Ποιο είναι το σύνθημα που όλες μας ενώνει;

Εφτά μήνες μετά την αστυνομική εισβολή και την εκκένωση της κατάληψης Rosa Nera, συνεχίζεται η εικοσιτετράωρη φύλαξη του κτηρίου και ο αποκλεισμός της τοπικής κοινωνίας από την αυλή. Δεν θα ήταν άτοπο να ισχυριστούμε, πως το ζήτημα της αστυνομικής παρουσίας στον λόφο Καστέλι, ταιριάζει γάντι με την συνολικότερη κρατική αντιμετώπιση όλων των θεμάτων και όλων των αντιστάσεων που έχουν ξεπροβάλλει από την στιγμή της έλευσης της covid-19 στον ελλαδικό χώρο. Δηλαδή, την εφαρμογή του δόγματος “νόμος και τάξη”, από την πλευρά του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ, του πολιτικού του προισταμένου, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, όπως και την αμείλικτη αστυνομική εφαρμογή, αυτού του δόγματος, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.

Ζούμε μιά συγκυρία, ταξικά μεροληπτικής θανατοπολιτικής και ισοπεδωτικής αστυνομικής διαχείρισης της covid-19. Οι επιτακτικές διεκδικήσεις υγειονομικών και συνδικαλιστικών φορέων, για θωράκιση των δημόσιων δομών υγείας, όχι απλώς έπεσαν στο κενό, αλλά και ποινικοποιήθηκαν με διώξεις αγωνιζόμενων γιατρών και νοσηλευτ(ρι)ών. Παράλληλα οι κοινωνικές διεκδικήσεις -μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών, καθαριστ(ρι)ών- για την ουσιαστική λειτουργία του σχολείου και για την πρόσβαση όλων στην παιδεία ήρθε σε ρήξη με την κυβερνητική πολιτική όξυνσης των ανισοτήτων και των αποκλεισμών στην εκπαίδευση. Η κυβέρνηση αποφάσισε να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό με την πρόσληψη μπάτσων, να επενδύσει στην αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού και να μοιράσει “δώρα” στους καναλάρχες της αρεσκείας της. Και όχι τυχαία. Η κυβέρνηση, βρίσκει την ευκαιρία και ψηφίζει νόμους οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλλουν μια βίαιη και ριζική αναδιάρθρωση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και των εργασιακών σχέσεων, έτσι όπως τα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Γίνεται φανερό πως ο νόμος Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη ήταν απλώς ένας προάγγελος του εκτρωματικού νομοσχεδίου για τα εργασιακά που έφτασε ήδη στη Βουλή για την υποτιθέμενη “διαβούλευση”.

Το κράτος, πιστό στα συμφέροντα της υπεράσπισης του κεφαλαίου, επιδιώκει την ολική σύνδεση των επιχειρηματικών κύκλων με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, στην κατεύθυνση μετατροπής τους σε ένα αποστειρωμένο χώρο παραγωγής κέρδους (και όχι γνώσης), προσπαθώντας να πειθαρχήσει το φοιτητικό σώμα, ούτως ώστε αυτό να συμμετέχει απρόσκοπτα στην λειτουργία του επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Με περισσότερη εντατικοποίηση και στρατευμένη εξειδίκευση, με την αποξένωση που προκαλεί η τηλεκπαίδευση και τον ολοένα εντεινόμενο αποκλεισμό των από τα κάτω στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η είσοδος των μπάτσων στις σχολές -και σε κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου- είναι η παλιά καλή συνταγή του κράτους για να αντιμετωπίσει κάθε πιθανή αντίσταση που θα δημιουργηθεί από την κοινωνικοποίηση, την πολιτικοποίηση και την οργάνωση των καταπιεσμένων.

