Συντάκτης: Rosa Nera

Δεν υπάρχει στέγη στα Χανιά. Κάλεσμα σε συγκέντρωση στις 2 Νοέμβρη, ημέρα έναρξης του συνεδρίου για την βραχυχρόνια μίσθωση. Ώρα 10 π.μ. έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης».

Κατάληψη Rosa Nera

 

Δεν υπάρχει στέγη στα Χανιά.

 

Κάλεσμα σε συγκέντρωση, 2 Νοέμβρη,

ημέρα έναρξης του συνεδρίου

για την βραχυχρόνια μίσθωση

Ώρα 10 π.μ.

Έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης»

 

 

Στις 2 Νοέμβρη στο Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» θα πραγματοποιηθεί διεθνές συνέδριο οργανωμένο από φίρμες και αφεντικά του τουρισμού πολυτελείας, του Real Estate και της βραχυχρόνιας μίσθωσης, με τίτλο Short Stay Conference. Πρόκειται για ένα συνέδριο ταξικού πολέμου μέσω της υπονόμευσης της ζωής των κατοίκων – κυρίως της εργατικής τάξης της πόλης – που υποφέρουν από τα απλησίαστα ενοίκια και την έλλειψη στέγης.

Ζούμε σε μια πόλη που το στεγαστικό αποτελεί το «νούμερο ένα» κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ανθρώπους. Είναι πλέον σαφές πως η διόγκωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και των μπουτίκ χοτέλ έχει καταστροφικές επιπτώσεις στον αστικό ιστό, στις συνθήκες εργασίας, στους όρους κατοικίας, στο φυσικό περιβάλλον, στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων στα Χανιά. Η εξαφάνιση της κατοικίας σε ολόκληρες γειτονιές που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και η αντικατάσταση τους από ζώνες τουριστικής κατανάλωσης, επιχειρεί να διαλύσει τα όποια επιβιώματα κοινωνικής συνοχής έχουν απομείνει.

Στόχος του συνεδρίου Short Stay Conference είναι η ενίσχυση της βραχυχρόνιας μίσθωσης μέσω της ολοένα και μεγαλύτερης εμπλοκής των εταιρειών διαχείρισης του στεγαστικού αποθέματος, ώστε το εν λόγω «προϊόν» να γίνει πιο ανταγωνιστικό. Στόχος, επίσης, του συνεδρίου είναι η εμπέδωση της προοπτικής να μετατραπούν τα Χανιά σε ένα τουριστικό «μεγα-κατάλυμα» που θα συνθλίβει το δικαίωμα στην πόλη και στην στέγη. Οι εργαζόμενες/οι που δεν έχουν το απαραίτητο «λίπος» σε εισοδήματα ή σε κάποια στεγαστική κληρονομιά, ήδη νιώθουν πως η πόλη δεν τους χωράει. Ακόμα και οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην δημόσια υγεία, όπως και οι φοιτητές/τριες βιώνουν την έλλειψη στέγης και τα απλησίαστα ενοίκια ως το βασικότερο τους πρόβλημα στα Χανιά. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στην μεταναστευτική στέγη. Λόγω των ρατσιστικών πολιτικών και της μακροχρόνιας υποτίμησης της μεταναστευτικής εργασίας, η μεταναστευτική πρόσβαση στην στέγη είναι ακόμα πιο επισφαλής ως αποτέλεσμα ταξικών και κοινωνικών αποκλεισμών. Στην πόλη, επίσης, υπάρχουν χρόνια ζητήματα αστεγίας/στεγαστικής επισφάλειας που αντιμετωπίζονται κυρίως από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Τέλος, ενδεικτικό του γενικευμένου χαρακτήρα της στεγαστικής κρίσης είναι και το εξής: Διαφορετικοί ερευνητικοί θεσμοί τεκμηριώνουν πως σε περιοχές που η παρουσία της βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι υψηλή (όπως π.χ. στην Αθήνα) το κόστος του ενοικίου  μπορεί να «τρώει» ακόμα και τα ¾ του μισθού των ενοικιαστών.

