Κατηγορία: Αλληλεγγύη

ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 8

Στις 17 Ιανουαρίου δικάζονται οι 8 διαδηλωτ(ρι)ες για τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση της 6ης Δεκέμβρη του 2020 με τις κατηγορίες της απείθειας – ενώ ο ένας εξ αυτών αντιμετωπίζει επιπλέον και την κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης βλάβης απέναντι σε αστυνομικό. Εκείνη την ημέρα συλλογικότητες, φοιτητικοί σύλλογοι και σωματεία εκπαίδευσης των Χανίων καλούσαν στη συγκέντρωση μνήμης της κρατικής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης που πυροδότησε.

Τα καλέσματα είχαν ως πλαίσιο την αντίσταση ενάντια στο μαζικά θανατηφόρο έγκλημα της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης της δημόσιας υγείας εν μέσω υγειονομικής κρίσης, στις χιλιάδες απολύσεις και την υποκλοπή των μισθών και των επιδομάτων προς όφελος μιας ταξικά μεροληπτικής αστυνομικής διαχείρισης, καθώς και ενάντια στη χουντικής εμπνεύσεως επιχείρηση απαγόρευσης της συλλογικής δράσης και της πολιτικής ζωής.

Τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη του 2020 κορυφώθηκε η καταστολή και της παραμικρής έκφρασης κοινωνικής δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας μέσα από την απόδοση υπερεξουσιών στην αστυνομία. Μέσω αυτών, κουρελιάζοντας κάθε τυπικά συνταγματική διαδικασία, η κυβέρνηση επέβαλε τις καινοφανείς μεταπολιτευτικά απαγορεύσεις συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων κατά τις ημέρες μνήμης των δύο σημαντικότερων εξεγέρσεων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αυτών της 17ης Νοέμβρη και 6ης Δεκέμβρη. Καθόλου τυχαία επρόκειτο για το διάστημα που η πίεση στο εσκεμμένα υποστελεχωμένο σύστημα υγείας οδηγούσε σε εκατοντάδες θανάτους ευάλωτων υγειονομικά ανθρώπων καθημερινά.

Ο στόχος ήταν σαφής: σε μια περίοδο που οι ευπαθείς ομάδες (οικονομικά, υγειονομικά, στεγαστικά, από άποψη φύλου και ηλικίας) επιλέχτηκαν από το κράτος να πληρώσουν τα σπασμένα, η σιωπή απέναντι σε αυτά τα εγκλήματα έπρεπε να διασφαλιστεί. Τόσο μέσα από την καταστολή, όσο και με τη γιγαντιαία επιχείρηση εξαγοράς των μεγάλων δημοσιογραφικών ομίλων για να λιβανίζουν μονοφωνικά την παραπάνω αντικοινωνική και δολοφονική διαχείριση της κρίσης.

Στα Χανιά, το τοπικό κίνημα αποφάσισε (και το κατάφερε) να μην αναστείλει την πολιτική δράση.Έτσι, στις 6 Δεκεμβρίου του 2020, η αστυνομία επιτέθηκε εντελώς απρόκλητα στη συγκέντρωση συλλαμβάνοντας βίαια 6 ανθρώπους από τη συνέλευση της Κατάληψης Rosa Nera και 2 μέλη του ΚΚΕ (μ-λ). Άνθρωποι χτυπήθηκαν με (τα απαγορευμένα υποτίθεται) πτυσσόμενα γκλομπ, με κρότου λάμψης, ενώ αρκετοί διαδηλωτές εμποδίστηκαν από τα μπλόκα της αστυνομίας να προσεγγίσουν τον χώρο φιλοδορούμενοι με το γνωστό 300άρι πρόστιμο.

