Κατηγορία: Πορείες

Και σε αυτή τη 17 Νοέμβρη…

ο εχθρός είναι (πρώτα) εδώ

 

Καθώς σε πολλά μέρη του πλανήτη τα αφεντικά επενδύουν πλέον σε μία ακρο-δεξιά πολιτική βιτρίνα, ο στρατός, οι δικτατορίες και οι εκατόμβες των πολέμων εμφανίζονται πάλι ως μία ελκυστική πρόταση επίλυσης της καπιταλιστικής κρίσης- αναδιάρθρωσης.

43 χρόνια μετά, και τα «παπαδοπουλάκια» ζουν ακόμα ανάμεσα μας. Είναι οι νοσταλγοί της χούντας, οι υποστηρικτές ενός εθνικού πολέμου (βλέπε δηλώσεις επίτιμου αρχηγού του Γ.Ε.Σ., Χρήστου Μανωλά) που θα σώσει τη χώρα από τα χρέη γεμίζοντας την πτώματα,  αυτοί που θέλουν «ένα δεκανέα» για κυβέρνηση, τους ντόπιους και μετανάστες εργάτες χωρίς δικαιώματα και το στρατό και τους μπάτσους να παίζουν ξανά τον κυρίαρχο πολιτικό ρόλο. Έτσι τα σχέδια για στρατιωτική διαχείριση διαχέονται ακόμα μέσα στην ελληνική κοινωνία και προάγονται από τα καθεστωτικά μέσα, αν και σε καμία περίπτωση δεν έχουν κερδίσει το έδαφος που θα ήθελαν τα φασισταριά.

Στην εθνικιστική λαίλαπα και σύγχυση, σύμμαχος είναι και η πατριωτική αριστερά.  Το ντόπιο αφεντικό πατίνι σε έχει κάνει, και σου πουλάει τρέλα πως φταίνε οι τροϊκάνοι, οι αμερικάνοι, οι εβραίοι, οι μουσουλμάνοι, οι εξωγήινοι, ενώ είναι το ντόπιο αφεντικό που σε θέλει πολιτικό κομπάρσο, που σε εκμεταλλεύεται, που για χρόνια σου κόβει με δική του πρωτοβουλία το μισθό, τα επιδόματα και την ασφάλιση. Αν είσαι κορόιδο θα «τσιμπήσεις», θα ψηφίσεις και θα πολεμήσεις για τους λόγους που θα σου πει ο αριστερός ή δεξιός εθνικός εκμεταλλευτής σου.

Στεκόμαστε ενάντια σε ότι εκφράζει το άθλιο παράδειγμα της «ελληνικής αριστεροδεξιάς του Κυρίου»: Ενάντια στον ατομισμό, τα αθλητικά πανηγύρια, τον αριστερό και δεξιό ρατσισμό σε βάρος των μειονοτήτων, ενάντια στην πατριαρχία, την ανοχή στη συμμετοχή του ελληνικού στρατού σε διακρατικούς πολέμους, ενάντια στα παραμύθια εθνικής και βιολογικής ανωτερότητας, τις κυρίαρχες εκφράσεις του φασισμού που είναι συνώνυμος με την υποτίμηση της εργασίας και την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και των αξιών της.

Για αυτούς τους λόγους στις 17 Νοέμβρη είμαστε στο δρόμο. Αλλά και για την υπεράσπιση της ιστορικής και ταξικής μνήμης των αντιφασιστικών αγώνων που καπηλεύτηκαν τα αφεντικά, για τους αγώνες που δεν δικαιώθηκαν ακόμα. Γιατί δεν θα ξεχάσουμε τις γυναίκες και τους άνδρες στις γειτονιές μας που έχασαν τη ζωή τους, όπως και τους ανθρώπους που βασανίστηκαν από τα καθάρματα του εθνικισμού (ή αλλιώς χούντα) χωρίς ποτέ να γίνουν διάσημοι, χωρίς να εξαργυρώσουν την αντίσταση τους ή να προδώσουν τους αγώνες που συμμετείχαν.

