απέναντι σε μια ολόκληρη τοπική οργάνωση των ναζί που δρούσε με την διακριτική παρακολούθηση της αστυνομίας. Ήταν ένα κομβικό γεγονός που θα εμπνεύσει και θα δώσει την τελική ώθηση στο αντιφασιστικό κίνημα για την οριστική κοινωνική ήττα της νεοναζιστικής οργάνωσης.
Ήταν ένας αγώνας που δόθηκε με διαφορετικούς τρόπους και από διαφορετικές συνθέσεις και συνεργασίες αντιφασιστικών πολιτικών χώρων στους δρόμους, στις γειτονιές, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους εργασιακούς χώρους και μέσα στα συνδικάτα.
Οι αναρχικές και αυτόνομες συλλογικότητες, συνομαδώσεις και οι καταλήψεις ήταν στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, και έπαιξαν τον κρίσιμο ρόλο στις πόλεις – συχνά μόνο με τις δικές τους δυνάμεις – ενάντια στην συνεργασία των νεοναζί με την αστυνομία. Ιδίως σε βίαιες και ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, αντιφασιστών, συνδικαλιστών, ΛΟΑΤΚΙ, γυναικών, προσφυγόπουλων και όποιον άλλο άνθρωπο θεωρούν οι φασίστες “περιττό”.
Η προσπάθεια από μερίδα του τύπου και των αφεντικών, να παρουσιαστούν ως δημοκρατικό και αντιναζιστικό τόξο οι πολιτικοί αρχηγοί και τα αυταρχικά πολιτικά πρόσωπα που έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη διάδοση ρατσιστικών και εθνικιστικών ερμηνευτικών σχημάτων, που συναίνεσαν σε εγκλήματα κατά των προσφύγων, που χτύπησαν το εργατικό και το κοινωνικό κίνημα και που ακόμα και σήμερα αναπαράγουν την εθνικοσοσιαλιστική θεωρία των 30ς περί “δύο άκρων”, μόνο αηδία μας προκαλεί.
Στο σήμερα, λοιπόν, και περιμένοντας τις εξελίξεις γύρω από τη δίκη της Χιτλερική Αυγής, το κράτος συνεχίζει την εφαρμογή ενός μέρους της ατζέντας των νεοναζί: απαγάγοντας και φυλακίζοντας πρόσφυγες, καταστέλλοντας καταλήψεις, πουλώντας πολεμικά σενάρια, υποτιμώντας την ζωή και την εργασία, ετοιμάζοντας τη νέα επίθεση στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, πριν κάποιους μήνες, η εισαγγελική πρόταση στην Δίκη της Χρυσής Αυγής ουσιαστικά αθώωνε τα στελέχη της, εκφράζοντας προσδοκίες ρατσιστικών κομματιών της κοινωνίας, της αστικής τάξης και μερίδας του δικαστικού κόσμου. Αυτό άλλωστε δείχνει και η αναζωπύρωση ρατσιστικών επιθέσεων σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Το κράτος των αφεντικών καθοδηγεί πάλι τους φασίστες.
Στα μέρη μας, ρατσιστικές επιθέσεις πάλι συντονίζονται από εργοδότες και μπράβους εναντίον μεταναστών εργατών στα Χανιά ή στο Τυμπάκι, με την συνεργασία μπάτσων. Στόχος των φασιστών, η υποτίμηση της μεταναστευτικής ζωής και εργασίας, αργότερα η απαξίωση της ζωής όλων μας. Στη Λέσβο καθημερινά, χτυπούν άστεγα προσφυγόπουλα και τις οικογένειες τους. Εκεί που 13.000 άνθρωποι βρέθηκαν σε ανάγκη στέγης και ασύλου αφού κάηκε το κολαστήριο της Μόρια, στο οποίο οι ντόπιοι άρχοντες τους είχαν στοιβαγμένους. Στις μέρες μας νέα στρατόπεδα εγκλεισμού χτίζονται για να γίνου αποθήκες ανθρώπων….Σε όλη την Ευρώπη ξεσπούν αντιρατσιστικές διαδηλώσεις ενάντια στη πόλεμο που έχει εξαπολύσει η ακροδεξιά ελληνική κυβέρνηση και οι όχλοι της εναντίον της προσφυγιάς, όμως οι παράνομες επαναπροωθήσεις, τα βασανιστήρια και οι εγκλεισμοί σε εσκεμμένα άθλιες συνθήκες των ζωών που κατά κανόνα χρίζουν προστασία συνεχίζεται, με συλλογική κοινωνική ευθύνη όλων μας.
