Aναρχική Kαμπάνια Διεθνιστικής Αλληλεγγύης : Tρεις γέφυρες

3gefires_afisa_low

 

Υπάρχει η κυριαρχία των ισχυρών κρατών, των υπερκρατικών σχηματισμών και των ντόπιων τοποτηρητών τους. Υπάρχουν οι ενδοκυριαρχικές συγκρούσεις που τροφοδοτούν ένα παιχνίδι γεωπολιτικών εντάσεων στην περιοχή της Μεσογείου.

Υπάρχουν οι εθνικισμοί, που χωρίζουν τις τους καταπιεσμένους και τους οδηγούν σε αλληλοσφαγή. Υπάρχει η απορρύθμιση των τοπικών κοινωνιών μέσα από τις πολεμικές επεμβάσεις, αλλά και η βαρβαρότητα του θρησκευτικού φονταμενταλιστικού σκοταδισμού.

Υπάρχει το πλέγμα της καταστολής, που υφαίνεται με “τρομονόμους”, αστυνομικό έλεγχο στους δρόμους, φυλακές, ειδικές συνθήκες κράτησης και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Υπάρχει ο κόσμος των αφεντικών, που στηρίζεται στην τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και στη διαρκή υποτίμηση της εργασίας.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος παράλληλος κόσμος. Είναι ο κόσμος των αντιστάσεων. Είναι ο κόσμος των αντιστεκόμενων στους δρόμους του ευρωπαϊκού νότου.

Είναι ο κόσμος του κινήματος του ΝΟ ΤΑV στον ιταλικό βορρά και της Χαλκιδικής στον ελλαδικό βορρά, είναι οι εξεγερτικές εκφράσεις του νέου ριζοσπαστικού ρεύματος στην Τουρκία, είναι η πραγμάτωση της δημοκρατικής αυτονομίας και της αντίστασης στις περιοχές των Κούρδων της βόρειας Συρίας.

Είναι οι αυτόνομοι εργατικοί αγώνες. Είναι οι κρατούμενοι και διωκόμενοι κοινωνικοί αγωνιστές. Είναι οι εξεγερμένοι στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι κάθε άνθρωπος και κάθε συλλογική κίνηση που αντιστέκεται κι επιχειρεί να διαμορφώσει άλλους όρους ζωής στον δρόμο, στη γειτονιά, στη δουλειά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο χωράφι.

Αυτός ο παράλληλος κόσμος μπορεί να αποτρέψει την επιβολή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του θρησκευτικού κι εθνικιστικού σκοταδισμού, σε αυτή τη διασταύρωση του πλανήτη που λέγεται Μεσόγειος. Αυτός ο παράλληλος κόσμος οφείλει, στο εδώ και στο τώρα και με συγκεκριμένο τρόπο, να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας, συνεργασίας, αντίστασης και αλληλεγγύης.

Έτσι, λοιπόν, συλλογικότητες και πρωτοβουλίες από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, ξεκινάμε μία αναρχική καμπάνια διεθνιστικής αλληλεγγύης βαφτίζοντάς την ΤΡΕΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ:

  1. γέφυρα αλληλεγγύης στον ευρωπαϊκό νότο
  2. γέφυρα αλληλεγγύης στο ανατολικό μεσογειακό τόξο
  3. γέφυρα αλληλεγγύης στο βαλκανικό χώρο.

Η καμπάνια θα ξεδιπλωθεί μέσα από τις συντονισμένες κοινές ή αυτόνομες δράσεις των συλλογικοτήτων και πρωτοβουλιών που συμμετέχουν σ’ αυτήν από τον Φλεβάρη ως τον Οκτώβρη του 2015.

3gefires.org

Εκδήλωση/συζήτηση για τον Αγώνα των Πακιστανών εργατών γης στην Σκάλα Λακωνίας

afisa_internet

Τετάρτη 4/2 “ομοφοβία ή μίσος, η νέα ελληνική πραγματικότητα”

lilaμετά την κουβέντα θα ακολουθήσει η προβολή του ντοκιμαντέρ “Καλιαρντά”

 

-ομάδα προβολών της κατάληψης rosa nera-

Ενάντια στη νομιμοποίηση της δικτατορίας στην Αίγυπτο από το ελληνικό κράτος

Πόσο “μακριά” είναι η Αίγυπτος;

Φαίνεται πως εδώ η ιδεολογία και οι προτεραιότητες των αφεντικών επηρεάζουν τη μνήμη και τις “αποστάσεις” μας. Η αιγυπτιακή εξέγερση του 2011 ενάντια στο καθεστώς Μουμπάρακ, που συγκίνησε και ενέπνευσε τα κινήματα στην Ευρώπη θεωρείται “μακρινό” παρελθόν: πόσο μάλλον όταν τα ελληνικά αφεντικά μας κάνουν πλεον χρυσές δουλειές με την άγρια δικτατορία της Αιγύπτου.