Χαρακτηριστικό είναι πως την ίδια μέρα ματατζής πόζαρε ως χούλιγκαν κοροϊδεύοντας το πανό-λάφυρο που άρπαξε βίαια μια ομάδα ασφαλιτών από το μπλοκ του ΚΚΕ (μ-λ). Επιβάλλεται να θυμηθούμε επίσης πως στα Χανιά, τις επόμενες μέρες εκείνου του Δεκέμβρη, ανώνυμοι ασφαλίτες έπαιρναν κατόπιν εντολών άνωθεν τηλέφωνα συναγωνιστές και συνδικαλιστές στα σπίτια τους, προκειμένου να επιδώσουν τηλεπρόστιμα(!!!) για συμμετοχή στη διαμαρτυρία και τις πορείες, επαναφέροντας το χουντικό φακέλωμα και καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας.

Όμως, παρά τις απαγορεύσεις, τα τηλεπρόστιμα και την καταστολή των ένστολων τραμπούκων, το τοπικό κίνημα στα Χανιά θα απαντήσει με πορείες τόσο την ίδια μέρα (6/12/2020) στην εργατική γειτονιά της Νέας Χώρας, όσο και με μια μαζική συγκέντρωση στις 10 Δεκέμβρη του 2020.

Στη δίκη της 17ης Ιανουαρίου του 2023, οι συλληφθέντες και οι συλληφθείσες αντιμετωπίζουν κατηγορίες ανάλογες της βίας και της αυθαιρεσίας της αστυνομίας:
Όσο πιο βαριά η βία των αστυνομικών τόσο πιο αυθαίρετες είναι οι κατηγορίες. Χαρακτηριστική είναι η ψευδομαρτυρία αστυνομικού για δήθεν τραυματισμό του από σύντροφο, μέλος του φοιτητικού συλλόγου. Το ότι κατηγορούνται ψευδώς αγωνιστές και αγωνίστριες που δέχτηκαν την αστυνομική βία, γεγονός καταγεγραμμένο σε πλήθος οπτικών τεκμηρίων, δείχνει ίσως με τη μεγαλύτερη ένταση ότι πρόκειται εν τέλει για μία αμιγώς πολιτική δίκη φρονημάτων σε μία περίοδο που επιχειρείται η συλλογική αμνησία για τα κρατικά εγκλήματα της περιόδου 2020 – 2021.

Η πολιτική δίκη των 8 λαμβάνει χώρα σε μία πολιτική συγκυρία κατά την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με μία νέα επίθεση. Οι πρωτοφανείς ανατιμήσεις στα αγαθά και στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος,οι οποίες ισοδυναμούν με περαιτέρω μείωσητου μισθού, οι εξωπραγματικές τιμές των ενοικίων, η ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος για τα κέρδη των λίγων, η εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής δημόσιου χώρου απότελούν κάποιες πτυχές της επίθεσης αυτής.

Το κράτος, ως υπάλληλος των αφεντικών,καλεί τους από τα κάτω να (ξανα)πληρώσουμε τα σπασμένα. Απέναντι σε όσους/ες οργανώνονται και αντιστέκονται η αντιμετώπιση είναι γνωστή: περισσότερη καταστολή, χημικά, συλλήψεις και δικαστήρια.
Καθόλου τυχαίο, το γεγονός ότιη κυβέρνησημέσω ενός Νέου Ποινικού Κώδικα απαλλάσσει τους αστυνομικούς από την υποχρέωση να εμφανίζονται και να καταθέτουν στην ακροαματική διαδικασία.

Οι ψευδείς κατηγορίες αστυνομικών που σε πολλές περιπτώσεις εως τώρα καταρρίπτονται από τις αντιφάσεις τουςστις δικαστικές αίθουσες, επιχειρείται στο εξής με μία γραπτή κατάθεση να είναι αρκετέςώστε να ποινικοποιείται η πολιτική δράση. Την ίδια στιγμή που αστυνομικοί με απροκάλυπτα ρατσιστικά κίνητρα δολοφονούν εν ψυχρώρομά παιδιά και ευνοούνται μέσα σε ένα καθεστώς ατιμωρησίας.
Απέναντι στην παραίτηση και το φόβο προτάσσουμε τη συλλογική οργάνωση και τους ταξικούς αγώνες.

