Ένα σύντομο ιστορικό
Πέρασαν δυο χρόνια από τότε που ο ξενοδόχος και πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Βασίλης Διγαλάκης προώθησε την εκποίηση των τριών κτιρίων στο λόφο Καστέλι στην εταιρία “Βelvedere Μονοπρόσωπη ΕΠΕ”. Πέρασαν δυο χρόνια από τότε που το τοπικό κίνημα βγήκε στους δρόμους να υπερασπιστεί την κατάληψη Rosa Nera. Να υπερασπιστεί μια κατάληψη ως κινηματική υποδομή, ως τόπο συνάντησης και ζύμωσης απελευθερωτικών ιδεών αλλά και ως σημείο αναφοράς της αντιεμπορευματικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ως χώρο πολιτικής υποστήριξης των μειονοτήτων και φιλοξενίας προσφύγων. Να προστατέψει την τελευταία ελεύθερη -από το εμπόρευμα- πλατεία της παλιάς πόλης των Χανίων, αλλά και την ιστορική μνήμη απέναντι στη χυδαία λογική της τουριστικοποίησης. Τέλος, το κίνημα υπερασπίστηκε τις αντιιεραρχικές πολιτικές διαδικασίες, την κοινωνική και πολιτική αυτονομία μιας συλλογικότητας, που συμμετέχει χρόνια τώρα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Υδρογονάνθρακες-Πόλεμος-Τουριστική Βιομηχανία, αυτά είναι της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία
Η εταιρία που ορέγεται (και με την όρεξη θα παραμείνει) να φτιάξει ξενοδοχείο και να καρπωθεί για λογαριασμό της ένα από τα ομορφότερα σημεία της πόλης ανανέωσε τις ελπίδες της με την βουλευτική εκλογή του πρώην πρύτανη Βασίλη Διγαλάκη, ο οποίος πλέον εκτός από ιδιοκτήτης ξενοδοχείων, είναι και υφυπουργός παιδείας υπεύθυνος για την ανώτατη εκπαίδευση στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η τοποθέτησή του σε αυτό το πόστο δείχνει αφενός τα σχέδια των αφεντικών αλλά και την αντίληψη που κυριαρχεί πλέον στο πολιτικό προσωπικό αναφορικά με την έννοια του πανεπιστημίου και το ρόλο της ακαδημίας συνολικά. Ο Β.Διγαλάκης δεν ήταν ένας πρύτανης “της σειράς”. Αυτό του το αναγνωρίζουμε. Ήταν ο άνθρωπος που θέσμισε την απουσία του φοιτητικού συλλόγου από τις αποφάσεις της συγκλήτου, διετέλεσε πρόεδρος της εταιρείας αξιοποίησης & διαχείρισης της περιουσίας του πολυτεχνείου από όπου πέρασε και η πρόταση για την εκποίηση των κτιρίων στο λόφο Καστέλι, έκλεισε συμφωνίες με τη σχολή Ευελπίδων για μεταπτυχιακά που ενισχύουν την ελληνική πολεμική μηχανή πλάι στην έρευνα για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, στο οποίο χρόνια τώρα το Πολυτεχνείο Κρήτης “δίνει τα φώτα του”, αλλά και την έρευνα για την εξόρυξη υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης. Ένας πραγματικός εκσυγχρονιστής! Τη γνώμη μας για το έργο του δεν θα την εκθέσουμε διεξοδικά εδώ,καθώς νομίζουμε πως ήδη έγινε κατανοητό πως πρόκειται για έναν τεχνοκράτη, ο οποίος ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την παιδεία και την ισότητα μεταξύ των φοιτητών του, αλλά μονάχα για την νεοφιλελεύθερη, μιλιταριστική και ταξική εκπαίδευση που παράγει ανεύθυνους εξειδικευμένους επιστήμονες στην υπηρεσία του κεφαλαίου και της αγοράς.
Όσον αφορά τη Rosa Nera, δεν έχουν αλλάξει και πολλά από την τελευταία απειλή της εκκένωσής της. Ο χώρος παραμένει ζωντανός και λειτουργικός. Η συλλογικότητα συμμετέχει σε κάθε προσπάθεια αντίστασης απέναντι στα σχέδια της εξουσίας που υπονομεύουν τη ζωή των “από κάτω”. Βρέθηκε στο πλευρό όσων αγωνίζονται για να γίνει πάρκο το στρατόπεδο Μαρκόπουλου, στην πορεία με αφορμή τη δολοφονία της Ζάκι-Ο αλλά και στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Στην πορεία μνήμης της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 αλλά και στην αυθόρμητη πορεία με αφορμή το θάνατο ενός ντελιβερά στα Χανιά. Στις παρεμβάσεις ενάντια στην τουριστικοποίηση της πόλης και την εκδίωξη των κατοίκων από τους τουρίστες. Και πόσα ακόμη που δεν μπορούμε να εκθέσουμε σε μια κόλλα χαρτί. Ως χώρος τα δύο τελευταία χρόνια φιλοξένησε πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, μεταξύ των οποίων η έκθεση λαϊκής τέχνης από τις ζαπατίστικες κοινότητες του Μεξικού και η εκδήλωση της πρωτοβουλίας για τη δολοφονία της Ζάκι-Ο. Η ανοιχτή συνέλευση της Rosa Nera πραγματοποιείται κάθε δευτέρα στις 9μμ και μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε, πάντα στη λογική της αμεσότητας, της ομοφωνίας και της συνεργασίας.
