«Νάμαστε απροσάρμοστοι, να η μεγάλη αρετή μας. Να μη βολευόμαστε, νάμαστε ανυπόμονοι, σκληροί, γιομάτοι ανησυχία και πίστη, να θέμε το αδύνατο -σαν τους ερωτευμένους. Να ξέρουμε πως ό,τι λένε σήμερα δικαιοσύνη είναι οργανωμένη αδικία κι ό,τι λένε ηθική είναι η βολική, ταπεινή συνεννόηση των άναντρων.”
Ν. Καζαντζάκης
Αποπηγάδι Χανίων: κάτοικοι χτυπιούνται και συλλαμβάνονται κατά δεκάδες, όσοι αντιστέκονται στη μετατροπή του βουνού τους σε δάσος ανεμογεννητριών χάριν της πολυεθνικής EDF, όσοι αρνούνται την καταστροφή του ιδιαίτερου φυσικού περιβάλλοντος και την ιδιωτικοποίηση των υδάτων τους. Όσοι αρνούνται να τους κλέβουν έτσι απλά τη γη που τους τρέφει εδώ και γενεές, όσοι τολμούν(!) να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και προσπαθούν για αυτό. Διότι αντιλήφθηκαν τι κινδύνους εγκυμονεί να είναι η Κρήτη η μπαταρία όλης της Ευρώπης και παλεύουν να το αποτρέψουν.
Σκουριές Χαλκιδικής: επιθέσεις με γκλοπ, ρίψη χημικών μέσα στα αυτοκίνητα των κατοίκων, συλλήψεις… Αιτία και πάλι κάποιοι «απροσάρμοστοι» κάτοικοι που αρνούνται να παραδώσουν αμαχητί όλο αυτό το φυσικό τοπίο της Χαλκιδικής στον καναλάρχη και μεγαλοεργολάβο Μπόμπολα, που αντιστέκονται στην υλοτόμηση του αρχέγονου δάσους από τη εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ».
Κερατέα: το ίδιο σκηνικό παίχτηκε πριν περίπου δύο χρόνια με τις μάχες της αστυνομίας με ολόκληρο το δήμο προκειμένου να κατασκευαστεί παράνομος ΧΥΤΑ μέσα σε αρχαιολογικό χώρο, χάριν και πάλι του ίδιου καναλάρχη που εμφυτεύει τον φόβο και τον φασισμό μέσα από το MEGA.
Tα παραδείγματα είναι πολλά. Ακριβώς το ίδιο σενάριο παίζει με οποιοδήποτε κοινωνικό και δίκαιο αγώνα δίνεται από τον κόσμο: Καταστολή, συκοφάντηση, διώξεις…
Παράλληλα, όλοι οι πολιτικοί χώροι που ανέκαθεν στήριζαν και συμμετείχαν σε όλους τους παραπάνω αγώνες, χτυπιούνται. Διόλου τυχαίο…
Η κατάληψη Villa Amalias (Βίλα Αμαλίας), στο κέντρο της Αθήνας, εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό, πολιτιστικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Το κτίριο ήταν εγκαταλελειμμένο από το 1973 και σε άθλια κατάσταση. Από το ’90 που καταλήφθηκε, ζει και συντηρείται από την οικονομική συνεισφορά και την προσωπική εργασία των ίδιων των καταληψιών. Η Villa αποτελεί σημαντικό σημείο αναφοράς πολιτικών και κοινωνικών αγώνων όλη αυτή την 20ετία με αιχμή το αντιφασιστικό κίνημα στην πολύπαθη περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα και τη λαϊκή συνέλευση της πλατείας Βικτωρίας. Στους χώρους της έχουν λειτουργήσει ομάδες όπως: θεατρική, χορού, συναυλιακή, παιδικού στεκιού, ξένων γλωσσών, προβολών, δανειστικής βιβλιοθήκης, ενώ έχουν φιλοξενηθεί και εκδηλώσεις άλλων ομάδων.