Για τη δίωξη των 8 έχουν ήδη δημοσιευτεί ψηφίσματα υποστήριξης από συλλογικότητες και σωματεία της εργατικής τάξης της πόλης.

Το πλαίσιο παραμένει το ίδιο:
Αγώνες για ψωμί, παιδεία, ειρήνη, υγεία, ελευθερία, κάτω τα χέρια από τη διαδήλωση και την απεργία!

Καλούμε

Τρίτη 9/1 στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο

Σωματεία και συλλογικότητες για συντονισμό δράσεων εν όψει της δίκης,

Παρασκευή 17/1 στις 9:00, συγκέντρωση στα Δικαστήρια Χανίων

Κατάληψη Rosa Nera, Δεκέμβριος 2023

Χανιά:
Συμμετοχή της Κατάληψης Rosa Nera στην διεθνή αφισοκόλληση του μηνύματος του Βαλκανικού Αναρχικού Δικτύου Αλληλεγγύης, που κυκλοφορεί στους τοίχους των βαλκανικών πόλεων σε διαφορετικές γλώσσες:
«Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από Βαλκάνια μέχρι Ισραήλ, Παλαιστίνη, Ρωσία, Ουκρανία, έχθρός είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Ενάντια στα τείχη του εθνικισμού και του πολέμου, χτίζουμε την αλληλεγγύη και την αντίσταση.»

H αφίσσα είναι αποτέλεσμα εργασιών του Αναρχικού Βαλκανικού Βιβλίου 2023, του οποίου την ανακοίνωση μπορεί να διαβάσει κανείς εδώ και στα ελληνικά: https://bab2023.espivblogs.net/final-statement-of-the-balkan-anarchist-bookfair-2023/?fbclid=IwAR354G2UoEJY4UGrndNpzm674ssYImhO0i5EMkwBqgeB7yVAldMxsP0kmA0

https://rosanera.squat.gr/

“…Κάλεσμα σε εκδήλωση – συζήτηση και συγκέντρωση αλληλεγγύης σε δίκη, από την Κατάληψη Rosa Nera και το Κοινωνικό Στεκι – Στεκι Μεταναστών Χανίων για την δικη του Κούρδου πολιτικού πρόσφυγα Μεχμέτ Τσελίκ:

ομιλητές: Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, συνήγοροι υπεράσπισης,
Ιάσονας Αποστολόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης

Στις 24-9-2021 ακυβέρνητo σκάφος με 149 πρόσφυγες κινδύνευσε στη θάλασσα και οι άνθρωποι περισυνελλέγησαν από διερχόμενο φορτηγό πλοίο για να οδηγηθούν στο λιμάνι της Παλιόχωρας. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά δεν έφτασαν όλες-οι στη στεριά, καθώς μια προσφύγισσα έχασε τη ζωή της.

Τέσσερις άνθρωποι από Αφγανιστάν και Τουρκία κατηγορήθηκαν ως διακινητές. Πρωτόδικα το δικαστήριο επέβαλλε ποινή κάθειρξης στους τρεις, 155 χρόνια και 10 ημέρες στον καθένα!

Ανάμεσά τους είναι ο 36χρονος Μεχμέτ Τσελίκ, Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας από την Τουρκία, ο οποίος εδώ και 2 χρόνια βρίσκεται στις φυλακές των Χανίων για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε… Πρόκειται για εξ ορισμού πολιτικό πρόσφυγα, το 2006 σκοτώθηκαν μπροστά στα μάτια του, μέσα στο σπίτι τους, η αδερφή του, ο αδερφός του και ο κουνιάδος του από ένοπλους των τουρκικών αρχών.

Στις 24/9/2021, όπως συνήθως συμβαίνει, η βάρκα που μετέφερε τους 149 ανθρώπους άρχισε να βάζει νερά και βρέθηκαν σε κίνδυνο. Ο Μεχμέτ Τσελίκ καλούσε επανειλημμένως μέλη του ελληνικού κουρδικού συλλόγου για να επικοινωνήσουν με τις ελληνικές αρχές προκειμένου να διασωθούν. Αυτό είναι και το μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος του..

