Κατηγορία: Αλληλεγγύη

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA

Το τελευταίο διάστημα γίνεται προσπάθεια από τις πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης να εκμεταλλευτεί το χώρο της πρώην Μεραρχίας στην παλιά πόλη, εκδιώκοντας από τον κατειλημμένο χώρο, μία από τις πιο δραστήριες κοινωνικές συλλογικότητες της πόλης, την ROSA NERA. Εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι να κρίνουμε ποιος είναι «ιδιοκτήτης» του χώρου. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για το ποιος είναι αλληλέγγυος σε μετανάστες και αντιφασίστες, ποιος έχει επιδείξει ευαισθησία σε γενικότερα ζητήματα της πόλης.

Θεωρούμε ότι δεν είναι καθόλου άσχετο θέμα με το δημόσιο πανεπιστήμιο τα διαρκώς διογκούμενα κοινωνικά προβλήματα. Θα περίμενε κανείς (ιδίως μετά την έξαρση της ρατσιστικής –φασιστικής βίας, που αποτέλεσε τελευταία κεντρικό ζήτημα στην κοινωνική ζωής της πόλης) ότι οι πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου Κρήτης, θα είχαν προβληματιστεί σε σχέση με την απουσία τους, την ένδεια λόγου και πράξης σε σχέση τα προβλήματα της κοινωνίας . Στο κατ’ επίφαση όμως δημόσιο πανεπιστήμιο, στην πραγματικότητα ιδιοτελές και ακραία επιχειρηματικό δεν υπάρχει χώρος για τα «κοινωνικά προβλήματα». Ο λαλίστατος κατά τα άλλα Πρύτανης του Πολυτεχνείου δε βρήκε ούτε μια κουβέντα να πει για το ζήτημα του αναδυόμενου φασισμού. Αντίθετα φροντίζει με περίσσιο ζήλο να στοχοποιήσει, να φιμώσει και να συκοφαντήσει μια από τις σημαντικότερες αντιφασιστικές-κοινωνικές φωνές της πόλης, την κατάληψη ROSA NERA.

Σε ένα -δυστυχώς θεωρητικό- ενδεχόμενο ύπαρξης ενός δημόσιου Πανεπιστήμιου συνδεδεμένου με τις ανάγκες της κοινωνίας, οι πρυτανικές αρχές θα ήταν περήφανες που ένα κτίριο «ιδιοκτησίας» του, θα γινόταν ανεξάρτητη εστία κοινωνικού προβληματισμού! Το δικό μας Πολυτεχνείο , όμως, έχει άλλες ανάγκες. Πριν ένα χρόνο ήταν η σχολή Καλών Τεχνών (που κατά δήλωση του Πρύτανη δεν είναι πια στις προτεραιότητες του Πολυτεχνείου), σήμερα είναι σχολή Πολιτικών Μηχανικών (για την οποία υπάρχει άπλετος χώρος στις εγκαταστάσεις στα Κουνουπιδιανά), αύριο ποιος ξέρει τι! Εν τω μεταξύ ο χώρος της μεραρχίας που στεγάζεται η ROSA NERA πρέπει να αλλάξει χρήση, να εκποιηθεί, να γίνει γραφεία, ή ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, τουριστικό αξιοθέατο ή γιατί όχι ξενοδοχείο… Οτιδήποτε άλλο, εκτός από εστία κοινωνικών αγώνων.

