Για την παρουσίαση της μπροσούρας από την
Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή Λεηλασία, γύρω από μύθους και αλήθειες, συγκρούσεις γύρω από το ζήτημα των εξορύξεων στην Ήπειρο και τους αγώνες ενάντια στην καπιταλιστική καταλήστευση και καταστροφή φυσικών και ανθρώπινων πόρων. Ενάντια δηλαδή σε διαδικασίες που καταστρέφουν το περιβάλλον και τις κοινότητες για τα βρχυπρόθεσμα κέρδη των λίγων, των προνομιούχων και των αφεντικών κάποιων μονοπωλίων, στις διαδικασίες ιδιωτικής κερδοφορίας που συχνά και κατ΄ ευφημισμόν και μόνο επονομάζονται ως «πράσινη ανάπτυξη»:
Στην συζήτηση με την Ανοιχτή Συνέλευση και την Ρόζα Νέρα, μετέφεραν την εμπειρία τους και σύντροφοι και συντρόφισσες από το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο, συζητήθηκαν και αναζητήθηκαν τα κοινά στους περιβαλλοντικούς αγώνες από την Κρήτη ως την Ήπειρο.
«…Χανιά, Rosa Nera!
Από την Κρήτη μέχρι το Ιόνιο και την Ήπειρο λέμε ΟΧΙ στις εξορύξεις!
Πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική η εκδήλωση – παρουσίαση της μπροσούρας “Ενέργεια για τι και για ποιον; Μύθοι και αλήθειες για τις εξορύξεις στην Ήπειρο στην εποχή της “πράσινης” μετάβασης”. Πολύ ολοκληρωμένη η συλλογική δουλειά που μας παρουσίασαν οι συναγωνιστές από την Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή Λεηλασία.
Από τη συζήτηση που ακολούθησε κρατάμε την ανάγκη που εκφράστηκε στις τοποθετήσεις για συντονισμό των αντιστάσεων απέναντι στα καταστροφικά σχέδια που προωθεί το Κράτος των Επενδυτών βάζοντας στο στόχαστρο τους τόπους μας και τις ζωές μας για τα κέρδη του χρηματιστηρίου της ενέργειας.
Ακολουθεί απόσπασμα από την εξαιρετική μπροσούρα που παρουσιάστηκε στο φιλόξενο χώρο της Κατάληψης Rosa Nera στα Χανιά:
Η ενέργεια αποτελεί το θεμέλιο λίθο των σύγχρονων κοινωνιών και το βασικότερο γρανάζι στη μηχανή της αέναης ανάπτυξης.
Η ανάπτυξη με τη σειρά της αποτελεί το βασικό φαντασιακό και μύθο πάνω στον οποίο στηρίχθηκε η κατασκευή του νεωτερικού κόσμου. Κι αν αυτό που φάνταζε πριν από δυο αιώνες ως μια υπόσχεση της Δύσης ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να εμποδίσει την ανθρωπότητα να πηγαίνει συνεχώς μπροστά και να εξελίσσεται, στον 21ο αιώνα, των πεπερασμένων ενεργειακών πόρων, ο μύθος αυτός έχει πλέον καταρριφθεί.
Οι πόροι του πλανήτη έχουν σχεδόν εξαντληθεί, τεράστιες περιοχές της γης έχουν υποστεί
ανεπανόρθωτη ζημιά και φυσικά ο πλούτος που παράγεται, συνήθως με αίμα και αμέτρητες θυσίες, παραμένει στα χέρια των -πολύ- λίγων και ισχυρών.
Είναι ξεκάθαρο πως η ενέργεια μέσα στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα είναι
απλώς ένα εμπόρευμα και όχι ένα μέσο για την κάλυψη των αναγκών μας. Αποτελεί προϊόν αγοραπωλησίας, που ως βασικό σκοπό έχει τα ολοένα αυξανόμενα κέρδη των εταιρειών.
Αντιμετωπίζεται ως πηγή χρήματος για τις πολυεθνικές που την εμπορεύονται, ως μπίλια στη ρουλέτα του χρηματιστηρίου, ως όπλο στους παγκόσμιους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς.
Με άξονα τα παραπάνω χαράσσονται οι διεθνείς και εγχώριες ενεργειακές πολιτικές. Αυτό είναι η «ανάπτυξη» που διαρκώς ευαγγελίζονται, η οποία στο πέρασμά της δεν υπολογίζει ούτε το φυσικό περιβάλλον, ούτε τα οικοσυστήματα, ούτε τις τοπικές κοινωνίες που διαλύονται από τις επενδύσεις αυτές και οι οποίες, στο φινάλε, αποτελούν παράπλευρες απώλειες.