Η εντεινόμενη παρουσία της αστυνομίας σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, με τις παράλογες απαγορεύσεις, τα πρόστιμα και την καταστολή σε όσους και όσες αντιστέκονται, φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει και από τα Χανιά. Η αστυνομική παρουσία και ο αποκλεισμός πρόσβασης στην αυλή της Rosa Nera, -παρά την αντίθεση της κοινωνίας και των κινημάτων στην εκκένωση της κατάληψης και την ξενοδοχοποίηση του λόφου- προκαλεί δικαίως. Εδώ και εφτά μήνες, ένας, κατεξοχήν, ελεύθερος σε πρόσβαση και ανοιχτός σε ανησυχίες χώρος, φυλάσσεται από τα σώματα ασφαλείας του “επιχειρείν” και του κεφαλαίου. Ξέρουν τι κάνουν. Οι κοινωνικές δυναμικές απ’ όπου αντλούσε η Rosa Nera κατά την δεκαεξάχρονη παρουσία της στον λόφο, όπως και η άμεση σύνδεση της με τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, με τον κόσμο των κινημάτων και τις μειονότητες, θα ήταν ένα αγκάθι για τις επιδιώξεις κράτους και αφεντικών για την εδραίωση των πολιτικών τους, στην τωρινή περίοδο. Κι’ αυτό γιατί μέσα σε συνθήκες εγκλεισμού και κατ’ οίκον απομόνωσης, η αυλή θα αποτελούσε ένα πεδίο συνάντησης και πολιτικής κοινωνικοποίησης. Σε μια συνθήκη ολοένα και εντονότερης υποτίμησης της εργασίας και της ζωής των χαμηλών κοινωνικών τάξεων και των προλετάριων, η Rosa Nera θα αποτελούσε τόπο αντίστασης. Σε μια πόλη, που έχει μετατραπεί σε θεματικό πάρκο κατανάλωσης και άκρατης τουριστικοποίησης, όπου οι μειονότητες, οι μετανάστριες και οι πρόσφυγες “εξαιρούνται” από τον δημόσιο χώρο, η αυλή της Rosa Nera, θα λειτουργούσε σαν ένας χώρος πολιτικής ζύμωσης και πολιτιστικής έκφρασης, ελεύθερος από την “λογική” της κερδοφορίας.

Η πολιτική λογική που διακατείχε την Rosa Nera και την διαχείριση της αυλής, μέσα από αντιιεραρχικές και οριζόντιες διαδικασίες, ήταν εχθρική- εκτός από την αστυνομία και τους φασίστες- και απέναντι στις λογικές των περιφράξεων και της ανάθεσης που το κεφάλαιο βάζει στον δημόσιο χώρο, στα κοινά , αλλά και στην διαχείριση των ίδιων των κοινωνικών σχέσεων και της πολιτικής δράσης. Το μοίρασμα, οι κοινωνικοί ταξικοί αγώνες και η αντίθεση στην εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής, πράγματι ενοχλούσαν -και ενοχλούν- τα αφεντικά και τους ντόπιους μεγαλοεργολάβους. Γι αυτούς, ο λόφος Καστέλι, δεν είναι τίποτε άλλο από μια εμβληματική μπίζνα. Το “Μπαλκόνι των Χανίων” όφειλε να γίνει το όχημα της εκμετάλλευσης ανθρώπων, ιστορίας και φυσικού τοπίου για να ταιριάζει με τον κόσμο της κυριαρχίας. Για τον κόσμο των Χανίων, ο λόφος Καστέλι ήταν απλά ένα φίλοξενο σπίτι του κινήματος. Γι αυτό και το κράτος προχώρησε στην εκκένωση της Rosa Nera. Για να χτυπήσει το τοπικό κίνημα, χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο το Πολυτεχνείο Κρήτης.

Ο αγώνας που ξεκίνησε για την υπεράσπιση του ελεύθερου-δημόσιου χώρου στο λόφο Καστέλι, πέρασε και περνάει μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης, των μεταναστ(ρι)ών, των προσφύγων και των μειονοτήτων ενάντια στην υποτίμηση της υγείας, της εργασίας, της παιδείας και εν τέλει της ζωής μας. Η καμπάνια για την απελευθέρωση του λόφου Καστέλι ενάντια στην ξενοδοχοποίηση, την απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων και το άνοιγμα της αυλής είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Σάββατο 17 Απρίλη 17:00 Πλατεία Σπλάντζιας

Εκδήλωση-συζήτηση: Πρόταση Αυτοδιαχείρισης του συγκροτήματος στο Λόφο Καστέλι (Συνέλευση ΠΕΦ)

ROSA NERA                                                                                   Χανιά, Απρίλιος 2021

Κάλεσμα στο Αντιπολεμικό Συλλαλητήριο – 17/4 – 12:00 – Πλατεία Αγοράς

Ο κίνδυνος του πολέμου αντηχεί ακόμα σε αυτούς που τον βίωσαν

Στο βλέμμα κάθε πρόσφυγα διακρίνουμε τόσο τα αποτελέσματα των αναβαθμίσεων των εξοπλιστικών προγραμμάτων και την σύγκρουση ευρύτερων πολεμικών συμμαχιών, όσο και την νοσταλγία για μια ζωή χωρίς πόλεμο.