Ο ρατσιστικός όχλος κινητοποιείται από τα ξεπουλημένα τομάρια στα μεγάλα ΜΜΕ που εξαπατούν, στάζουν ρατσιστικό δηλητήριο, ανορθολογισμό, ευχές για πογκρόμ και πολέμους. Ταυτόχρονα πολεμικά σενάρια και επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά στην βαρβαρότητα που ονειρεύονται μερίδες της αστικής τάξης και οι φασίστες : το ξεπέρασμα της κρίσης τους μέσα από διακρατικούς πολέμους και πτώματα. Να πεθάνουμε δηλαδή για πετρέλαια, ΑΟΖ και ότι άλλη μαλακία σκεφτούν για να πουλήσουνε τα όπλα τους στα κορόιδα όλων των εθνών.
Στην παρούσα συγκυρία λοιπόν, θεωρούμε την ημέρα απόφασης της δίκης των νεοναζί κεντρική προτεραιότητα. Πράγματι, είμαστε ενάντια στις φυλακές, είμαστε όμως και ενάντια στους φασίστες και δίπλα στους αντιφασίστες/αντιφασίστριες.
Για όλους αυτούς του λόγους, καλούμε σε αντιφασιστική πορεία και ενότητα: στην σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών παρουσιάζει μια ακροδεξιά ατζέντα αποδημοκρατικοποίησης και ένα πλάνο αυταρχικής διαχείρισης της κρίσης και του εσκεμμένου κρατικού χάους στην εργασία, την παιδεία, την υγεία και την ανθρώπινη μετακίνηση.
Όμως δεν παίζουν μόνοι τους, κάθε άλλο.
Αν οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες.
Αγώνες Ταξικοί Αντιφασιστικοί!
Αλληλεγγύη στην Προσφυγιά, Άσυλο και Χαρτιά,
Μέχρι την απελευθέρωση της ανθρώπινης μετακίνησης
Αντιφασιστική Πορεία
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, στις 10 : 30 , στην Πλατεία Αγοράς Χανίων.
Πορεία ενάντια στον φασισμό – 18/9_18:00_πλ. Αγοράς
7 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Πορεία αντιφασιστικής μνήμης και εγρήγορσης
Παρασκευή 18 Σπετεμβρίου, στις 18:00, στην Πλατεία Αγοράς Χανίων.
18 Σεπτεμβρίου του 2013, στο Κερατσίνι. Ο Παύλος Φύσσας (Killah – P), ιδιαίτερα αγαπητός στιχουργός και μουσικός της hip hop σκηνής, μέλος του Συνδικάτου του Μετάλλου, δέχεται οργανωμένη ενέδρα από φασίστες της «τοπικής οργάνωσης νίκαιας» του νεοναζιστικού κόμματος της «χρυσής αυγής». Η επίθεση καθοδηγείται και οργανώνεται με εντολές της ιεραρχίας του νεοναζιστικού κόμματος. Καθώς η ομάδα των φασιστών αδυνατεί να ρίξει κάτω τον Παύλο που προστατεύει την παρέα του, και ενώ αστυνομικοί παρακολουθούν διακριτικά, ο φασίστας Ρουπακιάς τον δολοφονεί ύπουλα. Και τότε μόνο, επεμβαίνει η αστυνομία με τη χαρακτηριστική φράση: «ε, όχι και μαχαίρι…». Τα νέα κυκλοφορούν, αλλά το ίδιο βράδυ τα μεγάλα ΜΜΕ προσπαθούν να παγώσουν τα γεγονότα, παραπληροφορώντας πως επρόκειτο για μία συμπλοκή οπαδών. Όμως το επόμενο πρωί υπάρχουν απεργιακές κινητοποιήσεις και σε όλα τα μπλοκ του αγώνα κυριαρχεί η οργή για τον Παύλο…
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Η αντίσταση αυτού του παλικαριού από το Κερατσίνι θα εμπνεύσει και θα δώσει την τελική ώθηση στο αντιφασιστικό κίνημα για την οριστική κοινωνική ήττα της νεοναζιστικής οργάνωσης.
Δεν θα ξεχάσουμε την αντιφασιστική ενότητα των αγώνων που δώσαμε, και τη νίκη του κινήματος, παρά τη συνεργασία της ασφάλειας με τους χρυσαυγήτες: και εδώ στην πόλη μας, τον Απρίλη του ΄13 τους πετάξαμε στο λιμάνι των Χανίων.
Δεν επιτρέπουμε σε κανένα να ξεχάσει ή να κάνει πως δεν γνωρίζει.
