Έτος: 2020

Πορεία 17 Νοέμβρη

Κάλεσμα σε πορεία 17 Νοέμβρη στις 18:00 στη πλ. Αγοράς, από την συνέλευση αλληλεγγύης στην Rosa Nera

Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση στην πλατεία Αγοράς (5/11/2020 στις 8:00 μ.μ.)

Η κατάληψη Rosa Nera στηρίζει την μικροφωνική που διοργανώνουν οι Έμφυλες Αταξίες για την υπόθεση του/της Ζακ/Zackie την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020 στις 7 μ.μ. στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς.
Παράλληλα καλεί σε ανοιχτή συνέλευση την ίδια μέρα και στον ίδιο χώρο στις 8 μ.μ. με στόχο να συζητήσουμε μια συλλογική απάντηση στα ήδη προαναγγελθέντα “μέτρα” του κράτους για τον covid-19.

ΠΟΡΕΙΑ υπεράσπισης των καταλήψεων 31/10

Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων

Σάββατο 31 Οκτώβρη στη 1.00μ.μ. πλατεία Αγοράς

Θέλουν τα εδάφη μας για να τα μετατρέψουν σε ερήμους του κεφαλαίου. Θα μείνουν μόνο με κάτι κόκκους άμμου σε μια κλεψύδρα που ολοένα αδειάζει.
Εμείς που φιλοξενηθήκαμε στην κατάληψη Rosa Nera θα έχουμε πάντα ένα μαύρο ρόδο στην καρδιά μας.
“Τα μαύρα ρόδα ανθίζουν μια ζωή”

“όλα για όλους, τίποτα δικό μας”
από τα πρώτα λόγια του Subcomandante Marcos

και από την άλλη, ακροβασίες του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου:
Από τη μία μεριά η μεταφυσική του χρήματος- από την άλλη η σάρκα του ροδάκινου.
Από τη μια μεριά το “επιχειρείν”- από την άλλη ο ψαράς και η βάρκα του.
Από τη μια μεριά ο υποθηκευμένος ουρανός, ένα παγκόσμιο μαύρο τίποτα- από την άλλη μεριά σύμπας ο κάτω κήπος

λίγα λόγια για την αφίσα:
το σκίτσο είναι δημιούργημα της Μαρίας Ηλέκτρας Ζογλοπίτου. η οποία έφυγε μόλις στα 27 της χρόνια το 1997. Ως τότε είχε προλάβει να αφήσει το στίγμα της στο χώρο των κόμικς. Η γραμμή της δυνατή και ουσιαστική, ξέρει να ισορροπεί μεταξύ του ονειρικά εικαστικού, του ρεαλιστικού και της καρικατούρας. Το σκίτσο της παράγει συναίσθημα. Σκιτσάρει μεταξύ άλλων για στέκια, φανζίνς, αφίσες συναυλιών, εξώφυλλα δίσκων. Η επιλογή του σκίτσου δεν είναι τυχαία… τίποτα δεν τελειώνει….
η αφίσα συνοδεύεται από απόσπασμα ενός κειμένου αλληλεγγύης προς την κατάληψη της Ρόζα Νέρα…

Αντίσταση Αυτοοργάνωση Αλληλεγγύη
– Κάλεσμα σε Πορεία Υπεράσπισης των Καταλήψεων –

Σάββατο 31 Οκτωβρίου, στις 13:00 στην πλατεία Δ. Αγοράς

Rosa Nera, Κατάληψη για πάντα!

Το κράτος των αφεντικών «έχει συνέχεια», και τον τελευταίο χρόνο, έχει ξεσαλώσει: παράνομες απολύσεις, όξυνση στην απορρύθμιση της εργασίας, μειώσεις μισθών – όσες/οι δουλεύουν βγάζουν δουλειά για 4 και πληρώνονται με χαρτζιλίκια – εξαφάνιση επιδομάτων (ακόμα και για τις πιο ευάλωτες ομάδες), συντάξεις πείνας. Ως προς την διαχείριση της ανθρώπινης μετακίνησης, το μεγάλο έγκλημα συνεχίζεται: θάνατοι, βίαιες επαναπροωθήσεις, άρνηση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, βασανιστήρια και φυλακίσεις προσφυγικών και μεταναστευτικών οικογενειών μέσα σε απάνθρωπα κάτεργα.