Η Ελλάδα έχει μπει σε έναν πόλεμο δύο ταχυτήτων. Τα δολοφονικά push back (παράνομες επαναπροωθήσεις) σε χερσαία και θαλάσσια σύνορα και ο μαζικός εγκλεισμός των μεταναστών και μεταναστριών σε στρατόπεδα κράτησης επ’ αόριστο, δείχνουν ότι ο πόλεμος έχει πολλά πλοκάμια. Το ελληνικό πολιτικό-στρατιωτικό-αστυνομικό σύμπλεγμα εγκληματεί και φυλακίζει ανθρώπους, οι οποίοι φεύγουν από τις χώρες τους είτε λόγω πολέμων και αυταρχικών καθεστώτων, είτε λόγω φτώχειας. Παράλληλα καλλιεργείται από τα ΜΜΕ ένα πολεμικό κλίμα, έτσι ώστε ξαναζεσταίνοντας την σούπα της εθνικής ενότητας να ξεγελάσει την πείνα για ανατίμηση των μισθών και την ελευθερία πρόσβασης σε αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία και η τέχνη.

Η επίσκεψη του Ακατανόμαστου του Β΄ στο αεροπλανοφόρο Eisenhower, δεν αποτελεί απλά έναν χαιρετισμό σε έναν εκλεκτό σύμμαχο. Είναι η ξεδιάντροπη θέση πως, η Ελλάδα μπορεί να παρουσιάζει ως εισβολείς τους ξεσπιτωμένους, ενώ την ίδια στιγμή συνδράμει στο έργο αυτών που τους ξεσπιτώνουν.

Αντιπολεμικό Συλλαλητήριο – Σάββατο 17 Απρίλη – 12 το μεσημέρι – Πλατεία Αγοράς

Τα εγκλήματα κατά της ελεύθερης μετακίνησης συνεχίζονται. Κάλεσμα στην πορεία του Σαββάτου 10/4

