Οι ΔεςΠολλες για τη Ρόζα Νέρα
Πιθανές ερωταποκρίσεις με κάποιον φιλικά διακείμενο
– Μα υπάρχει θέατρο μέσα στην κατάληψη; Και τι είδους θέατρο είναι αυτό;
– Ένα κανονικό θέατρο, φτιαγμένο με πολύ μεράκι και συλλογική δουλειά. Με
χώρο πρόβας και παραστάσεων, καμαρίνια, φώτα και ηχητικό εξοπλισμό,
βεστιάριο και σκηνικά. Ένα θέατρο με τα όλα του!
– Και γιατί θέατρο εκεί;
– Γιατί είναι ένας χώρος όπου μπορούν να στεγαστούν ποικίλες καλλιτεχνικές
δράσεις και προσφέρεται ελεύθερα και δωρεάν.
– Α, επειδή δεν πληρώνετε είστε εκεί!
– Όχι, είμαστε εκεί από επιλογή. Μας αρέσει η ιδέα, αυτό που φτιάχνουμε να το
χαρίζουμε. Κι αυτό είναι εφικτό μόνο σε έναν χώρο χωρίς ενοίκιο άρα και χωρίς
εισιτήριο για σένα που θα έρθεις να μας δεις. Είναι η απόδειξη ότι γίνεται κι
αλλιώς.
– Τι θα πει αλλιώς;
– Αλλιώς θα πει συλλογικά και αυτοοργανωμένα, με αγάπη και σεβασμό.
Αλλιώς θα πει για τη χαρά της δημιουργίας, χωρίς μεσάζοντες, χορηγούς και
διαφημίσεις, χωρίς οικονομικό κέρδος για κανέναν. Χωρίς αντίτιμο αλλά με
ελεύθερη συνεισφορά.
– Δηλαδή;
– Δηλαδή αν θέλεις, μετά το τέλος της παράστασης, αφήνεις σε ένα κουτάκι
ό,τι μπορείς για τις ανάγκες της ίδιας της παράστασης, του χώρου αλλά και
της κατάληψης που τον στεγάζει. Η αντιεμπορευματικότητα εξάλλου είναι μία
από τις βασικές αρχές της κατάληψης.
– Και ερχόταν ο κόσμος των Χανίων να δει παραστάσεις σε μια κατάληψη;
Μεταξύ σας θα ήσασταν..
– Οι παραστάσεις ήταν πάντα γεμάτες. Με λίστες αναμονής, με τηλέφωνα που
δεν σταματούσαν να χτυπούν για κρατήσεις. Με ανθρώπους που έμπαιναν για
πρώτη φορά στο κτήριο. Η κοινωνία των Χανίων αγκάλιασε τη Ρόζα Νέρα, και
ως χώρο πολιτισμού.
Ναι, πολιτισμού.
Κι αν δε πρόλαβες, αν δεν μπορείς ούτε να το φανταστείς, δεν πειράζει.
Έλα μαζί μας, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την πάρουμε πίσω.
Είναι δική μας, είναι όλων