Σήμερα, 7 χρόνια μετά, το κράτος των αφεντικών καθοδηγεί πάλι τους φασίστες. Ρατσιστικές επιθέσεις πάλι συντονίζονται από εργοδότες και μπράβους εναντίον μεταναστών εργατών στα Χανιά ή στο Τυμπάκι, με την συνεργασία μπάτσων. Στόχος των φασιστών, η υποτίμηση της μεταναστευτικής ζωής και εργασίας, αργότερα η απαξίωση της ζωής όλων μας. Στη Λέσβο καθημερινά, χτυπούν άστεγα προσφυγόπουλα και τις οικογένειες τους με δακρυγόνα και κρότου λάμψης. Εκεί που 13.000 άνθρωποι βρέθηκαν σε ανάγκη στέγης και ασύλου αφού κάηκε το κολαστήριο της Μόρια, στο οποίο οι ντόπιοι άρχοντες τους είχαν στοιβαγμένους….
Σε όλη την Ευρώπη ξεσπούν αντιρατσιστικές διαδηλώσεις ενάντια στη πόλεμο που έχει εξαπολύσει η ακροδεξιά κυβέρνηση εναντίον της προσφυγιάς, όμως οι παράνομες επαναπροωθήσεις, τα βασανιστήρια και οι εγκλεισμοί σε εσκεμμένα άθλιες συνθήκες των ζωών που κατά κανόνα χρίζουν προστασία συνεχίζεται, με συλλογική κοινωνική ευθύνη όλων μας.
Για όλους αυτούς του λόγους, καλούμε σε αντιφασιστική πορεία και ενότητα: στην σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών παρουσιάζει μια ακροδεξιά ατζέντα αποδημοκρατικοποίησης, ενώ μένει ανοικτό το σενάριο να λυθεί η κρίση τους με διακρατικούς πολέμους και νέες εκατόμβες για τα κέρδη της πολεμικής βιομηχανίας. Ο ρατσιστικός όχλος κινητοποιείται από τα ξεπουλημένα τομάρια στα μεγάλα ΜΜΕ που εξαπατούν, στάζουν ρατσιστικό δηλητήριο, ανορθολογισμό, ευχές για πογκρόμ και πολέμους. Όμως, οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες.
Ο Παύλος ζει, Αγώνες Ταξικοί Αντιφασιστικοί!
Αλληλεγγύη στην Προσφυγιά, Άσυλο και Χαρτιά,
Μέχρι την απελευθέρωση της ανθρώπινης μετακίνησης
Πορεία αντιφασιστικής μνήμης και εγρήγορσης
Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου, στις 18:00, στην Πλατεία Αγοράς Χανίων.
Η Σιωπή των Αμνών στις μέρες του Κορονοϊού
Την περασμένη Κυριακή και λίγες μόνο ώρες πριν την εφαρμογή των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας, “ιδιοκτήτης” ερειπίου στη Νέα Χώρα με παρέα από “συγγενείς” ή “φίλους” του “έκαναν έξωση” σε τρεις άστεγους μετανάστες, οι οποίοι είχαν βρει καταφύγιο στο εγκαταλειμμένο σπίτι εδώ και τρεις μήνες. Καμιά προηγούμενη επαφή δεν υπήρξε, ο “νόμιμος κάτοχος” δεν μπήκε καν στον κόπο να περάσει, να δει τι συμβαίνει και να ζητήσει από τους ανθρώπους να φύγουν από την “περιουσία” του. Η εκδίωξη υλοποιήθηκε με βρισιές, ένα μαχαίρι και λοστάρια. Όταν έφτασε η Αστυνομία, με κάποιο μαγικό τρόπο, μαχαίρι και λοστάρια εξαφανίστηκαν, ενώ τα “λίγα-λίγα παλαμίδια” θεωρήθηκαν “λογικά”.
