Κάλεσμα σε συμμετοχή στην κινητοποίηση Commemoraction για τη μέρα μνήμης και δράσης
για τους ανθρώπους που χάθηκαν στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους στην Ευρώπη
_8 Φλεβάρη 2025 στις 12:00 στην Πλατεία Αγοράς
Κατάληψη Rosa Nera
Τα τελευταία δέκα χρόνια απαριθμούνται 60.620 θάνατοι στη θάλασσα της Μεσογείου[1]. 60.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή και δολοφονήθηκαν προσπαθώντας να διασχίσουν τα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο. Σ’ αυτά τα σύνορα, κομβικό ρόλο διαδραματίζει και η Ελλάδα βάσει της συμφωνίας ΕΕ- Ελλάδας- Τουρκίας, που μετατρέπει τον ελλαδικό χώρο σε μια απέραντη φυλακή για τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Η μετακίνηση των ανθρώπων, η οποία παρόλο που θα έπρεπε να είναι ελεύθερη και απρόσκοπτη για όλους, τις περισσότερες φορές καθίσταται καταναγκαστική, από την στιγμή που ολοένα και περισσότερο ο πλανήτης βυθίζεται σε πολεμικές συρράξεις, οδηγώντας ανθρώπους να ξεριζωθούν από τις εστίες τους.
Πολέμους τους οποίους το ελληνικό κράτος στηρίζει και συμμετέχει ενεργά, έχοντας πάρει θέση εδώ και πολλά χρόνια. Τόσο στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον χώρο της Μέσης Ανατολής, όσο και στην Ουκρανία με την αποστολή πολεμικού υλικού στο ΝΑΤΟ και στον Ουκρανικό στρατό, όπως και με τη σχεδόν ταυτόχρονη παρουσία ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά θάλασσα. Η σημαντικότερη όμως συμβολή του ελληνικού κράτους στα πολεμικά παιχνίδια, γίνεται με την ίδια την επέκταση της ΝΑΤΟικής βάσης στην Σούδα. Αυτό το βιώνουμε στην καθημερινότητάς μας με την παρουσία χιλιάδων Νατοικών δολοφόνων καθ ‘όλη την διάρκεια του έτους, για την απαραίτητη αναψυχή τους πριν να συνεχίσουν τη σφαγή στη Μέση Ανατολή.
Οι πνιγμοί στη Μεσόγειο δεν είναι ατυχήματα. Είναι κρατικά εγκλήματα. Οι επαναπροωθήσεις δεν είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ούτε συνέβη “κατά λάθος”. Είναι η πάγια τακτική του ελληνικού λιμενικού που συμβαίνει και εδώ δίπλα μας, ανοικτά της Κρήτης. Όταν σε μια μισοβυθισμένη βάρκα που εκπέμπει σήμα κινδύνου, το Λιμενικό φτάνει μετά από 2 και 3 μέρες, όταν το σήμα του σκάφους μέσα σε μια νύχτα εκπέμπει τοποθεσία ξανά πίσω στην Τουρκία, και όταν έχεις νεκρούς και ακρωτηριασμένους στο νοσοκομείο των Χανίων από χτυπήματα του λιμενικού, αυτό όχι μόνο δε συνιστά διάσωση, αλλά εφαρμογή της υπουργικής διακήρυξης, ότι «θα τους κάνουμε το βίο αβίωτο».
Όμως η θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους δεν περιορίζεται μόνο στην φύλαξη των συνόρων του σε στεριά και θάλασσα. Πέραν της στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών με πάνοπλους λιμενόμπατσους, συσκευές επιτήρησης και εντοπισμού, frontex και τους πάντα πρόθυμους και αυτόκλητους φασίστες-σερίφηδες (βλ. Έβρο), για όσους καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο. Έρχονται αντιμέτωποι με ποινές και φυλακίσεις, με ψευδείς κατηγορίες για διακίνηση, συλλήψεις, δικαστήρια, διαρκείς ελέγχους, πογκρόμ και κέντρα κράτησης-υπαίθριες φυλακές, μαντρωμένοι χωρίς καμία επαφή με τον κοινωνικό περίγυρο. Στην καλύτερη. Διότι αρκεί να είσαι μετανάστης, όπως ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, για να βρεθείς κακοποιημένος και δολοφονημένος στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ., όπως έγινε το φθινόπωρο του ’24 στο Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα.
Οι μετανάστες που ναυαγούν στα ανοιχτά της Κρήτης, αν καταφέρουν να πατήσουν στεριά, στοιβάζονται σε ακατάλληλους χώρους, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένδυση και νερό και μεταφέρονται εν μια νυκτί, στα αμπάρια του πλοίου της γραμμής για να προωθηθούν στη συνέχεια -αν δεν απελαθούν- σε κάποιο από τα κέντρα κράτησης στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο. Ήδη υπάρχουν δηλώσεις από κάποιους αυτοδιοικητικούς για την εγκατάσταση ενός κέντρου κράτησης και στην Κρήτη.
Η παρανομοποίηση των μεταναστών επιτρέπει στο κράτος και τα αφεντικά να εκμεταλλεύονται τη μεταναστευτική εργασία υπό άθλιες συνθήκες και πλήρη υποτίμηση. Για τους “χωρίς χαρτιά”, αυτών που η ζωή τους καθίσταται αβίωτη από τις ρατσιστικές πολιτικές του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη μας είναι αδιαπραγμάτευτη. Εξάλλου δε μας χωρίζει τίποτα, ούτε τα σύνορα, ούτε η φυλή, ούτε η γλώσσα. Ένα πράγμα όμως σίγουρα μας ενώνει. Η οργή μας για τον κόσμο των αφεντικών.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών για την ελευθερία της μετακίνησης.
Μετανάστες εργάτες αδέρφια μας.
Κατάληψη Rosa Nera,
Χανιά, Φλεβάρης 2025
https://rosanera.squat.gr/
#ροζανερα #rosanera #Χανιά #chania #CommemorAction
