Κατηγορία: Αλληλεγγύη

Ίσως ψιθυριζόταν για χρόνια στις αγορές, στις πλατείες, στα καφενεία, στις εκκλησίες ότι εκεί μέσα εξοντώνουν και ληστεύουν ανήμπορους ηλικιωμένους ανθρώπους. Αλλά κανείς δεν είχε λίγη τσίπα, λίγη ντροπή, να βγει και να το καταγγείλει.

Στην κοινωνία της «Αγίας Σκέπης», μια ομερτά κάλυψε άψογα την μαφία των ιδιοκτητών, των εμπλεκόμενων αρχών, εμπόρων και εργαζόμενων για να μην σπιλωθούν υπολήψεις, γιατί «που να μπλέξω», γιατί «δεν βαριέσαι», ενώ το χρήμα έχει διαβρώσει τα πάντα, οι σχέσεις μετρούνται σε χρυσό και η ζωή κοστίζει 0,55 ευρώ την ημέρα.

Όμως, σε μια κοινωνία όπου οι οργανωμένοι θεσμοί «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν», τότε δεν υπάρχει μέλλον για κανέναν, ούτε για την νέα γενιά.

 

 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι οι γονείς που θάβουν τα παιδιά τους

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι τα παιδιά που ορφανεύουν

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι το βιός που χάνεται σε μια λάμψη και έναν κρότο

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι βιασμοί, βασανιστήρια, εκτελέσεις

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι το σκοτάδι, το κρύο, η πείνα και η δίψα

ΠΟΛΕΜΟΣ είναι ο Τρόμος για τις φρικαλεότητες, την εξόντωση, την απώλεια

καθώς και την επιβίωση εν μέσω και μετά όλων αυτών.

 

Λένε πως μονάχα οι νεκροί έχουν δει το τέλος του πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι οι ζωντανοί μένουν με τις συνέπειες του, με αυτόν τον ίδιο τον πόλεμο κατ’ ουσίαν, εφ’ όρου ζωής. Κι αν οι χαμηλής έντασης πόλεμοι σιγοκαίνε καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, οι διακρατικές ένοπλες συρράξεις εξακοντίζουν τα επίπεδα του ολέθρου σε ολοκληρωτική κλίμακα.

 

Την ώρα που εξαπολύεται ο όλεθρος, δεν θέλουμε να μιλήσουμε για τα πως και τα γιατί. Διότι την ώρα αυτή οι γεωπολιτικές αναλύσεις και οι εξηγήσεις τείνουν εν τέλει να εξυπηρετούν την προπαγάνδα κάποιου κρατικού οπλοστασίου. Τώρα μας ενδιαφέρει μονάχα η μοίρα εκείνων που ο πόλεμος θα περάσει από πάνω τους. Πονάμε για αυτήν, διότι δεν είμαστε ούτε ο Πούτιν, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε έμποροι όπλων, ούτε κάποια ελίτ που θα την σκαπουλάρει εάν το κράτος στο οποίο υπαγόμαστε αρχίσει να βάλει εναντίον κάποιου άλλου στην περιοχή μας.

 

            Την ώρα αυτή είμαστε με τις κοινωνίες που γίνονται κρέας για κανόνια.Πρώτα απ’ όλα με τον άμαχο πληθυσμό που βομβαρδίζεται, αλλά και με όσους από την άλλη πλευρά βγαίνουν στο δρόμο ζητώντας τον τερματισμό του. Με τους κληρωτούς φαντάρους που θέλουν να γυρίσουν σπίτι τους, και κυρίως με κείνους που το αποτολμούν λιποτακτώντας. Και πάντοτε, με τους πρόσφυγες που δεν έχουν πια σπίτι και τόπο για να επιστρέψουν.

 

Δεν έχουμε αυταπάτες. Έχουμε δει τι αφήνουν πίσω τους οι διακρατικές πολεμικές συγκρούσεις: περισσότερο εθνικισμό και μισαλλοδοξία, απ’ όση εκ των προτέρων βρίσκουν ως πρόσχημα για να πείσουν τους υπηκόους τους να σκοτώσουν και να σκοτωθούν.

 

            Η ανθρωπότητα μπορεί και οφείλει να απεγκλωβιστεί από την προϊστορία τηςκαι τις ανεπάρκειες της. Η ανθρωπότητα μπορεί και οφείλει να μάθει να επιλύει ειρηνικά το μοίρασμα των πόρων και των αγαθών προς όφελος των κοινωνικών αναγκών όλων των κοινοτήτων. Να πάψει να επιστρέφει διαρκώς στον πόλεμο ως μέσο επίλυσης των διαφορών στις ανταλλαγές, να πάψει να επενδύει στον πόλεμο για την εκμετάλλευση του εδάφους και της ανθρώπινης εργασίας.

 

 Άμεση κατάπαυση του πυρός.

 Απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων εισβολής.

 Διάλυση του ΝΑΤΟ.

 Κατάργηση της πολεμικής βιομηχανίας.

 Κάτω τα κράτη και οι στρατοί.