Την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου, από τις 9 μ.μ. και μετά, θα γίνει στο χειμερινό καφενείο γλέντι αλληλεγγύης για την οικονομική ενίσχυση των διωκόμενων αγωνιστών που κατηγορούνται για επιθέσεις σε γραφεία των νεοναζί της Χ.Α. Το γλέντι διοργανώνουν σύντροφοι/συντρόφισσες του αντιφασιστικού χώρου.
Στους διωκόμενους έχουν επιβληθεί οι περιοριστικοί όροι της υποχρέωσης εμφάνισης τέσσερις φορές το μήνα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και επιπλέον, υποχρεωτική καταβολή εγγύησης ύψους 15.000 ευρώ στον καθένα.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ!
-για τις μαζικές πορείες της 17ης Νοέμβρη 2019 και για την αντίσταση των συντρόφων και συντροφισσών στην επίθεση των καθαρμάτων της ελληνικής αστυνομίας στο μπλοκ της κατάληψης του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο.
Οι μαζικές πορείες χιλιάδων αθρώπων την ημέρα μνήμης της εξέγερσης της 17ης Νοέμβρη 1973 ήταν μια σημαντική και ηχηρή απάντηση στις πρόσφατες κατασταλτικές και ρατσιστικές επιθέσεις των μπάτσων στα κοινωνικά κινήματα και τις μεταναστευτικές κοινότητες.
Η μαζική συμμετοχή ήταν επίσης μια ακόμα απάντηση της κοινωνίας, ενάντια στη χρόνια προσπάθεια του αστικού κράτους και των εθνικιστών να απονευρωθεί και να βυθιστεί στη λήθη η μνήμη της εξέγερσης.
Ανάμεσα στα γεγονότα της ημέρας και την προσπάθεια της αστυνομίας να δείξει την πραγματική της λειτουργία χτυπώντας και βασανίζοντας διαδηλωτές στην Αθήνα και αλλού, ξεχωρίζουμε τα γεγονότα στο Ηράκλειο. Εκεί, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες στο μπλοκ της Κατάληψης τoυ Ευαγγελισμού απέκρουσαν μια απρόκλητη επίθεση των μπάτσων την ώρα που επέστρεφε ο κόσμος από την πορεία. Στη συνέχεια απέτρεψαν την προσπάθεια της αστυνομίας για αποκλεισμό της Κατάληψης Ευαγγελισμού και κατοχής τoυ κέντρου της πόλης, απαντώντας με δύο ακόμα απανωτές δυναμικές πορείες.
– αλληλεγγύη και συντροφικοί χαιρετισμοί στο Ηράκλειο
– ταξική αγωνιστική ενότητα, οι ιδέες δεν εκκενώνονται.
– ενάντια στα νέα βάρβαρα σχέδια των αφεντικών, θα μας βρουν όλες και όλους απέναντι τους.
Την 25η Μαρτίου 2015 μια ομάδα φασιστών έστησε ενέδρα και χτύπησε πισώπλατα με ένα στιλιάρι στο κεφάλι τον σύντροφο Δημήτρη Μακρέα, ο οποίος νοσηλεύτηκε με βαριά τραύματα στο νοσοκομείο. Η θρασύδειλη επίθεση έγινε λίγες ώρες μετά από τη συμμετοχή του σε μια συναυλία του yar aman με τραγούδια από την κοινή παράδοση ελλήνων και τούρκων η οποία είχε κεντρικό σύνθημα, ”εμείς εστιάζουμε σ’ αυτά που μας ενώνουν”. Στο πρωτοδικείο, δύο από τους κατηγορούμενους κρίθηκαν ένοχοι για επικίνδυνες σωματικές βλάβες και καταδικάστηκαν.
Καλούμε σε παράσταση αλληλεγγύης στον φίλο και σύντροφο Δημήτρη Μακρέα την Τετάρτη 13/11/2019 στις 11 π.μ. στο Εφετείο Χανίων, όπου εκδικάζεται η έφεση που άσκησαν οι φασίστες για την δολοφονική επίθεση.