Είναι σαφές πως το ελληνικό κράτος και λιμενικό, προκειμένου να αποσιωπήσουν τα εγκλήματα που διαπράττουν και να εξαφανίσουν την ευθύνη τους, έχουν στήσει μια βιομηχανία διώξεων εις βάρος αθώων ανθρώπων τις περισσότερες φορές, με τυχαία κριτήρια ή και στοχευμένα με βάση την καταγωγή ή την πολιτική δράση, αναγνωρίζοντας στο σωρό “διακινητές” και φυλακίζοντας τους για πάντα, αφού πάντα οι ποινές μετράνε εκατοντάδες χρόνια.

Μέχρι και στον καθεστωτικό Τύπο διαβάζουμε πως οι καταδικασμένοι ως “διακινητές” στις ελληνικές φυλακές είναι η δεύτερη πληθυσμιακά ομάδα κρατουμένων.

Καλούμε στις 6 Δεκέμβρη, μετά την πορεία, στην κατάληψη Rosa Nera στην εκδήλωση “155 χρόνια φυλακή επειδή έσωσε 149 ανθρώπους. Συζήτηση-ενημέρωση για τις εξοντωτικές ποινές σε πρόσφυγες και για το ναυάγιο της Πύλου.”

* ομιλητές: Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, συνήγοροι υπεράσπισης,
Ιάσονας Αποστολόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης

στις 7 Δεκέμβρη, 9.00, στα δικαστήρια σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Κούρδο πολιτικό πρόσφυγα Μεχμέτ Τσελίκ.

Κατάληψη Rosa Nera & Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών.

https://rosanera.squat.gr/

 

Κείμενο – Κάλεσμα της Κατάληψης Rosa Nera:

15 χρόνια πριν, ένας αντεστραμμένος κόσμος.

Όσοι και όσες έχουν μνήμες από την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής της εξέγερσης του 2008, μπορούν εύκολα να διακρίνουν την καίρια διαφορά της συγκριτικά με την σημερινή: την κοινωνική κίνηση. Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 η ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε κίνηση, μετά από μια μακρά περίοδο βολεμένης αδράνειας και ιδεολογικής σύμπνοιας. Το πανεθνικό όραμα της Ισχυρής Ελλάδας του “εκσυγχρονισμού” και των Athens 2004, το οποίο προσέφερε στις εγχώριες ελίτ μία άνευ προηγουμένου ταξική ειρήνευση στα 90’s, με την ολοκληρωτική κατίσχυση ενός ψευδεπίγραφου δικομματισμού σε πλήρη ιδεολογική ταύτιση, είχε αρχίσει να ξεφτίζει ήδη από την επομένη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο λογαριασμός της αδιανόητης κεφαλαιοκρατικής επέλασης και της παραλυτικής ανάθεσης εκ μέρους της κοινωνίας στο πολιτικό προσωπικό που την μεθόδευσε, είχε ήδη αρχίσει να πληρώνεται με την εκτίναξη της ανεργίας και τη ραγδαία υποτίμηση της εργασίας, κυριότατα των νέων.

Η ταξική συνειδητοποίηση της νέας “γενιάς των 700 ευρώ” φέρνει τον φοιτητικό κόσμο σε τροχιά μαζικής κι ολομέτωπης αντεπίθεσης, που μετά από δεκαετίες συμπεριφέρεται όντως ως κίνημα (ενάντια στο άρθρο 16), εισάγοντας ξανά στην καθημερινότητα τις μαζικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις, και συμπαρασύρει μαζί του την ανάδυση μιας νέας αντιπολίτευσης του δρόμου, η οποία μέσα από κινήματα πόλης, εργατικές αντιστάσεις και φιλομεταναστευτικούς αγώνες, στέκεται φιλόδοξα και αισιόδοξα ως εναλλακτική στάση απέναντι στην απάθεια και ανάθεση.