Το φαινόμενο της έλλειψης στέγης δεν είναι τοπικό αλλά διεθνές. Ακούμε πλέον όλο και περισσότερο για τις συνέπειες σε – κορεσμένες από την τουριστική βιομηχανία – περιοχές της Μεσογείου: Λειψυδρία, αδυναμία διαχείρισης των αποβλήτων, «διάχυση» της υποτίμησης και της απορρύθμισης της εργασίας και σε άλλους κλάδους που συσχετίζονται με τον τουρισμό όπως ο κατασκευαστικός και η εστίαση, ανορθολογική διαχείριση φυσικών πόρων, αλλαγή χρήσεων γης προς όφελος των καταπατητών και αλλοτρίωση της ιστορικής μνήμης και του αστικού ιστού από την τουριστική υπερδόμηση.

Ενάντια στην τουριστικοποίηση της καθημερινότητας εμφανίζονται διεθνώς κινήματα, στην Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Τσεχία και αλλού όπου οι κάτοικοι διεκδικούν να πάρουν τις πόλεις και την ζωή τους πίσω. Κινήματα ξεπηδούν και οργανώνουν συλλογικούς αγώνες προστασίας της στέγης, είτε με κινήσεις αυτομειώσεων των ενοικίων, είτε με μπλοκαρίσματα εξώσεων, είτε αξιοποιώντας τα άδεια κτήρια. Παράλληλα τα κινήματα ενοικιαστών πιέζουν τους θεσμούς και πετυχαίνουν, όλο και πιο συχνά, την απαγόρευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης σε ζώνες κατοικίας.

Μέσα από όλους αυτούς τους σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες για την στέγη δημιουργείται ένας άλλος κοινωνικός ιστός που καλύπτει ανθρώπινες, κοινωνικές και εργατικές, ανάγκες.

Καλούμε σε συγκέντρωση έξω από το θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης», το Σάββατο 2 Νοέμβρη, ημέρα διεξαγωγής του «διεθνούς συνεδρίου Short Stay Conference», στις 10 π.μ. το πρωί

 

Κατάληψη Rosa Nera.

Either we stand against wars, or we will suffer their consequences!