Όλα αυτά εν μέσω μιας υγειονομικής κρίσης, η οποία αντιμετωπίζεται από το ελληνικό κράτος με απάνθρωπο και κυνικό τρόπο: σύμφωνα με το κράτος των αφεντικών τα σπασμένα της κρίσης θα τα πληρώσουν (ίσως και με τη ζωής τους) οι μειονότητες, οι «ευάλωτοι», η εργατική τάξη, οι άνεργοι, όσες/ οι δεν έχουν ίση πρόσβαση στα κοινωνικά προνόμια.

Παράλληλα, στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις προβάλλονται διαρκώς σενάρια θερμών επεισοδίων, τρομοκρατικών απειλών και πολέμων. Όλα αυτά μας θυμίζουν ότι τα αφεντικά και οι ιδεολογικοί τους μηχανισμοί μας το έχουν ράψει το κουστούμι. Ο εθνικισμός και οι επενδύσεις στην ντόπια και τη διεθνή πολεμική βιομηχανία είναι άλλη μια λύση Αν τώρα προκύψει κάποιο πολεμικό επεισόδιο ή «ατύχημα, τόσο το καλύτερο για τα εθνικά κράτη και το δίδυμο αδερφάκι τους: τις δαπάνες για την εθνική άμυνα και τις επενδύσεις πάνω σε πτώματα.

Μέσα σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον το ακροδεξιό πολιτικό προσωπικό αυτής της κυβέρνησης έχει εξαπολύσει μια επίθεση σε κάθε αντίσταση που εμφανίζεται, είτε αυτό λέγεται εργατική απεργία, είτε μαθητική διαμαρτυρία, είτε διεκδίκηση καλύτερων όρων ζωής ή/ και περίθαλψης μέσα στην υγειονομική κρίση.

Πρωτίστως, το κράτος επιτίθεται στον πιο μαχητικό του αντίπαλο, δηλαδή στις καταλήψεις και τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους. Έτσι το τελευταίο διάστημα εκκενώνεται η Κατάληψη Terra Incognita και καταστέλλονται λειτουργίες στην Κατάληψη Libertatia στη Σαλονίκη. Εκκενώνεται και η Κατάληψη Φιλολάου 99 στην Αθήνα. Οι καταλήψεις αυτές, μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις, αποτελούν κέντρα κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων και ενοχλούσαν ιδιαίτερα το πολιτικό προσωπικό και τους φασίστες. Στο παράδειγμα των Καταλήψεων της Σαλονίκης, είναι φανερό πως η καταστολή της Libertatia και της Terra συσχετίζεται με την ιστορική συνέχεια των δικτύων της τοπικής δεξιάς και των μπάτσων με τους φασίστες: χαρακτηριστικά παραδείγματα ο εμπρησμός της Libertatia στο εθνικιστικό – φασιστικό συλλαλητήριο του Γενάρη του 2018 για τη Μακεδονία, όπως και η βίαιη σύλληψη αντιφασιστών τον φετινό Σεπτέμβριο κοντά στην περιοχή που δρούσε η Terra, με την κατηγορία ότι… έσβηναν σβάστικες και ναζιστικά συνθήματα.