Για του ίδιους λόγους παλεύουμε για ταξική ενότητα και συναδέλφωση ανάμεσα στις ελληνίδες και τους έλληνες εργαζόμενους με τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Αν δεν αποκτήσει η εργατική δύναμη διεθνή εργατική συνείδηση και δεν αγωνιστεί με δεσμούς αλληλεγγύης είναι χαμένη. Δεν μπορεί να ανατιμηθεί η εργασία ούτε των ντόπιων όταν ένα τεράστιο κομμάτι της πολυεθνικής εργατικής τάξης παραμένει χωρίς κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα – όταν ζει χωρίς πρόσβαση σε στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα. Οι πολυεθνικοί εργάτες ή θα σωθούν μαζί ή θα βουλιάξουν με το να τρώγονται  κανιβαλικά μεταξύ τους.. Αν θέλουμε να ξαναποκτήσουμε την αξιοπρέπειά μας θα πρέπει να γίνουμε οργανωμένη αυτόνομη τάξη, έξω από τα κομματικά και τα κρατικά μαντριά.

Απέναντι στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση προτάσσουμε επίμονους κοινούς αγώνες, αντι-ιεραρχικούς, αδιαμεσολάβητους και οργανωμένους από τη βάση όλων των καταπιεσμένων. Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας γνωρίζοντας ότι τα πράγματα δε θα αλλάξουν σύντομα προς το καλύτερο. Για τις αξίες που αναδύονται καθημερινά από τις συναντήσεις μας, τις συνελεύσεις, τις πορείες και τις συγκρούσεις κοινών αυτόνομων και ενωτικών ταξικών αγώνων ικανών να χτίσουν σταθερές δομές και σχέσεις ανταγωνιστικές απέναντι στο σύγχρονο ζόφο.

 

Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι, Χανιά

Ποιοι τα έχουν βάλει με τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τις οικογένειες τους με τα δικαιώματα της ζωής και της εργασίας τους;

Aν κρίνουμε από τα γεγονότα, τους πρόσφυγες έχουν βάλει στο μάτι οι φασίστες με κάποια ντόπια αφεντικά, κυρίως όσους εκμεταλλεύονται την ανασφάλιστη και χωρίς δικαιώματα εργασία των μεταναστών. Από κοντά, ως ουρές των αφεντικών τους, και κάποιοι ντόπιοι δουλοπρεπείς εργάτες.

Αυτά τα αφεντικά δεν είναι ρατσιστές μόνο λόγω ιδεολογίας. Τους συμφέρει ο ρατσισμός, καθώς τους βοήθησε να παγώσουν μισθούς και μεροκάματα τα τελευταία είκοσι χρόνια, να καταργήσουν επιδόματα, εργόσημα και ένσημα σε βάρος της ζωής και της εργασίας όσων παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, και κυρίως ενάντια στο πιο «αδύναμο πολιτικά» κομμάτι της εργατικής τάξης, αυτό των μεταναστών και των προσφύγων.

Όμως, ο «τουρισμός», τα «εστιατόρια», η «οικοδομή», η «βιοτεχνία» και τα «μαγαζιά» υπάρχουν και λειτουργούν, χάρη και στην εργασία εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών στη χώρα. Μεταναστών και μεταναστριών οικοδόμων, εργατριών/ών γης, εργαζόμενων στην καθαριότητα, σερβιτόρων, μαγειρισσών, οικιακών βοηθών κτλ. Με τους μετανάστες και τις μετανάστριες λοιπόν ζούμε και δουλεύουμε μαζί, γι’ αυτό και θα αγωνιστούμε μαζί.

Οι μετανάστες που κατοικούν εδώ μόνιμα, ένα τεράστιο κομμάτι της πολυεθνικής εργατικής τάξης της ελλάδας, ζει χωρίς τα βασικά εργατικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα πάρα το ότι κάποιες από τις οικογένειες τους έχουν φτάσει πλέον στην τρίτη γενιά. Ο ντόπιος ρατσισμός δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα στοιχειώδη δικαιώματα (ισότιμης συμμετοχής στην εκπαίδευση, την πολιτική, την υγεία, τα εργατικά δικαιώματα) σε αυτούς και τις οικογένειες τους, με ευθύνη και του εργατικού κινήματος, με ευθύνη όλων μας.