Στο διάστημα της εξέγερσης ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, την μπολιάζει με ολοένα και πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και εισάγει σε πλατύτερες μετωπικές συμμαχίες μια κουλτούρα αυτόνομης και αντι-ιεραρχικής οργάνωσης, βρισκόμενος πια συχνά-πυκνά ψηλά στην επικαιρότητα λόγω της δράσης του.

Παρόλα αυτά, κανείς -μα κανείς- στις 5 Δεκεμβρίου του 2008 δεν φανταζόταν τι θα γινόταν σε αυτή τη χώρα τον μήνα που θα ακολουθούσε. Κανείς δεν φανταζόταν ότι μια κρατική δολοφονία θα πυροδοτούσε μια αντικρατική εξέγερση. Και ότι η Κυριαρχία θα έχανε μια ολόκληρη γενιά, σε σημείο που θα έπρεπε να την εξορίσει τα αμέσως επόμενα χρόνια στην μετανάστευση, με μια τεχνητή δημοσιονομική κρίση, για να τη βγάλει από τα πόδια της. Κι όμως, ακόμα και τότε, μια μέρα πριν την 6η Δεκέμβρη του 2008, οι εξεγέρσεις φάνταζαν ουτοπικές ή αλλοτινές, βγαλμένες μέσα από βιβλία Ιστορίας ή ασπρόμαυρα φιλμάκια. Κι αν κάτι μας ωθεί να μιλάμε σήμερα για την Εξέγερση του Δεκέμβρη, είναι για να θυμίσουμε -και στους εαυτούς μας- ότι αυτή δεν έγινε πριν 50 και 100 χρόνια κάπου/κάποτε, αλλά εδώ και μόλις πριν από 15 χρόνια. Και ό,τι έγινε, μπορεί να ξαναγίνει.

Σήμερα, 15 χρόνια μετά, θυμόμαστε ακόμα την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, λόγω της εξέγερσης που πυροδότησε. Στον αντεστραμμένο όμως κόσμο του 2012-2023, με μια κοινωνία σε αδράνεια, παραιτημένη από κάθε ανατρεπτικό όραμα, με κάθε αντίσταση της στο υπάρχον, να ηττάται, το κράτος δεν ανησυχεί και άρχισε πάλι εν ψυχρώ να σκοτώνει. Η νομιμοποίησή του εξαντλείται μέσα από την κοινωνική αποδοχή της πιο απροσχημάτιστης του εκδοχής, αυτής του μπάτσου με άδεια να σκοτώνει. Τι κι αν ολιγωρεί δολοφονικά σε όλες τις υπόλοιπες υποτιθέμενες υποχρεώσεις του απέναντι στην ζωή (την συλλογική ευημερία και την ελευθερία); Τι κι αν μετράμε νεκρούς σε εκατοντάδες από πλημμύρες, πυρκαγιές, ναυάγια, σιδηροδρομικά δυστυχήματα, υγειονομικές κρίσεις; Φαίνεται πλέον ότι εμπεδώνεται η χρησιμότητα του κράτους μονάχα στο πεδίο της εσκεμμένης εξολόθρευσης των εσωτερικών εχθρών που έχει ήδη το ίδιο υποδείξει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι τσιγγάνοι σε αυτή τη χώρα έχουν υποδειχθεί ως πληθυσμός που δεν δικαιούται ζωής άξιας να βιωθεί – διαχρονικά πλάι στον “χωρίς χαρτιά” μεταναστευτικό πληθυσμό. Η συχνότητα με την οποία διεστραμμένοι μπάτσοι δολοφονούν νεαρούς ρομά “διά ασήμαντον αφορμή” ή και χωρίς, το τεκμηριώνει. Μέσα σε μόλις 3 χρόνια, ο Νίκος Σαμπάνης, ο Κώστας Φραγκούλης και ο Χρήστος Μιχαλόπουλος εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από την συμμορία της ΕΛ.ΑΣ., στο πλαίσιο ενός δομικού θεσμικού ρατσισμού που φροντίζει να γίνονται ανεκτές. Καλλιεργώντας μεθοδικά τα πιο μισαλλόδοξα και μισάνθρωπα αντανακλαστικά στο κοινωνικό σώμα μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας (ΜΜΕ), ο θεσμικός αντιτσιγγανισμός συντονίζεται με το δόγμα της μηδενικής ανοχής και εξασφαλίζει ασυλία στους δολοφόνους μπάτσους, προετοιμάζοντας έτσι την επόμενη κρατική δολοφονία.