Οι καταλήψεις άλλωστε, ανάμεσα σε άλλα έχουν παίξει τον κρίσιμο ρόλο του κοινωνικού και μαχητικού οδοφράγματος απέναντι στην άνοδο της ρατσιστικής ακροδεξιάς και των νεοφασιστών στην Ελλάδα, ένα παράλληλα αποτελούν κέντρα αυτό- οργανωμένης κριτικής και παραγωγής λόγου ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Ως γνωστόν και εδώ στα Χανιά, στις 5 Σεπτέμβρη εκκενώνεται η Κατάληψη Rosa Nera, μια κοινότητα αγώνα αλλά και ένα αντιφασιστικό και ελευθεριακό κέντρο κοινωνικών, περιβαλλοντικών και εργατικών αγώνων τα τελευταία 16 χρόνια. Πολύ περισσότερο η Rosa είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς, συνάντησης και δημιουργίας όχι μόνο για το ελευθεριακό κίνημα αλλά για τη νεολαία της πόλης, το πολιτικά και καλλιτεχνικά ανήσυχο πληθυσμό των φοιητριών/ών, την κοινωνική και μαχητική αριστερά, και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο. Η ανοιχτή αυλή της Rosa και οι ανοιχτές της εκδηλώσεις παρέδωσαν για πρώτη φορά σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, και κυρίως στα μη προνομιούχα, έναν ελεύθερο δημόσιο χώρο, ένα παράδειγμα για το πως μπορεί η πολεοδομία και η ψυχογεωγραφία της πόλης να γίνει προσιτή και να διαμορφωθεί από τον καθένα. Εκτός, βέβαια, από τους φασίστες και τους μηχανισμούς καταστολής των κοινωνικών κινημάτων.

To επιχείρημα για την πολιτική καταστολή της Κατάληψης Rosa Nera; Δουλίτσες!… ξενοδοχείο και πισίνα πάνω στην Rosa Nera και στον αρχαιολογικό χώρο στον Λόφο Καστέλλι. Την εκκένωση της Κατάληψης Rosa Nera στα Χανιά ακολουθεί ένας μαζικός αγώνας με πορείες χιλιάδων ανθρώπων και μαζικές συνελεύσεις εκατοντάδων, με μαζικές πολιτικές και πολιτιστικές δράσεις ενάντια στην εκκένωση, ενάντια στην ξενοδοχοποίηση και με πρόταγμα την επανακατάληψη και συνέχιση των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών δράσεων της Κατάληψης με ακόμα πιο μαζικούς όρους.
Παράλληλα, μέσα από έρευνες της συνέλευσης της Κατάληψης και της συνέλευσης αλληλεγγύης στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών αποκαλύπτονται μια σειρά από πολιτικές και οικονομικές διασυνδέσεις που αφορούν την εταιρεία – φάντασμα BELVEDERE, την Σύγκλητο του Πολυτεχνείου, την τοπική αυτοδιοίκηση, στελέχη της κυβέρνησης και άλλες εταιρείες και πρόσωπα που κερδίζουν από την καταστολή της Rosa και το ξεπούλημα του κέντρου αγώνα, όπως και του δημόσιου και αρχαιολογικού χώρου. (Ας μην το ξεχνάμε, όσο είναι εκεί η Κατάληψη – αντίθετα με τους ξενοδόχους και το ερμητικά κλειστό μπαλκόνι – η αρχαιολογική έρευνα και οι εργασίες π.χ. στο τείχος μπορούν να συνεχίζονται ανεμπόδιστη, το κτίριο σώθηκε και δεν καταστράφηκε, έγιναν επισκευές από το κίνημα με απόλυτο σεβασμό στον χαρακτήρα του κτηρίου και του σημείου).