Για αυτούς τους ανθρώπους η εργασία στον ελληνικό καπιταλισμό αποτελεί καθήκον, καθώς από αυτό εξαρτάται η άδεια παραμονής τους. Η συνεισφορά της μεταναστευτικής εργασίας είναι τεράστια στην οικονομία αλλά και στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως φαίνεται και στην καταγραφή του 2009 των εγγεγραμμένων  στο ΙΚΑ. Φυσικά υπάρχει και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι που τα ντόπια αφεντικά εκμεταλλεύονται χωρίς ασφάλιση. Και η υποτίμηση της εργασίας των μεταναστών είναι υποτίμηση της ζωής όλων μας. Το 2007, καταγράφεται επίσημα, από την ίδια τη ΓΣΕΕ, 70% ανασφάλιστη εργασία στην Κρήτη. Υπήρχε, λοιπόν, πολλά χρόνια «κρίση» στις ζωές και την εργασία μας, αλλά τότε τα ντόπια αφεντικά την έλεγαν «ανάπτυξη». Γι’ αυτό και ο ρατσισμός πάει πακέτο με την κρίση των αφεντικών: γιατί ρίχνει τα μεροκάματα χρόνια τώρα με το να πουλάει εθνικιστικό παραμύθι. Το δηλητήριο της ξενοφοβίας συμφέρει τα αφεντικά και τους ρατσιστές λακέδες τους, καθώς ο τρόμος τους είναι να ενωθούν ντόπιοι και μετανάστες εργάτες στη βάση των κοινών τους ταξικών συμφερόντων, αλλά και στη βάση των ανθρώπινων αξιών της αλληλοβοήθειας και της ισότητας.

Η υποτίμηση των εργατικών δικαιωμάτων είναι και υποτίμηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ως αποτέλεσμα των πολέμων στη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Ερυθράια και το Σουδάν, έρχονται στην Ευρώπη αναζητώντας άσυλο οι πρόσφυγες πολέμου. Οι πρόσφυγες, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δικαιούνται άσυλο: μετακίνηση, παραμονή και επιστροφή όπου οι ίδιοι νιώθουν ασφαλείς.

Σήμερα, οι συνθήκες αυτές καταπατούνται στην Ελλάδα και στην Τουρκία με την μη απόδοση ασύλου, την παραβίαση της ελευθερίας της μετακίνησης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις, τους εγκλεισμούς και τα βασανιστήρια ακόμα και ανηλίκων. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά προσφύγων στην Ιορδανία, την Τουρκία, το Λίβανο και τη Συρία εργάζονται σε άθλιες συνθήκες. Έτσι, χιλιάδες προσφυγικές οικογένειες ή ασυνόδευτα παιδιά – εργάτες προσπαθούν να ταξιδέψουν σε χώρες όπου τουλάχιστον απαγορεύεται επίσημα η παιδική εργασία. Δυστυχώς στην Ευρώπη αντί για τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα, συναντάνε την αναγκαστική παρανομοποίηση της ζωής τους, την εκμετάλλευση και το ρατσισμό. Αποτέλεσμα είναι πως δέκα χιλιάδες παιδιά προσφύγων αγνοούνται, σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε. Παράλληλα, τα ναυάγια και οι θάνατοι δεκάδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων από τη δεκαετία του ΄90 είναι δολοφονίες και οφείλονται σε απάνθρωπες πολιτικές μετανάστευσης και ασύλου.

Η υποδοχή και η φιλοξενία των προσφύγων είναι συλλογική ευθύνη όλων των κοινωνιών στην Ευρώπη. Τους τελευταίους μήνες, με αφορμή το ζήτημα της υποδοχής 2.000 προσφύγων στην Κρήτη, έχει ξεκινήσει μια ρατσιστική καμπάνια την οποία στηρίζουν στο νησί στελέχη της νέας δημοκρατίας, χιτλεραυγίτες, επαμίτες, που δύσκολα ξεχωρίζουν από τους προηγούμενους, αν.έλ. και οι πυροβολημένοι του Σώρρα. Σε αυτή συμμετέχει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τους μπάτσους της, καθώς είδαμε τη γνώριμη συνεργασία κοινή επίθεση μπάτσων – χιτλεραυγιτών και επαμιτών στην αντιφασιστική συγκέντρωση στο Ρέθυμνο. Δεν έχουμε να πούμε πολλά για τους φασίστες. Θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους.

Είμαστε ενάντια σε κάθε είδους κλειστού τύπου δομή που λειτουργεί αυτή τη στιγμή ανά την Ελλάδα, όπως και αν αποκαλούνται (hot spot, κέντρα ταυτοποίησης, κέντρα καταγραφής). Είναι τόποι παράνομου εγκλεισμού και κοινωνικού αποκλεισμού των μεταναστών και των προσφύγων. Στόχος τους είναι ο  αστυνομικός και στρατιωτικός έλεγχος της ζωής, η υποτίμηση της εργασίας των μεταναστών και μεταναστριών και η γκετοποίησή τους.

Στα ίδια αυτά κέντρα και με τους ίδιους μπάτσους τα τελευταία χρόνια φυλακίζονται με εντολές ντόπιων αφεντικών μετανάστες εργάτες στη βάση ρατσιστικών πολιτικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φυλάκιση των απλήρωτων μεταναστών εργατών μετά τις διεκδικήσεις των μεροκάματων που τους χρωστάγανε στα πορτοκάλια της Λακωνίας και η μετέπειτα απέλασή τους.