Το ξημέρωμα της παρασκευής 4 του Οκτώβρη, κατά τις 4:00π.μ, τρεις άνθρωποι ενώ κοιμόντουσαν στο δρόμο δέχτηκαν επίθεση με ραβδιά από έξι κουκουλοφόρους που επέβαιναν σε ένα αμάξι και τρεις μηχανές. Αυτό συνέβη ακριβώς εδώ, στο Κουμ Καπί, στην άκρη του πάρκινγκ που είναι μπροστά από το μαγαζί Αυλή. Για να αναρρώσουν από τα τραύματά τους, βγαίνοντας από το νοσοκομείο οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν προσωρινά καταφύγιο στην κατάληψη Rosa Nera. Προέρχονται από το Μαρόκο και τη Σομαλία, είναι μελαμψοί, δεν έχουν χαρτιά και το έγκλημα είχε καθαρά ρατσιστικά και ταξικά κίνητρα. Ακόμη και αν οι δράστες λίγο καταλάβαιναν τι έκαναν ή αν ήταν βαλτοί.
Μιλώντας με τους ίδιους και με τους περίοικους διαπιστώσαμε ότι οι σχέσεις τους ήταν απόλυτα ομαλές τις λίγες μέρες που κοιμόντουσαν εκεί. Γείτονες που είχαν ήδη δείξει την αλληλεγγύη τους προσφέροντας στρώματα ή μοιραζόμενοι γεύματα με τους ανθρώπους αυτούς, εξέφρασαν ανοιχτά την απέχθειά τους για τους υπεύθυνους του ξυλοδαρμού.
Το Κουμ Καπί ήταν παλαιόθεν η γειτονιά των παριών στα Χανιά. Από τον 17ο αι. που μεταφέρονται στην Κρήτη μαζικά οι πρώτοι σκλάβοι έως και τις αρχές του 20ού όπου με την ανταλλαγή των πληθυσμών έφυγαν και οι τελευταίοι χαλικούτηδες. Είναι γνωστές οι φωτογραφίες με τις αφρικάνικες καλύβες τους και το φτωχό τζαμί τους στημένα όλα πάνω στην άμμο. Αρχικά σκλάβοι και έπειτα απελεύθεροι αλλά υποτιμημένοι λιμενεργάτες, αχθοφόροι, σφαγείς κ.α.. Μέχρι σήμερα στο Κουμ Καπί κατοικούν κυρίως φτωχοί άνθρωποι με διαφορετικές πατρίδες.
Οι άνθρωποι που έχουν φτάσει ως εδώ διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα από πολεμικά μέτωπα, περπατώντας μερόνυχτα στα βουνά και διακινδυνεύοντας μέσα σε σάπια βαρκάκια, δεν αστειεύονται. Έχουν φύγει από εμπόλεμες πατρίδες ή από αυταρχικά καθεστώτα και μέρη όπου οι κοινωνικές ανισότητες σκοτώνουν. Έχουν αφήσει τα πάντα γυρεύοντας καλύτερη ζωή και σεβασμό.
Η ανθρώπινη μετακίνηση δεν έχει πάψει ούτε στιγμή μέσα στα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια παρουσίας του είδους στον πλανήτη. Ποτέ κανένα καθεστώς δεν κατάφερε εξαφανίσει αυτή την επιθυμία. Γνωρίζουμε όμως ότι το κράτος είναι μια συμμαχία στη βάση προνομίων και η δουλειά του είναι να διασφαλίζει την αυθαίρετη ταξινόμηση των προνομίων αυτών. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η προσπάθεια ελέγχου της μετανάστευσης προς όφελος των νόμιμων και παράνομων μαφιών. Γι αυτό και ο αγώνας για ίσα δικαιώματα ντόπιων και μεταναστών είναι ουσιαστικά μια προτροπή προς την κοινωνία για το ξεπέρασμα του έθνους – κράτους.
καπατουμάς Καρά Γκιουλέ (κατάληψη Rosa Nera) 10/2019