Σήμερα, σε όλη την Ελλάδα οι καταλήψεις αντεπιτίθενται. Και ο αγώνας συνεχίζεται. Στις 31 Οκτώβρη κατεβαίνουμε στον δρόμο. Όλα συνεχίζονται, και θα συνεχίζονται κάθε μέρα. Η καταστολή όχι δεν έφερε την ήττα. Αντίθετα, έφερε την ενότητα, την φαντασία, την μαζική αντίσταση και την απονομιμοποίηση της καταστολής και της ξενοδοχοποίησης. Σε αυτούς τους δύο μήνες δεν σταμάτησε ούτε μέρα η συλλογική δράση, όχι μόνο για τη Rosa αλλά για κάθε κινηματική μάχη: τα Χανιά είναι μια πόλη σε κίνηση. Στα Χανιά, εκτός από τις συντρόφισσσες και τους συντρόφους,της αναρχίας, της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, όλο και περισσότερα άτομα αλλά και πλήθος εργατικών σωματείων και πολιτιστικών, περιβαλλοντικών και κλαδικών – επιστημονικών συλλόγων παίρνουν θέση όχι μόνο ενάντια στην ξενοδοχοποίηση και την προστασία του ιστορικού και αρχαιολογικού χώρου, αλλά όλο και πιο συχνά υπέρ της συνέχειας της λειτουργίας της Rosa Nera, των υποδομών της και του παραδείγματος της συνέλευσης που λειτουργούσε εκεί.
Από τη μεριά της Συνέλευσης Αλληλεγγύης του Πάρκου Ειρήνης και Φιλίας, μετά από δύο μήνες σχεδόν γεμάτους συλλογικές διαδικασίες, συντροφικότητα, διαφωνίες (και όμως, ενότητα σε διαδικασίες βάσης!) δεν μπορούμε παρά να υποσχεθούμε πως δεν παραδίνουμε τίποτα στους ρατσιστές και στους εκμεταλλευτές των ανθρώπων. Οι άσχημες μέρες στο λόφο Καστέλλι θα τελειώσουν.
Θα φύγουν τα συρματοπλέγματα και οι σιδεριές που έχουν περιφράξει τον χώρο που άνθισαν τόσοι κοινωνικοί αγώνες, φιλίες, συναντήσεις και επιθυμίες συλλογικές, ατομικές, ελευθεριακές.
Κάτω τα χέρια από τις Καταλήψεις, τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα, όσα κατακτηθήκαν με αγώνες της εργατικής τάξης και των μειονοτήτων

Να καταλάβουμε το μέλλον να πάρουμε τα σπίτια του αγώνα πίσω, να πάρουμε πίσω τις ζωές μας.

Αντίσταση Αυτοοργάνωση Αλληλεγγύη
-Κάλεσμα σε Πορεία Υπεράσπισης των Καταλήψεων–

Σάββατο 31 Οκτωβρίου, στις 13:00 στην πλατεία Δ. Αγοράς

Rosa Nera, Κατάληψη για πάντα!

Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Κατάληψη ROSA NERA,
του Πάρκου Ειρήνης και Φιλίας των Λαών

Ρεπορτάζ για… τα μπάζα!

Με αφορμή το αυτοαποκαλούμενο “πλούσιο φωτορεπορτάζ” γνωστού τοπικού μέσου ενημέρωσης, βρεθήκαμε προ εκπλήξεως με την κατάσταση η οποία επικρατεί μέσα στο κτήριο, στο οποίο για 16 χρόνια στεγαζόταν η κατάληψη Rosa Nera. Την Δευτέρα 12/10/2020, ομάδα αρχαιολόγων από την υπηρεσία Νεώτερων Μνημείων του Ηρακλείου έκανε αυτοψία στο κτήριο. Σύμφωνα πάντοτε με το ίδιο “ρεπορτάζ” δεν είχε γίνει η παραμικρή παρέμβαση από την εταιρεία, ούτε καν καθαρισμός, διότι η εταιρεία, “σεβόμενη τις διαδικασίες, περίμενε την αρχαιολογική υπηρεσία”. Κατά την διάρκεια της βιντεοσκόπησης διακινήθηκαν ευρέως από την “δημοσιογράφο” υπόνοιες γύρω από το γεγονός ότι βρέθηκαν δεκάδες σακούλες με μπάζα, ζητώντας διευκρινίσεις για το πώς και γιατί βρίσκονται αυτές οι σακούλες εκεί.

Ως συνέλευση της κατάληψης, θεωρούμε ότι έχουμε ευθύνη να απαντήσουμε στις “ερωτήσεις” του “ρεπορτάζ” γιατί εμάς- σε αντίθεση με αυτούς που εξυπηρετεί η εν λόγω δημοσιογράφος- δεν μας τρομάζει η διαφάνεια και η αλήθεια.

