Με κομένη την ανάσα (Στην Rosa, στο θεατράκι διεκδικήσαμε τον χώρο) κείμενο από την ομάδα Πύραυλος.

Με κομμένη την ανάσα

«Αδέρφια μου,

ακούστε καλά,

μια μέρα θα φτιάξουμε

τον γυάλινο κήπο που ονειρευόμαστε,

μια μέρα από το γυάλινο πηγάδι του

θα αντλήσουμε

ζεστή σοκολάτα

και λουλούδια εντελβάις,

πολύτιμο δώρο

γι’ αυτούς που παλεύουνε

για να γίνουν παραμυθένιοι,

ίσως για μια γυναίκα,

ίσως, απλά, για την καύλα του

παραμυθιού,

ίσως αλλόκοτα,

γιατί αλλιώς δεν θα

μπορούσαν.

Εκδίκηση,

Στ’ όνομα καθετί εύθραυστου!»

Γιώργος Φιλιππίδης

Καταλαμβάνουμε χρόνους και χώρους γιατί μέρα με την μέρα μας κλέβουν την ανάσα

στις δουλειές που μας ξεζουμίζουν

στην κιτς ή λουξ αισθητική αναλόγως τι πουλάει

στις φιλανθρωπίες θεσμών που κάνουν βρώμικες δουλειές

στην πόλη διασκεδαστήριο στρατιωτών δολοφόνων

σε έναν τόπο πολλαπλών καταπιέσεων όπου τα πάντα εμπορευματοποιούνται

ακόμα και οι αγκαλιές

σε εξουσιαστικές σχέσεις όπου αναπαράγουν τα κυρίαρχα στερεότυπα και νομιμοποιούν τη βία

βία φυλετική, βία ταξική, βία έμφυλη

σε δρόμους που περιφέρονται σώματα κατακερματισμένα

αποξενωμένα

βλέμματα παθητικά

παλάμες που στέκονται αμήχανες ν’ αγγίξουν

Όλα αυτά μας πνίγουν λίγο λίγο.

Ε, λοιπόν

Στη Rosa

στο θεατράκι διεκδικήσαμε τον χώρο για να μεταμορφώσουμε

λίγο ή πολύ τον κόσμο μεταμορφώνοντας εμάς

για να παίξουμε, να πειραματιστούμε , να αγγίξουμε και να συνδεθούμε πέρα από ρόλους κλισέ και φορεμένες ταυτότητες.

Γιατί βλέπουμε την τέχνη στην εφευρετικότητα των καταπιεσμένων και τη δράση των αοράτων.

Γιατί καταλαβαίνουμε την τέχνη ως πραγματικότητα και φαντασία μαζί.

Ως μοίρασμα, έκφραση, και μετασχηματισμό συλλογικών εμπειριών και τραυμάτων. Γιατί μιλάμε για μια τέχνη που διαμορφώνει και διαμορφώνεται από ισότιμες σχέσεις αλληλεγγύης.

Μια τέχνη που αποτελεί δράση ριζοσπαστική, δράση απελευθερωτική.

Γιατί η δημιουργία που ενέχει τη δυνατότητα να ταρακουνήσει και να ανοίξει ρωγμές σε αυτή την ασφυκτική πραγματικότητα

δεν χωράει σε καπιταλιστικά συμφέροντα και ιεραρχικά πλαίσια

δεν ξεπουλιέται σε καθαρά ιδρύματα από λερωμένα χέρια

δεν ανέχεται την εκμετάλλευση

σαμποτάρει το μέινστριμ λαιφστάιλ

διανοίγει μονοπάτια για κόσμους που δεν έχουμε εξερευνήσει ακόμα.

Τα σώματα πάλλονται και παλλόμενα υπενθυμίζουν

Οι ζωές δεν α ν α σ τ έ λ λ ο ν τ α ι

Δεν ε γ κ α τ α λ ε ί π ο ν τ α ι

Δεν ξ ε χ ν ι ο ύ ν τ α ι

Αναπνέουμε εκεί που δημιουργούμε