Either we stand against wars, or we will suffer their consequences!
Rosa Nera Squat
A call for an anti-war and anti-military base march on Tuesday, October 15, at 19:00 in Agora Square.
Crete serves as a strategic hub in a region plagued by widespread crises—wars, civilian casualties, and refugee migrations—from South Africa to the Eastern Mediterranean, and from Palestine and Syria to Ukraine and the Dnieper. As a result, more functions in the city of Chania are becoming militarized to meet the growing demands of the NATO base. New aircraft carrier arrivals and base expansions are being announced, while military technology conferences in Souda are presented as high-society events, offering entertainment for the city’s military recruits. In line with the NATO parliamentary assembly, a visit by NATO parliamentarians to the Souda base is scheduled for October 15, alongside a discussion at the Centre for Mediterranean Architecture involving military and port authorities. The topic of this meeting is ‘maritime security,’ which seems to relate to NATO’s ongoing operations against refugee movements and its strategic interests in regions like the Red Sea.
It is particularly concerning that an event featuring military officers is being hosted at the Centre for Mediterranean Architecture under the auspices of the municipal authority—a venue meant for entirely different research purposes. The use of the CAM as a military dayroom and conference space for NATO personnel, who operate without any democratic oversight, reflects a disturbing environment where militarists and repressive institutions increasingly take on political roles that are not rightfully theirs. It is tragic that discussions on ‘security’ are being led by military institutions with a long history of repression and violence in the region, including major crimes such as deadly pushbacks and the refusal to rescue refugees, resulting in countless lives lost in the Aegean.
It is important to remember that one of the participants in these conferences, the Chania Port Authority, shares responsibility for the heinous crime of refusing to rescue a refugee boat during the Pylos incident. With an increasing number of refugee boats arriving in Crete amidst significant migration waves—reminiscent of those following Israel’s invasion of Lebanon—the demand for ‘Rescue, not Murder’ must once again take center stage.
As capitalist and nationalist antagonisms continue to manifest through war and profit-seeking by states and transnational arms industries, entire cities are reduced to rubble, civilians are systematically murdered, and ethnic cleansing operations create massive refugee crises.
Arms clients and armies indiscriminately deplete their war materials in populated areas, as recently seen in Ukraine, Palestine, Syria, Afghanistan, Libya, Lebanon, Ethiopia, Myanmar, Yemen, and Sudan. Today, nationalism fuels civil wars and expansionist conflicts—such as Israel’s current actions in Gaza—exploited by competing coalitions like NATO or the so-called ‘BRICS’ countries to impose their bourgeois interests through mass extermination. This is painfully exemplified by the ongoing atrocities in Gaza, where tens of thousands have been killed by the Israeli army, and over a million people are left deprived, without access to basic necessities.
The greatest responsibility for this human carnage lies primarily with Western war industries and developed nations in the so-called northern hemisphere, which view the Global South as a field for exploiting cheap labor and resources in collusion with local regimes.
Following devastating conflicts in Iraq, Afghanistan, Libya, Sudan, Yemen, and Syria—where various factions, including ISIS and international forces, have contributed to widespread bloodshed—the human slave trade is now resurging. Trafficking networks, stretching from North Africa to Yemen, often operate in collaboration with European authorities. Refugees fleeing war are either killed in the Mediterranean or exploited as cheap labor in Europe. These are the material interests that ‘security’ discussions among elites in Chania are designed to protect.
Crete—particularly Chania with its Souda base—has become a key geographical center serving NATO’s militaristic ambitions in tandem with Greek capitalism. Chania is increasingly being transformed into a logistical hub for military infrastructure, essentially a parking lot and recreational area for war operations. During quieter moments, one can hear the wail of sirens and the constant roar of warplanes overhead, evoking echoes of conflicts like Lebanon in ’82 or the more recent wars in Iraq and Libya. The city could become even more ‘entertaining’ should international nuclear exchanges erupt between bases and naval forces across the Aegean.
As our leaders force us to choose between alliances of oppressors, it is crucial to rethink how we can effectively resist wars and nationalism.
War-mongering murderers and their conferences are not welcome in Chania.
Freedom for Palestinians!
Withdraw Israeli forces from Gaza, the West Bank, and Lebanon.
Immediate ceasefire from all parties involved.
ANTI-WAR/ANTI-MILITARY BASE PROTEST
Agora Square on Tuesday, October 15 at 19:00.
Rosa Nera Squat |

Ή ενάντια στους πολέμους ή με τις συνέπειες τους. Κάλεσμα σε αντιπολεμική/ αντιβασική πορεία. Τρίτη 15/10 στην Πλατεία Αγοράς, ώρα 19 : 00