Στην επέτειο της εξέγερσης, ημέρα εκλογών εδώ, οι δολοφονίες από το καθεστώς 17 διαδηλωτών στις εκδηλώσεις μνήμης στην Αίγυπτο δεν καταδικάστηκαν και δεν ξεσήκωσαν ακόμα εμάς τους πρώην αλληλέγγυους στην Ελλάδα. Θα περίμενε κανείς πως η εικόνα της εν ψυχρώ δολοφονίας της αριστερής (σοσιαλίστριας) αγωνίστριας Shaimaa al-Sabbagh θα έπρεπε τουλάχιστον να συγκινεί όποιον στέκεται αλληλέγγυος σε αγωνιζόμενους ανθρώπους, παντού στον κόσμο. Η διαδηλώτρια, μία από τους 17 νεκρούς, δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια της επίθεσης αστυνομικών, ενώ πήγαινε να αφήσει λουλούδια στην πλατεία Ταχρίρ. Την πλατεία του Καϊρου που έγινε παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης όταν οι αιγύπτιοι και οι αιγύπτιες αγωνίστηκαν, και αρκετοί δολοφονήθηκαν το 2011. Μετά το 2011 ο αιγυπτιακός λαός επιχείρησε να αμφισβητήσει με κινήματα και την εκλεγμένη κυβέρνηση, ο στρατός όμως περίμενε στη γωνία. Το 2013 έγινε δικτατορία: και ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης των Μουσουλμάνων Αδερφών και καταστολή των όποιων ελπιδοφόρων αντιπολιτευτικών κινημάτων. Ζόφος.

Τώρα το καθεστώς αθωώνει τον Μουμπάρακ για τις δολοφονίες του 2011, ενώ έχει βγάλει αποφάσεις ρεκόρ, όπως το ανεπανάληπτο δικαστικό προηγούμενο 500 αποφάσεων για εκτέλεση σε θάνατο μόνο σε μια μέρα! (η απόφαση – παρωδία δίκης αφορούσε μουσουλμάνους που μετά τη δικτατορία επιτέθηκαν και σκότωσαν σε διαδηλώσεις στρατιώτες και οπαδούς της αντιπολίτευσης)

Στα παραμύθια οι δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες δεν συνεργάζονται με δικτατορίες. Στην πραγματική ζωή ο ελληνικός τύπος γιορτάζει από το 2013 τις αναπτυξιακές συμφωνίες με την αιμοσταγή δικτατορία: συμφωνίες για την ΑΟΖ και επενδύσεις του ελληνικού κεφαλαίου στην Αίγυπτο. Ο Βενιζέλος, ως υπουργός εξωτερικών και πολιτικός πλασιέ, ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να επισκεφτούν και να νομιμοποιήσουν τη δικτατορία, ενώ μας πρότεινε μάλιστα να μην έχουμε και δημοκρατικές ιδεοληψίες κρίνοντας με τα δικά μας πολιτισμικά πρότυπα τη δικτατορία! Ακόμα και κομμάτια της αριστεράς θεώρησαν τη δικτατορία ως μια προοδευτική διαδικασία, αφού “έπεσαν” οι “κακοί” (δημοκρατικά εκλεγμένοι) Μουσουλμάνοι Αδερφοί…

Την ίδια στιγμή, οι αιγύπτιοι φυγάδες από την δικτατορία δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα και απελαύνονται με διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με την δικτατορία. Τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου νομιμοποιούν, λοιπόν, τη δικτατορία, το εμφύλιο χάος και τις δολοφονίες στην Αίγυπτο. Ευθύνη για τα εγκλήματα και τη νομιμοποίηση της δικτατορίας στην Αίγυπτο έχουμε όλοι. Όχι μόνο ο τύπος και το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών που δουλειά τους είναι να κάνουν μπίζνες με μακελάρηδες, αλλά και οι όσοι ανάμεσα μας κάποτε έκαναν την πλατεία Ταχρίρ πολιτικό σύνθημα και τώρα σιωπούν.