Στα έξι χρόνια ύπαρξης, η κατάληψη ROSA NERA έχει αποδείξει την αξία της. Αξία που δε μετριέται με χρήματα όπως ένα γκλαμουράτο ανακαινισμένο κτίριο. Η κοινωνική και πολιτική ζωή της πόλης θα ήταν πολύ πιο φτωχή χωρίς την ύπαρξη της ROSA NERA. Ακριβώς γιατί είναι φορέας μιας ιδιαίτερης, ξεχωριστής λογικής για την παραγωγή της κοινωνικής ζωής, η οποία αφήνει απέξω τους συνήθεις διαμεσολαβητές (κόμματα, κρατικούς θεσμούς, ΜΜΕ, πρυτανικές αρχές κτλ). Ακόμα και αν διαφωνεί κανείς σε επιμέρους ιδεολογικά ζητήματα με τη ROSA NERA, δε μπορεί παρά να αναγνωρίσει την ανάγκη ύπαρξης και δράσης της, γιατί αυτή η δράση αποτελεί μια διαρκή πρόκληση για το συντηρητισμό και τον ωχαδερφισμό της σύγχρονης κοινωνίας και μια διαρκή πρόσκληση σε κοινωνικούς αγώνες. Σε πείσμα των συκοφαντών της, η ROSA NERA και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτή, έχουν όνομα, πρόσωπο και λόγο κρυστάλλινο. Κάθε προσπάθεια αλλαγής χρήσης του κτιρίου της μεραρχίας μπορεί να είναι οικονομικά ωφέλιμη για κάποιους, θα είναι όμως απόλυτα ζημιογόνος για το σύνολο της κοινωνίας, για τη συλλογική συνείδηση της πόλης.

—

Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων

Ενα ιδιότυπο παιδικό στέκι

Κύριε διευθυντά,

επειδή οι παιδικές χαρές που φροντίζονται από τον δήμο
είναι μόλις δύο (οι άλλες είναι παρατημένες στην τύχη τους), οι
ελεύθεροι χώροι και οι γειτονιές εξαφανίζονται, δημόσιοι εσωτερικοί
χώροι κατάλληλοι για παιδιά δεν υπάρχουν, επειδή παιδική
“διασκέδαση” σημαίνει πια βιντεοπαιχνίδια, τηλεόραση,
φαστφουντάδικα και βέβαια ιδιωτικοί παιδότοποι όπου το χέρι
πρέπει να μπει βαθιά στην τσέπη.

Γι’ αυτό, κάποιοι γονείς που δεν βρίσκουμε ικανοποιητικούς
χώρους στην πόλη μας για τα παιδιά μας, εδώ και λίγους μήνες
δημιουργήσαμε έναν όμορφο και ζεστό παιδότοπο όπου όλοι
μαζί παίζουμε, αυτοσχεδιάζουμε, γελάμε, επικοινωνούμε. Με
συλλογική εργασία και έξοδα, φαντασία και μεράκι, διαμορφώσαμε
μέσα στο κτήριο της κατάληψης Ρόζα Νέρα έναν χώρο
αποκλειστικά γι’ αυτό τον σκοπό. Κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει
στην πόλη μας και ελπίζουμε να προσφερθούν και άλλοι χώροι
για τέτοια εγχειρήματα.

Η κατάληψη Ρόζα Νέρα αποτελεί εδώ και 6 χρόνια ένα ενδιαφέρον
πείραμα συλλογικής και δημοκρατικής αυτοδιαχείρισης.
Λειτουργεί ως πολυχώρος ανοιχτός στον κόσμο, ενώ έχουν
γίνει και γίνονται ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες. Όλες
προσφέρονται χωρίς κανένα χρηματικό αντίτιμο ή άλλου είδους
ανταποδοτική υποχρέωση.

Γνωρίζοντας τα παραπάνω, αναρωτιέται κανείς γιατί ενοχλεί
τον πρύτανη του πολυτεχνείου Κρήτης, που σε συνεντεύξεις
του μιλάει για «κατοχή» του μέχρι πριν εγκαταλειμμένου
κτιρίου της Μεραρχίας. Χωρίς καμία οικονομική βοήθεια και
με δικά τους μέσα, οι άνθρωποι της κατάληψης κατάφεραν να
μετατρέψουν σε λειτουργικό κτίριο ένα επί σειρά ετών αφημένο
ερείπιο.

Όπως προαναφέραμε, μια από τις δραστηριότητες είναι
αυτή του παιδικού στεκιού, όπου πολλοί γονείς φέρνουμε τα
παιδιά μας. Αυτό, νομίζουμε, αποτελεί κοινωνική προσφορά,
που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα τόσο για την πανεπιστημιακή
κοινότητα όσο και για την τοπική αυτοδιοίκηση. Να
αξιοποιήσουν τους εγκαταλειμμένους χώρους (Μαρκόπουλο,
στρατόπεδο στη Χαλέπα), να φροντίσουν τους παρατημένους
και βρώμικους (πάρκο ειρήνης, δεκάδες παιδικές χαρές και πλατείες),
να αναπτύξουν αυτούς που υπολειτουργούν (πνευματικό
κέντρο), να είναι ανοιχτοί και χωρίς αντίτιμο προς όφελος της
κοινωνίας.