Απάντηση της κατάληψης ROSA NERA :

Το σκηνικό που επικρατεί στο εσωτερικό του εξωτερικού υπογείου της κατάληψης, με τις σακούλες με τα μπάζα, είναι από εργασίες αποκατάστασης του χώρου του πρώην “ποδηλατάδικου”, όπως αποκαλείται, μετά τη λειτουργία του ως χώρου επισκευής ποδηλάτων τα έτη 2012 με 2015. Σε αυτό το υπόγειο, φαίνεται ότι στεγαζόταν το λεβητοστάσιο. Στον ανατολικό τοίχο του υπογείου βρίσκεται ένας σκουριασμένος μεταλλικός λέβητας. Οι σωληνώσεις του υπάρχουν ακόμη, αν και μάλλον η λειτουργία του σταμάτησε πολύ πριν την εγκατάλειψη του κτιρίου το 1984. Γύρω από το λέβητα υπήρχε ένας τοίχος από τσιμεντόλιθους. Στην βάση του, στηριζόταν σ’ ένα θεμέλιο δέκα εκατοστών, το οποίο δεν αφαιρέθηκε καθώς αυτό θα σήμαινε σημειακό ξήλωμα του πατώματος, το οποίο είναι από βότσαλο και αποτελεί στοιχείο του νεώτερου μνημείου. Στην κορυφή αυτής της κατασκευής, υπήρχε μια σκεπή από αμίαντο. Ο αμίαντος είναι ένα υλικό από το οποίο κατασκευαζόντουσαν πολλές σκεπές στο παρελθόν, λόγω του χαμηλού κόστους του. Το υλικό αυτό αποδείχθηκε πως όταν παλιώνει, και η φθορά του συγκεκριμένου ήταν εμφανής, απελευθερώνει στον αέρα πολύ λεπτές ίνες οι οποίες μπορεί να είναι βλαβερές. Έτσι, κατά την αφαίρεση του μικρού κελύφους του λέβητα, συμβουλευτήκαμε εταιρία διαχείρισης αμιάντου και της παραδώσαμε τα στοιχεία για ελεγχόμενη απόρριψη στη Γερμανία. Αυτός ο χειρισμός στον οποίο καταλήξαμε ύστερα από συνέλευση, είχε κι ένα κόστος για το οποίο θα χρειαζόμασταν κάποιο χρόνο ώσπου να μαζέψουμε τα χρήματα. Σκοπός αυτών των εργασιών ήταν να επαναλειτουργήσει ο χώρος ως αίθουσα συναυλιών, έργο που παραμένει ανολοκλήρωτο μέχρι και σήμερα.

Επειδή όμως το εν λόγω ρεπορτάζ ήταν για τα μπάζα από κάθε άποψη, θα θέλαμε να θέσουμε κι εμείς κάποιες ερωτήσεις μπας και το σώσουμε!

Ερωτήσεις της κατάληψης ROSA NERA :

Σύμφωνα με το “ρεπορτάζ” η εταιρεία που αυτή την στιγμή διαχειρίζεται το κτήριο (BELVEDERE), ανέφερε πως δεν έχει γίνει η παραμικρή εργασία. Αυτή η δήλωση μάς προβληματίζει διπλά. Από την μία, στο φωτορεπορτάζ, βλέπουμε πως κάποια από τα παράθυρα της κατάληψης είναι ανοιχτά και μερικά σπασμένα. Αυτό σημαίνει πως στην πρόσφατη βροχή που έριξε στα Χανιά, σε συνδυασμό με τους αέρηδες που σηκώνει στον λόφο, το κτίριο ήταν έκθετο στις καιρικές συνθήκες και στα νερά που πιθανώς μπήκαν και λίμνασαν στο εσωτερικό του. Όσο η κατάληψη ήταν εκεί, οι διαμένοντες στο κτήριο πάντοτε φρόντιζαν σε τέτοιες περιπτώσεις να κλείνουν τα παράθυρα και να φροντίζουν οποιαδήποτε ζημιά γίνει να διορθώνεται αμέσως. Από την άλλη, είδαμε πως στα παράθυρα την βόρειας όψης, έχουν τοποθετηθεί λαμαρίνες οι οποίες στερεώνονται σε σιδεριές που είναι πακτωμένες στους τοίχους. Έχει τρυπηθεί δηλαδή η πέτρα και έχουν τοποθετηθεί μεταλλικές ράβδοι αρκετών εκατοστών, ώστε να μπορεί να αντέξει το βάρος μιας τέτοιας λαμαρίνας και τους κραδασμούς της με τον αέρα. Βέβαια λαμαρίνες δεν έχουν τοποθετηθεί μόνο στο εσωτερικό του κτηρίου. Έχουν τοποθετηθεί στην εσωτερική πόρτα της κατάληψης και στις δύο πόρτες της αυλής, όπως και συρματοπλέγματα γύρω από τα κάγκελα της αυλής, ενώ επίσης αστυνομικοί φυλάνε τις εισόδους της, χειρισμοί που φανερώνουν την έκδηλη έλλειψη αισθητικής που φέρουν όλοι οι εμπλεκόμενοι.