Η ιστορία που πέρασε σαν οδοστρωτήρας πάνω απ’ τα κεφάλια μας και οι ιστορίες που γράφουν οι αγώνες για ισότητα και ελευθερία
Είναι σημαντικό να αναφερθούμε συνοπτικά και στο ζήτημα που αφορά την ίδια την ιστορικότητα του κτιρίου της κατάληψης. Έχουμε εκθέσει αναλυτικά τη θέση μας για την ιστορική μνήμη και την εργαλειοποίησή της στη μπροσούρα “οι παραλειπόμενοι της ιστορίας” η οποία συνοδεύτηκε με ιστορικό περίπατο όπου αναδείχθηκαν μέρη και γωνιές της πόλης από τη σκοπιά τη δική μας, δηλαδή “των παραλειπομένων” της ιστορίας κι όχι από τη σκοπιά των βασιλιάδων, των πρωθυπουργών, των εξουσιαστών εν γένει.
Καθώς έχει ανοίξει ένας διάλογος αναφορικά με το αν πρέπει ή δεν πρέπει μια συλλογικότητα, που αποτελεί κομμάτι του κινηματικού κόσμου στα Χανιά και συγκεκριμένα του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/αυτόνομου τμήματός του να στεγάζεται σε αυτό το κτίριο, νομίζουμε πως οφείλουμε να δώσουμε μια σαφή απάντηση.
Η επιλογή του κτιρίου που ήταν εγκαταλελειμμένο για 20 χρόνια μέχρι να απελευθερωθεί από το ρήμαγμα στο οποίο το πολυτεχνείο κρήτης το είχε καταδικάσει, δεν ήταν τυχαία. Το κτίριο αυτό ιστορικά αποτέλεσε σημείο αναφοράς της τοπικής εξουσίας και των θεσμών της. Από τον πασά των Χανίων και τον πρίγκιπα Γεώργιο τον Β’, ως την παρουσία της κοματαντούρ της Γκεστάπο και της 5ης μεραρχίας του στρατού.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του το κτίριο αποτελεί απελευθερωμένο χώρο και σημείο αναφοράς για την αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης, των μεταναστών και της νεολαίας. Τα χρόνια που η κατάληψη λειτουργεί γράφονται ιστορίες που δεν θέτουν στο επίκεντρο την εξουσία αυτού του τόπου, αλλά συμπυκνώνουν σε ένα χωροχρόνο τον αγώνα εναντίον της. Ο πλουραλισμός των πειραματισμών και των αποτελεσμάτων τους γίνονται δημόσια και δέχονται πάντα δημόσια κριτική.
Πρόκειται για μια ιστορία ζωντανή, μακρυά από μουσειακές αντιλήψεις, η οποία αποτελεί δημιουργία των υποκειμένων που την πραγματώνουν. Κι είναι χιλιάδες ο κόσμος που έχει περάσει αυτά τα 15 χρόνια, έστω και για λίγο, κι έχει συνδράμει σε αυτό το εγχείρημα που λέγεται Rosa Nera.
Η Rosa Nera δεν είμαστε μονάχα εμείς. Είμαστε οι προσπάθειες, όλων των προηγούμενων αλλά και όσων έπονται, για μια κοινωνία ισότητας κι ελευθερίας. Η ευθύνη κι η υπόσχεσή μας είναι μη γίνει η κατάληψη βορά του κράτους και των αγορών. Η Rosa Nera είναι κομμάτι της ιστορίας των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στα Χανιά, κι αυτή η ιστορία δεν σβήνεται με μια “γομίτσα” απειλών και καταστολής. Θα πράξουμε όσα αναλογούν σε αυτή την ιστορία, ώστε να αποτρέψουμε ένα τσούρμο τεχνοκρατών και γιάπιδων να την βυθίσουν στη λήθη.
Η κοινωνία των Χανίων θα χρειαστεί να ξαναπάρει τις αποφάσεις της
Κατάληψη Rosa Nera, Χανιά, Ιούλιος 2019