Γονείς από το παιδικό στέκι της
Ρόζα Νέρα

 

Ως συμμετέχοντες στην κινητοποίηση ενάντια στη διαδικασία εργολαβικής ανάθεσης του κτιρίου της μεραρχίας, όπου στεγάζεται εδώ και σχεδόν 6 χρόνια η κατάληψη Ρόζα Νέρα και ως ενεργοί κάτοικοι αυτής της πόλης, δεν μπορεί παρά να μας προκαλούν αρνητικά οι συχνές ψευδείς και παραπληροφορητικές ρητορείες του πρύτανη γρυσπολάκη κατά της κατάληψης. Αποκορύφωμα η σκοπίμως αντεστραμμένη παρουσίαση των γεγονότων της 2 Μαρτίου, ημέρα της απόπειρας δημοπράτησης, στην τεχνική υπηρεσία του πολυτεχνείου.

Δεν υπήρξε καμία απολύτως χειροδικία από μέρους μας, ούτε προς τον διευθυντή της υπηρεσίας, ούτε προς κανένα υπάλληλο. Αν και προκληθήκαμε απ’τον πρώτο, τόσο λεκτικά, όσο και με επιθετική κίνηση, επιλογή μας δεν ήταν η αντιπαράθεση με το προσωπικό, αλλά το πολιτικό περιεχόμενο της παρουσίας μας εκεί, για να υπερασπιστούμε τον ανοιχτό κοινωνικό χώρο της Ρόζα Νέρα και να εμποδίσουμε τη δημοπράτηση, πράγμα το οποίο και πετύχαμε. Ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσε ο εν λόγω διευθυντής να πάει αλλού τους εργολάβους, κάτι χαρτάκια που σχεδόν τους πέταγε, τα συνθηματικά και τα υπονοούμενα, θύμιζαν περισσότερο μαφιόζικες και υποκοσμιακές καταστάσεις!

Ο πρύτανης μιλάει για ΄΄φασισμό΄΄, έχοντας απέναντί του ένα χώρο που προασπίζει τις ελευθερίες, που οργανώνει και συμμετέχει σε αγώνες στο πλευρό κάθε καταπιεζόμενου, άνεργου, μετανάστη, απεργού. Φασισμός είναι το να επιδιώκει τη φίμωση και εξάλειψη αυτού του χώρου ακριβώς επειδή έχει αυτή τη δράση. Φασισμός είναι ότι με τη συγκάλυψη των κυβερνώντων, νεοναζί χτυπάνε εργάτες και μετανάστες, καίνε κοινωνικά στέκια, σπίτια και συναγωγές, χαράζουν αγκυλωτούς σταυρούς στην κοπέλα στη Χαλέπα, έχουν επιτεθεί δολοφονικά και στην ίδια την κατάληψη. Γι’αυτά, ο πρύτανης, ούτε θέση έχει πάρει, ούτε άχνα έχει βγάλει, ενώ βουίζει η κοινωνία, αλλά θυμάται τον ΄΄φασισμό΄΄ μόνο κάθε φορά που αναφέρεται σε όποιον διαφωνεί μαζί του. Φασισμός είναι να καμώνεται ότι εκφράζει τη θέληση της χανιώτικης κοινωνίας. Ποιος τον εξουσιοδότησε να μιλάει εκ μέρους της ; Η κατάληψη Ρόζα Νέρα είναι κομμάτι αυτής της κοινωνίας, και οι άνθρωποι με τους οποίους συμπορεύεται για άλλες συνθήκες ζωής και εργασίας δεν ενοχλήθηκαν ποτέ από την ύπαρξη και τη δράση της. Μέσα από την πολυτέλεια των γραφείων του, δεν έχει ιδέα τι πραγματικά γίνεται στην κοινωνία, γι’αυτό ας μη την επικαλείται. Ας περιοριστεί στο ρόλο του… εκπρόσωπου τύπου των παρατάξεων ΠΑΣΠ και ΔΑΠ , που η πλειοψηφία των φοιτητών τους γυρίζει πια την πλάτη, ξέροντας με τι κομματικές σκοπιμότητες υποθάλπουν το φοιτητικό κίνημα.