Ή ενάντια στους πολέμους ή με τις συνέπειες τους.                                                                                                              Κατάληψη Rosa Nera
Κάλεσμα σε αντιπολεμική/ αντιβασική πορεία.
Τρίτη 15/10 στην Πλατεία Αγοράς, ώρα 19 : 00
Η Κρήτη αποτελεί γεωγραφικό κόμβο σε μια μεγάλη περιοχή που βρίσκεται σε μια γενικευμένη κρίση πολέμων, δολοφονιών αμάχων και προσφυγικών μετακινήσεων – από την νότια Αφρική μέχρι την ανατολική Μεσόγειο και από την Παλαιστίνη και την Συρία ως την Ουκρανία και τον Δνείπερο. Έτσι, όλο και περισσότερες λειτουργίες της πόλης των Χανίων στρατιωτικοποιούνται ώστε να ικανοποιούν τις όλο και μεγαλύτερες ανάγκες της βάσης του ΝΑΤΟ. Ανακοινώνονται νέες αφίξεις αεροπλανοφόρων και η επέκταση της βάσης, ενώ εμφανίζονται ως κοσμικά events τα στρατιωτικά συνέδρια πολεμικής τεχνολογίας στην Σούδα, με ψυχαγωγία για τους στρατοσύνεδρους στην πόλη. Στο πλαίσιο της «κοινοβουλευτικής συνέλευσης» του ΝΑΤΟ, ανακοινώνεται επίσης επίσκεψη ΝΑΤΟβουλευτών και στην βάση της Σούδας στις 15/10, όπως και συζήτηση στο ΚΑΜ με την συμμετοχή στρατιωτικών και λιμενικών αρχών. Θέμα της συνάντησης είναι η «ασφάλεια στην ναυσιπλοΐα», προφανώς στο πλαίσιο του παράπλευρου πολέμου ενάντια στις προσφυγικές μετακινήσεις αλλά και γύρω από τα ενδιαφέροντα του ΝΑΤΟ σε μέτωπα όπως αυτό της Ερυθράς Θάλασσας.
Είναι χαρακτηριστικό πως, με ευθύνη της δημοτικής αρχής, εκδήλωση με συμμετοχή στρατοκρατών φιλοξενείται στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου, έναν χώρο που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί εντελώς άλλες ανάγκες έρευνας. Η χρήση του ΚΑΜ ως στρατιωτικό ΚΨΜ και συνεδριακός χώρος για ΝΑΤΟικό πολιτικό προσωπικό και καραβανάδες που λειτουργούν χωρίς κάποια επίφαση «δημοκρατικού ελέγχου» είναι ενδεικτική ενός περιβάλλοντος όπου οι στρατοκράτες και οι κατασταλτικοί θεσμοί αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο πολιτικούς πλέον ρόλους, ως μη όφειλαν. Είναι επίσης τραγικό να συζητάνε για ζητήματα δήθεν «ασφάλειας» κατασταλτικοί και στρατιωτικοί θεσμοί που αιματοκυλούν εδώ και δεκαετίες την ευρύτερη περιοχή που βρίσκεται στα «πεδία βολής» της βάσης, ενώ έχουν συμμετοχή και στα μεγάλα εγκλήματα των φονικών επαναπροωθήσεων και αρνήσεων διάσωσης με αποτέλεσμα να χαθούν δεκάδες χιλιάδες προσφυγικές/μεταναστευτικές ζωές στο Αιγαίο.
Υπενθυμίζουμε επίσης την συνευθύνη ενός από τους συμμετέχοντες στα συνέδρια με τους ΝΑΤΟικούς, αυτούς του λιμεναρχείου Χανίων, για το μεγαλύτερο έγκλημα άρνησης διάσωσης προσφυγικού/μεταναστευτικού πλοιάριου, του εγκλήματος της Πύλου. Σήμερα που αυξάνονται τα καράβια των προσφύγων και προς την Κρήτη, με τις τεράστιες μετακινήσεις προσφύγων, όπως αυτές που βλέπουμε μετά την ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο, το αίτημα για «Διάσωση και όχι δολοφονίες» πρέπει να ξαναγίνει κεντρικό.
Καθώς στις μέρες μας οι καπιταλιστικοί και εθνικιστικοί ανταγωνισμοί αναπαράγονται όλο και περισσότερο μέσω του πολέμου και της αναζήτησης κερδοφορίας από τις κρατικές ή τις υπερεθνικές βιομηχανίες όπλων, πόλεις ολόκληρες ισοπεδώνονται, άμαχοι δολοφονούνται μαζικά, επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης οδηγούν σε τεράστιες προσφυγικές μετακινήσεις.