Για τα κινήματα, όμως, όπως και συνολικά για τους από κάτω, η ενέργεια θα πρέπει να είναι κάτι πολύ διαφορετικό, δηλαδή κοινωνικό αγαθό και ως τέτοιο οφείλει να ανήκει σε μας.
Πρέπει να παράγεται και να χρησιμοποιείται με γνώμονα την κάλυψη των δικών μας αναγκών και πάντα με σεβασμό και σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.
Αυτό βέβαια, απαιτεί και από εμάς τη δόμηση ενός πολύ διαφορετικού ανθρωπότυπου από τον υπάρχοντα της καπιταλιστικής φρενίτιδας, που καταναλώνει ασταμάτητα και προσεγγίζει τα πάντα ως αναλώσιμα, όντας πλήρως αποξενωμένος από το φυσικό κόσμο που τον περιβάλλει.
Απαιτεί έναν επαναπροσδιορισμό των αναγκών μας και τη δημιουργία κοινοτήτων που δεν θα αντιμετωπίζουν τη φύση ως πηγή αλόγιστου πλουτισμού ή ως στείρο τουριστικό προορισμό, αλλά που θα αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως κομμάτι της.
Οι κοινότητες αυτές θα πρέπει να βασίζονται στην αλληλεγγύη και όχι στην εκμετάλλευση, στην ίση συμμετοχή και όχι
στην ιεραρχία, στην αλληλοβοήθεια και όχι στον ανταγωνισμό.
Κι έτσι, περνάμε στο πιο σημαντικό θέμα, αυτό της απόφασης.
Ποιος έχει τον λόγο;
Ποιος αποφασίζει τελικά για όλα αυτά;
Για εμάς είναι ξεκάθαρο: τον λόγο για ζητήματα τόσο κομβικά για τις ζωές μας, όπως είναι το ενεργειακό, πρέπει να τον έχουμε εμείς κι όχι τα κράτη και οι εταιρείες. Η διαχείριση της ενέργειας δεν μπορεί παρά να είναι κοινωνική υπόθεση και οι αποφάσεις επ’ αυτής οφείλουν να ανήκουν αποκλειστικά σε εμάς, που άλλωστε είμαστε εκείνοι-ες που υφίστανται πάντα και
τις εκάστοτε συνέπειες.
Αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργούμε και θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε δεσμούς κοινής πορείας και αλληλεγγύης με τα απανταχού περιβαλλοντικά κινήματα, όχι μόνο ενάντια στις εξορύξεις, αλλά και ενάντια στις ΒΑΠΕ και τη λεηλασία της φύσης συνολικά.
Όπου κι αν βρισκόμαστε, μας ενώνουν οι κοινοί αγώνες προστασίας των περιοχών μας από την καταστροφή που φέρνουν τα συμφέροντα των από πάνω και το ισχυρό νήμα της πεποίθησης ότι κανείς δεν μπορεί να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς.
Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρούμε ότι τα περιβαλλοντικά κινήματα δεν μπορούν να είναι στεγνά «πράσινα», αλλά οφείλουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως κομμάτι ενός ευρύτερου παζλ και να αντιλαμβάνονται τη σύνδεσή τους με όλους τους αγώνες για την χειραφέτηση και την κοινωνική αυτονομία.
Κλείνοντας, λοιπόν, θα το πούμε για άλλη μια φορά: από την Ήπειρο, μέχρι τα Άγραφα, από την Κρήτη μέχρι το Ιόνιο Πέλαγος κι απ’ άκρη σ’ άκρη της γης, στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε, για όσο χρειαστεί, ενάντια στην λεηλασία των βουνών, των θαλασσών, των τόπων μας, και της ζωής μας της ίδιας.
Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή λεηλασία.
Ο Χ Ι Σ Τ Ι Σ Ε Ξ Ο Ρ Υ Ξ Ε Ι Σ!
Ούτε στην Ήπειρο, ούτε στο Ιόνιο, ούτε στην Κρήτη, ούτε πουθενά!
Δεν θυσιάζουμε τους τόπους μας και τις ζωές μας για τα κέρδη των πετρελαϊκών εταιρειών!…»