Όσο αφορά στη στέγαση σχολής καλών τεχνών στο κτίριο της μεραρχίας, κατ’αρχήν ας καταλήξει αν είναι για την καλών τεχνών ή για την αρχιτεκτονική, γιατί κάθε φορά λέει άλλα. Γιατί το πολυτεχνείο δεν αξιοποίησε το κτίριο από το 1984 και το άφηνε τόσα χρόνια να ρημάζει σε αχρηστία; Το πολυτεχνείο έχει στην διάθεσή του μια μεγάλη περιουσία ακινήτων στην πόλη, που μπορεί να χρησιμοποιήσει, όπως ακόμα, μια επίσκεψη στις απέραντες εκτάσεις του στο Ακρωτήρι αρκεί για να δει κανείς, ότι τα μισά κτίρια είναι άδεια, ή υπό κατασκευή, ή καινούρια, τα οποία επίσης μπορεί να χρησιμοποιήσει. Άρα είναι εντελώς προσχηματική δικαιολογία αυτά περί σχολών και αποτελούν την αναγκαία, εύπεπτη και ευπαρουσίαστη καραμέλα με μόνο σκοπό να εκδιωχθεί η κατάληψη.

Φυσικά ο κάθε πρύτανης δεν ενεργεί μόνος του. Εκφράζει τα συμφέροντα των πολιτικών του εντολέων. Οι κυβερνώντες εφαρμόζουν καινούριες ολοκληρωτικές πολιτικές κατάργησης του ασύλου και καταστολής των κοινωνικών χώρων, όπου οι άνθρωποι αυτοοργανώνονται, μοιράζονται, διεκδικούν. Πρυτανικές αρχές, δικαστική εξουσία, ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ, σύμμαχοι όλοι του Υπουργείου Καταστολής του Πολίτη, αναβαθμίζουν τα πλαίσια κοινωνικού ελέγχου σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Όμως οι αγώνες και το άσυλο δεν καταργούνται, γιατί είναι ιστορικά ριζωμένοι και φέρουν μέσα τους ζωογόνες επιθυμίες και δυνάμεις. Κι όποιος βιαστεί να πει ΄΄έχουμε δημοκρατία και δεν χρειάζονται πια αυτά΄΄, ας σκεφτεί τους μισθούς που μας κλέβουν, τα δώρα και τα επιδόματα, το παιδί του που δε βρίσκει δουλειά, τους αγρότες που τινάζονται στον αέρα, τα δάνεια που οι τράπεζες τον απειλούν, τη σύνταξη που δε θα πάρει ποτέ η γυναίκα εργαζόμενη στα 65 και βάλε, τη φτώχεια, τη σφαίρα που τρως στο κεφάλι από αστυνομικό είτε αν είσαι 15χρονος στα εξάρχεια είτε αν είσαι 25χρονος περαστικός στο βύρωνα, τα γκλομπ, τα δακρυγόνα και την τρομοκρατία αν παλεύεις για τα αυτονόητα, το πώς εξαπλώνεται το παρακράτος των φασιστοειδών,…. και αμέτρητα άλλα, για τα οποία η ΄΄δημοκρατία τους΄΄ δε μας ρωτάει ποτέ. Ένα σύστημα φτιαγμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, που ισοπεδώνει ανθρώπους και ζωές.

Γι’αυτό, όσο ποτέ άλλοτε, είναι απαραίτητο να διαφυλάξουμε το άσυλο και τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, και να υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση που βιώνουμε.

Γι’αυτό, υποστηρίζουμε την κατάληψη Ρόζα Νέρα, ως ένα από τα λίγα εναπομείναντα κοινωνικά εδάφη, όπου η εξουσία δεν μπορεί ανενόχλητη να παίζει παιχνίδια εις βάρος μας.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην

Κατάληψη Ρόζα Νέρα

Μάρτιος 2010