Αυτή τη στιγμή οι συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής στα κέντρα αυτά είναι άθλιες, με πρόσφατο θύμα την 29χρονη Σύρια πρόσφυγα Αζάζ Ράγκντα, (28 Ιουλίου 2016). Οι μπάτσοι εκεί κάνουν ότι θέλουν, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρο όπου κρατούνται άνθρωποι χωρίς δικαιώματα, είτε αυτό λέγεται «αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας», είτε «κέντρο υποδοχής». Ακόμα και κάποιες ΜΚΟ έχουν αποχωρήσει από αυτούς τους χώρους καταγγέλλοντας τις συνθήκες, ενώ οι περισσότερες αποδέχτηκαν το ρόλο του ανθρωποφύλακα και του συνεργάτη.

Για την διαμονή των προσφύγων, είμαστε απέναντι σε κάθε είδους διαχωρισμό που δημιουργεί κοινωνικούς αποκλεισμούς και την περιθωριοποίηση των μεταναστών. Η λύση είναι η ένταξη με όρους κοινωνικοποίησης στον κοινωνικό ιστό, με πλήρη δικαιώματα. Η παραβίαση αυτών των δικαιωμάτων είναι δείγμα επιστροφής στη βαρβαρότητα, όπου η διαχείριση των πληθυσμών θα είναι ζήτημα του στρατού και της αστυνομίας.

Σήμερα, δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε θεσμούς που επιτρέπουν ακραία ρατσιστικές φωνές. Δε δεχόμαστε οι πρόσφυγες να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης εργοδοτών, μαγαζατόρων, κάποιων μεγαλο- μπάτσων και τοπικών αρχόντων που βρίσκουν ευκαιρία να βγάλουν φράγκα είτε από τους ίδιους τους πρόσφυγες, είτε τρώγοντας τα χρήματα που δίνουν οι διακρατικοί θεσμοί. Ο πόλεμος ενάντια στην προσφυγιά και τη μετανάστευση είναι ο ταξικός πόλεμος των αφεντικών εναντίον όλων μας. Εμείς θεωρούμε ότι ,όπως στην Κρήτη έτσι και παντού, οι ρατσιστικές κραυγές είναι μειοψηφικές, η αξία της αλληλεγγύης είναι ισχυρή και αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν καλά και οι φασίστες. Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων των προσφύγων είναι μία ακόμα προϋπόθεση για την ανατίμηση της ζωής και της ελευθερίας όλων μας.

Με τους μετανάστες και τις μετανάστριες θα είμαστε μαζί στους αγώνες τους για το άσυλο, για τα χαρτιά, για ίσα δικαιώματα όλων των παιδιών, χωρίς προϋποθέσεις, όπως και στους αγώνες ενάντια στην παρανομοποίησή τους.

Είμαστε μαζί σε κοινούς αγώνες για ισότητα, αλληλεγγύη και ελευθερία για όλους και όλες, ενάντια στις βλέψεις των εθνών κρατών, των καταπιεστών και των εκμεταλλευτών.

Υπερασπιζόμαστε την ελευθερία της μετακίνησης για κάθε άνθρωπο, αγωνιζόμαστε να μπλοκάρουμε την κίνηση της πολεμικής μηχανής των καπιταλιστών και των εθνικιστών λακέδων τους, αγωνιζόμαστε ενάντια στην υποτίμηση της ζωής από τα αφεντικά.

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες/τριες και σε όσους/ες παλεύουν για ζωή με αξιοπρέπεια!

 

Συμμετέχουμε στην Παγκρήτια αντιφασιστική – αντικατασταλτική πορεία
δημαρχείο Ρεθύμνου, Σάββατο 8/10, 12μμ

                                                            Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι, Χανιά

 

Την Παρασκευή 3 Απρίλη στις 18: 00 το απόγευμα η πρωτοβουλία μεταναστών καλεί κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο σε πορεία για την υπεράσπιση της μεταναστευτικής ζωής. Στο κείμενο τους μας λένε τα εξής:

“Εμείς η Πρωτοβουλία Μεταναστών Χανιών σας καλούμε την Παρασκευή 3 Απριλίου, 6 το απόγευμα στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς για να ενώσετε τη φωνή σας με τη δική μας. Εμείς οι μετανάστες, εργαζόμενοι, θέλουμε να δηλώσουμε ότι όπως μέχρι τώρα παλέψαμε με κάθε τρόπο για τα δικαιώματα μας στη ζωή και στη δουλειά, έτσι θα συνεχίσουμε. Και τώρα που άλλαξε η κυβέρνηση, δε θα περιμένουμε, αλλά θα υψώσουμε τη φωνή μας, θέλουμε και τη δική σας αλληλεγγύη, για να ακουστούν οι θέσεις μας, για τη νομιμοποιήση μας χωρίς προπόθεση. Η νέα κυβέρνηση δεν πρέπει να συνεχίσει την πολιτική, που μας έπνιγε, μας εκμεταλλευόταν, μας έβαζε στο περιθώριο. Το δικαίωμα μας σε νόμιμη ζωή και εργασία είναι αδιαπραγμάτευτο, και μια κυβέρνηση που θέλει να είναι αριστερή, οφείλει να το εξασφαλίσει. Το μεγάλο θέμα το οποίο πρέπει να βρει άμεσα λύση είναι οι μετανάστες που ζουν τόσα χρόνια στην Ελλάδα και με κάποιο τρόπο συνεχώς βρίσκονται έξω από τους διάφορους νόμους. Η πρώτη μας κίνηση είναι η συγκέντρωση πορεία της Παρασκευής, γιατί απλά δε γίνεται πάντα να είμαστε εμείς το πρόβλημα, εμείς να μη χωράμε ούτε στη χώρα μας ούτε εδώ. Το πρόβλημα είναι οι πολιτικές που στραγγαλίζουν τα δικαιώματα, που καταπατούν διεθνείς συμβάσεις και εμείς οι μετανάστες, ο πιο αδύναμος κρίκος της εργατικής αλυσίδας, γινόμαστε ο δέκτης όλων των βάρβαρων μέτρων φτωχοποιήσης και εξαθλίωσης. Δηλώνουμε λοιπόν πως είμαστε εδώ, έτοιμοι για νέους αγώνες για να κερδίσουμε τη ζωή μας.
Πρωτοβουλία Μεταναστών Χανίων”

Με τους μεταναστευτικούς αγώνες είμαστε μαζί.
Παρά την συνεισφορά των μεταναστών στην παραγωγή του κοινωνικού πλούτου, οι κοινότητες τους δεν έχουν τα ίδια κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα με τους γηγενείς και το ίδιο ισχύει για τη δεύτερη γενιά, τα παιδιά δηλαδή των μεταναστευτικών οικογενειών που γεννήθηκαν και ζουν εδώ. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα για τους πρόσφυγες που έρχονται από πολέμους, στους οποίους συμμετέχει συχνά και ο ελληνικός στρατός.
Η ιστορία της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής συμπυκνώνεται στα εξής: άρνηση δικαιωμάτων και ασύλου, καταλήστευση της εργασίας, παράνομοι και απάνθρωποι εγκλεισμοί, βασανισμοί και αναγκαστικές επαναπροωθήσεις, αναγκαστική παρανομοποίηση, με στόχο την ευρύτερη υποτίμηση της ζωής και της εργασίας. Η ιστορία διδάσκει πως όποιος ανέχεται τον πόλεμο, το θάνατο και τη βαρβαρότητα για τον “άλλο”, στο τέλος θα τον βιώσει και ο ίδιος.
– Η τελευταία ελπίδα αυτής της κοινωνίας είναι όσοι και όσες υπερασπίζονται την αυτονόητη ελευθερία της ανθρώπινης μετακίνησης και τους αγώνες ντόπιων και μεταναστών στους χώρους της δουλειάς και στην καθημερινή ζωή.
– Να δώσουμε τέλος στην στρατιωτική και αστυνομική διαχείριση της προσφυγιάς και της μεταναστευτικής ζωής και εργασίας.
– Να αντισταθούμε στις στρατιωτικές επεμβάσεις και την υπόθαλψη εμφυλίωνπου γεννούν το θάνατο και τη φτώχεια.
– Να κλείσουμε τα στρατόπεδα εγκλεισμού και βασανιστηρίων μεταναστών και προσφύγων.
– Να υπερασπιστούμε τη ελευθερία της ανθρώπινης μετακίνησης ως αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα,
– Έμπρακτη αλληλεγγύη στους αγώνες για τα χαρτιά των μεταναστών, στους αγώνες τους για νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις.
-Άσυλο για όλους τους πρόσφυγες.

Συμμετοχή στην Συγκέντρωση στην Πλατεία Αγοράς,

Παρασκευή 3 Απρίλη στις 18: 00