Από την Δευτέρα, όταν τα μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας τέθηκαν σε ισχύ, άστεγοι και μετανάστες άρχισαν να στοχοποιούνται από τις αστυνομικές δυνάμεις με αρκετά περιστατικά παρενόχλησης, απειλών ή και προσαγωγών να συμβαίνουν καθημερινά. Το προνόμιο της μπλε ταυτότητας και της (ακόμη και χειρόγραφης) “βεβαίωσης κατ’ εξαίρεση μετακίνησης” έγινε πια ορατό. Σε ερωτήματα πολιτών που βρέθηκαν μπροστά σε τέτοια περιστατικά αυθαιρεσίας, η απάντηση των μπάτσων ήταν σχεδόν στερεοτυπική: “Μας παίρνουν τηλέφωνα, ότι μαζεύονται πολλοί μαζί και έξω και μέσα στα σπίτια. Τι θέλετε να κάνουμε δηλαδή;”
Την ίδια ώρα που κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα προβλήματα μιας πανδημίας θα λυθούν με περισσότερο αστυνομικό έλεγχο, μια γυναίκα βιάστηκε στο κέντρο των Χανίων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της 25/3, μια 28χρονη μετανάστρια από την Γεωργία, η οποία είναι άστεγη, βιάστηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τρίτης στην πλατεία Δικαστηρίων. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η συχνότερη παρουσία της αστυνομίας στους δρόμους δεν περιορίζει τέτοιου είδους περιστατικά. Οι αόρατοι/ες αυτού του κόσμου πάντα θα βρίσκονται εκτεθειμένοι/ες απέναντι στην αυταρχικότητα του κράτους, του αφεντικού, του βιαστή. Όσοι ζητάνε περισσότερη ασφάλεια και λιγότερη ελευθερία δεν θα έχουν τίποτα από τα δύο. Και αν τώρα η βαρβαρότητα στοχεύει στους πιο ευάλωτους, η ιστορία διδάσκει πως αυτό το κακό έχει την τάση να γενικεύεται. Η αύξηση των ποσοστών της ενδοοικογενειακής βίας, κυρίως σε γυναίκες αλλά και σε παιδιά, έχει πιάσει ταβάνι. Στην Κύπρο τα αντίστοιχα ποσοστά αγγίζουν το 30% και σε όλες σχεδόν τις χώρες όπου επιβλήθηκε καραντίνα η αύξηση των καταγγελιών κακοποιήσεων είναι δραματική. Το “μένουμε σπίτι” αλλά ταυτόχρονα “κλείνουμε τα ρολά στον άλλο” έχει οδηγήσει στο να γίνει και το σπίτι και ο δρόμος κόλαση για κάποιους ανθρώπους.
Στον ξενώνα αστέγων του Δήμου Χανίων δεν υπάρχει κρεβάτι. Το συσσίτιο της Μητρόπολης κόπηκε μαχαίρι. Τα Συσσίτια της Σπλάντζιας έβγαλαν έκτακτη έκκληση αφού μαζί με το Κυριακάτικο Γεύμα στο Στέκι Μεταναστών Χανιών σηκώνουν πια όλο το βάρος. Το γιατί το παπαδαριό “την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια” από την ευθύνη, όταν ένας σύλλογος και μια αυτοοργανώμένη συλλογικότητα κατάφεραν να συνεχίσουν να παράγουν έργο τηρώντας αυστηρά μέτρα προστασίας και αυτοπροστασίας των εθελοντών/τριών, πρέπει να μας πει πολλά…
Εκεί που κυριαρχεί ο φόβος αντί της αλληλοβοήθειας, εκεί κυριαρχεί και το μίσος για τον πιο αδύναμο και περιθωριοποιημένο άνθρωπο. Εκεί είναι που κάποιος ρατσιστής θα νιώσει παντοδύναμος, κρυμμένος πίσω από τις κουρτίνες. Τότε είναι που θα χαφιεδίσει στο τηλέφωνο πως ακούει μια “παράξενη” γλώσσα – κάποια γλώσσα των άστεγων του κόσμου – να μιλιέται στο πλαϊνό ερειπωμένο και εγκαταλειμμένο σπίτι που χρησιμοποιείται ως καταφύγιο.“Ο φόβος σκοτώνει τη σκέψη”, έγραφε ο Φρανκ Χέρμπερτ, ήδη από το 1965, στα σπουδαία του λογοτεχνικά έργα που μας μίλησαν κριτικά για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Σήμερα, οι αληθινές δυστοπίες βρίσκονται μπροστά μας και μας προκαλούν: σε μια συνθήκη όπου η προστασία του διπλανού συνανθρώπου οφείλει να είναι πρώτη προτεραιότητα (γιατί απλώς εξασφαλίζει την επιβίωση όλων) κράτος, φορείς και πανικόβλητα άτομα φωνάζουν “Να πάνε αλλού!” ή αποποιούνται τις ευθύνες τους (όπως έκαναν πάντα) προωθώντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
– Άμεσο άνοιγμα ξενώνων για φιλοξενία αστέγων.
– Καμία ανοχή στις ρατσιστικές πολιτικές, τις επιθέσεις και τις διώξεις εναντίον αστέγων/ μεταναστών.
-Μέτρα προστασίας για τους άστεγους/ες, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες/ριες.
Κατάληψη Rosa Nera
26/3/2020