Όμως, οι πολιτικές της μηδενικής ανοχής δεν στοχεύουν μονάχα τον εκάστοτε “άλλον”. Ο απώτερος στόχος της πλήρους πειθάρχησης ποτέ δεν αφορά μονάχα τον διακηρυγμένο εσωτερικό εχθρό, αλλά τις υποτελείς τάξεις στο σύνολό τους. Κι αν την μερίδα του λέοντος στους δολοφονημένους σήμερα έχει η “αλλογενής” απείθαρχη νεολαία, αυτό συμβαίνει μονάχα για λόγους νομιμοποίησης των πολιτικών αυτών. Σύντομα -ήδη, για την ακρίβεια- η επόμενη κρατική δολοφονία θα έχει θύμα τον καθένα. Η δολοφονία του Κωστή Μανουδάκη στα καθ’ ημάς, δεν αφήνει περιθώρια αφέλειας. Η ατιμώρητη βάρβαρη δολοφονία του 58χρονου Κωστή Μανουδάκη σε αστυνομικό έλεγχο από τα ΤΑΕ Σούδας, δείχνει καθαρά τον ορίζοντα της αστυνομικής φονικής βίας.

Το ζήτημα της αστυνομικής φονικής βίας οφείλει να απαντηθεί με πλατιά κοινωνικά αντανακλαστικά. Η εξέγερση του Δεκέμβρη μας θυμίζει όχι μόνο τη δολοφονία του Αλέξη, αλλά και όλες τις κρατικές δολοφονίες πριν και μετά από αυτήν.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη εγκαινίασε μια περίοδο κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων από τα κάτω, μια περίοδο όπου οι αγώνες ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας λάμβαναν πρωτοφανή, για τα μέχρι τότε δεδομένα, οριζόντια χαρακτηριστικά και επιτίθονταν στο κράτος, το κεφάλαιο και τις πολιτικές του. Καταλήψεις δημόσιων -και μη- κτηρίων, απεργίες, συγκρούσεις με την αστυνομία, λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, αυτοοργανωμένες δομές και ένα πνεύμα πειραματισμού και αλληλεγγύης, έδιναν το στίγμα της αντίθεσης των υποτελών τάξεων σε ό,τι τους επιφύλασσαν τα αφεντικά. Με αυτήν ακριβώς την εποχή θέλει να ξεμπερδέψει μια και καλή το κράτος , προσπαθώντας να σβήσει από την ιστορική μνήμη την εξέγερση του Δεκέμβρη. Μια μνήμη που για εμάς είναι και θα μας φανεί χρήσιμη απέναντι στην τωρινή επέλαση του κεφαλαίου και στην κατασταλτική μανία του κράτους.

Κατεβαίνουμε στην επέτειο της 6ης Δεκέμβρης του 2008 με το μυαλό μας σε όλους τους αδικαίωτους νεκρούς μας.

Καλούμε κάθε προοδευτικό άνθρωπο στις 6/12/2023, σε πορεία μνήμης και δικαίωσης των δολοφονημένων από αστυνομική βία.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 6/12/2023 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ 18:00Κατάληψη Rosa Nera

Λόφος Καστέλι| Παλιό λιμάνι| Χανιά| Δεκέμβρης 2023

https://rosanera.squat.gr/