Σχετικά με τη “Γραμμή ετοιμορροπίας” του Β. Διγαλάκη και της εκάστοτε λασπολογίας που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει σχετικά με τη στατική επάρκεια, τη συντήρηση του κτιρίου και τις συνθήκες ζωής σ’ αυτό παρατηρούμε μια ύπουλη υποκατάσταση της λογικής και των πολιτικών επιχειρημάτων με συναισθηματικούς όρους μιλώντας :

(α) για “ανευθυνότητα” απέναντι σε ανύπαρκτο κίνδυνο κατάρρευσης (κι αν αναζητά ανεύθυνους, ας αναλογιστεί την εγκατάλειψη των ιταλικών στρατώνων με τις καταστροφικές για το κτίριο συνέπειες)

(β) για την “παράνομη” κατάληψη, τη στιγμή που αυτός και το σινάφι του θέλει να νομιμοποιήσει μια καταπάτηση.

Όλη η δουλειά που ρίξαμε εκεί έγινε οικειοθελώς, με ελεύθερη συνεισφορά, διαφορετικά το κτίριο θα είχε καταρρεύσει, ή θα είχε υπερκοστολογηθεί για να μοιραστεί ως πίτα μεταξύ γραφιάδων κι εργολάβων (γι’ αυτό είμαστε περήφανοι και περήφανες για ό,τι κάναμε, έστω κι αν θα μπορούσαμε να το έχουμε κάνει καλύτερα). Επίσης, περιμένουμε με ανυπομονησία το δημοσιογραφικό δαιμόνιο να βιντεοσκοπήσει επιμελώς κι άλλους χώρους της κατάληψης – ιδανικά με μονοπλάνο, για να δούμε τι άλλο μας κρύβουν οι καπηλευτές του δημοσίου.

Υ.Γ. Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικές απ΄ τις εργασίες που έχουν γίνει στο κτήριο συν τω χρόνω:

  • Κάλυψη της ανασκαφής στο αίθριο με χώμα και χαλίκι, προκειμένου να μπορεί να επανανασκαφεί (περί το 2007)

  • Υποστήριξη εσωτερικού μπαλκονιού με επιπτρόσθετα ξύλινα υποστηλώματα (2004 – 2005)

  • Αλλαγή και συντήρηση οπλισμού και πλάκας σε τμήμα του εσωτερικού μπαλκονιού (2011)

  • Στέγαστρο εσωτερικού μπαλκονιού με μεταλλικό σκελετό και λαμαρίνες, για την παροχέτευση των νερών της βροχής εκτός του, και ελαφριά συντήρηση του κτιστού στηθαίου (2012)

  • Μικροεπισκευές μόνωσης κι αλλαγές κεραμιδιών στη στέγη (κάθε τόσο)

  • Συντήρηση ή αλλαγή μεμονωμένων κουφωμάτων (κάθε τόσο)

  • Υδραυλικές κι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις παντού (κάθε τόσο)

  • Επισκευή νότιας κολώνας κεντρικής πύλης.

  • Νέα επιχρίσματα στους χώρους του καφενείου, βιβλιοθήκης και αίθουσας εκδηλώσεων

  • Συντήρηση πατώματος στο ζυμωτήριο

  • Κοινόχρηστο μπάνιο ισογείου – νέα ασβεστοκονιάματα, εγκατάσταση νέων ειδών υγιεινής