Άλλη μια κυβέρνηση ικανοποιεί το ρατσιστικό όχλο εκκενώνοντας καταλήψεις στέγης και εκτοπίζοντας την προσφυγιά σε απομονωμένους καταυλισμούς.
Αντίθετα με τις καταλήψεις που δημιουργούν κοινωνικούς δεσμούς για τους πρόσφυγες, στα απάνθρωπα κρατικά κέντρα εγκλεισμού απαγορεύεται σε χιλιάδες μικρά παιδιά η πρόσβαση στην υγεία, στην παιδεία και στη στέγη.
Την ίδια στιγμή εγκλωβίζονται ευάλωτες ομάδες μεταναστών και εκατοντάδες προσφυγόπουλα στα εσκεμμένα υπερχειλισμένα κολαστήρια της Λέσβου, είτε μεταφέρονται σε εξίσου άθλιες υποδομές με αντίσκηνα και χωρίς επάρκεια στο νερό όπως στον αεροδιάδρομο της Νέας Καβάλας…
Ο στόχος των αφεντικών είναι να αποκλείσουν τους πρόσφυγες από την κοινωνική αλληλεγγύη, ώστε γίνει εντελώς αναλώσιμη η ζωή τους και ακόμα πιο φτηνή η εργασία τους.
Παρά τον πόλεμο εναντίον τους, εκατοντάδες χιλιάδες ξενιτεμένοι βρίσκουν το δρόμο να ξεφύγουν από τη μιζέρια, τον πόλεμο και τα σύνορα.
Η ιστορία διδάσκει πως όποιος ανέχεται τον θάνατο, την άρνηση ασύλου και τη βαρβαρότητα για τον «άλλο», στο τέλος θα τα βιώσει και ο ίδιος. Η μόνη ελπίδα αυτής της κοινωνίας είναι η υπεράσπιση της ελευθερίας της ανθρώπινης μετακίνησης και οι κοινοί αγώνες με την ξενιτιά και την προσφυγιά, στις γειτονιές, στην καθημερινή ζωή και στους χώρους της δουλειάς.
Η ελευθερία της ανθρώπινης μετακίνσησης είναι δίκαιη.Οι καταλήψεις στέγης είναι μια πολιτική λύση.