Οι πελάτες των όπλων, οι στρατοί, αδειάζουν το πολεμικό τους υλικό ματώνοντας χωρίς διακρίσεις κατοικημένες περιοχές όπως πρόσφατα στην Ουκρανία, την Παλαιστίνη, την Συρία, το Αφγανιστάν, την Λιβύη, τον Λίβανο, την Αιθιοπία τη Μιανμάρ, την Υεμένη, το Σουδάν. Αλλά και όπου αλλού σήμερα ο εθνικισμός, η υποδαύλιση εμφυλίων, οι επεκτατικοί πόλεμοι και οι εθνοκαθάρσεις (όπως αυτή που διεξάγει σήμερα το Ισραήλ στη Γάζα) χρησιμοποιούνται από τους ανταγωνιστικούς συνασπισμούς – είτε του ΝΑΤΟ, είτε των επονομαζόμενων «χωρών των BRICS», είτε διακρατικών συμμαχιών και λυκοφιλιών – για να επιβάλλουν τα υλικά συμφέροντα των αστικών τους τάξεων και τα βλακώδη εθνικά τους «δίκαια» μέσω της μαζικής εξόντωσης πληθυσμών. Όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Γάζα, όπου δεκάδες χιλιάδες εξοντώθηκαν από τον ισραηλινό στρατό ενώ ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν αποκλειστεί χωρίς πρόσβαση σε βασικά αγαθά και σε οριακές συνθήκες διαβίωσης.
Στις ανθρωποσφαγές των πολέμων, την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν κυρίως οι πολεμικές βιομηχανίες της Δύσης και οι ανεπτυγμένες χώρες του λεγόμενου βόρειου ημισφαιρίου που αντιμετωπίζουν τον Νότο ως ένα πεδίο υφαρπαγής φτηνής εργασίας και φτηνών πρώτων υλών σε συνεργασία με τα καθεστώτα, τις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις τους.
Χαρακτηριστικό είναι πως μετά τους διαλυτικούς πολέμους στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Λιβύη, τους εμφύλιους στο Σουδάν και την Υεμένη και το εμφύλιο αιματοκύλισμα στην Συρία από την συριακή κυβέρνηση, τον ISIS, τον FSA με την διεθνή εμπλοκή των ΗΠΑ και της Ε.Ε. (και του ελληνικού στρατού), της Ρωσίας, της Τουρκίας, του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας όπως και αντάρτικων στρατών με έδρα το Ιράκ, το Λιβάνο και πολλών άλλων στρατών, επανεμφανίζεται το ανθρώπινο δουλεμπόριο.
Μέσα από δίκτυα δουλεμπόρων από την Βόρεια Αφρική ως την Υεμένη, με τα οποία ενίοτε συνεργάστηκαν ή ακόμα συνεργάζονται οι ευρωπαϊκές αρχές και τα λιμενικά. Οι φυγάδες των πολέμων και των δουλεμπόρων, στον δρόμο τους προς την Δύση, αντί για τα περίφημα δικαιώματα εξοντώνονται στην Μεσόγειο ή αξιοποιούνται ως φτηνό και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό στην Ευρώπη. Αυτά είναι τα υλικά συμφέροντα που υπερασπίζεται η δήθεν «ασφάλεια» που συζητάνε τα στρατοσυνέδρια στα Χανιά.
Η Κρήτη, λοιπόν, και ιδίως τα Χανιά με την βάση της Σούδας, αποτελεί γεωγραφικό κέντρο εξυπηρέτησης των στρατοκρατικών συμφερόντων της επεκτατικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ και του ελληνικού καπιταλισμού. Τα Χανιά, μέσω της λειτουργίας της Κρήτης ως νησί -αεροπλανοφόρο, μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε μια πόλη – υποδομή της βάσης, ένα πάρκινγκ και πάρκο διασκέδασης και εκτόνωσης της στρατοκρατίας. Στα διαλείμματα της, βεβαίως, πριν τα βομβαρδιστικά σηκωθούν μετά το μπάνιο στο Μαράθι για να σκοτώσουν άμαχους. Σε σημείο που αν κάναμε λίγη ησυχία, θα ακούγαμε από κάπου όχι και τόσο μακριά τις σειρήνες να ηχούν πίσω από το διαρκή βρυχηθμό των πολεμικών αεροσκαφών που μονίμως πια σβουρίζουν πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Όπως, άλλωστε τα ακούγαμε το ’82 στο Λίβανο ή πριν λίγα χρόνια στο Ιράκ ή την Λιβύη. Φυσικά, η πόλη-ΚΨΜ των Χανίων μπορεί να γίνει ακόμα πιο διασκεδαστική και το θέαμα να αναβαθμιστεί, αν αρχίσει κάποια διεθνής ανταλλαγή πυρηνικών ανάμεσα σε βάσεις, αεροπλανοφόρα, υποβρύχια και άλλα κέρατα (νατοϊκά και ρωσικά) που σουλατσάρουν από το Αιγαίο ως τον Δνείπερο.
Σε μια εποχή που τα αφεντικά μας καλούν πιεστικά να διαλέξουμε με ποια συμμαχία σφαγέων είμαστε, ήρθε η ώρα να ξανασυζητήσουμε με ποιους τρόπους μπορούμε να δράσουμε αποτελεσματικά ενάντια στους πολέμους και τους εθνικισμούς.
Οι πολεμοκάπηλοι δολοφόνοι, οι στρατιώτες και τα συνέδρια τους είναι ανεπιθύμητοι στα Χανιά.
Λευτεριά στους Παλαιστίνιους και τις Παλαιστίνιες.
Να αποχωρήσει ο ισραηλινός στρατός από την Γάζα, την Δυτική Όχθη και το Λίβανο.
Άμεση κατάπαυση πυρός από όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ/ΑΝΤΙΒΑΣΙΚΗ
Πλατεία Αγοράς, Τρίτη 15/10 στις 7 μ.μ.
Κατάληψη Rosa Nera.

