Ο κίνδυνος του πολέμου αντηχεί ακόμα σε αυτούς που τον βίωσαν
Στο βλέμμα κάθε πρόσφυγα διακρίνουμε τόσο τα αποτελέσματα των αναβαθμίσεων των εξοπλιστικών προγραμμάτων και την σύγκρουση ευρύτερων πολεμικών συμμαχιών, όσο και την νοσταλγία για μια ζωή χωρίς πόλεμο.
Η Ελλάδα έχει μπει σε έναν πόλεμο δύο ταχυτήτων. Τα δολοφονικά push back (παράνομες επαναπροωθήσεις) σε χερσαία και θαλάσσια σύνορα και ο μαζικός εγκλεισμός των μεταναστών και μεταναστριών σε στρατόπεδα κράτησης επ’ αόριστο, δείχνουν ότι ο πόλεμος έχει πολλά πλοκάμια. Το ελληνικό πολιτικό-στρατιωτικό-αστυνομικό σύμπλεγμα εγκληματεί και φυλακίζει ανθρώπους, οι οποίοι φεύγουν από τις χώρες τους είτε λόγω πολέμων και αυταρχικών καθεστώτων, είτε λόγω φτώχειας. Παράλληλα καλλιεργείται από τα ΜΜΕ ένα πολεμικό κλίμα, έτσι ώστε ξαναζεσταίνοντας την σούπα της εθνικής ενότητας να ξεγελάσει την πείνα για ανατίμηση των μισθών και την ελευθερία πρόσβασης σε αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία και η τέχνη.
Η επίσκεψη του Ακατανόμαστου του Β΄ στο αεροπλανοφόρο Eisenhower, δεν αποτελεί απλά έναν χαιρετισμό σε έναν εκλεκτό σύμμαχο. Είναι η ξεδιάντροπη θέση πως, η Ελλάδα μπορεί να παρουσιάζει ως εισβολείς τους ξεσπιτωμένους, ενώ την ίδια στιγμή συνδράμει στο έργο αυτών που τους ξεσπιτώνουν.
Αντιπολεμικό Συλλαλητήριο – Σάββατο 17 Απρίλη – 12 το μεσημέρι – Πλατεία Αγοράς