Παράλληλα λειτουργούσε αυτοοργανωμένο τυπογραφείο, χωρίς κέρδος, για την έκδοση βιβλίων, αφισών, προκηρύξεων κλπ.
Την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου η αστυνομία με την παρουσία εισαγγελέα εισβάλει στην κατάληψη Villa Amalias, προφασιζόμενη «ανώνυμη καταγγελία περί ναρκωτικών». Οι κάτοικοι συλλαμβάνονται και κατηγορούνται για κακουργηματικές πράξεις περί κατασκευής εκρηκτικών υλών! Στο οπλοστάσιο της κατάληψης περιλαμβάνονται άδεια μπουκάλια μπύρας, μαχαίρι, σφυρί και τυπογραφική μηχανή.
Λίγες μόνο μέρες μετά η αστυνομία εισβάλει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας (ΑΣΟΕΕ) δήθεν διώκοντας παράνομους μικροπωλητές, κλέβει τον εξοπλισμό του ραδιοφωνικού σταθμού (98 fm) που λειτουργούσε εκεί, και καταστρέφει τους χώρους όλων των πολιτικών ομάδων, τις οποίες ξανά παρουσίασε ως εγκληματικές. Φυσικά ο κατάλογος συμπεριλαμβάνει κι άλλες καταλήψεις, στέκια, χώρους που εκκενώθηκαν ή «κάηκαν» ανάλογης κινηματικής δράσης. Όμως, η συντονισμένη αυτή επίθεση της κυβέρνησης δεν είναι παρά άλλη μια πράξη στο καλοστημένο σκηνικό ενάντια σε κάθε ελεύθερη κοινωνική φωνή που προασπίζεται τα αυτονόητα, που αμύνεται υπέρ της ζωής, του περιβάλλοντος, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αυτές τις ελεύθερες φωνές βαφτίζει «κέντρα ανομίας». Όμως, αυτά είναι «κέντρα ανομίας» μόνο από την άποψη ότι δεν αναγνωρίζουν τους νόμους μιας αυταρχικής εθνικής κυβέρνησης αλλά τους κανόνες που θεσπίζουν οι ίδιοι μέσω συνελεύσεων, με αξίες την ελευθερία, την ισότητα, την αλληλεγγύη, την αυτοδιαχείριση της ζωής. Αυτό από μόνο του είναι ένας πάρα πολύ καλός λόγος να χτυπηθούν. Άλλωστε, τώρα όλοι οι πολίτες είναι εν δυνάμει παράνομοι: ήδη η κυβέρνηση δια νόμου απαγορεύει κατ’ ουσίαν τη διαμαρτυρία αφού βάζει πρώτο στη λίστα προς απόλυση, όποιον δημόσιο υπάλληλο παραπεμφθεί για ποινικές ενέργειες πολιτικού χαρακτήρα, ανεξάρτητα από την έκβαση της υπόθεσής του. Καταργεί έτσι το τεκμήριο της αθωότητας ενώ ταυτόχρονα διώκει τους πάντες ως εγκληματίες.
Απέναντι σε ένα εκφασιζόμενο κράτος, δε νοιώθουμε ούτε ανίκανοι ούτε μουδιασμένοι, στήνουμε δομές αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης στην ύπαιθρο, στις γειτονιές της πόλης, στους χώρους δουλειάς. Χωρίς να περιμένουμε πια από καμιά εξουσιαστική αγκάλη τις κοινωνικές της παροχές, αλληλομορφωνόμαστε, ανταλλάσσουμε αγαθά και υπηρεσίες χωρίς μεσάζοντες και φόρους, καταλαμβάνουμε και στηρίζουμε το ζωτικό μας χώρο, φτιάχνουμε πολιτικά-πολιτιστικά κέντρα δημιουργώντας τον πολιτισμό της αυτοθέσμισης. Στήνουμε πολλές και διαφορετικές Βίλες Αμαλίας.
Για την ελευθερία την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη.
κατάληψη Rosa Nera, Χανιά, Γενάρης 2013