Κάλεσμα αλληλεγγύης για τους/ τις 8 φοιτητές / φοιτήτριες στα Χανιά

Καταληψη Rosa Nera: 
 
Κάλεσμα αλληλεγγύης για τους/ τις 8 φοιτητές / φοιτήτριες στα Χανιά

Καταληψη Rosa Nera:

Κάλεσμα αλληλεγγύης για τους/ τις 8 φοιτητές / φοιτήτριες στα Χανιά

Την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου, στις 9:00 π.μ. στα Δικαστήρια Χανίων, στηρίζουμε και συμμετέχουμε στο κάλεσμα των φοιτητικών συλλόγων ενάντια στην δίκη και τις διώξεις φοιτητών και φοιτητριών στα Χανιά.

Τα δικαστήρια έρχονται μετά την πολιτική εντολή και την πρωτοφανή μήνυση της τότε υπουργού παιδείας και των φωστήρων της κοσμητείας του ΗΜΜΥ (από τον Οκτώβρη τπυ 2021) κατά των 8 φοιτητών/ριών επειδή συμμετείχαν σε παράσταση διαμαρτυρίας του Φοιτητικού τους Συλλόγου!

Η επιχείρηση ποινικοποίησης των δράσεων των φοιτητικών συλλόγων εντάσσεται στο πλαίσιο των νέων νόμων των αφεντικών για την αναπαραγωγή των αποκλεισμών από την παιδεία. Αποκλεισμών ταξικών και στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ώστε να αλωθεί οποιαδήποτε κοινωνική κατάκτηση αφορά τις προσβάσεις στην μόρφωση ως παράγοντα κοινωνικής αλλαγής ενάντια στις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.

Η παραβίαση κατακτημένων πολιτικών δικαιωμάτων και ο αυταρχισμός δεν θα περάσουν ούτε στην εκπαίδευση, ούτε πουθενά.
Καμία δίωξη στους/στις 8 φοιτητές / φοιτήτριες.

Αλληλεγγύη και ενότητα στην βάση ενάντια στην υποτίμηση της ζωής, της παιδείας, της υγείας και της εργασίας,

έξω οι ένστολοι τραμπούκοι και οι νοσταλγοί των σπουδαστικών της ασφάλειας από τις σχολές.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου, στις 9:00 π.μ. στα Δικαστήρια Χανίων

Κατάληψη Rosa Nera