Δε θα σταματήσουμε να καταγγέλλουμε την εγκληματική διαχείριση της μεταναστευτικής-προσφυγικής ζωής από το ελληνικό κράτος και τη θανατοπολιτική που επιβάλλει στα σύνορα και στα κλειστά κέντρα με τις απάνθρωπες, εξαθλιωτικές συνθήκες. Η προσφυγιά και η μετανάστευση ποινικοποιείται και τιμωρείται με κράτηση για αόριστο χρόνο. Η πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου και νομιμοποίησης σαμποτάρεται με κάθε τρόπο, οι ενστάσεις και οι προσφυγές πάνε στα αζήτητα.
Για άλλη μια φορά, στις 27/3/2021, το ελληνικό κράτος οδήγησε στο θάνατο ακόμη έναν άνθρωπο, αυτή τη φορά, έναν Κούρδο από την Τουρκία. Στις αρχές του 2020, συνελήφθη στην Ηγουμενίτσα, στην προσπάθειά του να περάσει στην Ιταλία και μεταφέρθηκε στο Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης της Κορίνθου. Για 16 μήνες ζούσε σε μια “κόλαση”, όπως ο ίδιος είχε καταγγείλει σε συγγενικα του πρόσωπα και στερήθηκε την ελευθερία του και το όνειρό του να φτάσει στη Γερμανία. Τις τελευταίες ημέρες είχε σχηματίσει την εντύπωση ότι τελικά θα έφευγε, αλλά μόλις του μετέφεραν, χωρίς καμιά αιτιολογία, ότι αυτό δεν μπορούσε να συμβεί ακόμα, έχασε κάθε έλεγχο και απαγχονίστηκε.
Ένας 24χρονος άντρας που δραπέτευσε από την Τουρκία ως αντικαθεστωτικός, πέρασε φράχτες και αγκαθωτά συρματοπλέγματα και γλίτωσε από πάνοπλους συνοριοφύλακες, στερήθηκε την ελευθερία του για πάνω από ένα χρόνο σε μια φυλακή, αφού διέπραξε “το έγκλημα της ανθρώπινης μετακίνησης” και εξωθήθηκε στην αυτοχειρία ως τη μόνη λύση διαφυγής στον ανυπόφορο, παρατεταμένο εγκλεισμό που του επιβλήθηκε!
Πρόκειται για μια κρατική δολοφονία, ένα βίαιο τέλος στη ζωή ενός νεαρού πρόσφυγα που φυσικά δεν απασχόλησε τα Μ.Μ.Ε… “Ποιος νοιάζεται για τη ζωή ενός παράνομου;”, “ήθελε και τα’ παθε”, “ας καθόταν στ’ αυγά του” θα πει κάποιος νόμιμος πολίτης που κοιτάζει τη δουλίτσα του κι έχει εμπεδώσει πως κάποιες ζωές είναι κατώτερες από τη δική του.. Όμως, μια οικογένεια θρηνεί στην Τουρκία το θάνατο του παιδιού και του αδερφού τους. Οι συγγενείς τους δηλώνουν “σοκαρισμένοι, αποφασισμένοι να τα βάλουν με το ελληνικό κράτος και δεν πιστεύουν σε καμιά περίπτωση πως ο Ι.Ε. θα επέλεγε να βάλει τέλος στη ζωή του, αφού έφυγε γεμάτος όνειρα και δίψα για ζωή κι ελευθερία”.
Η αυτοκτονία του 24 χρόνου Κούρδου πρόσφυγα, ήταν η αφορμή για μια μαζική εξέγερση διαμαρτυρίας για τις άθλιες συνθήκες εγκλεισμού και φυσικά για το δίκαιο του αιτήματος απελευθέρωσης που είναι κοινό για τους περισσότερους από τους κρατούμενους. Οι ίδιοι καταγγέλλουν: “Κανείς δεν σε πληροφορεί πότε θα φύγεις και κανείς δεν σου μιλάει. Ανανεώνουν απλά την παραμονή σου κάθε 50 ημέρες”, “το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι κοριοί, όλων τα σώματα έχουν γεμίσει δαγκωματιές. Και εκτός των άλλων, αυτό μας στερεί και τον ύπνο”. Φυσικά, το εκδικητικό πρόσωπο του κράτους έδειξε τα δόντια του για ακόμη μια φορά, προσπαθώντας να καταστείλει οποιαδήποτε αντίσταση των κρατουμένων. Έτσι, την ίδια μέρα της δολοφονίας και για τις επόμενες 3, σύμφωνα με μαρτυρίες των έγκλειστων προσφύγων και μεταναστών, τους κλείδωσαν στα κελιά τους, δεν επέτρεπαν την πρόσβαση τους στα ντους για την προσωπική τους υγιεινή, τους αφαίρεσαν το δικαίωμα προαυλισμού και δεν τους παρείχαν πρωινό, όπως ορίζει ο κανονισμός.
Όλα αυτά τα χρόνια, πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, είτε ως αυτόχειρες, είτε από την εγκληματική αδιαφορία των αρχών, όπως στην περίπτωση του 44 χρόνου μετανάστη από την Νέα Γουινέα στην Κω μέσα στον ίδιο μήνα (Μάρτιο του 2021), ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες της ΚΕΕΡΦΑ επί τρεις μέρες ούρλιαζε από φρικτούς πόνους και οι ανθρωποφύλακες, δεν ανταποκρίνονταν στο αίτημα του για μεταφορά στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα το θάνατο του από περιτονίτιδα, μετά από κρίση σκωληκοειδίτιδας.
Οι μετανάστ(ρι)ες κι οι πρόσφυγες-ισσες δεν είναι αριθμοί, ούτε η αμφιλεγόμενη εικόνα του “καημένου” ή του “κακού” που καλλιεργείται συστηματικά και διαχρονικά. Δεν είναι εγκληματίες ή θύματα που αποδέχονται παθητικά τη μοίρα τους, αλλά πραγματικοί αγωνιστές που τα βάζουν με πάνοπλους στρατούς για να εφαρμόσουν στην πράξη το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία. Όσο κι αν χτίζουν φυλακές και φρούρια, η δίψα για ζωή κι ελευθεριά θα υπερβαίνει σύνορα και φράχτες. Ακόμη και μέσα στα σύγχρονα κολαστήρια, διεκδικούν, παλεύουν, αυτοοργανώνονται. Φως στο σκοτάδι των καιρών, οι κοινοί αγώνες για ισότητα και οι δράσεις αλληλεγγύης!!!
Να σταματήσουμε αυτά τα εγκλήματα τώρα! Καλούμε σε πορεία το Σάββατο 10/4/2021, στις 12.00, Πλατεία Δημοτικής Αγοράς
H ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ-ΟΥΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΕΚΙ-ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ / ΚΑΤΑΛΗΨΗ RΟSA NERA